Price o Anstajnu.

Period putivanja i 40 dana u Japanu - Albert Ajnštajn

Godine 1919., na osnovu zapažanja tokom pomračenja Sunca, dokazano je da je teorija relativiteta tačna i Ajnštajn tada postaje jedan od najpoznatijih ljudi svijeta. Dobija pozive za učešće na mnogim konferencijama od univerziteta širom svijeta i tako konačno počinju njegova putovanja ne samo po Evropi i Americi, već i u Japan m Južnu Ameriku i na mnoga druga mjesta. Tokom svih tih putovanja nije sebe smatrao predstavnikom Njemačke, svoje zemlje, već "građaninom cijelog svijeta". Van predavanja koja je držao, imao je oriliku da kao turista obilazi nova i interesantna mjesta. Naročito je volio putovanja brodom, kada bi za to našao vremena, zbog mira i opuštenosti koje su mu takva putovanja pružala.
Do njegove posjete Japanu došlo je zahvaljujući pozivu jedne izdavačke kuće, a sastojala se od niza konferencija na univerzitetima i naučnim institucijama u toj zemlji. Tamo je proveo 40 dana, tokom kojih je imao čitav niz ispunjenih aktivnosti. Počeo je od grada Sendai na sjeveru zemlje, a završio u Fukuoki, na jugu, izazivajući burne reakcije japanskog naroda, gdje god bi krenuo. Bio je zadivljen prirodnim ljepotama Japana i posjetio je mnogo zanimljivih mjesta. Surova istina je da je Hirošima, zbog čijeg će se kasnijeg uništenja atomskom bombom osjećati krivim do kraja života, na njega ostavila najjači utisak. Probao je specijalitete japanske kuhinje, prisustvovao tradicionalnim festivalima, provodio se sa čuvenim japanskim gejšama i proslavio Novu godinu sa japanskim narodom. Priča se da je, kada su ga pozvali da se provoza tradicionalnim dvokolicama koje su vukli ljudi, to odbio rekavši da je čovjek koji služi kao transportno sredstvo za drugog čovjeka ništa drugo do rob. Ovaj je slučaj pokazao osjećajnost ovog velikog naučnika. U pismu jednom svom prijatelju, u kome opisuje svoje putovanje po Japanu, rekao je:" Japan i Japanci su me očarali i oduševili".

Priče o planiranom ubistvu


Direktor FBI-a je u vrijeme Alberta Ajnštajna bio Džej Edgar Kuver - čovjek podozriv i pakostan sa paranoidnim sklonostima. Sumnjao je da je Ajnštajn komunista i ruski špijun. Nije mogao da naredi sprovođenje istrage, niti da mu prisluškuje telefonske razgovore, što je i inače radio, zato ga je stavio pod prismotru i tražio da se odmah prijave sve sumnjive radnje, pošto se govorkalo da Ajnštajn potajno radi na stvaranju laserskih zraka za detekciju aviona. Kada se rat završio, Ajnštajn se zalagao za razoružanje u svijetu i osnovanje svjetske vlade, doprinoseći time da Huverove sumnje postanu jače, što je na kraju kulminiralo Ajnštajnovim hapšenjem 1951.godine. On je smislio plan kako da izvuče informacije od Ajnštajnove sekretarice Helene Dukas, ali su njegovi pokušaji obustavljeni zato što su se ostali članovi istražnog tima pribojavali da je angažovanje Ajnštajna i Helene Dukas u komunističkim redovima samo proizvod direktorove mašte, i nisu željeli da se nađu u središtu skandala koji bi počivao na bilo kakvim neosnovanim sumnjama. Međutim, zategnuti odnosi između pacifistički nastrojenog naučnika i američkih vlasti potakli su priču o tome da služba FBI-a pokušava da ubije slavnog naučnika. Kada je primljen u bolnicu zbog posljedica srčanog udara, u času njegove smrti bila je prisutna samo jedna medicinska sestra. Svako je mogao sasvim lako da mu naudi, a da za sobom ne ostavi značajan trag. Prihvaćena je priča da je umro prirodnom smrću, koja je usljedila zbog bolesti srca, kao i omaklih godina koje nisu dozvoljavale hirurški zahvat.

Misteriozna kćerka

Zna se da je Albert Ajnštajn u braku sa Milevom Marić, ženom srpskog porijekla, imao dvoje djece. Međutim. 1901.godine, dvije godine prije nego što su se vjenčali i kada je Ajnštajnu bilo 22 godine, Mileva je zatrudnila. U to vrijeme još nisu bili stekli finansijsku nezavisnost i uz činjenicu da njegovi roditelji nisu davali saglasnost da se on oženi Milevom Marić, ona se vraća u svoju domovinu gdje je rodila djevojčicu koju je nazvala Lizerl. Najraširenija priča je da je malecka data na usvajanje i da niko ništa do dana današnjeg ne zna o tome, a sam Ajnštajn nikada nije pomenuo njeno postojanje. Arhiva o Ajnštajnu pri Jevrejskom univerzitetu u Jerusalimu sadrži mnogo dokumenata o životu i djelu ovog velikog naučnika.
Sve ovo skoro nikada nije objavljivano, u skladu sa njegovim nalozima, pošto Albert nije želio da se objavljuju određene pojedinosti iz njegovog života. Postoje tek pretpostavke da pomenuta dokumentacija sadrži Ajnštajnovu prepisku sa usvojiteljem djevojčice, kao i njenu sliku, koju je uvijek nosio sa sobom. Po ovoj verziji, izvjesno vrijeme nakon njenog usvajanja, Ajnštajn je uspostavio dokumentaciju sa samom Lizerl, ili pak sa osobama iz njenog okruženja.
Ali, to je tek još jedna priča...

Merlin Monro i Ajnštajn

Merlin i Ajnštajn: ona simbol ljepote, a on genijalnosti u Americi 50-tih. Glavna uloga koju je Merlin Monro igrala u filmu "Naijagara" (1953) za nju je značila vrtoglav uspon slave. Njeno zanosno njihanje kukovima je zadivilo svijet i nazvano je "hod Merlin Monro". Postala je seks simbol filmske industrije. I merlin i Ajnštajn su bili idoli svoga vremena, a njihovom životu su posvećene nebrojene knjige i filmovi. Scenario jednog engleskog filma iz 1985.godine pod nazivom "Beznačajnost", zasnovan je na fiktivnoj ideji prema kojoj su Ajnštajn, Merlin, njen muž Dž di Mađo i Džozef Mekarti, vođa antikomunističke kampanje vlade SAD-a, prisutni u istom hotelu u isto vrijeme, a Ajnštajn se nadmeće sa Di Mađom u pokušaju da osvoji naklonost prelijepe Merlin.
Postoji i jedna prilično poznata anegdota vezana za dva tako velika imena: naime, njih su se dvoje sreli na nekom skupu. Oduševljena ovim naučnikom, Merlin Monro mu je rekla:" Zar ne bi bilo fantastično kada bismo nas dvoje imali bebu koja bi imala moju ljepotu, a Vašu pamet?"
Ajnštajn joj je kroz smijeh odgovori: "A šta bi se dogodilo ako bi djete imalo moju ljepotu a Vašu pamet?"

Čarli Čapil i Ajnštajn

Ajnštajn je sa suprugom bio pozvan i na prvu ekranizaciju Čaplinovog filma "Svjetlosti velegrada", a kada je par sa zakašnjenjem stigao u pozorište u Los Anđelesu, publika i Čaplin su ih pozdravili burnim aplauzom i velikim oduševljenjem. Začuđen, Ajnštajn je tom prilikom upitao Čaplina:"Zašto se ovi ljudi ovako ponašaju?", a glumac mu je sasvim ozbiljan odgovorio:" Iz jednog posebnog razloga". Ajnštajn, koji je iznenada stekao ogromnu slavu, nije mogao da sakrije svoju zbunjenost zbog tako toplog pozdrava publike. Ali Čaplin se mnogo razlikovao od Ajnštajna. On je već bio naviknut na to kako na poznate ličnosti reaguje publika. Za večerom, Čaplin je rekao Ajnštajnu:" Meni aplaudiraju zato što svako razunije ono što je radim. Vama su aplaudirali zato što niko od njih ne razumije ono što Vi radite." Nakon ovog razgovora, Ajnštajn je shvatio da su ljudi, uprkos vrlikim teškoćama u razumijevanju teorije relativiteta, već shvatili njen značaj i veličinu.

Marija Kiri i Ajnštajn

Marija Kiri, velika naučnica bila je 12 godina starija od Ajnštajna i jedina žena koja je razumijela teoriju relativiteta, a prema Ajnštajnu se odnosila sa sestrinskom osjećajnošću. Svojim su teorijama zadivili jedno drugo i vezalo ih je posebno prijateljsvo. Marija Kiri je bila u braku sa francuskim fizičarem Pjerom Kirijem, koji je dobio Nobelovu nagradu za fiziku - 1903.godine.
Ona je Nobelovu nagradu za hemiju dobila 1011.godine, zbog otkrića radijuma i polonijuma i smatrali su je najistaknutijim naučnikom svih vremena. Priče se da je Ajnštajn jednom, kada su išli na planinarenje, bio toliko zadubljen u razgovor sa Marijom da zamalo nije upao u ponor.
Po pitanju žena, Ajnštajn je vjerovao da je "priroda stvorila pol bez mozga" i smatrao je da žene nisu sposobne za analitičko razmišljanje. U slučaju Marije Kiri, Ajnštajn se distancirao od pitanja pola i smatrao ju je jednom od nainteligentnijih osoba koju je ikada sreo u životu.
Povodom njene smrti, godine 1942., rekao je da je ona bila izvanredna žena i da njena slava nikada neće umrijeti.

Mahatma Gandi i Ajnštajn

Ajnštajn je osjećao ogromno poštovanje prema Gandiju.
"Vjerujem da su Gandijeve ideje prosvećenije od ideja bilo koje druge političke figure našeg vremena. Svi treba da se rukovodimo u skladu sa njegovim mišljenjem, i da se distanciramo od onoga što se smatra zlim i nemoralnim, " rekao je u jednoj svojoj izjavi.
Gandi je bio centralna figura narodnog pokreta za nezavisnost Indije i zagovarao metod pasivnog otpora prema neprijatelju i uzdržavanje od nasilja. Njega nisu obožavali samo njegovi sunarodnjaci, već je takvim svojim stavom stekao poštovanje i podršku ljudi širom svijeta. Zvali su ga "mahatma", što znači "velika duša", a Ajnštajn je bio jedan od najvećih njegovih pristalica.
U pismu Gandiju, 1931.godine, on piše:
"Svojim postupcima ste pokazali da je moguće ostvariti ciljeve i bez upotrebe nasilja, čak i onima koji se i dalje ne uzdržavaju od njega. Nadajmo se da će se Vaš primjer proširiti i izvan granica Vaše zemlje i da će to pomoći da se Vaš princip usvoji na međunarodnom nivou i postane opšteprihvaćen kao zamjena za rat. Nadam se da ću jednog dana biti u prilici da Vas upoznam."
Gandijev odgovor je glasio:
"Poštovani prijatelju,
Vaše divno pismo je mojoj duši podarilo veliku radost. Pričinjava mi veliku utjehu saznanje da Vam se dopadaju moji postupci. Nadam se da ćemo moći da se sretnemo i Ašramu, u Indiji."
Ova dva velika čovjeka se nisu sreli, ali je Gandijeva filozofija izvršila direktan uticaj na Ajnštajnove pacifističke aktivnosti.

Ovo je po meni tema za Nauku i to prirodnu!