Povratak op-arta

Viktor Vazareli, Zebra (1950)

Termin op-art (skraćeno od “optical art“, ili optička umetnost) prvi put se pojavljuje 1964. u magazinu Tajms (Times), opisujući novi pravac u umetnosti. Ovaj pravac se bazira na optičkim iluzijama, odnosno zavaravanju oka, stvarajući utisak da se matematički precizne kompozicije kreću ili “dišu”.


[You must be registered and logged in to see this image.]



M.C. Ešer, Metamorfoze II (1940). Ovo delo je dugo gotovo 4 m i oko 50 cm široko. Ovde je prikazano iz četiri dela kako bi se bolje videli detalji.

Začetak ovog stila javlja se mnogo ranije, tokom tridesetih i četrdesetih godina dvadesetog veka, u radovima M.C Ešera (M.C. Escher) i Viktora Vazarelija (Victor Vazarely), da bi punu popularnost dostigao sredinom 1960-ih, nakon izložbe “Responsive eye” (u slobodnom prevodu “Prijemčivo oko”). Uz Vazarelija, najpoznatiji predstavnik op-arta je Bridžit Rajli (Bridget Riley).

[You must be registered and logged in to see this image.]

Bridžet Rajli, Kretanje u kvadratima (1961)

Op-art je vrlo brzo našao svoj put do mode, i kolekcije druge polovine šezdesetih su bile obeležene dezenima optičkih iluzija.

  [You must be registered and logged in to see this image.]

U kolekcijama za proleće-leto  op-art je bio zapažen deo kolekcija mnogih kreatora: Majkla Korsa, Isej Mijakea, Kevina Klajna, Marka Džejkobsa (da pomenem samo neke od njih).

Autor fotografija je Ro Etridž (Roe Ethridge).