Test intolerancije na hranu

Test intolerancije


1. Da li Vam se tjelesna težina poveća za kratko vrijeme?

2. Da li ste povremeno neobjašnjivo depresivni?

3. Da li patite od zapušenog nosa, kijanja, curenja nosa?

4. Da li patite od zatvora ili dijareje?

5. Da li ste pospani posle jela?

6. Da li imate crvenilo kože, svrab, astmu?

7. Da li zadržavate tečnost, otičete?

8. Jeste li hronično umorni?

9. Da li imate bolove u stomaku?

10. Da li ste često prehlađeni?

11. Da li imate migrene, glavobolje?

12. Da li se nadimate posle jela?



Svaki pozitivan odgovor ukazuje na mogućnost postojanja intolerancije. Ako imate 4 i više pozitivnih odgovora, intolerancija je skoro izvjesna.

Nabrojane tegobe su samo manifestacija trpljenja organizma i u većini slučajeva vezane su za intoleranciju na hranu.


Po čemu je ovakav pristup problemu ishrane - izuzetan?

• lako je dostupan

• predstavlja krajnje jednostavan način samopomoći

• zavisi isključivo od odluke pojedinca

• potrebno je samo misliti o tome, prepoznati i ukloniti uzrok


ALERGIJA NA HRANU

Alergija je izmjenjen, neuobičajan i neodgovarajući odgovor organizma na različite materije. Nastaje kao posljedica senzibilizacije (povećane osjetljivosti) i pojačane aktivnosti imunog sistema. Faktori koji mogu izazvati alergiju (hrana, poleni, kućna prašina, produkti i delovi životinja, hemikalije, lekovi, sintetički materijali i dr.) nazivaju se antigeni ili alergeni a materije koje organizam stvara u procesu senzibilizacije kao odgovor na antigene nazivaju se antitijela. Antitijela su po svom sastavu belančevine - imunoglobulini.

Ako želimo da najjednostavnije predstavimo mehanizam alergije, to bi izgledalo ovako: u uobičajenim okolnostima, antigeni bivaju inaktivisani antitelima u vidu antigen-antitijelo kompleksa koje zatim ćelije zadužene za fagocitiozu “usisaju” i razgrade.

U alergijskoj reakciji organizam se “brani” od pojedinih sastojaka hrane tako što stvara ogromnu količinu antitijela. Pri reakciji antigen-antitijelo, aktiviraju se i ćelije koje produkuju histamin i druge hemijske supstance – medijatore odgovorne za razvoj ozbiljnih kliničkih manifestacija alergije


BRZA I ODLOŽENA ALERGIJA NA HRANU

Površina tankog crijeva čoveka može da se uporedi sa površinom malog fudbalskog terena. Jedna od glavnih uloga tankog crijeva je uloga barijere izmedju unijetih stvari i unutrašnje sredine organizma, neka vrsta unutrašnje kože. Čuvar unutrašnje kapije jeste imuni sistem čoveka.

Hrana kao napadač

Alergija na namirnice se razvija kada je imuni sistem ne prepoznaje kao korisnu supstancu, nego kao neprijatelja. Ovo se može desiti u dva slučaja:

● Namirnica sadrži protein koji organizam ne podnosi (urođeni ili stečeni poremećaj). Primjer: nepodnošenja glutena, koji je sastavni dio nekoliko žitarica (pšenica, raž, ječam, ovas)

● Prisutna velika propustljivost crijeva (abnormal leaky) kao posljedica prekomjerne upotrebe alkohola, antibiotika, crijevnih infekcija, stresa ili fizičkog napora itd.

Veliki proteinski molekuli, kao i nedovoljno razgrađena hrana prolaze nesmetano kroz barijeru crijeva u krvotok a imuni sistem reaguje na njih kao na neprijatelje, tj. krece u napad na više frontova.

Dvije najčešće alergijske reakcije su brza i odložena, koja je mnogo rasprostranjenija.

Brza alergijska reakcija na hranu (IgE)

Najpoznatija forma alergije na hranu koja uključuje familiju imunoglobulina E (IgE) poznata je kao tip 1 (brza, atopijska alergija). Javlja se posle nekoliko sekundi do 2h nakon kontakta sa alergenom. Smatra se klasičnom jer je dobro izučena, a njene reakcije su brze i očigledne. Pacijenti je i sami prepoznaju i maksimalno se trude da izbegnu kontakt sa njenim izazivačem.

Klasični simptomi brzih alergijskih reakcija

Brza alergijska reakcija se najčešce ispoljava sa kožnim, crijevnim i disajnim simptomima: crvenilo, urtikarija, ekcem, mučnina, povraćanje, grčevi u stomaku, proliv, kašalj, bronhijalne opstrukcije, curenje kosa. Intenzitet i učestalost reakcije varira od osobe do osobe. Na vrhu skale intenziteta je razvoj anafilakse (krajnje preosetljivosti organizma), koja može dovesti i do smrtnog ishoda.

Odložena alergijska reakcija na hranu (IgG)

Alergijska reakcija koja je vezana za prekomjernu produkciju imunoglobulina G (IgG) je mnogo češća. Smatra se da od nje pati 1/3 populacije, ali po nekim autorima taj procenat se penje i do 70%.

Poznata je i kao tip 3. alergijske reakcije. Antitijela se vezuju direktno za alergene iz hrane, formiraju imuni kompleks i direktno ulaze u krvotok. Imuni sistem šalje što više specijalnih celija (fagociti) za borbu sa imunim kompleksima. Taj proces traži vreme i simptomi se javljaju od 2h do nekoliko dana posle uzimanja alergena. Odložena reakcija se pože pojaviti na bilo kom organu ili tkivu organizma, potencijalno izazivajući preko 100 vrsta bolesti ili patoloških stanja. Sledi moguća lista stanja izazvanih ili pogoršanih IgG alergijom na hranu.

BOLESTI I POREMEĆAJI POVEZANI S ALERGIJOM NA HRANU

Ideja je sledeća: mnogi simptomi, bolesti i patološka stanja koja naizgled nemaju ništa zajedničkog, zapravo imaju jedan zajednički imenitelj, a to je konzumiranje namirnica koje organizam ne podnosi, tj. reakcija intolerancije na njih. Intolerancija na hranu je taj činilac koji povezuje npr. gojaznost, ekcem i depresiju, a mogu se nabrojati još mnoge takve kombinacije.

Primjeri:

GOJAZNOST I ZADRŽAVANJE TEČNOSTI

Kako intolerancija na hranu izaziva zadržavanje tečnosti u organizmu i koji je mehanizam kojim dovodi do povećanja telesne težine?

Imunološki odgovor kod reakcije intolerancije povezan je sa oslobađanjem histamina, supstance koja izaziva veću propusnost najmanjih krvnih sudova - kapilara. Kao posledica toga, vojska našeg imunog sistema izlazi iz krvnih sudova u tkiva, a nju prati i tečna komponenta. Tečnost se zadržava u tkivima danima i nedeljama. Ako unosimo neodgovarajuću namirnicu nekoliko puta dnevno, taj se proces stalno odigrava i pacijent postaje “prepun vode” (water logged ). Imunološka reakcija dovodi i do disbalansa u produkciji prostaglandina (supstance slične hormonima), koji sa svoje strane isto dovodi do zadržavanja vode i nadimanja u crijevnom traktu tako da se problem produbljuje.

U alergijskoj reakciji se oslobadja veća količina jedne supstance koja smanjuje odgovor na insulin (hormon koji reguliše metabolizam šećera), pa nastaje i metabolički poremaćaj koji dovodi do porasta tjelesne težine.

Kod ponavljanih alergijskih opterećenja, imunokompleksi stalno kruže krvotokom. Jetra kao i njena detoksikaciona funkcija budu onda maksimalno opterećeni u naporima da uklone nepoželjne supstance. Kada opterećenje jetre postane prejako, organizam počinje da pakuje toksične materije na najmanje štetno mesto – u masne ćelije. Kada se masne ćelije prepune toksinima, njihova sposobnost da metabolišu masnoću znatno opada. Nastaje zadržavanje masnoće u ćelijama, tjelesna težina raste i postaje sve teže da se višak kilograma skine.Opisani imunološki i metabolički poremećaji nesumnjivo vode u hronični zamor.

DJECA I ALERGIJE NA HRANU

Djeca su najjasniji pokazatelj da način života i ishrane u 21. veku rezultira povećanjem alergija. Dječije alergije su uzročnik mnogih bolesti dječijeg doba: od upale uva do opadanja pažnje i hiperaktivnosti (ADHD)

ADHD sindrom je postao skoro svakodnevna pojava. Statistike u Britaniji govore da bi broj nedijagnostikovanih ili na pragu dijagnoze, mogao biti gotovo ¼ miliona djece ispod 17 godina. U SAD je taj broj dostigao oko 3 miliona.

Još ne postoje klinički i laboratorijski testovi za preciznu dijagnostiku i potvrdu ove bolesti. Dijagnoza se zasniva na posmatranju i detekciji nedostatka pažnje, hiperaktivnosti i impulsivnosti tako ozbiljnoj da umanjuje djetetovu sposobnost za normalnim funkcionisanjem.

Mnoga od te djece su na medikamentnoj terapiji sa ciljem usmeravanja pažnje, smirenja i boljim radom u školi. U mnogim medicinskim krugovima ignorisana je ideja o povezanosti tog poremećaja sa intolerancijom na hranu. U studiji doktora Egera Josefa i kolega sa univerziteta u Minhenu, navodi se primer kada je 76 djece sa težim oblikom ADHL, stavljeno na strogu hipoalergensku dijetu. Rezultati su bili zapanjujući: Poboljšanje stanja je bilo uočljivo kod 82% djece, ¼ se potpuno oporavila, a i djeca koja nisu imala ADHL, značajno su popravila svoje stanje. Evo rezultata:

Simptomi : Broj djece:


prije dijete

asocijalno ponašanje 32

glavobolje 48

epilepsija 14

stomačni bolovi i problemi 54

hronični rinitis 33

bolovi u nogama 33

crvenilo kože 28

afte 15


na dijeti

asocijalno ponašanje 13

glavobolje  9

epilepsija  1

stomačni bolovi i problemi  8

hronični rinitis  9

bolovi u nogama 6

crvenilo kože  9

afte   5

46 namirnica je bilo optuženo kao izazivači alergijskih smetnji.

Soja, kravlje mlijeko, pšenica, grožđe, čokolada, narandže, jaja i kikiriki su bili najčešće pozitivni.

U ranim devedesetim, dr Josef Eger je u jednoj od najpoznatiji dječijih bolnica u Londonu (Ormond Street Hospital), napravio studiju sa 21 djetetom koja su imala migrenu, bila hiperaktivna i imala noćno mokrenje. Ispitano je na koje namirnice svako dete reaguje alergijski i iste su isključene iz ishrane.

Rezultati su bili sledeći: noćno mokrenje i ostali problemi su prestali kod polovine djece, a smanjili su se kod petoro.

Biohemijski, imunološki i metabolički poremećaji koji stoje u osnovi i drugih simptoma i bolesti, a povezani su sa intolerancijom na hranu – dobro su proučeni i navode na zaključak da dijagnostika intolerancije i eliminaciona dijeta ne treba da bude poslednji, nego prvi korak u terapeutskom lancu.


NAMIRNICE KOJE IZAZIVAJU NAJČEŠĆE REAKCIJE INTOLERANCIJE

Razvoj alergije na hranu je u potpunosti individualan. Nakon tri decenije i posle hiljade uradjenih IgG testova, zaključak je, medjutim, da određena hrana češće izaziva alergijske reakcije od drugih. Ova činjenica ne negira nutritivne kvalitete tih namirnica. Njen značaj je u tome da ona kod pojedinca izaziva raznovrsne simptome i poremećaje koji se na jednostavan način mogu riješiti eliminacionom dijetom.

Svako može razviti alergiju na hranu koju najčešće konzumira, ukoliko je digestivni sistem propustljiviji, što rezultira prodorom nedovoljno razgrađenih supstanci hrane u krvotok.

Slijedi spisak 20 najčešćih alergena:

1. kravlje mlijeko

2. pšenica

3. gluten iz pšenice, raži, ječma

4. kvasac

5. bjelance

6. indijski orah

7. žumance

8. bijeli luk

9. soja

10.brazilski orah

11. badem

12. kukuruz

13. lješnjak

14. ovas

15. sočivo

16. kivi

17. ljuta paprika

18. susam

19. suncokret

20. kikiriki

DIJAGNOSTIKA INTOLERANCIJE

Postoji više metoda za otkrivanje intolerancije na hranu. Jedne spadaju u kategoriju imunoloških analiza, dosta su skupe i teže dostupne. Druge su bazirane na odredjivanju vibracionog sklada ili nesklada između organizma i namirnica. Nesklad = intolerancija. Zapravo se radi o dijagnostikovanju iste pojave sa dva različita aspekta.

• Imunološka dijagnostika bazirana je na određivanju nivoa specifičnih antitela (IgG) u odnosu na pojedine proteine iz namirnica.

• Vibratorne metode pripadaju alternativnom pristupu u lečenju i dijagnostici, priznatim u mnogim zemljama Evrope i svijeta.


BIOREZONANTNA TERAPIJA (jedna od metoda koja se koristi za dijagnostiku i terapiju alergija na hranu u našoj zemlji)

Nastala u Institutu Regumed u Minhenu, biorezonantna terapija se primenjuje širom Evrope preko 30 godina, a u našoj zemlji od 2006. godine.

Svaki organizam posjeduje potpuno specifičnu, individualnu oscilatornu šemu koju slobodno možemo zvati “lična elektromagnetna karta”. Ona sadrži zdrave (kontrolne) i patološke (interferentne) oscilacije. Zdrave oscilacije kontrolišu fiziološke procese, a patološke ih ometaju. Organizam sa svojim urođenim regulatornim mehanizmima, u stanju je da sam neutrališe patološke talase do određenog nivoa i da održava svoju energetsku ravnotežu, koja je preduslov zdravlja. Kada, međutim, patološki talasi preuzmu prevlast nad fiziološkim ili u situaciji kada dođe do pada vlastitih regulativnih snaga, dinamička ravnoteža se narušava i pokreće se lančana reakcija u kojoj se patološki proces sa biofizičkog nivoa prenosi najprije na biohemijski, zatim ćelijski i na kraju organski nivo. Tako nastaje bolest.

Hrana sa svojim specificnim vibracijama moze preuzeti ulogu patološkog (interferentnog) upliva na energetsko polje čoveka, blokirajući njegove samoregulatorne mehanizme. Odstranjivanje neodgovarajuće namirnice iz jelovnika samo je jedan, vrlo jednostavan i dostupan, način da se ti mehanizmi deblokiraju i da se dopusti organizmu da sam prepozna i savlada postojeću problematiku. U krajnjoj mjeri to dovodi do ublažavanja ili nestanka simptoma.


ŠTA DALJE?

Kada se utvrdi koje namirnice ne odgovaraju, isključuju se iz ishrane najkraće u intervalu od 3 meseca. Za 2 do 3 nedelje vidljiva su poboljšanja, a kroz 3-4 meseca i puni efekat. Sa takvom ishranom organizam dobija ono što mu je potrebno, usklađen je i želja za prekomjernim količinama hrane nestaje. Nije potrebno da se mjeri gramaža obroka niti bira način spremanja. Nakon dovoljne pauze i postignutog efekta, uz konsultaciju s ljekarom, može se u kontrolisanim količinama uzimati i zabranjena hrana.

Izvor:bicombih.com

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::




Od onih 12 pitanja ja nijedno DA.

Znači tolerantan sam.

Koliko znam za sebe, jedino na šta sam do sada bila alergična su dimljene stvari, znači, šunka, pršuta i ostalo..Odmah mi izađu neki pečati po rukama i telu ..I najžalije mi što te stvari ne mogu da jedem koliko bih želela ..Isto, u zadnje vreme primećujem da mi se naročito u septembru, oktobru i martu ili aprilu pojavi neobjašnjivi kašalj koji me drži oko dve nedelje ...Ali to je verovatno od neke biljke koja cveta u tom periodu ..

Ja sam intolerantan na burek ... htela bi duša mučena da ga jede, al ga posle varim ceo dan ... interesantno da sa domaćim pitama i gibanicama nemam tih problema.... inače pravilna i zdrava ishrana pozitivno utiče na mnogo načina ... provereno, mada teško je držati se toga stalno, prosto nekad čovek nema volje za to.

Kako da otkrijete intoleranciju na hranu

Intolerancija na hranu može se javiti u bilo kom životnom dobu. Kod nekoga se to dešava kada prvi put proba izvesnu vrstu hrane, a kod nekoga se pojavi iznenada, čak i ako je tu namirnicu do tada jeo bez problema.


Foto: Profimedia

Iako intoleranciju vrlo često mešaju sa alergijom, ove dve reakcije nisu sinonimi i veoma je važno znati razliku.

Alergija na pojedine namirnice je osetljivost koja je jasno izražena i primetna, sa simptomima koje je teško prevideti: pojavljuju se pečati na koži, crvenilo, svrab, otežano gutanje, otekline po telu, mučnina...

Takva je obično alergijska reakcija na jaja, jagode ili breskve. Ali, intolerancija na hranu nikad se ne pojavljuje u tom obliku. Ukoliko organizam ne podnosi određenu vrstu namirnica, u dužem periodu javljaju se brojni simptomi, koji se najčešće previde. Čovek ili mršavi ili se goji do granica koje je teško kontrolisati, ima glavobolju, nesanicu, hroničnu upalu sinusa i neki problem s kožom: ekcem, psorijazu, akne.

Neretko oseća gubitak energije, apatiju i potištenost, uz promenu raspoloženja u vidu preterane aktivnosti, a menja se i kvalitet noktiju ili kose. Vremenom, posle dužeg trajanja intolerancije, regulacija nivoa holesterola, triglicerida i šećera u krvi biva sve teža, a može započeti i maligni proces u telu.

Šta je test intolerancije na hranu?

To je medicinsko ispitivanje kojim se određuje stepen podnošljivosti svake vrste hrane za koju je poznato da može izazvati problem u metabolizmu. Već je decenijama poznato da nije svaka namirnica dobra za svakog čoveka. Postoje one koje jednoj osobi mogu da obezbede pravu energiju za zdrav život, ali i one koje uzrokuju nakupljanje otpada u ćelijama - koji umanjuje vitalnost i skraćuje život.

Test na intoleranciju svako treba da uradi, savet je stručnjaka. Rezultati testa se, naravno, razlikuju od osobe do osobe. Što ranije budemo saznali šta nam koristi a šta odmaže u zdravoj proizvodnji ćelijske energije, to je bolje za nas.

Deca treba da se testiraju pre svih. Do uzrasta od tri godine ne postoje tačno definisane grupe namirnica koje će biti dobro ili loše prerađene, jer je enzimska i hormonska aktivnost još uvek nezrela. Ali već od pete godine trebalo bi obavezno da se obavi ovakav test, jer će biti merodavan za budući život.

Rezultati testa su uglavnom nepromenljivi kada je reč o netoleranciji na šećer ili mlečne proizvode. Ali ako se pojavi intolerancija na određene cerealije (žitarice, pirinač), promena može da bude prilikom sledećeg testiranja, i to u slučaju kada se testirana osoba pridržavala restrikcije: ako duže vreme nije koristila vrstu namirnica koja joj škodi (šest meseci do godinu dana).

Intolerancija na hranu, umesto dobre proizvodnje energije u ćeliji, pravi nam otpad. Naše ćelije počinju da talože otpadne materije umesto da koriste zdravu i dobru supstancu za stvaranje energije neophodne za funkcionisanje organa.

Izbacivanje određenih namirnica iz ishrane apsolutno pomaže u regenerisanju organizma, što je dokazano u mnogim slučajevima. Stručnjaci tvrde da apsolutno postoji povezanost između netolerancije organizma na namirnice i gojaznosti. Test netolerancije na namirnice (ili popularno nazvan test na hranu) je jedini pravi početak svake dijete.

Najčešći simptomi netolerancije na hranu jesu povećanje ili smanjenje težine, česte prehlade, problemi sa sinusima. Ali na nju ukazuju i lošiji rezultati laboratorijskih analiza, naročito povećane vrednosti holesterola ili šećera. To su i umor, apatija, gubitak motivacije za svakodnevne aktivnosti, poremećaj sna.

Najčešći simptomi:

Gastrointestinalne tegobe (bolovi u stomaku, zatvor, proliv, nadutost, sindrom iritabilnog creva najviše upućuje na sumnju da se radi o intoleranciji na hranu)
Dermatološki problemi (akne, ekcem, psorijaza, svrab, urtikarija, osip)
Psihološke smetnje (anksioznost, letargija, potištenost, hiperaktivnost - uglavnom kod dece, premort, mučnina - kao psihosomatski poremećaji)
Neurološke smetnje (glavobolja, migrena, vrtoglavica)
Respiratorne tegobe (astma, rinitis, poteškoće s disanjem - u ovim slučajevima je moguće da se intolerancija proklapa sa alergijom)
Problemi koštano-mišićnog sistema (otečeni zglobovi, artritis, fibromijalgija).

Tekst: Vesna Stanimirović/lisa.rs