Prvobitni period Sezanovog slikarstva vezuje se za njegov prvi boravak u Parizu 60-ih godina 19.veka. Taj period se definiše kao mračni period iz razloga što su njegova tadašnja dela rađena uz obimno prisustvo crne boje, a nekolicina njih uključuje i motive nasilja i erotike. Selidbom u okolinu Marseja započinje i njegov impresionistički period kada za temu uglavnom koristi pejzaže, portrete i mrtvu prirodu. Tada se ponovo ujedinio sa Kamijom Pisarom, i pod njegovim uticajem posvetljava kolorit svojih dela. Taj period se nastavlja i nakon njegovog povratka u Eks an Provans. Stvaralaštvo poreklom iz njegovog studija u Provansi evoluira iz impresionističkog u takozvani konstruktivni period kada nastaju čuveni pejzaži njegove okoline, kao i delo “Planina Sen-Viktoar” (1887.). Nešto kasnije, on se privremeno nastanjuje u kolibi na toj planini, za čije oblike se veruje da su inspirisali osvrt ka kubizmu u Sezanovoj umetnosti, te i sam kubizam kao pravac. Njegovo delo smatrano je pretečom kubizma, čemu je doprinelo njegovo pojednostavljivanje oblika i svedenost pejzaža na geometrijske oblike i upotrebe nesvakidašnjih tehnika senčenja.