SRBI I SEĆANJE NA POTOP I ATLANTIDU
Srbi i SPC pamte jedan davni potop koji je zadesio njihove pretke, a preživeli koji su započeli novu civilizaciju, računaju vreme od tog potopa kao svoj novi početak.
Odredjivanjem starosti slatkovodnih i morskih školjki, metodom c14, Američki naučnici Walter Pitman i William Ryan dosli su do otkrića da je pre više od 5.500 godina pre Hrista (tačnije-pre 7519 godina), voda u Crnom moru naglo promijenila salinitet, odnosno da je 5.500 godina p.n.e. Crno more bilo slatkovodno jezero na oko 50 m ispod današnjeg nivoa. Ovo otkriće objavili su 1997 g. u djelu “Scientific evidence’‘. Nakon toga i drugi ugledni naučnici potvrdili su ovaj zaključak. Evropski projekat iz 2004. godine, na osnovu proucavanja sedimenata u Crnom moru, takodje je potvrdio ovo otkriće.
Ova činjenica neminovno je za posledicu morala da ima sasvim sigurno jedinstven slučaj na zemji, da č
etiri ogromne rijeke imaju jedno ušće. Ni na jednom drugom mjestu na planeti četiri tako velike rijeke ne ulivaju se na tako malom prostoru, praktično na jednom mjestu.
Te četiri rijeke su:
Don, Dnjepar, Dnjestar i Dunav (slika).Ova otkrića odmah su podstakla na pretpostavke da se na ušću tih rijeka nalazila drevna civilizacija i
grad Atlantida (Christian i Siegfried Schoppe), jer je jos u antičko doba
Platon u svojim spisima naveo da je Atlantida potonula u more, kao i da je bila okružena sa
četiri velike rijeke.
Christian i Siegfried Schoppe su bili na dobrom tragu. Na ušću ove četiri rijeke zaista je postojala civilizacija.
Ali to nije bila Atlantida (Atlantida je jedan sasvim drugačiji i mnogo stariji grad).
Ušće četiri rijeke je ustvari kolijevka Srba, odnosno Slovena (današnja Ukrajina). One su simbolično predstavljene i na srpskom grbu –
krst sa četiri ocila (četiri srpska plemena koja su krenula u četiri pravca) Razlog zasto se miješaju Atlantida i postojbina Slovena (Srba) lezi u tome sto su pred ovom drevnom poplavom izbjegli Srbi nosili sa sobom
dva predanja. Jedno -o gradu Atlantidi, i drugo -o svojoj kolijevci sa ušća četiri rijeke koju je progutalo more. Od njih su ova predanja culi Egipatski sveštenici, a od njih antički Grci koji su ih i zapisali.
Tokom nekoliko hiljada godina ova dva predanja su stopljena u jedno.Mnogi ce ove pretpostavke smjesta da odbace kao čist proizvod mašte i mitomaniju. Ali, prije nego sto to ucinimo, sagledajmo neke cinjenice koje im idu u prilog.
Za pocetak da napomenemo, da Srbi i danas za dijelove svog naroda koji zivi van matične zemlje kazu
RASIJANJE.
Dakle, povlačeći se pred nadolazećim morem, sasvim logično, narod se kretao uzvodno dolinama ove četiri rijeke.
Oni Srbi koji su krenuli uzvodno dolinama rijeka Don i Dnjepar, kasnije su osnovali državu koja se i danas zove
RASIJA (Rusija.Izgovara se RASIJA).
Oni Srbi koji su se povlacili uzvodno uz Dnjestar do danas su zadrzali ime
SRBI, sa odrednicom Lužički. Misljenje je da su se i danasnja Česka, Moravska zvale SRBJA.
Oni Srbi koji su se povukli na zapad
uz Dunav do dana danasnjeg se zovu SRBIMA. Prva drzava koju su osnovali zvala se RASIJA ili
RAS, odnosno Raška, a sebe su nazivali RASJANIM Srbima, odnosno Rašanima(Rasenima).
Oni Srbi koji su se povukli na istok prema Kavkazu i Kaspijskom jezeru nazvani su
Sarmatski SRBI ili stari SRBI. Prva država koju su osnovali zvala sе SERBONIJA (ili SORABIJA), a narod je nazvan Sorabi, ili bijeli Sorabi, dok su se južni (balkanski) Srbi nazivali crvenim Sorabima. A naziv regije Moravske i naše balkanske rijeke Morave imaju isto porijeklo. Možda su imena data prema postojećim regijama, rijekama itd. u toj prapostojbini, pa su isto tako „ponesena“ kao i naziv regije Raške, čiji naziv je prvobitno korišten negdje kod Crnog mora to jest Kavkaza za jednu planinu ispod koje je jedno srpsko pleme živjelo.
1. Sarmatska SRBIJA, SERBANIJA
2. RASIJA (RUSIJA)
3. Lužička SRBIJA, Moravska SRBJA
4. SRBIJA, RASIJA (RAS, RAŠKA)
Naravno, sasvim bi bio logican argument kako cinjenica da su se Srbi odnekud rasijali te svojim imenom i nazivima
za svoje drzave stavili do znanja da se to zaista i desilo, uopste ne znaci da su se rasijali iz oblasti Crnog mora i sa ušća ove četiri rijeke.
Medjutim,postoje i druge cinjenice koje nepobitno dokazuju da se desilo upravo to.
Jedna od tih činjenica su
Tripoljska i Vinčanska civilizacija i kultura.Kao sto rekosmo, naucnici su utvrdili da se Crno more u danasnjem obliku formiralo oko
5500 godina pne, poplavivsi pri tom procesu slatkovodno jezero koje se nalazilo na tom mjestu i podigavsi nivo vode za vise od 50 m.
Malo sjevernije, u podrucju rijeke Dnjestar, 5400 godine pne iznenada se pojavljuje veoma razvijena
Tripoljska civilizacija. Bukvalno na stotine gradova (do danas je otkriveno oko 2000 naselja koja pripadaju toj kulturi) pojavilo
se oko 5400 g pne
na području danasnje Ukrajine, Moldavije i Rumunije, odnosno sirem podrucju rijeke Dnjestar.
Arheolozi tvrde da je to bila izrazito napredna civilizacija,da su pronadjeni ostaci monumentalnih gradjevina, da su posjedovali znanja iz metalurgije,proizvodnje keramike,tkanja itd.
Zanimljivo je da su živjeli u urbanim sredinama, gradovima, koji su u pravilu bili kružnog oblika i okruženi vodom (što odgovara opisu Atlantide). U istom periodu,uzvodno uz rijeku Dunav,na podrucju danasnje Srbije i Rumunije, pojavljuje se takodje izrazito napredna Vinčanska civilizacija.Vinca je bila urbana sredina a stanovnistvo je takodje izuzetno dobro poznavalo metalurske procese,procese proizvodnje keramike,tkanja itd. Zanimljivo je da
najstariji ikad pronadjeni trag pismenosti pripada ovoj kulturi. U tom pismu,odnosno sistemu znakova i simbola lako ce te pronaci skoro sva slova danasnjeg tzv. ć
irilicnog pisma odnosno Srbice. Najznacajnija,medjutim,cinjenica koja dokazuje da je usce cetiri rijeke kolijevka Srba (Slovena) proizilazi upravo iz Vinčanskog pisma.
Nacionalni simbol Srba iz Dunavske Srbije je
krst sa četiri ocila (ćirilična slova s), i nalazi se u Vinčanskom pismu.
Iako je ovo
nacionalni simbol Srba, potpuno je izblijedelo sjećanje na to šta on u stvari predstavlja.
Pretpostavimo za trenutak da on predstavlja
centar svijeta kojeg okruzuju četiri rijeke. Krstom se i danas oznacava centar ili srediste, odnosno sa dvije ukrstene crte. Srbi (Sloveni) su s pravom svoju kolijevku smatrali centrom svijeta.
To je bila najrazvijenija, zapravo jedina civilizacija tog doba. Dakle krst svakako ima utemeljenje u ovom simbolu, ali da bi taj simbol vjerodostojno predstavljao kolijevku Slovena, četiri lučne crte bi morale da predstavljaju
četiri rijeke.
Ovo ispod je artefakt Vinčanske kulture. Njegova starost se procjenjuje 5000-6000 godina
.Ovaj artefakt je u stvari mapa koja je kao i sve danasnje mape orjentisana na sjever.Na njoj će te primijetiti pet lučnih crta, koje kao i one na nacionalnom Srpskom simbolu predstavljaju rijeke. Četiri od tih pet lučnih crta su presječene pravim crtama koje pokazuju iz kog smjera te rijeke dotiču.Te rijeke su
Don, Dnjepar, Dnjestar i Dunav. Uočljivo je da sve četiri rijeke počinju slovm
D. Takodje je lako uočljivo da je i ćirilićno i latinično slovo
D nastalo upravo iz simbola za ove rijeke.
Ovo je odnos Vinčanske mape i današnje mape istog regiona
Rednim brojem
1 na mapi je označen nekadašnji centar svijeta i kolijevka Srba (Slovena).
Rednim brojem
2,3,9 i 12 su označene već pomenute rijeke. Primjećujete da je njihova pozicija i pravac iz kojeg dotiču isti u odnosu na obje mape.
Rednim brojem
4 je označeno Azovsko jezero (danas
Azovsko more). Pozicija potpuno ista na obje mape.
Pod brojem
5 na
Vinčanskj mapi nalazimo jos jednu lučnu crtu za koju smo ustanovili da predstavlja rijeku. Na potpuno istoj poziciji na savremenoj mapi zaista se nalazi rijeka
Volga.
Simbol pod brojem
6 kao poslednji na sjeveroistoku, sasvim logično oslikava ravnicu obraslu travom i čestarom što i jeste slučaj, jer to je tačna pozicija
Ruskih stepa.
Na jugoistoku,pod rednim brojem
7 nailazimo na planinski masiv
Kavkaz, najviše planine sve do dalekih
Himalaja. Na Vinčanskoj mapi vidimo ih pod simbolom koji se može protumačiti kao planine koje dotiču nebo.
Pod brojem
8 na Vinčanskoj mapi nalazimo i danas sasvim jasan i razumljiv s
imbol vatre koji precizno pozicionira
Arabijsku pustinju na jugu.Na jugozapadu, pored već pomenutog simbola za rijeku
Dunav, vidimo i simbol pod brojem
10. Taj simbol sasvim logično na jedini i danas razumljiv način predstavlja
vjetar. Jak vjetar je oduvijek kao i danas duvao niz Dunav.
Zanimljivo je da Rusi i dan danas za duvanje vjetra kazu
DUNAVENJE.
Pod brojem
11 se nalazi simbol koji je očigledna oznaka za vodoravno, odnosno nekadašnje jezero.
I konačno na sjeverozapadu, pored simbola za rijeku
Dnjestar nalazimo i simbol koji nalikuje na stepenice i koji sasvim dobro pozicionira brdovito, stepenasto podrucje Češke, Moravske, Slovačke, gde su krenuli
Lužički Srbi, koji i danas žive na teritoriji današnje Nemačke.
Izvor: atlantidaforum.com