Čovek i pas: iste bolesti - isti lekovi?

Čovek i pas: iste bolesti - isti lekovi?

Genetski sastav kod pasa veoma je sličan ljudskom - patimo od istih bolesti, pa bi ovi ljubimci mogli da nam postanu idealni partneri u borbi protiv brojnih oboljenja, tvrde genetičari.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Prema rečima Elene Ostrander, šefice američkog Instituta za istraživanje genetike raka u Nacionalnom institutu za zdravlje, psi i ljudi pate od istih bolesti - raka, artritisa, epilepsije, propasti rožnice, autoimunih bolesti, pa i psihičkih oboljenja poput opsesivno-kompulzivnog poremećaja.

Postoji oko 400 različitih pasmina pasa, a mnoge su povezne sa većim rizikom dobijanja određene bolesti.

Rak se nalazi na prvom mestu uzroka smrtnosti kod pasa, a pošto je mehanizam bolesti i delovanja terapije sličan kao kod čoveka, iz obostranih slučajeva može se mnogo naučiti.

Psi koji učestvuju u istraživanjima dolaze u laboratorije sa svojim vlasnicima, kažu istraživači, kako bi uverili javnost da ne zlostavljaju životinje.

Tokom ovih istraživanja otkrivena je neobična vrsta raka, uočena kod pasa, vukova i kojota, koja može prepravljati sopstvenu genetsku mutaciju preuzimanjem gena od "životinje domaćina", tvrdi se u istraživanju objavljenom u listu "Nauka".

Naučnici sa Imperial koledža u Londonu otkrili su neobičan proces koji pomaže raku da preživi krađom sitnih "elektrana" koje sadrže DNK - mitohondrija, iz stanica zaražene životinje kako bi ih uzeo kao svoje.

Smatra se da je uzrok to što geni u tumorovim mitohondrijima imaju tendenciju da mutiraju i da se degenerišu.

Ovo tkriće bi moglo imati važnu ulogu u zaustavljanju širenja sličnih bolesti kod drugih životinja i za razumevanje napredovanja raka kod životinjskih vrsta.

"Mitohondrijski transfer" između genetski različitih stanica već je posmatran u laboratorijama, ali ovo je prvi put da se dokazalo da se taj proces odvija i u prirodi.

Pseći transmisioni venerični tumor vrlo je neobičan oblik raka koji se obično prenosi parenjem, iako se može širiti i lizanjem, ugrizom ili njušenjem područja zaraženih tumorom.

Analizirajući "ljudska" oboljenja kod pasa, naučnici se nadaju da će pomoći otkrivanje novih lekova i procesa lečenja koji bi mogli da pomognu i životinjama i ljudima u borbi protiv bolesti.

(SRNA)

U poslednjih 30 godina, stavovi čoveka o svesti životinja doživeli su veliki preobražaj. Osamdesetih godina bilo je široko zastupljeno mišljenje da životinje predstavljaju samo skup refleksa, vođenih primitivnim, podsvesnim potrebama.



Iako je bilo prepoznato da životinje osećaju bol, smatralo se da se on razlikuje od ljudskog. Za raliku od ljudi, životinjama tako nisu davani lekovi protiv bolova nakon određenih hirurških intervencija. Pošto nisu bile u stanju da vokalizuju to što im se dešava, veterinari su pretpostavljali da ne osećaju bol. Danas se na životinjama primenjuju iste vrste medicinskih terapija kao na ljudima. Veterinari su u međuvremenu naučili da se životinje, kada su u bolovima, primire i budu tihe, na isti način kao što bi čovek pre u tišini preležao neku bolest ili teško stanje, nego vikao okolo.

Sličnost između čoveka i životinja u međuvremenu su potvrdili i brojni fiziolozi i biohemičari, koji su otkrili da su hemijske i neuronske veze u mozgu različitih vrsta često identične. Magnetna rezonanca pokazala je da se kod životinja i ljudi odvija ista vrsta električne aktivnosti u sličnim delovima mozga tokom ispoljavanja različitih osećanja i doživljavanja različitih iskustava.

Ipak, najveći napredak označila je Kembridžova deklaracija o svesnosti, koju je 2012. godine potpisao veliki broj prominentnih naučnika (farmaceuta, fiziologa, anatoma, neurologa). Reč je o specifičnoj naučnoj objektivnoj izjavi, prema kojoj većina životinja (uključujući sisare, ptice i brojne druge vrste) ima nivo svesti čoveka.

Takođe, ove godine u martu, Novi Zeland priznao je životinje kao bića sa osećanjima, a testiranje kozmetičkih proizvoda na životinjama je zabranjeno. Ovo je samo jedan od pokazatelja da se životinje sve više tretiraju kao živa bića, a sve manje kao “predmeti”.

To dovodi do jednog veoma važnog pitanja: kako nam je, s jedne strane, jasno da su životinje toliko slične nama, a s druge ih zatvaramo u farme i zoološke vrtove, gde ceo životni vek neretko provode u agoniji? Za određeni deo ljudske populacije ova vrsta samozavaravanja postala je neprihvatljiva, pa se sve veći broj ljudi okreće veganskoj i vegeterijanskoj ishrani.

Izvor: B92