Najvažniji deo hrama je stub. Postoje razlike u izgledu stuba, naročito kapitela, a zatim arhitrava, epistila i rasporeda dekoracije. Po tim stubovima se razlikuju određeni podstilovi grčke arhitekture: dorski, jonski i korintski stil gradnje.
Dorski stil preovlađuje u kontinentalnoj Grčkoj, Velikoj Grčkoj i na Siciliji. On je karakterisan stubom u ovoj arhitekturi sa odgovarajućim kapitelom. On je oslonjen na stilobad, diže se čvrst i snažan i uži je pri vrhu nego u osnovi sa čistim žljebovima- kanelurama kojim je izbrazdan. Završava se kapitelom koji se sastoji od ehinusa- u vidu nekog lastučića i abakusa na kojem leže pravougaone arhitravne grede čiji sastavi se nalaze u osnovi stupova. Iznad arhitrava je friz na kojem se nalaze ukrasi od triglifa i metopa koji se smenjuju i iznad njih se nalazi venac. Zabat je ukračen timpanonom- trouglastim elementom koji je ispunjen skulpturalnim prikazima.
Jonski stil preovladava u Joniji u istočnom delu Egejskog mora i donekle je redak na zapadu Grčke. Stub jonskog stila leži na ukrašenoj okrugloj stopi, vitkiji je od dorskog stupa i ima 24 kanelure, nosi kapitel koji ima fasciju sa simetričnim volutama i ehinus jajastu kimu. Stubovi nose arhitravne grede i friz ukrašen triglifima i metopama.
Korintski stil je u stvari jedna varijanta jonskog reda i baza mu je kao u jonskog stuba a kapitel je sastavljen od stiliziranog lišća biljke akantusa i voluta na svakom uglu kapitela Najpoznatijisu Olimpejon u Ateni, hram Lambrandi u Maloj Aziji i hramovi kružnog oblika u Delfima i Epidaurusu
digisedu