Smeštena
između najzapadnijeg kraja Karpata i ravne doline Dunava, u neposrednoj
blizini Austrije i Mađarske, Bratislava ima dva lica, piše Rough Guide
S jedne strane je stari grad ili staré mesto – atraktivno staro jezgro
grada, uglavnom pešačko, sa renoviranim baroknim palatama; s druge
strane je ostatak grada ili nové mesto, koji predstavlja mešavinu
oronulih stambenih zgrada sagrađenih između dva svetska rata i
posleratnih solitera karakterističnih za Istočni blok. Većina zgrada
ovde je uništena nakon Drugog svetskog rata, a mnogo manje u
bombardovanju tokom rata. Tipičan primer je Jevrejski kvart, koji je
buldožerom sravnjen da bi se napravilo prostora za kolosalni novi viseći
most, poznat kao most SNP, simbol napretka grada pod Komunizmom.
Vekovima je Bratislava za populaciju koja govori nemački bila poznata
kao Pressburg, a oni su, do proterivanja 1945, snabdevali polovinu
stanovnika ovog grada. Mađari su Bratislavu zvali Pozsony, i nekoliko
vekova su je koristili kao prestonicu tokom turske okupacije Mađarske.
Mađari su krunisali svoje kraljeve i kraljice u katedrali u Bratislavi, a
Diet (mađarski parlament) ovde je održavao sednice, i to sve dok Turci
konačno proterani iz Panonske nizije. Na početku dvadesetog veka, grad
je imao jedva 60.000 stanovnika, od kojih su većinu činili Nemci,
Mađari, i/ili Jevreji, uz neznatan broj Rumuna i Slovaka.
Ravnoteža se promenila kada je 1918. osnovana Čehoslovačka, i to u
korist Slovaka, koji su preuzeli kulturne i političke institucije, a
grad preimenovali u Bratislava po Bratislavu, poslednjem slovenskom
lideru Velikomoravske kneževine.
Tokom proteklih osamdeset godina, broj stanovnika je porastao više od
sedam puta – na 450.000 – grad je danas najveći u zemlji i u njemu živi
oko osam odsto stanovništva Slovačke. Međutim, istorijski centar je
iznenađujuće mali, a najveći broj žitelja živi u soliterima.
Kakav god da je bio prethodni identitet Bratislave, danas je to u
potpunosti slovački grad, a centar grada vri od studenata i nove
generacije pro-zapadnih građana. Multikulturna atmosfera predratnih dana
jedva se ocrtava u ostacima mađarske i rumunske manjine, kao i
Austrijancima koji ovamo dolaze na dnevni izlet. Ipak, još uvek se oseća
zrnce istine u toliko puta citiranoj Meternihovoj izjavi: “Istočno od
Beča počinje Orijent.”
Računajte da će vam trebati najmanje nekoliko dana da upoznate grad. A
kad shvatite da nijedna od gradskih atrakcija ne pravi gužve kao što je
to slučaj u Pragu, kad osetite opuštenu atmosferu starog grada i odličnu
klimu, poželećete da ostanete duže.
Staré Mesto Bez sumnje, staré mesto je najlepši deo grada. Kvart je najvećim delom
pretvoren u pešačku zonu i u protekloj deceniji je u velikoj meri
renoviran, tako da sada izgleda bez preterivanja fascinantno.
U delu starog mesta najbliže dvorcu odigrale su se najveće promene u
posleratnom periodu. Kao da nije bilo dovoljno što su Nacisti
desetkovali Jevreje, već su i nakon rata Komunisti bukvalno sravnili
čitav Jevrejski kvart kako bi tu 1972. podigli brutalno grandiozan most,
most SNP, kojim su istovremeno pocepali kvart Rybné námestie na dva
dela. I na kraju, najočuvaniji deo starih gradskih zidina danas služi
samo kao neka vrsta zvučne barijere kojom je ostatak kvarta staré mesto
zaštićen od buke saobraćaja.
Hviezdoslavovo námestie i rečni kej Između kvarta staré mesto i keja nalazi se atraktivan i širok bulevar
Hviezdoslavovo námestie, na kojem su s jedne strane nanizani restorani i
kafei, dok je na drugoj mamutski Hotel Carlton, kompleks tri hotela
koji su originalno sagrađeni tokom 1920ih. Ponos trga je nikad veća
statua “oca slovačke poezije”, Pavola Országha Hviezdoslava.
Na istočnom kraju trga su dve veličanstvene zgrade iz 19.veka: prva je
Slovenské národné divadlo (Slovačko nacionalno pozorište) koje je
prvobitno sagrađeno kao visokokvalitetna operska kuća za predstave na
nemačkom jeziku. Ispred nje se nalazi fontana u bronzi poznata kao
Ganymedova fontána, sa mladim Trojancima koje kidnapuje Zevs maskiran u
orla. Druga zgrada se nalazi dijagonalno od pozorišta, i u njoj je danas
smeštena Slovenská filharmónia (Slovačka filharmonija). Zgrada je
sagrađena u kasnijem stilu koji više vuče na secesionizam.