Sveci iz loze Nemanjića

SVETI KRALJ VLADISLAV
Sin stefana Prvovenčanog. Na prestolu od 1234. do 1243. godine. U svoju zadužbinu manastir Mileševi je 1237. godine iz Trnova preneo telo Setog Save. Počiva u manastiru Mileševi. Slavi se: 7. oktobra/ 24. septembra.

SVETI SAVA ii
Predislav, sinovac Svetog Save. Najpre hilandarski monah, pa episkop humski. Arhiepiskop humski od 1263. do 1270. godine. Pociva u Pećkoj patrijaršiji. Slavi se: 21./ 8. februarar

izvor:znanje

PREPODOBNI MONAH TEOKTIST
Sveti kralj Dragutin, sin kralja Uroša I, kralj od 1276. do 1282., sremski kralj do 1316. godine. Ktotor manastira: Sveta Ahilija u Arilju, Lomnica, Tronoša, Liplje, Papraća, Tavna, Rača na Drini... Obnovio je manastir Đurđeve Stupove. Pociva u manastiru Đurđevi Stupovi. Slavi se: 12. novembra/ 30. oktobra.

SVETI KRALJ MILUTIN
Mlađi sin kralja Uroša I. Na prestolu od 1282. do 1321. godine. Sagradio je preko 40 crkava i manastira: Gračanicu, Bogorodicu Ljevišku, Banjsku, crkvu u Hilandaru, crkve u Skoplju, Solunu, Sofiji, Carigradu, Svetoj Gori, Jerusalimu... Počiva u Sofiji u crkvi Svete Nedelje. Slavi se:12. novembra/ 30. oktobra. izvor:znanje

SVETI KRALJ STEFAN DECANSKI
Sin kralja Milutina i otac cara Dušana. Na prestolu od 1321. do 1331. godine. Kod Peći je podigao manastir Visoki Dečani. Mučenički je postradao. Počiva u manastiru Visoki Dečani. Slavi se: 24./ 11. novembra.

SVETI VELIKOMUCENIK LAZAR
Lazat Hrebeljanović, knez srpski. dao je život za Hrista i srpski narod u bici na Kosovu 1389. godine. Ktitor Ravanice, Lazarice, manastira Gornjak, Hilandara.... Počiva u Ravanici. Slavi se: 28./ 15. juna.
SVETI CAR UROŠ
Sin cara Dušana, car 1355.-1371. Sa majkom Jelenom podigao je manastir Matejču i crkvu Svete Trojice u Skoplju. Sahranjen je u Nerodimlju. Počiva u manastiru Jazak na Fruškoj Gori. Slavi se: 15./ 2. decembra.

izvor:znanje

Nemanjići su srednjevekovna srpska dinastija koja je najduže vladala Srbijom. Dinastija je nazvana po Stefanu Nemanji, osnivaču dinastije koji je povezan sa Vukanovićima po muškoj liniji i sa Vojislavljevićima po ženskoj liniji. U dinastiji ima jedanaest vladara, s tim što se dinastija nastavlja bočnom, ženskom linijom u dinastiju Lazarevića, a kasnije i Brankovića, koji vladaju delom Srba do prve polovine šesnaestog veka.


Porodični grb

Predstavljen je dvoglavim belim orlom na crvenom polju, koji je preuzet od vizantijskog grba dinastije Paleologa. Dvoglavi orao je usvojen iz vizantijske kulture i ubrzo je postao simbol srpskih kraljeva kao i srpske države. Može se videti na katalonskoj mapi iz 1339. godine gde je prestonica cara Dušana označena dvoglavim orlom, a taj isti simbol se nalazi i u manastiru Ljeviška. Čelenka je bila omiljeni deo grba srpske vlastele i vrlo je prisutna na novcu iz tog perioda, upotreljavala se kao grb, bez štita.

Zadužbine Nemanjića

Svi srpski vladari kraljevske porodice Nemanjića za sobom su ostavljali zadužbine, svoje crkve i manastire, da iskupe svoje duše i pokažu svoju veličinu. Među mnogobrojnim manastirima koji su njihova zadužbina, ističu se: Žiča, Studenica, Mileševa, Sopoćani, Hilandar, Gračanica, Banjska, Visoki Dečani i drugi.

Vladarska loza Nemanjića

Dinastija je dala jedanaest vladara, koji su vladali Srbijom od (1166.) 1168. do 1371. godine:

• veliki župan Stefan Nemanja, veliki župan (1166.) 1168-1196.
  
• kralj Stefan Prvovenčani, veliki župan 1196-1217., kralj Srbije 1217-1228. (sa prekidom)
  
• kralj Stefan Radoslav, kralj Srbije 1228-1234.
  
• kralj Stefan Vladislav, kralj Srbije 1234-1243.
  
• kralj Stefan Uroš I, kralj Srbije 1243-1276.
  
• kralj Stefan Dragutin, kralj Srbije 1276-1282., kasnije kralj Srema
  
• kralj Stefan Uroš II Milutin, kralj Srbije 1282-1321.
  
• kralj Vladislav II, 1321-1325. kralj Srema, i nepriznati kralj Srbije
  
• kralj Stefan Uroš III Dečanski, kralj Srbije 1321-1331.
  
• car Stefan Uroš IV Dušan, kralj Srbije 1331-1346., car Srba, Bugara i Grka 1346-1355.
  
• car Stefan Uroš V Nejaki, car Srbije 1355-1371.
  
• SVETORODNA LOZA NEMANJIĆA
  
• 
  Među brojnim srpskim dinastijama najveći doprinos srpskoj državi i narodu dala je dinastija Nemanjića, koja je stolovala dva veka (1169-1371; 1381). U osam naraštaja Nemanjića, koliko ih je bilo po muškoj liniji, od kojih nam je poimence poznato više od šezdeset, kao svetitelje slavimo devetnaest Nemanjića, a i više od ovog broja imajući u vidu i ženske potomke.
  Radonačelnik Nemanjića je veliki raški župan Stevan Nemanja, sin kneza Zavide. Odbacivši latinsku crkvu, u kojoj je najpre kršten, Nemanja u zrelom dobu prelazi u pravoslavlje i postaje njegov dosledni sledbenik, braneći ga od svake jeresi, posebno bogumilske. Veliki župan je postao 1169, a osamostalio je srpsku državu 1180. godine. Predavši u starosti presto sinu Stevanu (1196), Nemanja se zamonašuje u Studenici pod imenom Simeon, a odatle, nakon dve godine, prelazi u Svetu Goru (manastir Vatoped), gde u Hilandaru, podigavši ga iz ruševina, umire 13. (26.) februara 1200. godine, odakle njegove svete mošti sin mu Sava prenosi u Studenicu (1208).
  Nemanja se kao svetitelj praznuje kao prepodobni Simeon Miročitivi (13. (26.) februara), a u manastiru Hilandaru, praznuje se i 5. decembra (po novom kalendaru).
  Nemanja je bio oženjen Anom, ćerkom grčkog cara Romana četvrtog. Njena zadužbina je Bogorodičin manastir na ušću Kosanice u Toplici, u kojem se zamonašila pod imenom Anastasija i provela poslednje dane. Upokojila se 21. juna (5. jula) pre 1200. godine.
  Prvi krunisani srpski kralj, Stevan Prvovenčani (1196-1227), u narodu poznat kao Sveti Kralj, jedna je od krasnih slava u Srba, a po njemu se i sedmica u kojoj se on slavi naziva kraljeva nedelja. Sa njim počinje kraljevska grana Nemanjića. Svakog 7. oktobra (24. septembra po starom kalendaru) vrši se spomen na kralja Stevana Prvovenčanog, koji se kao monah Simeon upokojio ovoga dana 1227. godine.
  Najmlađi Nemanjin sin Rastko, potonji sveti Sava, osnivač je lečilišta, ustrojitelj manastirskog žića i zakonopravila za bratiju, ustanovitelj škola i pokretač književnog preporoda u nas. Rečju, prvo ime naše kulture za dugi niz vekova. Osamostalio je srpsku Crkvu 1219. godine i postao njen prvi arhiepiskop. Pri tome se ne sme zapostaviti i njegova politička, diplomatska i državnička uloga koju je nezamenjivo mudro odigrao, doprinevši zasnivanju uspona srpske srednjovekovne države. Upokojio se u nedelju, 14. (27.) januara 1235. godine u bugarskom gradu Trnovu. U crkvi je glavni spomen svetog Save 14. (27.) januara, 27. aprila (10. maja, tzv. Savine verige), čime se čuva spomen na spaljivanje moštiju ovog svetitelja 1594. godine na Vračaru, i 19. maja, kada se svetkuje Prenos moštiju sv. Save iz Bugarske u Srbiju, obavljen 1337. godine. Na predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja u Kragujevcu, sveti Sava je postao školska slava odlukom Sovjeta Knjažestva Serbskog 2. januara 1840, i iste godine proslavljena je u Kragujevcu i Beogradu.
  Srednji sin Stevana Prvovenčanog, kralj Vladislav, koji je nasledio na prestolu starijeg brata Radoslava (1227-1234), mnogozaslužni je branitelj i utemeljivač pravoslavlja. Kralj Vladislav je za kratke vladavine (1234-1243) suzbijao bogumilsku jeres, sprečio upad hercega Hrvatske Kolomana, očuvavši granicu pravoslavlja na reci Cetini, odoleo je i mongolskoj najezdi. Ovekovečen je kao graditelj manastira Mileševe, u koji je dopremio iz Bugarske mošti svoga strica svetog Save. Crkva ga svetkuje 7. oktobra, kada je glavna svetkovina i roditelja mu Stevana Prvovenčanog (Svetog Kralja).
  Najuspešniji na vladalačkom tronu je bio treći sin Stevana Prvovenčanog, kralj Uroš I (1243-1267), koji je ojačao Srbiju i znatno je ekonomski unapredio. Graditelj Sopoćana, Uroš I Nemanjić, koga je zbacio s prestola sin Dragutin, postao je monah Simeon. Upokojio se 1. (14.) maja 1277. godine.
  Četvrti sin kralja Stevana Prvovenčanog revnosni sledbenik svog velikog strica, svetog Save, naš treći po redu arhiepiskop (1263-1271), nazvan Sava II (svetovno ime: Predislav). Zamonašen u Hilandaru, Sava je postao episkop humski, da bi potom na arhiepiskopskom tronu zamenio Arsenija Sremca. Kao gonitelj jeretika zaslužan je za jačanje svetosavskog pravoslavlja. Njegov glavni pomen u crkvi je 21. februara. Pominje se i druge nedelje po Duhovima, kada je spomen na svetitelje atoske koji su prosijali na Svetoj Gori.
  Manje značajan kao raški kralj (1276-1282), ali od neprocenjivog značaja kao vladar naših zapadanih strana (sremski kralj 1284-1316), u kojima je učvršćivao pravoslavlje, kralj Dragutin je predao presto mlađem bratu Milutinu na saboru u Deževi 1282. godine. Ktitor je manastira Sv. Ahilija u Arilju, Tronoše kod Loznice, Ćelija kod Valjeva, Rače na Drini, Paprače kod Zvornika, Tavne kod Tuzle, Liplja kod Banjaluke i drugih. Predstavio se 2. marta 1316. godine, a glavni spomen u crkvi mu je 29. oktobra (12. novembra) pod imenom monaha Teoktista, kada se praznuje i kralj Milutin, njihova majka kraljica Jelena (upokojila se 1306. godine) i obretenje časnih moštiju Stevana Decanskog.
  Kralj Milutin je utemeljivač srpske državne moći koja će pod njegovim unukom carom Dušanom biti na vrhuncu. Vladao je četiri decenije (1282-1321) i podigao oko četrdeset zadužbina, više no što su ih svi Nemanjići pre njega podigli. Gradio je po svoj srpskoj zemlji, zatim u Svetoj Gori, Jerusalimu i na Sinaju. Najčuveniji među njegovim zadužbinama je Gračanica na Kosovu. Glavni spomen svetog Milutina u crkvi je 30. oktobra (12. novembra).
  Kralj Stevan Dečanski (1321-1331) najtragičnija je ličnost u vladalačkoj lozi Nemanjića. Kažnjen, bezmalo oslepljen od oca, za čijom je vlašću posegao, a zbačen, zatočen i na kraju umoren (u Zvečanu 1336. godine) po nalogu sina, s pravom je poneo epitet kralja mučenika. Zahvalan svetom Nikoli koji mu je spasao vid, kralj srpski Stevan Uroš III (kralj Dečanski) podigao je prelepe Visoke Dečane i po njima je prozvan Dečanski. U crkvi se praznuje 11. (24.) novembra, a sa njim se ovoga dana spominje i monah Stevan (Uroš IV, sin kralja Dragutina), koji se upokojio 1316. godine (11. novembra po starom kalendaru).
  U Crkvi se 3. juna čuva spomen na svetu Jelenu Dečansku. Kći kralja Milutina, udata za bugarskog kralja Mihaila Šišmana (1323-1330), Jelena (svetovno ime: Ana / Neda) podvižavala se u Dečanima. Umrla je oko 1350. godine. Kako je zapisano, objavila se čudom 1692. godine, kada su Turci hteli da Dečane pretvore u džamiju.
  Srednjovekovna Srbija je bila u zenitu državne moći za vlade cara Dušana (1331-1355), čije je krunsko delo Zakonik, donet na Spasovdan, 29. maja 1349, dopunjen, takođe na Spasovdan, 1354. godine. Vladari iz loze Nemanjića su po pravilu umirali u monaškom zvanju i proglašavani su za svece, Car Dušan je u ovom pogledu izuzetak.
  Car Uroš, od narodnog pevača nazvan Nejaki, sin Dušana Silnog, umro je u trideset i trećoj godini, 4. decembra 1371. godine. To se smatra godinom pada srpskog carstva, a samo dva meseca posle srpske pogibelji na Marici, koja je označila početak propasti srpske srednjovekovne države. U crkvi mu je pomen 2. (15.) decembra, kada se neguje spomen i njegove majke carice Jelene (monahinje Jelisavete, pa velikomučenice Evgenije), koja je umrla 7. novembra 1376. godine.
  Poslednji izdanak, sa kojim je po muškoj liniji izumrla loza Nemanjića je Jovan, sin epirskog cara Siniše (Simeona), mlađeg polubrata cara Dušana Nemanjića. Jovan se po očevoj smrti odrekao carske vlasti i zamonašio. U crkvi se praznuje 3. maja kao prepodobni Joasaf, nazvan Meteorit, po svojoj zadužbini Velikim Meteorima, posvećenim Preobraženju Gospodnjem. Skončao je u miru 1422 / 1423. godine.
  ____
  Mile Nedeljković: „Mala srpska biblioteka”
  

Sveta loza Nemanjića

Ne bih da kvarim idealisticku sliku;eskapisticki prikaz ovoteritorijske istorije..
ali Ljudi..
hajte pogledajte i drugu stranu svetacku,m..
Nemanjici..od tamnicenja sopstvene dece,preko slepila za bracu i sestre onoverce,po krvi rodjene,do gusenja ustanaka djavoljih srebrenickih rudara,za Boga..itd..
Niko od njih nije branio kosmicku moralnost,a nije ni pastvu svoju..ne..branili su svoje POSEDE..svoju imovinu..verovatno Bogom datu..bez krvi..sacuvaj Boze..
prislonili se,ja li Konstantinopolju,ja li Romane..
I na kraju,Sta se promenilo od tada u klerikalnim 'krugovima'?
limuzine tada svakako nisu imali..
Od proterivanja sumskih svetaca,zastitnika ognjista do prisvajanja svetaca zastitnika ili krsne slave..itd itd..
I da ne bude zabune I - nije to samo znacajka ortodoksije..ooo ne..
reforme su proistekle iz potrebe Coveka,koji jeste religiozno bice,i te potrebe arci svaka šuša(pa i komunisti,Slobo,DoS - viva la resistance ,i ovi noviji kao posledica predjasnjih),Svaka BITANGA koja se seti i doseti..
(valjda je kao..takva..Obožena..Bogom dana..ja..)
I da ne bude zabune II - ne sporim zaista krivu viseg reda..ali ovo sto se raji predstavlja,sporim itekako..
(kakvi su Bogovi koji trebaju coveka da se predstave coveku..)

Svako ko pljuje po istoriji sopstvenog naroda, ja se izvinjavam,  pljuje po sopstvenom identitetu
i identitetu svog naroda, sto je za mene veliki greh...
Skoro isti kao da pljuje rodjenu majku koja ga je odgajila.

To sto si naveo je prokatolicka i prozapadna teorija,
sve u zelji da se obesmisli citava istorija srpstva i dinastije.
Narocito primeri tog oslepljivanja, ubistava i tome slicno.
Btw, i to je izmisljeno. Videces i sam ako malo vise i dublje budes proucavao taj podatak.

Sta im smeta i zbog cega to cine?

Za pocetak, zato sto je Stefan Nemanic bio ujedinitelj srpskih zemalja.


Itekako su mnogo ucinili i za drzavu i za narod.
Pogledaj samo podatak kolika je Srbija bila za vreme vladavine Milutina ili Dusana.
Da ne pominjem premudru spoljnu politiku tadasnjeg vremena.

Nemanjici su dali identitet srpskom narodu.
Zavestali su srpskom narodu, identitet, drzavotvornost, crkvenost i zaduzbinarstvo.
Zemlju su učinili nezavisnom. Jedini su gradili zadzžbine i van granica svoje zemlje:
u Dalmaciji, na Svetoj Gori, Palestini…
Srbi su narod koji voli svoje Nemanjice, a Sveti Sava je duhovna svetlost Srba.
On ima univerzalnu dimenziju.
Pet nasih manastira, koje su sagradili Nemanjici, su svetska kulturna blaga.


Moram te razocarati, celokupna prava istina o dinastiji Nemanjic nije dostupna svakome, barem ne za sada.

Ceka svoj trenutak.