Bogdan Bogdanović

Bogdan Bogdanović
(1922. - 2010.)




Bogdan Bogdanović (Beograd, 20. august 1922. — Beč, 18. jun 2010.) je bio srpski i jugoslovenski arhitekta, filozof, pisac i bivši političar. Značajan je neimar memorijalne arhitekture, spomen-obeležja podignutih u drugoj polovini dvadesetog veka, žrtvama fašizma u Drugom svetskom ratu, širom SFR Jugoslavije, a od kojih je najpoznatiji Kameni cvijet u Spomen području Jasenovac.
Bio je profesor Beogradskog univerziteta od 1973. godine. Osnovao je Seosku školu za filozofiju arhitekture u Malom Popoviću, nadomak Beograda, od milošte nazvanu "Mistrija pod orahom". Od 1982. do 1986. je bio gradonačelnik Beograda. Politiku je napustio zbog sukoba sa Slobodanom Miloševićem, a koji je opisao u knjizi Zelena kutija. Zbog istog je sukoba otišao u egzil u Beč gdje živio sa suprugom do smrti 2010. godine.

"Srbija koja se javila početkom devetnaestoga vijeka bila je jedna mala simpatična seljačka zemlja, izišla iz revolucije i prihvaćena u Evropi sa romantizmom i oduševljenjem. Srbiju su tad voljeli Nijemci, naročito njemački romantičari. Rankeova knjiga Die serbische Revolution najljepša je himna srpskim ustancima, pa Herder, pa Göthe i njegovo navodno učenje srpskoga. Pazite, jedna mala evropska nacija koja je primljena u Evropu sa toliko pažnje i ljubavi, da završi ovako kako je danas završila, da cio civilizovani svijet okreće od nje glavu kao od čudovišta i monstruma. Srbija je samu sebe izdala."

wikipedija
Istaknuti intelektualac, profesor Arhitektonskog fakulteta u Beogradu,Bogdan Bogdanović je autor velikog broja spomenika posvećenih žrtvama Drugog svetskog rata, među kojima su spomenici u Mostaru, Prilepu, Beloj Crkvi i Jasenovcu.



Kameni cvijet u Spomen području Jasenovac



Partizansko groblje u Mostaru.

Povodom smti Bogdana Bogdanovica objavljeno na blogu b92.net, autor Branislav Kovacevic Cole:

" U Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije 1944. je ranjen, demobilisan je u činu poručnika i odlikovan Ordenom za hrabrost.

U periodu od 1964. do 1968. bio je predsednik Saveza arhitekata Jugoslavije. Od 1970. bio je dekan Arhitektonskog fakulteta, a dve godine kasnije, zbog pokušaja sprovođenja modernizacije arhitektonske nastave, bio je primoran da odustane od reformi i podnese ostavku na tu funkciju.

Bio je član SANU, ali je ostavku na članstvo dao 1981. Šest godina kasnije postao je jedan od osnivača i članova Međunarodne akademije arhitekture Od 1982. do 1986. godine Bogdanović je bio gradonačelnik Beograda. Početkom devedesetih godina zbog antimiloševićevskog angažmana isteran je iz svog ateljea i alternativne škole u Malom Popoviću. Beograd je napustio 1993. i od tada je živeo u Beču. Bio je član Bavarske akademije lepih umetnosti.
Njegovo prvo ostvareno delo je "Spomenik jevrejskim žrtvama fašizma", a prva objavljena knjiga "Mali urbanizam". Zbirka njegovih intervjua od 1983. do 1993. objavljena je u knjizi "Glib i krv". Dva puta je nagrađivan Oktobarskom nagradom grada Beograda, prvi put za Spomen-groblje žrtavama fašizma u Sremskoj Mitrovici 1961, a drugi put 1966. za Spomenik u Jasenovcu. Dobitnik je i Herderove nagrade.

Zlatni orden grada Beča za posebne zasluge dodeljen mu je 12. marta 2003. godine. Mesto i vreme sahrane Bogdanovića naknadno će biti saopšteni."

Spomen park ”Popina”, 1978.

Partizanska nekropola, 1962., Prilep