Kantautor i gitarista Srđan Marjanović rođen je 26.04.1952. godine u Banja Luci. Godine 1961. preselio se u Beograd gde je počeo da se interesuje za rock muziku. Svirao je u grupama Svitci, Usamljenii Gru, a 1971 godine odlazi u Švedsku i u klubovima, uz akustičnu gitaru i usnu harmoniku, svira repertoar Donovana i Dilena. U Beograd se vraća krajem 1972 godine i započinje karijeru kao akustičar. U to vreme nastupa u predstavi “Isus Hristos superstar” Ateljea 212 gde glumi jednog od sveštenika.



Na Omladinskom festivalu u Subotici 1973. godine nastupa sa pesmom “Tražim” i dobija prvu nagradu žirija. Iste godine nastupa na Zagrebačkom festivalu sa pesmom “Prvi put sretni”, a sledeće na Opatijskom festivalu sa “Ja te volim ljubavi”. Svoje pesme redovno objavljuje na singlovima, a prate ga basista Dušan Ćućuz i bubnjar Mića Lolić Žorž. Po prestanku rada sa njima snima i nastupa sa grupom SOS, a povremeno im se priključuje klavijaturista Đorđe Petrović. Čest je i na koncertima YU grupe gde nastupa pre njih. U Beogradu je svirao ispred sastava Soft Machine.

Prvi album snima 1974. godine uz pratnju YU grupe, a prateće vokale pevali su članovi akustičarske grupe Zajedno u kojoj je tada bio i Bora Đorđević. Instrumental sa te ploče “Bluz za usnu harmoniku” objavljen je na disku “Yu retrockspektiva” (Komuna 1995.). U jesen 1975. godine Marjanović, Drago Mlinarec, Ivica Percl i Tomaž Domicelj organizuju jednomesečnu turneju pod nazivom “Četvorica za mir”. Godine 1978. odlazi u vojsku, a po povratku oformljuje prateću grupu Puma u kojoj je bas svirao Božidar Kazazić, bubnjeve Petar Jablanov, a klavijature Slobodan Milivojević. U Pumi su jedno vreme bubnjeve svirali Raša Đelmaš i Luka Bošković. Na dvomesečnu turneju po Sovjetskom Savezu odlazi sa grupom Nova dimenzija.

Leta 1979 godine u splitskom studiju Tetrapak snima album “Imaš kod mene veliki plus”. Na snimanju su učestvovali basista Dušan Ćućuz, bubnjar Steva Stevanović tec SOS) i klavijaturista Dragan Miloradović. Sa ploče se izdvajaju pesme: “Mi smo jedno drugom govorili vi”, “Nije ti se htelo”, “Zaustavite muziku” i nova verzija hita “Idi” sa ranijeg singla.

LP objavljuje 1980. godine “Uvek ima neki đavo”, a sledeći “Ne kači se za mene” naredne godine. Na njemu je snimljena rockerska verzija stare stvari “Ne ostavljaj me sad”. Na snimanju ga prati grupa Puma, a produkciju radi sam. Na ploči “Sentimenti” bas svira Halil Barjaktar (koji je kasnije ostavio karijeru u Americi), klavijature Aleksandar Stanojević, bubnjeve Jovan Đukanović, a prateće vokale pevaju članice grupe Aska.

Paralelno sa muzičkom karijerom, Marjanović je pisao o rock muzici u listovima “Zum reporter”,”ITD”, “Večernje novosti” i “Ćao”, a početkom devedesetih godina je bio urednik diskografske delatnosti lista “Ćao”. Godine 1983. otvorio je tonski studio Cepelin i zaposlio se kao producent u beogradskom predstavništu diskografske kuće RTV Ljubljana koja je u to vreme objavljivala ploče grupama EKV, Kerber, Poslednja igra leptira i drugim. Ali muziku ne zapostavlja.

Album “Lopov” iz 1984. godine na kome bas svira Boban Birtašević prolazi prilično nezapaženo pa dve godine kasnije objavljuje sledeći pod imenom “Sam” sa osam novih pesama, pretežno balada. Album je dobio naziv “Sam” jer je to prva ploča koju je uradio bez grupe Puma. Koproducent ploče (uz Srđana) bio je Rade Radivojević koji je komponovao i jednu pesmu. Basista je Branko Marković (ex Kim), za udaraljkama Ljubiša Stojanović Luis, klavijaturista Slobodan Milivojević a prateće vokale pevala je Mira Beširević.

Godine 1989. objavljuje LP “Ako jednom puknem ja” na kome na A-strani snima svoje kompozicije, dok B-stranu popunjavaju njegove obrade domaćih balada “Selma” (Bijelo dugme), “Ti samo budi dovoljno daleko” (Generacija 5), “Zašto” (Oliver Dragojević) i “Da li znaš da te volim” (Dado Topić). Godine 1994. snimio je CD “Priznaću sve” sa gitaristom Miroslavom Đukićem (ex Tako) na kome je uz pet novih, ponovo snimio tri stare pesme.


Wikipedia