Pariz - Grad koji nikad ne spava

Pariz - Grad koji nikad ne spava


Teško je opisati najposećeniju turističku destinaciju Evope, koju godišnje poseti oko
30 miliona turista. Ovaj raskošni grad na reci Seni, privlači turiste koji su željni da vide
jedan od najpoznatijih simbola grada Ajfelov toranj, Trijumfalnu kapiju, da se prošetaju
Jelisejskim poljima, posete muzej Luvr, obiđu četvrt Monmartr, slikaju se ispred Mulen ruža.
'




Najpoznatiji simbol Pariza je Ajfelov toranj, visok je 300 metara, koji je u vreme svog nastanka pre više
od 100 godina kada je napravljen za svetsku izložbu i stogodišnjicu Francuske revolucije bio okarakterisan
kao “odvratan” i nepotreban i trebao je biti srušen nakon 20 godina, međutim spasila ga radio antena na
vrhu, pa je dobio novu svrhu postojanja. Tek kasnije su Parižani shvatili šta imaju i on je danas simbol
bez kog se ovaj grad ne može zamisliti. Gužva oko tornja je i dalje neopisiva, redovi za penjenje na
toranj su od ranog jutra dug i po nekoliko stotina metara. Ulazi se na četiri punkta, odakle liftovi voze
do drugog sprata, a tu se preseda u liftove koji voze na sam vrh. Cena vožnje liftovima je 12 evra.




Noću se na tornju pali 20.000 lampi, ali se zbog ogromne potrošnje struje pale svega par puta u razmaku
od pet do 10 minuta. U jednom trenutku toranj postaje plavičast, a u drugom kao da se na hiljade iskrica
pali i gasi.
Nedaleko od tornja je stajalište broda za krstarenje Senom. Moderni turistički brodovi opremljeni su
digitalnim turističkim vodičima na nekoliko svetskih jezika. Krstaranje traje sat vremena, a košta od
11 do 17 evra u zavisnosti od broda. Brodovi “Bato parizijen” imaju osam stajališta gde se pravi pauza
za uživanje u pogledu sa reke. Turisti imaju priliku da prođu ispod dvadesetak mostova i da uživaju
u pogledu na zgrade i palate poređane od muzeje d´Orsay i Luvra, a poseban pogled se pruža na
katedralu Notre Dame.





Još jedno urbanističko čudo Pariza je Trijumfalna kapija sa ogromnim kružnim tokom iz kog se
u obliku zvezde širi 12 bulevara. Ovaj 50 metara visok slavoluk predstavlja impozatno sećanje
na Napoleona. Koncipiran je prema antičkim uzorima, a stoji na sred trga Šarl de Gol.
U njegovom nastavku počinje najpoznatija i stotinu metara široka avenija, Jelisejska polja
(Šanzelize) načičkana radnjama poznatih brendova, restoranima i salonima automobile.
Večernja šetnja ovom maršutom je nezaboravan doživljaj, koji svakako treba iskusiti.
Najveći muzej na svetu Luvr, u kom se nalazi čuvena slika Mona Lisa, a pored nje još oko
380.000 predmeta koji su u vlasništvu muzeja. Posetioci sada dolaze u džinovski muzej kroz
staklenu piramidu preko podzemnog hola. Od ovog hola vode tri krila: Denon, Sili i Rišelje.
Muzej je zatvoren utorkom, a ulaz košta devet evra.




Kada je Luj XIV odlučio da mali lovački dvorac svoga oca u Versaju, koji se nalazi na 20 kilometara
od Pariza prepravi u velelepnu palatu, samo proglšeni kralj Sunce je imao samo 23 godine.
Inače su francuski vladari do 1661. godine živeli u Luvru, a nakon toga je Versaj postao njihova
raskošna rezidencija i centar apsolutne moći. Svi umetnici i zanatlije u zemlji, njih oko 30.000
poslati su u Versaj da rade na uređivanju otmenog dekora. Najpoznatija i najraskošnija prostorija
je Sala ogledala. U sredini raskošnog dvorskog kompleksa nalazi se poznata kraljeva soba.
Vrtovi dvorca dugog 680 metara, prostiru se na 100 hektata. Tu su vidikovci, široke aleje ukrašene
skulpturama, kao i veštački kanal.




Katedrala naše drage Gospe, “Notr Dam” je još jedan od simbola Pariza i jedna od najznačajnijih
salralnih građevina rane gotike. Gradnja katedrale je otpočela 1163., a završena je 1345. godine.
U njoj je krunisan Henri IV kralj Engleske, kao i Marija Stjuart.
Ko savlada 237 stepenika koje vode do crkve “Sveto srce” (Sakr ker) koja je posvećena srcu Isusa
Hrista, imaće priliku da sa ove tačke vidi Pariz kao na dlanu. Inače, ova crkva, građena je u
neoromanskom stilu sa velikim zvonikom, planirana je da bude crkva pokajanja posle izgubljenog
rata sa Nemačkom i nakon propasti Pariske komune.



Poznata četvrt Monmartr je nekadašnje umetničko selo. U 19. veku to je bilo selo sa 30 vetrenjača
u kom je gajena vinova loza. U blizini je poznati Mulen Ruž sa crvenom vetrenjačom na ulazu.
Pariz važi za prestonicu mode, u kom se može naći sve za čim srce kupoholičarki žudi u dvema
čuvenim robnim kućama Galeri Lafajet i Prantem. Za one koji vole korpe sa robom i rado prebiraju
po njima prava adresa je džinovski diskont Tati koji se nalazi u četvrti Barbes.




“Hotel des Invalides” je mesto koje je Napoleon napravio za vojne invalide stradale u njegovim pohodima.
Danas je to Vojni muzej u okviru koga se nalazi Napoleonov mauzolej.

superodmor.rs
8.11.2012.

Luvr – najveći svetski čuvar istorije

Najveći i najpoznatiji muzej na svetu, Luvr, smešten na desnoj obali Sene u Parizu, prostire se na površini od 210 000 kvadratnih metara.



Bogata muzejska kolekcija danas broji oko 380 000 predmeta, koji datiraju od vremena praistorije, pa sve do savremenog doba. Kada je otvoren Luvr, u avgustu 1793. godine, u njemu je bilo izloženo ‘samo’ 537 slika koje su uglavnom pripadale konfiskovanoj kraljevskoj i crkvenoj imovini.

Bilo je i dana kada muzej nije radio, od 1796. do 1801. godine bio je zatvoren zbog problema sa zgradom. Najveće uvečanje kolekcije zabeleženo je u vreme Napoleona, jer je on, tokom osvajačkih pohoda, skupljao umetničke predmete i donosio ih u Luvr. Nakon njegovog poraza u bitci kod Vaterloa, mnogi predmeti su vraćeni valsnicima od kojih ih je Napoleonova vojska oduzela. Zbirka eksponata se uvećavala i tokom vladavina Luja XVIII i Šarla X, kao i za vreme perioda Drugog francuskog carstva, kada je muzej obogaćen sa 20.000 predmeta. Od tog vremena, zbirke su se konstantno uvećavale brojnim poklonima i donacijama iz celog sveta.

Danas, kada krenete u obilazak ove svetske riznice umetničkih predmeta, prvo sa čim ćete se susresti je velika piramida napravljena od stakla i metala – koja je glavni ulaz za posetioce. Piramida je sagrađena 1989. godine, i visoka je 21 metar. Prolaskom kroz piramidu, ulazite u fascinantni svet svetske umetnosti i istorije, u kojem ćete kroz osam tematskih celina moći da vidite: grčke, rimske, etrurske, egipatske i bliskoistočne predmete; dela islamske umetnosti, kao i skulpture, slike, grafike, crteže i eksponate dekorativne umetnosti.



Luvr je najveći globalni čuvar eksponata, koji svedoče o intelektualnoj i umetničkoj evoluciji čovečanstva. Teško, gotovo nemoguće bi bilo i pobrojati najznačajnije predmete smeštene na ovom fascinantnom mestu…Tu su sarkofazi, mozaici, čuvena Milonska Venera iz 2. veka pre nove ere, freske Hrista, portreti faraona, Hamurabijev zakonik, kolosalne statue nastale još u 7. veku pre nove ere, deo bazilike Svetog Petra, slike…spisak je predugačak, a značaj Luvra nemerljiv. Ipak, kada se govori o najznačajnijem svetskom muzeju, postoji jedan eksponat koji posebno fascinira i izaziva neprestane polemike.

Reč je o, verovatno pogađate – portretu ‘Mona Lizа’. Istorija i priča o ovoj slici je intrigantna, koliko i tajanstveni osmeh Đokonde. Mnogi ne mogu ni da zamisle to, ali u prvo vreme, ‘Mona Liza’ nije bila uopšte značajna i primećena. Naslikao je Leonardo da Vinči u periodu između 1503. i 1517. godine, ali kritičari su počeli da je smatraju za remek – delo renesansne umetnosti tek tri veka kasnije, šezdesetih godina 19. veka. Tada ‘Mona Liza’ ne da nije bila najpoznatija slika na svetu, nego čak nije bila mnogo važna ni u galeriji u kojoj je stajala. Kada je 1911. godine ukradena iz Luvra, tek nakon dva dana je primećeno da je nestala. Jednostavno, na nju niko nije ni obraćao pažnju, a ukrao je jedan od radnika u muzeju, Vićenco Peruđija, koji je bez ikakvih problema izneo sakrivenu ispod svog radnog odela. On je, kao italijanski nacionalista, smatrao da ova dama pripada Italiji, a ne Francuskoj, pa je nameravao da je vrati ‘kući’. Pune dve godine ju je čuvao sakrivenu, a otrkili su ga kada je pokušao da je proda jednom trgovcu umetničkim delima iz Firence. Čak je tokom dvogodišnje potrage za slikom, bio osumnjičen i priveden na informativni razgovor u policiju Pablo Pikaso – jer je imao od ranije policijski dosije zbog kupovine ukradenih predmeta iz Luvra.



Nakon ove epizode sa krađom, čuvena slika je počela da bude obožavana, postala je prva masovna art ikona. Čak je uticala i na modne trendove – žene su u Francuskoj počele da nanose na lice pudere u žutim – terakota nijansama, kako bi imale ten poput Mona Lize. Trudile su se i da imaju što manju mimiku lica, oponašajući izraz i osmeh sa slike. A muškarci? To je tek posebna priča. Oni su se i pre ovog talasa popularnosti, zaljubljivali u zagonetni Đokondin osmeh, a tek posle toga…donosili su cveće i ostavljali ga ispred slike, satima su stajali zureći u platno. Danas postoji elektronska pošta muzeja, na koju i dalje svakodnevno Mona Liza prima ljubavne mejlove. Čak je i Napoleon lično bio zaljubljen u lik ove žene, pa je ona jedno vreme visila na zidu njegove spavaće sobe. Ostalo je zabeležno da je toliko bio fasciniran, da je satima mogao da netremice posmatra platno.

A ko je zapravo bila ova dama koju je Leonardo naslikao?

Njeno ime je bilo Liza Đerardini, a njen bogati suprug Frančesko del Đokondo, naručio je od Leonarda njen portrtet. Naziv slike ‘Mona Liza’, ja zapravo italijanski ‘Monna Lisa’, a prevodi se kao ‘My Lady Lisa’ (‘Moja dama Lisa’). Drugi naziv ‘Đokonda’ je dobila po prezimenu njenog supruga. Ono što je iznenađujući podatak svima koji po prvi put vide čuvenu sliku uživo – je to što je veoma mala. Dimenzije ovog ulja na drvetu su 76,8 x 53 samtimetara, a teži osam kilograma.

Portret i osmeh lepe Italijanke, izazivaju najrazličitije polemike širom sveta. Tako su recimo, govorili poznavaoci ondašnje mode, da dama na slici nema obrve – zato što su tvrdili da su plemkinje tada uklanjale obrve sa lica ili ih prikrivale, da je to bio pomodni trend. Čula su se i mišljenja da je reč o nedovršenom umetničkom delu. Međutim, detaljnim digitalnim skeniranjem je utvrđeno da ovo nije istina, i da je prvobitno, Leonardo naslikao i obrve i trepavice, ali da su usled zuba vremena i loših restauracija jednostvano izbledele na slici.

Pojedini ljubitelji ovog portreta tvrde da se Đokondin osmeh i izraz lica menjaju tokom vremena. Ovim su se pozabavili i naučnici, pa je ustanovljeno da se ne menja osmeh, već ljudski um, i da u zavisnosti od ugla iz koga se slika posmatra, kao i od trenutnog stanja uma posmatrča – Mona Lizin osmeh može da deluje drugačije. Pre dvanaest godina, na Univerzitetu u Amsterdamu je analizirana slika pomoću savremenog softvera za prepoznavanje emocija, i utvrđeno je da se na licu dame iz Luvra 83% očitava sreća, 9% zgražavanje, 6% strah i 2% ljutnja.

Office towers don't seem like ideal spots for romance. But once you get to the top of the 689-foot tower, the corporate quarters won't bother you anymore—you'll be so swept away by the gorgeous panoramic views of Paris that you won't be able to think about anything but romance

The daffodil-filled lawns of the Parc des Buttes Chaumonts in northeastern Paris are popular with holiday-makers and animal lovers taking their dogs out for the afternoon. But if you get deeper into the park, you'll stumble upon the unexpected—a romantic waterfall and a grotto that looks as if Aphrodite, the goddess of love, might emerge from it at any second.

Pont des Arts may be better-known as a romantic destination (it's the famed "love lock" bridge), but Pont Neuf—one of the city's oldest bridges—is just as romantic, but without the tourists. From the bridge, you have a gorgeous view of Paris landmarks (including the Eiffel Tower), and you can even head Square du Vert-Galant and kiss on the tip of Île de la Cité. Make sure to bring a picnic basket and a bottle of wine with you during warmer days—it’s one of the most charming picnic spots in the city.

Perched high above the city, the Montmartre neighborhood is full of nooks and hideaways that are perfect for a romantic rendezvous. The Sacre Coeur and its famous steps are the obvious choice, affording excellent views of the surrounding city. But there are other, smaller sets of stairs all around Montmartre and anywhere you can get a pretty view of the city from above.

This elevated walkway, similar to the High Line in New York City (but older by several years), is an excellent spot to find romance with a bit of peace and quiet. Though it's best to visit during spring or summer, when all the flowers and greenery are in full bloom, it’s still worth a visit in the autumn and winter (be sure to bundle up—and hey, look at it as an opportunity to get closer to your partner).

Leave the tourists behind at Place du Trocadéro and instead, stroll down the walkway around the square in the direction of the Eiffel Tower. Once you come upon park benches, take a seat and enjoy a view of one of the grandest monuments in the world, minus the crowds. It's nearly impossible to not kiss once the tower's spectacular light show begins at night.

After sharing a chocolat chaud at Carette, wander around the square, which just happens to be Paris’s oldest planned one (a turn-on for any history buff). If you’re lucky, your stroll under the arches at Place des Vosges may be timed to when a harpist or opera singer is there to serenade your love with a few tunes.