Ko su najveći “putnici” među životinjama?

Najnovija istraživanja su pokazala da je polarni medved u stanju da pliva čak devet dana bez prestanka, piše list Telegraf.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Polarni medvedi

Plivajući da bi došao do novih površina pod ledom, beli medved prevali više od 670 kilometara. Naučnike brine to što ove životinje moraju sve brže da plivaju jer se led ubrzano topi kao posledica globalnog zagrevanja.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Drugi “svetski putnik” je leptir monarh koji može da preleti i do 3.000 kilometara da bi se iz Severne Amerike spustio u Meksiko. Migracija traje tako dugo da ovaj sićušni insekt provede ceo život leteći u jednom pravcu, ostavljajući sledećem pokolenju da se vrati u “zavičaj”.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Daleki predeli privlače i orla belorepana. Satelitska praćenja pokazala su da ove veličanstvene ptice u toku 45-dnevnog putovanja od Švedske do Afrike predju u proseku 6.750 kilometara.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Poznati “globtroter” je i sivi kit koji prevali neverovatnih 20.000 kilometara od Kalifornijskog zaliva do Aljaske i Bofortovog mora, kao i kožnata kornjača koja je raznim maršrutama izmedju Afrike i Amerike sposobna da prevali i do 7.500 kilometara.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Postoji i jedan primer “masovnog” putovanja životinja, poznat kao Seringeti migracija tokom koje se svake godine oko 1,2 do 1,5 miliona divljih životinja, gnua, zebri i antilopa iz oblasti Seringeti na severu Tanzanije uputi u Keniju u potrazi za zelenijim pašnjacima.

Bube i njihovi problemi



Monarh leptir (Danaus Plexippus) je jedan od najpoznatijih severnoameričkih leptira. Prepoznatljiv po svojoj jarko narandžastoj boji sa crnim šarama, jedan je od leptira „selaca“. Seoba mu traje osam meseci, a destinacija „letovališta“ je udaljena čak 4000 km. Fascinantno je što u toku puta dolazi do smene čak četiri generacije leptira, međutim, oni nalaze put do odredišta u Meksiku.
Rezervat biosfere leptira Monarha u Meksiku je upisan na UNESCO-v popis mesta svetske baštine.


Svake jeseni, milioni ovih leptira leti od Kanade ka Meksiku, a tamo se okupljaju u kolonijama, grupišući se po drveću. Toliko su gusto zbijeni, da drveće prosto dobija narandžastu boju, a grane se savijaju od težine. Prizor je stvarno famozan, pa privlači mnoge turiste.
Ovi leptirići su jedini u svetu koji migriraju kao i ptice… sa severa na jug i obratno, i jedni od par insekata koji su u stanju da pređu Atlantik.

Kako ove bube uspevaju da se vrate na isto polazište i posle 3-4 generacije, još uvek se ne zna, mada se pretpostavlja da se taj obrazac genetski nasleđuje a da im položaj Sunca i magnetna polja Zemlje pomažu u orijentaciji.


Kako god da bilo, i ovi leptirići imaju stambenih problema. Površine šuma, koje zauzimaju kada odlete na jug, su se nekada prostirale na 50 ari, da bi danas to bilo samo 2.94 ari. Šume se masovno seku kako bi se obezbedilo zemljište za izgradnju… koga će još da boli glava zbog tamo nekih buba?