Antički nakit

Radnja priče Pola Skota, “Dragulj u kruni”, odigrava se u Indiji, u periodu kada je njome vladala Velika Britanija. Naziv je, zapravo, izveden iz alegoričkog prikaza slike kraljice Viktorije koja sedi na tronu Indije primajući Koh-i-Noor, smatran najvećim dijamantom u celom svetu, kao omaž, i time predstavljajući samu zemlju Indiju. Pomenuti dijamant, čije ime u prevodu znači “planina svetla”, postavljen je kasnije u krunu kraljice Elizabete, i još uvek je deo britanskog nakita koji se nosi u formalnim prilikama.

Epitet omiljenog oblika ukrasa, nakit nosi od pradavnih vremena, pa sve do danas. Postoje jasni dokazi o veštini Grka i Etruraca kada je reč o radu sa plemenitim metalima. Činjenica je da je većina nakita kreiranog u novijem dobu, u stvari, kopija dizajna antičkog nakita. Rimljani su takođe pokazivali izuzetnu sklonost ka nakitu i nosili su ga sasvim slobodno, kao što su to činili i Viktorijanci.

Danas dostupni komadi antičkog nakita jesu klasici koji zasigurno nikada neće izaći iz mode. Svojom nežnom gracioznošću i svojim eteričnim šarmom, vraćaju nas u davno prošla vremena. Nakit se smatra antičkim ako je izrađen 1900. godine ili pre. Prožet jedinstvenim karakterom, predstavljajući prava remek dela u pogledu svoje izrade, i često okružen nekom ćudljivom aurom, nakit ovog vremena izdvaja se od svake druge vrste nakita, bezobzira na to koliko taj drugi nakit bio lep ili skup. Najviše je cenjen od strane klasika, kada govorimo o eleganciji koja se prepoznaje u samom dizajnu.

Period između 1890. i 1910. godine jeste era neponovljivih inovacija i promena. Nakon negde oko 65 godina vladavine kraljice Viktorije, čak su i Viktorijanaci, koji su obožavali tradiciju, bili spremni za izmene u pogledu nakita. Traganje za novim, dalo je povod za osnivanje dve izuzetno lepe i potpuno različite škole dizajna nakita – Art Nouveau i Edwardian.

Prvu je interesovao svet fantazije i priroda. Vrhunski draguljari tog perioda bili su Karl Faberže, Žorž Fuke, Rene Lalik i Luj Komfor Tifani, čija su draguljarska dela bila inspirisana mitovima i temama iz prirode. Glavni motivi bili su mitske zveri, leteći zmajevi, egzotično cveće i devojke očaravajuće lepote.

Ovi draguljari, pri izradi božanstvenih komada, osim dragulja koristili su i rog, kornjačin oklop, mesečevo kamenje, barokne bisere, a u paletu je bio uvršten i emajl. Istinska vrednost materijala, zapravo, nije bitna, akcenat je na lepoti i originalnosti nakita koji su ovi draguljari kreirali.
I dok je avangarda favorizovala Art Nouveau, Edwardian nakit bio je odraz elegancije i rafiniranog ukusa bogatih američkih industrijalaca i engleske aristokratije. Karakterišu ga ledena elegancija i vazdušasti osjaj.
Ova škola preferirala je platinu u koju bi gravirali detalje čipkaste forme i u koju bi inkorporirali briljantne dijamante. Neke od materijala pronalazimo i u boji, kao što je na primer crni opal iz Australije, pastelno plavi safir iz Montane, antickinakit4kao i prirodni biseri. Među najbolje izrađenim Edwardian nakitom, pomenuti materijali izgledaju kao da lebde čipkastim svodom platine.

Od Edwardian broševa u obliku opalog lista, zlatnih viktorijanskih narukvica, pojasnih kopči, privezaka i ručke mača, do medaljona u kojem su ugravirani koncentrični prstenovi od belog i plavog emajla. Kupovinu ovakvog zadovoljstva ne možete obaviti u bilo kojoj prodavnici nakita. Starinski ukrasi uglavnom su dostupni u ekskluzivnim radnjama, antikvarnicama, na aukcijama koje su pouzdan izvor za kupovinu ove vrste.
Nošenje jednostavnog komada antičkog nakita jeste sofisticirani način privlačenja pažnje na svoju ličnost, a glavni razlog za posedovanje pomenutog jeste unatarnje zadovoljstvo kojim su, verovatno, bili obuzeti i sami dizajneri. A plemeniti metali i dragulji sami po sebi nisu nakit sve dok se ne nađu u rukama takvih majstora.

izvor:odsjaj.com

Prema većini istorijskih izvora prvi tragovi nakita mogu se naći u Africi i to su perle i različite vrste ogrlica napravljene, obično, od školjki i kostiju različitih životinja. Ovakav nakit su u Starom veku i antičkom periodu zamenili skupoceniji komadi, pa tako u Starom Egiptu cenjeni su raskošni i unikatni komadi nakita koji je pravljen od zlata, srebra, bakra, različitih vrsta obojenog stakla i dragog kamenja, od koga su najviše upotrebljavani ametist, opal i tirkiz. Nakit su podjednako cenili i nosili i muškarci i žene, a najčešće korišćeni simboli su bili lotos, zmija, soko i oko Horusa.


U Antičkoj Grčkoj najviše su se koristile različite kopče, prstenovi, narukvice, dijademe, od zlata, školjki, ali najviše od srebra, koje je bilo simbol čistote i novog početka. Zahvaljujuću arheološkim istraživanjima, pronađeno je dosta primeraka nakita iz Mikene, koji datiraju iz 1500 p.n.e, kao i onih za koje se tvrdi da potiču iz Troje i da su iz oko 2500. godine p.n.e. Rimljani su, takođe, za izradu nakita koristili zlato, srebro, bisere, bronzu, slonovu kost i obojeno staklo. Najčešće nošen komad bio je broš, a muškarci su uglavnom nosili prstenje, koje je često služilo i za pečatiranje pisama i različitih dokumenata. U hrišćanskoj tradiciji dosta su cenjeni biseri, koji se spominju kao simbol čistote, a ovu tradiciju usvaja i Islam, koji bisere spominje kao „simbol savršenstva koji otvara vrata Raja“. Biseri su, generalno cenjeni u različitim kulturama, pa tako jedna legenda kaže da oni predstavljaju „suze bogova, koje pružaju ljubav i imaju moć da oslobode od zla“.

U srednjem veku, nakit je predstavljao statusni simbol. Pripadnici plemstva su nosili nakit od zlata, srebra i dragog kamenja. U Srbiji je vlastela (prema zaslugama) nosila prstenje od zlata, mada je većina nakita bila izrađena od srebra jer srednjovekovna Srbija imala mnoštvo rudnika srebra. Međutim, nakit koji potiče iz Srednjeg veka, generalno se ne može smatrati preterano luksuznim, jer je u 13. veku u Evropi donet Zakon o luksuzu koji je zabranjivao luksuzne haljine i previše skupocen nakit od bisera, dragulja i zlata.

U Renesansi se može videti uticaj religije, ali i ponovno interesovanje za antički svet, što pokazuju brojne šare i gravure. Napredak u tehnikama rezanja i graviranja, čine renesansni nakit za dodatnu lepotu, a popularni medaljoni ukrašeni portretima govore o povećanoj umetničkoj svesti pojedinca. U 17. i 18. veku postojale su i knjige koje ženama preporučuju kako i u kojim prilikama nositi određeni nakit. U 18. veku postaju popularne jednostavne ogrlice, kao i broševi različitih oblika. Nakon Francuske revolucije, dragulji, koji su smatrani podsetnikom na bivši režim, izlaze iz mode, a mesto im ustupaju prstenje, narukvice i broševi ukrašeni likovima heroja iz Revolucije, pa čak i giljotinama.Ovo se menja nakon Napoleonovog dolaska na vlast, kada aktuelne postaju velike minđuše, nošenje prstenja na svim prstima, dijamantske, kao i ogrlice od rubina i bisera, mozaici sa od raznobojnog stakla sa biserima, nakit sa motivima kao što su ptice, životinje, ali i sfinge, rimske građevine, piramide i palme.

U XIX veku postoji čitav niz različitih vrsta i stilova nakita – jednostavan, ali i ekstravagantan, ručno rađen, ali i industrijski proizveden, jednostavan, ali i bogat detaljima. Dvadeseti vek je, prema rečima poznavalaca ove oblasti, obeležio tzv. „salonski nakit“, naročito „u periodima između dva svetska rata“.

izvor:stazenezele.rs

pektoral – prsni nakit

Križ, štit ili kakva relikvija što je visoki svećenici nose oko vrata te im pada na grudi. Značajni pektoral pronađen je u grobu Tutankamona; ptica-duša s raširenim krilima.

Pektoral se pojavljuje i kod Liburna.

Pronađeno blago povezano s Aleksandrom Velikim

Jedna od najvećih i najznačajnijih tračkih grobnica otkrivena je u Bugarskoj – unikatno blago pronađeno u njoj povezuje sa Filipom Drugim i Aleksandrom Velikim i sadrži zlatan nakit, tijaru sa izgraviranim lavovima, konjima i drugim životinjama, četiri narukvice, prsten, stotinu zlatnih dugmadi i razne druge predmete.

Gotovo 2.400 godina stara zlatna riznica nađena je u jednom grobu na severu Bugarske, saopštio je tim međunarodnih arheologa.


Ovo unikatno blago, koje se vezuje za Filipa Drugog i Aleksandra Velikog, pronađeno je na planini Omurtag, kraj sela na Sveštari, oko 400 kilometara severoistočno od Sofije, rekla je Dijana Gergova, šefica arheološke ekipe, sa sofijskog Nacionalnog arheološkog instituta.

Prema njenim rečima, neki predmeti potiču s kraja četvrtog, ili s početka trećeg veka pre nove ere i otkriveni su u najvećem od 150 drevnih grobova tračkog plemena Geta, koje je bilo u kontaktu sa antičkim Grcima.


Među njima su zlatan nakit u obliku ženskih figura, dodaci za jahačku opremu, tijara sa izgraviranim lavovima, konjima i drugim životinjama, četiri narukvice, prsten, stotinak zlatnih dugmadi.


Svi predmeti su izuzetno očuvani, a pretpostavlja se da su bili umotani u zlatne tkanine, jer je prilikom iskopavanja bilo primećeno prisustvo velikog broja zlatnih niti.

Veruje se da su bili deo ritualnog pokopa, ističe profesorka Gergova, dodajući da tim očekuje da će otkriti i veliko groblje na kojem je, najverovatnije, sahranjen i Kotela, vladar Geta i tast Filipa Drugog, oca Aleksandra Makedonskog.

Prema rečima Gergove, ovo je tek početak opsežnih istraživanja, jer je tim međunarodnih stručnjaka dobio finansijsku podršku da ispita još nekoliko veoma značajnih lokaliteta na teritoriji Bugarske.


izvor:rts.rs

Antički srebrni turkmenski nakit za kosu kao privezak

Srebrna manžetna iz Jemena

Etiopljanski srebrni svadbeni privezak sa ženskim i muškim simbolima plodnosti

Kleopatrina ogrlica skinuta sa vrata sibirske princeze



ako je otkrivena tokom iskopavanja pre devet godina, ovo je prvi put da se ogrlica prikazuje u javnosti. “Kleopatrina ogrlica” pronađena je oko vrata žene, za koju su arheolozi utvrdili da je imala 25 godina kada je umrla, u antičkom grobu u planinama Altaj u Sibiru. Ogrlica je napravljena od tankog stakla u boji i neprocenjive je vrednosti, a naučnici su saopštili da je devojka umrla pre 2.300 ili 2.400 godina i bila je u rodu sa poznatom tetoviranom princezom Ukok, čije su tetovaže ostale očuvane u permafrostu i koje su okupirale pažnju svetskih arheologa.

Iako je dobila naziv “Kleopatrina ogrlica”, pronađeni komad nakita datira iz doba Aleksandra Velikog, odnosno starija je od vremena u kome je živela Kleopatra, poslednja vladarka starog Egipta.



Ogrlica, koju čini 17 kuglica, neoštećena je i jedinstveni je pronalazak u čitavom bivšem Sovjetskom Savezu. Ruski arheolozi ističu da ogrlica baca novo svetlo na nivo razvijenosti civilizacije u Sibiru, u skitsko doba.

Na kuglicama se nalaze različite nijanse plave i žute boje, a svaka je razmera dva do dva i po centimetara. Ruski arheolozi još uvek rade na studiji te ogrlice, a čim bude objavljena u javnosti, ubrzo će se pojaviti i na nekoj izložbi.

Sibirski naučnici su objavili slike u nadi pronalaženja stručnjaka iz celog sveta, koji mogu biti od pomoći u određivanju tačnog porekla ogrlice.