Istorija plesa

Drustveni ples nije nesto sto bi mogli odvojiti ili izolovati od drustva u celini i dogadjaja u svetu vec nesto sto se razvija sa dogadjajima.Razvoj mode, ratovi,pojava novih interesovanja,pojava novih filmova,interesovanje za druge zemlje i drzave, pojava nove vrste muzike,razvoj tehnologije-sve to nedvosmisleno utice na razvoj drustvenog plesa.Svaki ples se mora u skladu sa svim promenama u drustvu razvijati i prilagodjavati ili je osudjen na propast.

Primeri za to su polke,menueti i drugi plesovi koji su ,da tako kazemo, vladali vekovima. Drustveni ples je ocuvao svoju prirodu:dovodi coveka u posebno raspolozenje, oslobadja podsvest,omogucava uzivanje u pokretu i ne poznaje starosnu granicu.

Da bi neki novi ples postao hit i da bi se odrzao medju vec postojecim plesovima mora imati neke odredjene karakteristike.Najvazniji je ritam,koji mora biti lako prepoznatljiv tako da lako udje u usi i mora se razlikovati od vec postojecih plesova.Nov ples se radja sa novim ritmom.Sledeca stvar je da se koraci po necemu razlikuju od vec poznatih. Korake najcesce oblikuje sama muzika.Dalje je bitno odakle dolazi ritam novog plesa,da li iz odredjenog drustvenog sloja ljudi(plemstvo,gradjanstvo),iz kog kraja sveta(zbog populacije) i slicno.

Sa pojavom filma i zanimanje za ples se promenilo.Posebno plesni filmovi proizveli euforiju u celom svetu u periodu izmedju dva svetska rata i od 1960. godine ustanovili termin ''plesni hit''(Groznica subotnje veceri,Poslednji tango u Parizu,Fles dens,Briljantin,Salsa,Prljavi ples,Kraljevi mamba itd.). Takodje na razvoj su uticali mjuzikli Fantom iz opere,Moje pesme moji snovi,Lepotica i zver,Evita,Isus Hrist superstar itd.

Drustveni ples je vrsta plesa koja nije bila vezana za religiju i obicaje vec je sluzila zabavi.Vazi za mladje vrste plesova.

Jos u srednjem veku iz stilizacije drustvenog zivota(pozdrav,naklon, davanje ruke,odnos dame i gospodina) se sa novom muzikom formira svojevrstan ples.Sve plesove toga doba je odlikovala elegancija i raznolikost plesnih figura.U doba renesanse(XIV i XV vek)igra dozivjava procvat.U tom periodu pocinje proces stvaranja baleta,umetnicke igre,da bi se 1661. godine osnovala prva plesna akademija.

Zatim se javlja MENUET koji je bio vodeci ples sledecih 150 godina. Tehnika je bila,da tako kazemo,umetnicka.Stopala su bila okrenuta vani(uticaj baleta),plesovi su imali mnogo ukrasa(kabriole i sl.).Menuet je igra u paru ali se partneri nisu dodirivali.Plesali su svako za sebe,jedan nasuprot drugog ili jedan oko drugog.U to vreme nacin plesanja ogranicava oblacenje koje je tada bilo raskosno,tesko(zene su izgledale kao trudnice),da bi se zatim poceli oblaciti tako da izgledaju vitko a pokreti postaju graciozniji(uticaj mode na ples).U XIX veku se javljaju nove tehnike plesanja,javljaju se okreti u paru,laki poskoci. Pojavljuju se valcer,polka,tarantela,poloneza,mazurka,kan-kan.Do tog vremena drustveni ples je bio najpopularniji u Evropi.


Ples je ritmičko pokretanje tela, obično u skladu s muzikom i u ograničenom prostoru s ciljem izražavanja ideja ili emocija, oslobađanja energije, ili jednostavno uživanja u samom pokretu. Ples je, čini se jedna od najstarijih umetnosti, a prisutna je u faktički svakoj kulturi sveta. Motivi plesa mogu biti obredni, svečani, liturgijski, magijski, teatralni, društveni, estetski...

Ples je, ne smemo to smetnuti s uma, trodimenzionalna umetnost. Prostorna komponenta ritma je u stvari očigledna, nižu se ravna i kružna kretanja kroz prostor kombinovano sa udaljavanjem i približavanjem. Dinamiku i njen ritam određuje izmenjivanje napetih i opuštenih, jakih i slabih pokreta, kratkog ili dugog vremenskog trajanja. Još jedna važna komponenta je tok pokreta: slobodan, impulsivan ili vezan. Prisutnost sve četiri komponente ritma posebnost je plesa, većina ostalih umetnosti ima ih manje, pa moraju posedovati načine i sredstva za virtualno dočaravanje komponente koja im nedostaje.

Ples je društvena aktivnost, prisutna u celom svetu. Ples je jezik koji ne poznaje granice, on pokretima izražava emocije. Zato i može dopreti do ljudi različitih nacija, vera, obrazovanja i starosti. Ples garantuje radost i nadahnuće onima koji plešu i onima koji gledaju. Ples obogaćuje i hrani dušu čoveka, ima povoljne psihoterapeutske učinke. Takođe ima niz pozitivnih učinaka na fizičko zdravlje čoveka.


Ples je jedno od najstarijih sredstava čovekovog izražavanja, ono predstavlja igru celog tela.

Pokret je emocija, pokret je snaga i život, ono što nas ispunjava i što nam dozvoljava da zavirimo i dotaknemo one davno zaboravljene delove prirode koji postoje u svima nama. Još su se davnih vrelih noći afrička plemena okupljala oko vatre izvodeći kroz ples svoje rituale, izražavajući svaku svoju emociju, radost i nadu. Tako je počelo...

Kasnije, ljudi su osetili da ih muzika može zbližiti. Da kroz igru oni mogu stvarati nove odnose, osetiti spajanje duša i nagoveštaj ljubavi, shvatili su ga kao nov način udvaranja. Ples je pružao sigurnost, osećaj pobede i davao nagradu onome ko mu se posveti. Počeo je predstavljati deo kulture. Danas ples otkriva neki novi svet , otvara nove vidike i ruši granice. Ples je ključ pomoću kojeg se mogu otvoriti vrata svesti jednog naroda i njegovih institucija. Savremen ples, čak i danas može ganuti i najtvrdja srca, prenoseći gledaocu nevidljivu poruku koju nosi. On predstavlja mali, ali važan kutak u čovekovom životu - utopiju u koju uvek može otići i koja mu može pomoći da se rastereti onih loših stvari iz svakodnevnog života.

Ko jednom prihvati ples i shvati ga na pravi način,ostaće zauvek vezan za njega...

Oblici plesa

Sa danasnje tacke gledista, ples mozemo definisati kao niz ritmickih koraka ili pokreta tela odredjenog tempa koji se izvode prema taktu muzike. Ples moze biti oblik scenske umetnosti, deo religijske ceremonije ili moze biti aktivnost za zabavu i sport. Moguce ga je podeliti u nekoliko glavnih skupova.

Ritualni plesovi predstavljaju oblik religijskih ceremonija koje se izvode u odredjenim prilikama. Ukljucuju imitacije pokreta zivotinja ili “duhova”. Predstavljaju rudimentarne oblike svih kasnije razvijenih oblika plesanja.

Narodni ples (folklor) je oblik plesanja koji je specifican za kulturu odredjene etnicke zajednice i predstavlja oblik nacina zivljenja te zajednice. Prenosi se s jedne na drugu generaciju upravo te zajednice. Zahteva ucestvovanje grupe plesaca s pojedinacnim istupanjima pojedinih plesaca u grupi. Predstavlja deo zabave kohezivnih skupova.

Klasican balet je vrsta plesa koja se temelji na formalnim koracima. Balet se uvek izvodi pred publikom i uvek prikazuje pricu. To je najpoznatiji oblik scenskog izrazavanja pokretom. U XV veku bio je deo zabave, koja se izvodila pred vladarima Evrope. U XVII veku postojale su baletske grupe, ali bez zena. Delove zenskih uloga igrali su preobuceni muskarci. Od 1800. godine pojavljuju se oblici baleta koje i danas poznajemo.

Moderni (savremeni) ples se razlikuje od klasicnog baleta,  jer se plesaci najcesce u grupi postavljaju u kultne pozicije prilikom plesanja i imaju plesne korake koje podrzava moderna muzika. Ima tendenciju scenske ekspresije savremenog zivota i forma je modernog baleta. Korake crpi iz razlicitih stilova plesanja koji su postojali u Africi i Aziji.

Društveni ples (salonski ili dvoranski ples) je oblik plesanja za zabavu najveceg broja ljudi. Ne trazi izvodjenje pred publikom nego zainteresovani jednostavno ucestvuju u plesu. Zahteva susret muskaraca i zena. Povrh zabave od svojih pocetaka je sluzio priblizavanju i uspostavljanju poznanstava medju polovima. Oblici plesanja su uvek povezani sa oblicima nastale muzike. Uz svaku novu vrstu komponovane muzike pojavljivali su se plesovi ciji su plesni koraci bili odredjivani tom muzikom.

Drustveni ples se pojavljuje u srednjem veku kao nacin zabave na sajmovima i festivalima. U XVIII veku drustveni ples poprima forme koje su slicne danasnjim. U to doba se razvijaju valceri, menueti i slicni plesovi. Drustveni plesovi imaju tendenciju stalnog razvoja novih nacina plesanja.

Sportski ples je razvijen iz drustvenog plesa. Obuhvata izbor odredjenog broja drustvenih plesova koji su se vremenom ustalili i koji su tako prilagodjeni da se izvode prema strogo definisanim pravilima. To je pre svega sportska disciplina, a ne zabava sa krajnjim ciljem kompeticije kao kod drugih sportova.

Vrste drustvenih plesova

U svojoj osnovi drustveni (salonski) plesovi mogu se podeliti u dve grupe:

1.  Standardne plesove
2.  Latino-americke plesove

Plesovi su se pojavljivali u razlicitim vremenima sa dominirajucom brojnoscu od pocetka XX veka. Pojavljivali su se istovremeno sa nastankom odredjenih muzickih stilova. Medju najpoznatije plesove od kojih se vecina praktikuje i danas, spadaju:

 One step - Twist
 Boston - Memphys
 Marchfoxtrott - Sirtaki
 Hiawatha - La Bamba
 Rheinlender - La Bostella
 Polka - Letkiss
 Lamberthwalk - Hully Gully
 Slowfoxtrott - Bossa Nova
 Shimmy - Night Fiver
 Black-Bottom - Diskofox
 Blues - Lambada
 Rumba - Soca
 Engleski valcer - Becki valcer
 Tango - Makarena
 Paso Doble - Merengue
 Foxtrott - Salsa
 Quickstep - Pachanga
 Swing - Medison
 Charlston - Beat
 Jitterbag - Samba
 Boogie Woogie - Step
 Jive - Hip-hop
 Rock'n Roll - Cumbia
 Cha Cha Cha
 Mambo
 Calipso

Od mnogo plesova ustalili su se samo neki standardni i latino-americki plesovi. Jedni se plesu iskljucivo drustveno. Neki zabavni i drustveni plesovi spadaju istovremeno u grupu sportskih plesova. Tako su npr. Boogie Woogie, Swing, Hip Hop, Mambo, Salsa i Merenge iskljucivo drustveni plesovi. Swing, Hip Hop, Step i Mambo se plesu u okviru plesova tzv. show dance koji su takmicarski, ali nisu sportski.
U grupu sportskih plesova od kojih se vecina moze u jednostavnoj formi plesati i kao salonski ples spadaju:

STANDARDNI PLESOVI

1. Engleski valcer - 3 udarca u taktu i 28-30 bpm
2. Tango - 4 udarca u taktu i 30-32 bpm
3. Becki valcer - 3 udarca u taktu i 60 bpm
4. Slowfox - 4 udarca u taktu i 28 bpm
5. Quickstep - 4 udarca u taktu i 50-52 bpm

Latino-americki plesovi imaju tri izvorista odnosno tri grane:

1. Afro-Brazilski
2. Afro-Kubanski
3. Afro-Karipski

LATINO-AMERICKI PLESOVI

1. Samba - 2 udarca u taktu i 50-52 bpm
2. Cha Cha Cha - 4 udarca u taktu i 28-30 bpm
3. Rumba - 4 udarca u taktu i 26-29 bpm
4. Paso Doble - 2 udarca u taktu i 60 bpm
5. Jive - 4 udarca u taktu i 40-44 bpm

Samba je poreklom iz Brazila, a Cha Cha Cha i Rumba su poreklom sa Kube. Paso Doble je spanskog porekla, dok je Jive prethodnik RnR (muzika Bill Halleya i Elvis Preslya) severno-americkog porekla.
Postoje i tzv. ulicni plesovi od kojih su najpoznatiji Salsa (4 udarca u taktu i 40-56 bpm) i Merenge (2 udarca u taktu i 60-76 bpm). Salsa je kubansko portorikanskog porekla, dok je Merenge iz Dominikanske Republike. Treci karipski ples je Calypso poreklom sa Trinidada. Cumbia je popularni Afrohispanicni ples sa muzickim stilom iz Paname i Kolumbije.

Pocetkom XX veka u svim vecim evropskim gradovima se javljaju plesovi iz Amerike.Valceri i ostale igre su postali previse uniformisani,tako da plesovi iz Amerike predstavljaju pravo osvezenje.Ples dobija pravu drustvenu ulogu u smislu plesanja radi zabave i pocinje se razvijati u sportskom smeru.Javljaju se boston,foxtrot,tango...


Pocinje se plesati na americki nacin,bok na bok,dama sa desne strane.Gubi se baletska tehnika,zagovara se prirodnost.Razvoj je takodje doneo novost u suprotnosti sa ranijim obicajem da u plesu muskarac vodi a zena prati.Valcer dobija novu formu,postaje manje rotacijski itd.Najveci uticaj na te promene su imali Englezi koji su neke plesove do te mere standardizovali i oblikovali da se javljaju prva takmicenja.Liderstvo u oblasti plesa su preuzeli engleski ucitelji plesa koji su 1920. godine osnovali Informal Conference of Teachers.

U tom periodu se poceo razvijati pravi moderni drustveni ples i najveci napredak je bio u Londonu.Procvat plesa je probudila izgradnja velikih plesnih dvorana.Zajedno sa dvoranama razvijali su se orkestri koji imaju posebnu ulogu u napretku drustvenog plesa.Javljaju se foxtrot,tango,quickstep...Novi stil je bio: ''jedno telo sa cetiri noge''.U tom periodu se osnivaju plesne skole,skoluju se novi predstavnici ove profesije,nastaju demonstatori i ucitelji.Standardizuje se tehnika i pocinje razvoj tzv. ''engleskog stila''.Zatim se po Evropi pocinju siriti plesovi Latinske Amerike, javlja se nov oblik drustvenog plesa koji oponasa igru i strast. Sa razvojem dzeza javljaju se dixylend,blues,swing...ca-ca stize 1953. godine i njegovom pojavom ljudi su,posle drugog svetskog rata i velike nezaposlenosti i pojave filma u boji koji ih je odvukao u bioskope,ponovo krenuli u plesne skole.Na hiljade ljudi se upisivalo u plesne skole.Zatim se javlja rock and roll, pa 1961. twist, zatim bossa ova,calypso,lambada...Sedamdesetih godina proslog veka se otvaraju disko klubovi,preovladava ritam,blues.Nova muzika donosi nove igre tako da smo imali break-dance i hip-hop i electreek boogee.Neki filmovi su probudili interesovanje za latinoamericku scenu pa su oziveli mambo i salsa.

U to vreme je vec uveliko grabio napred sportski ples.Sportski ples je takmicarska aktivnost, koja je istinska sinteza sporta i umetnosti.Nastao je iz oblika drustvenog plesa tako sto su plesne zabave prerasle u takmicenja.

Sportski ples je poceo svoj pobedonosni pohod 1920. godine u Engleskoj koja je prva pocela sa organizovanim razvojem i standardizacijom koraka i plesnih pravila i u to vreme je prva osnovala nacionalni sportsko-amaterski savez. Najpre su se takmicili samo u standardnim plesovima a od 1950. godine i u latinoamerickim.



Svetska prvenstva u standardnim plesovima se priredjuju od 1921. godine.Prvo zvanicno svetsko prvenstvo je odrzano 1922. godine u Londonu ( plesovi-engleski valcer,tango,becki valcer i slowfox),1927. ubacuju i quickstep.Jedno od najpoznatijih takmicenja od pocetka razvoja sportskog plesa je otvoreno prvenstvo Velike Britanije, koje se odrzava u Blackpoolu od 1931. godine ili takmicenje International koje se odrzava u londonskom Albert Holu od 1959. godine.Sa organizovanim razvojem i medjunarodnim priznanjem,sportski ples je zlatno doba doziveo posle 1950. godine.

Prva Svetska federacija je osnovana 1935. godine u Pragu pod imenom International Amateur Dance Federation IADF ( ili na francuskom FIDA ). Kuriozitet je da je jedna od osnivaca u to vreme bila i Jugoslavija.Posle rata i svih problema koje je on nosio,ponovo se organizuju pod imenom International Council of Amateur Dancers (ICAD) 1956. godine a 1990. godine menja naziv u International Dance Sport Federation (IDSF).Od 1997. godine IDSF je punopravni clan Medjunarodnog Olimpijskog Komiteta.


net

cA-cA-cA se zasniva na ritmu trajnog mamba. To je brojanje trojnog koraka, koga su kubanske devojke igrale u cipelama bez stikli. Ples je bio veoma popularan pedesetih godina narocito medju mladima kao prijatna promena medju plesovima.


SAMBA je brazilsko ime za ples koga su u pocetku igrali robovi, a zvao se Lundu. U pocetku je bio solo ples koji je ubrzo postao grupni i sastavni deo cuvenog karnevala u Rio de s½aneiru. Kao ples je predstavljen na svetskoj proslavi u Njujorku 1939. godine.


RUMBA vodi poreklo od dva korena - spanskog Bolera i africkih ritmova koje su preneli robovi u Ameriku. U SAD-u se pojavila 1920. godine u obliku kvadratne rumbe i tako je presla u Evropu nakon Drugog svetskog rata. Englezi su ples obradili i standardizovali 1958. godine.


PASODOBLE je ples spanskog porekla, sa plesnim figurama koje predstavljaju pokrete toreadora u areni. Plesaci interpretiraju borbu sa bikovima, plesac u ulozi toreadora, a plesacica u ulozi njegovog plasta, zvanog LA CEPA.


JIVE je jedna vrsta ili jedan od koraka popularnog Rock & Roll-a. Uvrsten je kao peti takmicarski ples u LA.


ENGLESKI VALCER u danasnjem obliku englezi su promovisali 1924. godine. Nastao je od igre nastale u SAD-u koja se zvala BOSTON, oko 1900. godine. Sada je to jedna od najotmenijih igara lakih, neusiljenih pokreta. Muzika je oko 30 taktova u minuti, trocetvrtinskog takta.


BEcKI VALCER se igra jos od 1765. godine, a popularan je i danas. Slavu valcera pronela je porodica s traus. Komponovali su i Srpski valcer. Muzika je oko 50 taktova u minuti.


TANGO je tuzna misao koja plese. Nastao je u Argentini u sedamnaestom veku. Tacno poreklo se ne zna, a pretpostavlja se da su ga cigani preneli iz Indokine najpre u Španiju, a potom u Argentinu. Igra tanga je strasna, vatrena, snazna sa zivahnim koracima, ritam se mora strasno osecati i u najmanjem pokretu. Muzika je oko 30 taktova u minuti i to dvocetvrtinskog takta.


SLOWFOX su stvorili engleski koreografi 1928. godine. Karakterisu ga spori, otegnuti i dugi koraci kao i brzi koraci. Brzina mu je oko 30 taktova u minuti, cetvorocetvrtinskog takta.


QUICKSTEP je takodje kao i slowfox engleska tvorevina. Brzina mu je oko 55 taktova u minuti i cetvorocetvrtinskog je takta.


MAMBO je vrsta rumbe sa brzim promenljivim korakom. Brzina je oko 50 taktova u minuti.

Ovih deset plesova je takmicarsko, to jest potpuno su standardizovani i stalno se tehnicki usavrsavaju. s to se tice tanga, ovaj takmicarski tango je modifikovan i malo je brzeg i dinamicnijeg ritma u odnosu na argentinski.



yufitness

Cha-cha-cha (španski jezik: cha-cha-chá) je latinoamerički ples koji je nastao u Havani na Kubi 1950-ih i ubrzo postao jedan od omiljenijih plesova na takmičenjima u latino-američkim plesovima. U to vreme je izazvao pravu revoluciju, pa se radi njega na hiljade ljudi upisivalo u plesne škole u celom svetu.

Nastao iz plesa zvanog mambo. Predstavlja veoma ritmičan i temperamentan ples.
O poreklu naziva postoje razne teorije. Neki tvrde da je ime dobio po zvuku koje su pravile štikle plesača dok igraju tri mala koraka koje se plešu u osnovnoj formi cha cha cha. Prema jednoj od legendi, jedan od plesača je u ritmu plesa tepao svojoj devojci po imenu Čavela (Chavela), te je tako ples dobio ime.

Igra se u taktu 4/4. Pleše se na malom prostoru,relativno brzog tempa sa ogromnim mogućnostima u pogledu izbora figura i koreografije. Smatra se veoma izazovnim i slobodnim ples sa dosta izazovnih pokreta kukovima.

Samba je tipičan brazilski ples koji ima izvore u starim glazbenim folklornim motivima. Brazil su u 16. stoljeću kolonizirali Portugalci koji su doveli robove iz Afrike. Slično kao i na Kubi, pomiješali su se glazbeni motivi Portugalaca, crnaca i prvobitnih Indijanaca. Razvoj brazilske glazbe i plesa bili su pod utjecajem obreda u slavu bogova, a afrički izvori su bili prigodne naravi. Na svečanostima se plesalo i po više dana. Jedan od prvih poznatih brazilskih plesova u tim prigodama bio je batuque, prvo zajedničko ime za plesove s tipičnim bočnim kretanjem. Batuque je bio prethodnik sambe. Ime samba je izvedenica iz afričke riječi «semba», što znači bočno kretanje.

U Brazilu razlikujemo više oblika sambe; prva je samba de moro koja se pleše po ulicama za vrijeme karnevala. Druga, samba carioca koja je iz Rio de Janeira i predstavlja nam poznati oblik sambe. Postoji i baiao kao oblik sambe. Ime potječe iz brazilskog grada Bahia, koji je središte brazilske crnačke kulture. Baiao je više sentimentalan ples, lakši, sporiji oblik sambe u tužnom stilu. Samba se prvi puta pojavila u Europi 1924. godine, ali je pravi prodor doživjela tek 1948. u svom pojednostavljenom obliku. Samba je izborila svoje mjesto na plesnom parketu svojom lakočom i bezbrižnošću. Plesači se jednom vrstom valovitog gibanja u tijelu kreću po dvorani, a ono proizlazi iz gibanja zdjelicom. Samba je veseo ples pun ritma koji se posebno izražava u stilu koji je nešto različitiji od drugih latinoameričkih plesova.

Rumba je ples Kubanskog porekla. Njeno ime Rumba potiče iz XIX veka gde se opisuje kao strastveni zavodljiv ples, gde devojaka izazovnim pokretima kukova zavodi svog muškarca. Sama reč Rumba znači ples, slavlje.

Rumba predstavlja čitavu porodicu ritmova, jednako kao i stil plesanja. Son, Danzon, Guagira, Guaracha i Naningo su sve Rumba plesovi. Rumba predstavlja kombinacju afričkih ritmova i španskih melodija. Potiče iz Afrike i dolazi na Kubu i u Novi Svet u XVI veku tokom dovoženja robova iz Afrike. Izvorni narodni ples Rumbe predstavlja seks pantomimu između muškarca i žene. Koristi stakato ritmove i bubnjeve koji naglašavaju energične pokrete plesača.

Ples se najviše razvio na Kubi, iako su se slični pokreti pojavili i na nekoliko drugih Karibskih ostrva. Tačno značenje stila se pomalo razlikuje na svakom ostrvu. Kubanska rumba je osnova za Mambo i Cha cha.

Rumba je prvo stekla popularnost na Havani osamdesetih godinama. Sa tako snažnim seksualnim prizvučjem, Rumba je često bila potiskivana i zabranjivana, jer je smatrana kao blud i potencijalna opasnost. Tokom godina zabrane kabaretska Rumba je postala popularna, a ujedno je bila i društveno prihvatljiva. Postavljeni su razni kabaretski komadi koji su često sadržale plesanje Rumbe.

Rumba je prvi put stigla u SAD 1913.godine, a doneli su je Lew Quinn i Joan Sawyer. Tokom dvadesetih godina interesovanje je bilo malo, sve do1929. kada je Xavier Cugat oformio Latin American Style orkestar.  On i njegov orkestar svirali su širom zemlje i pojavljivali su se u nekim od prvih zvučnih filmova. Do kraja tridesetih postali su najbolji latino orkestar tadašnjice.

Big Bend varijanta rumbe je skoro duplo brža i prvo je bila popularna u SAD tokom 1930-tih. Ova vrsta plesa se ponekad nazivala Rhumba sa h.

Tridestih godina dolazi Rumba u Evropu. “The Peanut Vendor” je prvi Rumba slager koji osvaja i ovaj kontinent. U pocetku je ritam bio brzi, tek kasnije je zamenjen za sporiji.

1935.-te godine, George Raft je igrao ulogu suave plesača u filmu "Rumba", mjuzikl u kojem je junak napokon osvojio ljubav voljene (Kerol Lombard) kroz njihovu uzajamnu strast prema plesanju.

1940-tih godina je Son bio popularan ples srednje klase na Kubi- sporija i prefinjenija verzija izvorne rumbe. Sporiji stil je i Danzon, ples bogatog Kubanskog društva, u kojem su se plesali veoma mali koraci. Dame su plesale veoma nežne pokrete kukovima, dok su istovremeno savijale i opružale kolena, što je bilo veoma seksi! Neki plesači kažu da su ovo najerotičniji latino plesovi. Son Montuno, vrsta Son-a ali sa više truba i klavira, postao je krajnji izraz Kubanizma.

1990-tih Gypsy Kings-i spojili su Rumbu sa Flamenkom.
Tako se Rumba mešala tokom vremena, stvorila sebi poštovanje, zadobila današnju formu, a među takmičarske plesove su je uvrstili 1964.-te. Rumba je osnova za dobro latino plesanje i pomaže da izoštrite svoj osećaj za ritam, tajming i kontrolu muzike.

Njena muzika je: nežna, prijatna, spora, sinkopirana, povučena, suzdržana. Osim na klasičnu plesnu muziku, ona se može plesati na nekoliko pop pesama.
Muzički takt: 4/4
Tempo: 27-29 bpm (takta u minuti)

Paso Doble je živahan teatralan španski ples, razvijen u Francuskoj. Paso Dobl u bukvalnom prevodu znači "dvokorak", pa se uvek pleše u duplom taktu (npr. 4/4 taktu).

Ples je zasnovan na konceptu borbe sa bikovima. Koriste se scene iz borbi sa bikovima, kao i muzika koja se pušta tokom borbi za vreme matadorovog ulaska u arenu (paseo) ili tokom prolazaka neposredno pre ubistva (faena). Muškarac igra matadora, a žena je ponekad njegov plašt (cappa), a ponekad i sam bik.

Ovo je ples gde muškarac stvarno ima svoju predstavu. On pleše ponosno, uspravnih leđa, zabačenih ramena, i uzdignute glave. Njegovi koraci su oštri, progresivni i izvode se po principu peta-stopalo, u obliku marša. Okvir je širi, držanje je čvršće, i za razliku od većine latino plesova ima veoma malo ili nimalo pokreta kukovima. Žena igra manje značajnu ulogu – uglavnom simbolizuje njegov plašt. Ona se kreće se lepršavo po podijumu zajedno sa muškarcem, oko zamisljenog bika, a njihovi pokreti su prožeti elementima Flamenka i podsećaju na borbu u areni. Ples kulminira kada čovek ubija bika – u pitanju je jedan od najdramatičnijih plesova koje ćete ikada videti.

Paso Doble je veoma koreografski ples, koji se uglavnom pleše na takmičenjima, pre nego kao društveni ples. Muzika je nastala od Espana Cani (španskog ciganskog plesa), koji ima pauze na tačno određenim mestima tokom pesme.

Paso Doble se uči tek nakon određenog vremena kada se savladaju jednostavniji plesovi.
Svoju današnju formu je dobio u Francuskoj, a među takmičarske plesove je uvršten 1959-te godine.

Muzika: veličanstvena, energična, oštra, poletna, jasno struktuirana. Sastoji se od marširajućeg uvodnog dela koji podseća na Flamenko ritam, i dva glavna dela-fraze, sa tačno označenim vrhuncima, kojoj se koreografija prilagođava. Najčešće puštan Paso Doble je “Espana Cani”
Takt: 2/4
Tempo: 60-62 bpm

26. Marta 1926.-te godine, Savoy dvorana otvorila je svoja vrata u Nju Jorku. Ta dvorana je postigla momentalan uspeh sa svojim velikim plesnim podijumom. Noćno plesanje privuklo je većinu najboljih plesača u oblasti Nju Jorka. Podstaknuta prisustvom najboljih plesača i sjajne muzike, muzika u Savoy-u je uglavnom bila Swinging Jazz.

Jedne večeri 1927.-me, lokalni plesni entuzijasta zvani"kratki George", posmatrao je neke parove kako igraju. Kada ga je novinar pitao koji ples oni to plešu, slučajno se dogodilo da su se do njega našle novine sa člankom nazvanim "Lindy Hops The Atlantic", i on je samo odgovorio Lindi Hop. I upravo se taj ples smatra za jednog od predaka Jive-a.

Jive (džajv), je međunarodno priznat naziv za sve njegove pretke, i zapravo spoj svih njih: ’30-tih godina - Lindi hop, Bluz, Sving; 40-tih Bugi-Vugi, Bibop i ’50-tih Rock’n’Roll. Ove plesove, koji su tada bili popularni u SAD, američki vojnici su preneli u Evropu, tačnije u Englesku tokom II svetskog rata. Oni su vrlo brzo su doživeli svoju slavu, jer je njihova muzika takva, da pokreće i poziva na ples i stare i mlade. Posle rata je Boogie uzeo primat u muzici.

Engleski učitelji su uobličili ovaj elegantan ali i dalje živahan ples-Jive. Uz malo sporiju muziku, 1968.-me godine je zadobio svoje mesto među Latino Američkim plesovima, i značajno promenio imidž plesa, čineći ga uzbudljivijim i bezbrižnijim.

Muzika: brza, pokrena, temperamentna, bezbrižna, osvajajuća, puna životne energije, vesela, mladalačka.
Takt: 4/4
Tempo 42-44 bpm    

Valcer, ples rođen u predgrađu Beča i u Alpskom predelu Austrije. Još u XVII veku, valcere su svirali u dvoranama Habzburškog dvora, a okretne igre su plesali seljaci u Austriji i Bavariji čak i pre tog vremena.

Do kraja XVIII veka, ovaj stari seljački ples je bio prihvaćen od strane visokog društva, i tro-četvrtinski takt se zauvek ucrtao u istoriju. Ma koliko je bio popularan, valcer je kritikovan na moralnoj osnovi, od strane onih koji su se protivili bliskom držanju i brzom okretanju. Najviše neslaganja moglo se čuti od strane starijih generacija, ali se retko spominjala činjenica da je kraljica Viktorija bila vična i ekspert za standardne plesove, kao i da je posebnu ljubav gajila prema valceru.

Na sreću, nasilna neslaganja su nestala i valcer je stvorio uzbudljivu i raznovrsnu karijeru, razvivši se danas u dva prihvatljiva oblika, od kojih oba oslikavaju glavne karakteristike plesa. Poznati su kao Engleski Valcer i Bečki Valcer.

Ranije popularni sporiji ritmovi su iziskivali da se načini i sporija, komotnija varijanta valcera. Tako je rođen spori valcer engleza, koji je vrlo brzo postao našao svoje mesto. Melodična, novija muzika, sa lirskim notama, osvojio je i mlade i stare.

Sam ples vodi poreklo od plesa zvanog Boston, koji je kod nas bio poznat po imenu francuski valcer. Da bi se Boston dobro plesao, bio je potreban izuzetan sluh i plesno umeće, tako a su samo dobri plesači uspevali dočarati lepotu ovog plesa. Iz tog razloga se nije masovno rasprostranio. 1929.-te je ovaj ples zamenjen za spori engleski valcer, koji je temeljen na pravilnoj formi i strogom ritmu. Međutim lako ga je savladati zahvaljujući njegovim ritmičnim pokretima koji se plešu uz sentimentalnu muziku. Zahvaljujući svemu tome Engleski Valcer je zadobio titulu najharmoničnijeg plesa.

Muzika: nežna, harmonična i pitoma, koja poput viska naglašava svaki prvi udarac.
Takt: 3/4
Tempo:30 bpm
Karakteristika: kretanje uz ekstremna podizanja i spuštanja.

Muzika Bečkog valcera je elegantna, grandiozna i puna strasti. Ples je divan i pravo ga je zadovoljstvo gledati. Tvorci ovih zadivljujućih melodija bili su: Štraus, Šubert, Šopen, Čajkovski, Sibelijus i Ravel. Ovaj ples je od najstariji od svih. Njegovo ime potiče od nemačlke reči “waltzen” (okretati se) i odnosi se na okretanje nogu na klizavom parketu.

Sam ples vodi poreklo iz XII veka, od davnih davnih, starih, austrijskih narodnih igara, kada je bio poznat po imenu “Koppaldei”. Nekoliko vekova parovi su ga plesali vrteći se u krug oko iste tačke, držeći pritom jedni druge veoma blisko.

U XVI veku se iz ovog plesa razvio ples “Indler’, koji je i danas poznat bajorski narodni ples. Kasnije je iz njega proizašao ples po imenu “Deutsche” i ples “Langus”. Kod izvođenja Langusa, plesači su imali zadatak da jednu dugačku dvoranu proplešu sa što manje okreta. Vlasti su ga zabranili sve do XVIII veka. Na kraju XVIII i početkom XIX veka, ovi plesovi su se premestili u gradove i tada su ga stanovnici Beča ponovo popularizovali po imenu “Waltzer’.

U Berlinu je bio zabranjen sve do 1918-te, ali je bio prisutan na balovima u Minhenu. Njegova melodična muzika je brzo osvojila srca svih generacija, i valcer je pored balova, zadobio svoje mesto i na pozornicama. Broj obožavaoca je još više porastao kada ga je i Bečka opera predstavila. 1782-ge godine, Goethe je izdao svoju knjigu pod nazivom “Nekoliko reči o valceru”. Umesto da ga plešu na seoskim imanjima i tavernama, počeli su ga plesati u impozantnim dvoranama Beča. Skakutanje i udaranje je pretvoreno u glatke kližuće pokrete kroz prostrane, uglačane podijume.

Valcer je prošao kroz razne faze razvoja, dok je današnja verzija mešavina Bostona i raznih kasnijih varijanti valcera. Učitelj na Austrijskom dvoru, Karl von Mirkowitsch ga je uvrstio među takmičarke plesove. Zahvaljujući njemu je 1951.-te godine priznat kao standardni ples.

Muzika: brzo ploveća, temperamentna, poletna
Takt: 3/4
Tempo: 50-60 bpm

Tango je jedan od najfascinantnijih plesova. Poreklom sa Zapadnih Anda, tango su preneli u Novi Svet španski doseljenici, koji su se na kraju vraćali u španiju ali pod crnačkim i kreol utacijima.

Poreklo samog plesa takođe je neodvojivo od života i duha argentinskog naroda, i glavnog grada Buenos Airesa. Porelo njegovog naziva je pak diskutabilno. Naziv “Tango” proistice iz reči “tambor” (bubanj), i označava slavlje, koje je praćeno zvukom bubnjeva južno amerikanaca. Međutim, ista reč se pojavljuje početkom XIX veka u Brazilu i na Kubi, i označava solo ples ili ples u paru.

Priča o Tangu kao standardnom plesu, potiče od gaučosa u nižim slojevima Buenos Ariesa. Oni su nosili pantalone do listova (gauchos) i duboke čizme, odlazili su u noćne klubove pune ljudi i zamoljevali lokalne devojke za ples. Obzirom da se gaučosi nisu kupali, dame bi pogled držale ka laktu njihove desne ruke, držeći glavu zabačenu unazad. Njena desna ruka bila bi nisko na njegovom kuku, kod njegovog džepa, tražeći novac zbog toga što je igrala sa njim. Muškarac je plesao u krivudavom stilu jer je podijum bio mali sa okruglim stolovima oko kojih se plesalo.

Najznačajniji plesni i muzički uticaj, imali su kubanska habanera i argentinska milonga. Iz njihove mešavine je argentinac, Rodrigez osnovao Tango. Moderni tango, Tango Argentino, se prvenstveno rasprostranio u lukama i obalama Buenos Airesa, i na zapadnoj obali La Plata. Namera je bila prikazati plesno seksualni odnos prostitutki i njihovih klijenata. Tada su ovaj ples plesali posetioci javnih kuća, međutim od početka XX veka on je postao ples balova u Argentini.

U Evropu je stigao 1907.-me godine, i prvo je zadivio Pariz .  Predstavljao je romantičnu pomamu, koju je preneo milionima idol nemog filma Rudolf Valentino u filmu "Četiri jahača apokalipse". U početku se pojavljivao  u špansko-argentinskim lokalima, ali je vrlo brzo postao društveno priznati ples. Prvo takmičenje u Tangu je održano u Nici, a 1912.-te je izbila prava Tango groznica u Evropi. Organizovani su tango-parti, tango-čaj, tango takmičenja, postojala je tango moda.
1920.-te i 1921.-ve su englezi preformulisali ovaj južno američki tango. Godine 1922.-ge  održali su tango konferenciju u Londonu i uvrstili su ga među engleske stilove. 1929.-te ja zadobio krajnju formu, koju su i nemci preuzeli. Sentimentalni “Tango Argentino” zamenjen je sa engleskom varijantom tanga kojeg karakterisu oštri pokreti-prvenstveno glave i strastvena kretanja unapred.

Tango nije tako intenzivno intiman poput Argentinskog Tanga, zbog toga što plesači odražavaju regularno držanje tipično za društvene plesove. Iako je njegovo poreklo delom iz latioameričkih zemalja, Tango se ne smatra latinoameričkim plesom jer ne sadrži Kubanski pokret.

Karakteristika: brzo, naglo zaustavljano, energično kretanje, kao i naizmenično nastupanje strastvene dinamike i napetih pauza.  
Takt: 2/4
Tempo: 33-34

Slowfox spada u klasične, tj. standardne plesove. Sastoji se od izmjeničnih brzih (quick) i sporih (slow) koraka. Smatra se jednim od težih plesova za naučiti, posebno u sklopu sportskih plesova. Iako se za Slowfox još koristi naziv Foxtrot, Foxtrot se po pravilu dijeli na spori foxtrot - tj. Slowfox i na brzi foxtrot - tj. Quickstep.

Slowfox kao ples je veoma karakterističan i prepoznatljiv po svojim progresivnim slikama i koracima i ujednačenim gibanjem s tim da ima drugačije dizanje i spuštanje od nekih drugih plesova, npr. engleskog valcera.

Kao i svaki ples, ima svoj karakterističan ritam koji se može brojati na tipičan način (Slow - Quick - Quick, na hrvatskom Sporo - Brzo - Brzo), a može i numerički (1, 2, 3, 4) s tim da je Slow (Sporo) duži, što znači da traje dva udarca dok svaki Quick (Brzo) traje jedan udarac.

Slow (sporo) = 1, 2
Quick (brzo) = 3
Quick (brzo) = 4

Iako muzika za Quickstep zvuči kao brzi Foxtrot, Quickstep se smatra kao spoj između Valcera i Čarlstona. Ples sadrži lagane visoke pokrete stopala kao u Čarlstonu, kao i "lebdenje kroz prostor" karakteristično za Valcer.

Mi učimo društveni Quickstep i Foxtrot zajedno usled sličnosti muzike, a na društvenom nivou mnogi ljudi plešu Quickstep kao brzi Foxtrot. Quickstep je standardni takmičarski ples.

Muzika: izuzetno brza, vesela, virovita, virtuozna. Karakteristični instrumenti su truba i saksofon.
Takt: 4/4
Tempo: 50 bpm

Ples Mambo potiče sa Kube, iz vremena nastanjivanja Haitanaca. Značenje reči Mambo stojiza žene na Haitima, koje su imale ulogu isceljitelja, konsultanta,  isterivača đavola, duhovnog savetodavca, proročica.

Mambo je izašao pred javnost 1940-te godine. Fuzija Swinga i Kubanske muzike proizvela je ovaj fascinantan ritam i stvorio ovaj senzacionalan novi ples Mambo.
Perez Prado je bio taj, koji ga je predstavio u noćnom klubu La Tropicana na Havani 1943-te godine. Odavde su ga lansirali dalje drugi veliki lideri Latino Američkih bendova kao što su Tito Puente, Xavier Cugat i Tito Rodriquez. Ovo je ples sa mnogo uticaja afričkog i kubansko džeza, Hip-Hopa, pa čak i baleta. Modificirana verzija Mamba je prezentovana javnosti u plesnim stidijima, hotelima i noćnim klubovima na Majamiju i Nju Jorku.

Mambo groznica nije dugo trajala, i danas je mambo ograničen na napredne plesače. Učitelji se slažu da je on jedan od najtežih plesova. Njegov najznačajniji doprinos je u osnivanju plesa Cha cha cha.

Mambo je ponovo postao popularan zahvaljujući mnogim filmovima i čoveku po imenu Edi Tores. Edi je Nju Jorški profesionalac i Mambo fanatik, plesač, instruktor i koreograf. Postao je poznat kao „Mambo kralj latino plesova“. On je odlučan da predstavi plesačima, kako on veruje, autentični klubski stil mamba, koji je u 90-tim godinama poznat kao Salsa.

Popularne pesme su „Mambo Italiano“, „Papa loves mambo“, „Mambo#5“, „ I saw mommy do the mambo“, „They were doin the mambo“, „Dance city“, i godinama izuzetno popularni albumi Mambo King Orchrestra, koji prizivaju dane slave Tito Puenta i Tito Rodrigeza.

Lambada je afro-američki ples ljubavi, koji je vrlo zabavan, enrgičan i vrlo jednostavan za naučiti.Osamdesetih godina prošlog vijeka planetarno je postao popularan tada novi plesni stil, lambada. Riječ je o brzom, senzualnom brazilskom plesu za parove, koje još nazivaju i plesom ljubavi. Plesne korake ovog stila svjetski popularnim je učinila pjesma "Lambada" francuske pop grupe "Kaoma". Tih godina cijela planeta plesala je u ritmu ove muzike, a lambada, kao i prethodni plesovi, zbog svoje senzualnosti bila je zabranjivana.

Danas se u klubovima i diskotekama mogu vidjeti različiti stilovi, ali najpopularniji su "slobodni" stilovi. Za ples su potrebni samo dobra volja i muzika, pa njihanje u ritmu može da počne.

Balet je teatarski oblik igre koji je počeo da se razvija u zapadnoj Evropi tokom renesanse (1300-1600). Baletska tehnika se sastoji od stilizovanih pokreta i stavova koji su razvijeni tokom vekova u tačno određen, iako donekle promenljiv, sistem nazvan akademski balet (fr. danse d’école). Sama reč balet označava i muzičko delo u kojem se koristi igračka tehnika kao glavni način izražavanja radnje. Ovakva dela su često, ali ne i uvek, praćena scenografijom i kostimima.

Iako se smatra da je balet muzičko-scensko delo koje se koristi samo pokretom, sve češće je da se uz orkestarsku muziku koristi i solističko ili horsko pevanje (npr. balet Grk Zorba poznatog grčkog kompozitora Mikisa Teodorakisa.

Razvoj baleta

Prvi počeci savremenog baleta javljalju se u Italiji u XV veku odakle sredinom XVI veka prelaze u Francusku. Balet se usavršio u Francuskoj, odakle se proširio i u druge zemlje. U početku razvoja, plesne scene izvodili su maskirani igrači, a kasnije se razvio dvorski balet kao jedinstvo igre, vokalne i instrumentalne muzike i govornog teksta.
Osnivanjem baletskih škola, od 1661. godine počinje istorija klasičnog profesionalnog baleta u kome se insistira na čistoti pokreta i virtuozitetu, izražajnosti, pantomimi i lirskoj osećajnosti. To je zamenilo dotadašnje strogo konvencionalne geometrijske pokrete i nemotivisan tok igračke radnje. Romantični balet, inspirisan bajkama i legendama, interpretiran je klasičnom baletskom tehnikom u koju sve više ulaze elementi temperamentnih narodnih igara. Do 1720-ih godina balet je počeo da se prikazuje u operama širom Evrope.

Ženski kostimi su postali lakši od teških dvorskih kostima, i cipele sa visokim potpeticama su zamijenjene nežnim cipelicama koje su dozvoljavale slobodnije pokrete. Podsuknja, preteča helanki, je postala sastavni deo kostima kako su suknje postajale sve kraće da bi se pokazale noge. U toku vremena suknje su se podizale koliko su mogle, da bi na kraju kulminirale u obliku pačke. Uvođenje špic-patika u balet, koje su davale potporu nogama i stopalima, dozvolilo je balerinama da se podignu na vrhove prstiju, što je pomoglo da se stvori iluzija odupiranja gravitaciji.
Svako vreme stvara svoju umetnost. Tako se u naše doba uz klasičan balet, koji se i dalje neguje, razvio moderan balet. On traži slobodnije i bogatije pokrete tela, koji mogu izraziti mnoštvo misli, osećanja i težnji današnjeg čoveka i njegovog života. Početkom XX veka Sergej Djagiljev okuplja mlade koreografe i muzičare stvarajući moderan balet koji teži jedinstvu pokreta i muzike. Koristeći estetske komponente klasične baletske tehnike, drevnih i modernih narodnih i društvenih igara, savremeni baletski izraz ima širok odjek: od igračkog egzibicionizma preko usavršvanja klasičnog akademizma do revolucionarnih baleta sa ideološkom sadržinom.



Zvanja baletskih umetnika

Primabalerina asoluta najviše zvanje za interpretatorku klasičnog baleta, dodeljeno nekoliko puta u istoriji baletske umetnosti

Primabalerina (žene) / prvak baleta (muškarci) najkvalitetniji solisti trupe, koji igraju uloge prvog faha

Solista baletski umetnik (umetnica) koji izvodi prve i druge uloge u predstavama ili solističke deonice (numere)

Ansambl (muški i ženski) baletski igrači koji igraju zajedničke scene, bez pojedinačnih deonica

Termini u baletu

Koreografija igračka umetnost u celina koju izvodi igrač (balerina/baletan) ili formacija - grupa plesača.

Divertisman koncertni program sastavljen od igara različitih po žanru i karakteru.



Prvi počeci savremenog baleta javljalju se u Italiji u XV vijeku odakle sredinom
XVI vijeka prelaze u Francusku . Balet se usavršio u Francuskoj, odkle se proširio i u druge zemlje.  U početku razvoja, plesne scene izvodili su maskirani igrači,a kasnije se razvio dvorski balet kao jedinstvo igre, vokalne i instrumentalne muzike i govornog teksta

Osnivanjem baletskih škola, od 1661.god. počinje istorija klasičnog profesionalnog
baleta u kome se insistira na čistoti pokreta i virtuozitetu, izražajnosti, pantomimi i lirskoj osjećajnosti . To je zamjenilo dotadašnje strogo konvencionalne geometrijske pokrete i nemotivisan tok igračke radnje.                                                                                        Romantični balet, inspirisan bajkama i legendama, interpretiran je klasičnom baletskom tehnikom  u koju sve više ulaze elementi temperamentnih narodnih igara .

         
Do 1720-ih godina balet je počeo da se prikazuje u operama širom Evrope i žene su počele da izranjaju kao zvijezde.

         
Ženski kostimi su postali lakši od teških dvorskih kostima, i cipele sa visokim potpeticama su zamjenjene nježnim cipelicama koje su dozvoljavale slobodnije pokrete. Podsuknja, preteča helanki, je postala sastavni dio kostima kako su suknje postajale sve kraće da bi se pokazale noge. U toku vremena suknje su se podizale koliko su mogle, da bi na kraju kulminirale u obliku tutua. Uvođenje baletanki u balet, koje su davale potporu nogama i stopalima, dozvolilo je igračima da se podignu na vrhove prstiju, što je pomoglo da se stvori iluzija odupiranja gravitaciji.


 Svako vrijeme stvara svoju umjetnost. Tako se u naše doba uz klasičan balet, koji se i dalje njeguje, razvio moderan balet. On traži slobodnije i bogatije pokrete tijela, koji mogu izraziti mnoštvo misli, osjećanja i težnji današnjeg čovjeka i njegovog života. Početkom XX vijeka Sergej Djagiljev okuplja mlade koreografe i muzičare stvarajući moderan balet koji teži jedinstvu pokreta i muzike. Koristeći estetske komponente klasične baletske tehnike, drevnih i modernih narodnih i društvenih igara, savremeni baletski izraz ima širok odjek: od igračkog egzibicionizma preko usavršvanja klasičnog akademizma do revolucionarnih baleta sa ideološkom sadržinom.


net

Istorija trbušnog plesa



Pradavna umjetnost trbušnog plesa ima dugu, šarenu prošlost koja je započela u mnogim kultovima plodnosti starog svijeta i u hramovima drevne Indije. Antropolozi tvrde da je trbušni ples bio izraz ritualne proslave plodnosti još u doba Paleozoika. Najstarije rukotvorine prikazuju tijelo žene u pozama trbušnog plesa. Budući da umjetnost uvijek odražava primarni životni događaj pretpostavlja se da je stara ikonografija žene koja pleše predstavljala vjersku ako ne i spiritualnu vezu između ženstvenosti, plesa i plodnosti. Najstarije civilizacije Srednjeg Istoka obožavale su ženska božanstva te i mitologija toga doba fokusirana na "ples rođenja" , slavljenički ples koji čini direktnu vezu između ciklusa žene i plodnosti zemlje. Oštri pokreti kukovima i namjerno stezanje trbušnih mišića ukazuju na jaku vezu sa ponašanjem ženskog tijela tokom trudova i poroda. Mnoge pred-hrišćanske i pred-islamske religije uključivale su ples koa dio božanske proslave. Ples kao izraz proslave božanstava evoluirao je i pojavom faraonskih dinastija u Egiptu. Iz tog ranog doba egipatske istorije ples se silovito počeo razvijati u stiliziranu, zabavljačku umjetnost. Postojanje raznih nomadskih grupa, profesionalnih zabavljača i Cigana omogućilo je mješanje kultura i prijenos takvih plesnih oblika. Trbušni ples je ples kojeg su izvorno žene plesale ženama. Za žene istoka ples ima potpuno drugo značenje jer se uglavnom izvodio na ženskim okupljanjima i u takvim situacijama je potrvrđivao sposobnost žene da održi svoju ljepotu i da se poveže sa snagom drevnih kultova plodnosti. Suština plesa na istoku leži u improvizaciji, neformalnosti i izvodi se među prijateljima. Orijentalni ples koji se izvodi u kontekstu društvenog događaja bliži je duhu plesa od onog koji se komercijalno izvodi u Americi.

Hronologija nastanka i penetracije trbušnog plesa

Razdoblje prije Hrista:

Ples je sastavni dio religijskih rituala štovanja ženskih božanstava na Bliskom Istoku. Ovaj običaj se zatire pojavom judaizma, hrišćanstva i islama.

1500. p.n.e:
Mirjam, Mojsijeva sestra pleše kako bi proslavila poraze Egipćana.



32. god. n.e:
Na zahtijev svoje majke, Salome pleše za Heroda Atipasa koji je nagrađuje glavom Jovana Krstitelja.



600 god:
Romska plemena započinju migracije iz Indije prema Srednjem Istoku gdje postaju popilarni putujući ulični zabavljači.



1650. god:
Bogati putnici na Bliski Istok bilježe prve pisane podatke opisujući egipatske plesačice.

1720. god:
Muški plesači (kochek) zabavljaju goste u istambulskim čajanama.

1798. god:
Napoleonove ekspedicije u Egipat - vojnici istoričari prvi put susreću ghawazee plesačice, nakon čega 400 njih zarobljavaju i pogubljuju a ostale kontrolišu u njihovom radu.

1800. god:
Zapadnjački putnici prvi put susreću muške plesače khwale u Egiptu.

1888. god:
Rimsky Korsakov komponuje svoje najslavnije djelo Sheherezade baziranu na kolekciji blisko-istočnih pripovjedaka 1001 noć.



1893. god:
Svjetska izložba u Čikagu na kojoj američka javnost prvi put vidi autentične blisko-istočne trbušne plesačice.

1907. god:
Predstava Gertrude Hoffman je zabranjena zbog njenog nedoličnog plesanja igrajući ulogu Salome.


1954. god:
Slavna egipatska plesačica Sama Gamal glumi u filmu Valley of the kings, prvom američkom filmu koji sadržava autentičnu blisko-istočnu muziku i ples.

1958. god:
Ayse Nana šokira Istambul dodajući striptiz u svoj ples.

1975. god. do danas:
Počinje razvoj zajednica orijentalnog plesa internacionalnih razmjena, izdaju se knjige, organizuju plesne radionice, seminari i udruge plesačica.



U trbušnom plesu naglašena je ženstvenost i elegancija, što daje pozitivan osjećaj senzualnosti i slobode za svaku ženu. Kako je senzualnost poželjna karakteristika trbušnog plesa, plesačica se kroz nježne i fluidne plesne pokrete osjeća sigurno u istraživanju ugodnih načina na koje se njeno tijelo može kretati. Žena vježbanjem trbušnog plesa postaje gracioznija i doslovce se nauči držati i kretati ljepše. Plesačice se tijekom plesa osjećaju elegantnije, a taj osjećaj samopouzdanja ostaje dugo nakon što sat ili nastup trbušnog plesa završi.
Svijesnost o vlastitom tijelu, koja prirodno dolazi bavljenjem trušnim plesom, često za sobom povlači i emocionalnu reakciju: žene slabijeg samopouzdanja počinju više cijeniti svoje tijelo, žene nezadovoljne viškom kilograma počinju prihvaćati svoje obline i različitost od uvriježenih stereotipa koji su nam nametnuti kao suvremeni pojam ženske ljepote.


U svijetu danas, postoji mnogo trbušnih plesačica i svaka je jedinstvena. Ovo je vrsta plesa koja se naprosto ne može kopirati. Kopirati se mogu (i moraju) osnovni piokreti za specifičan stil te neki dijelovi kostima i ritma muzike, ali sve ostalo je na slobodi plesačice. Čak kad gledate i grupnu izvedbu plesačica, možete primijetiti da svaka pleše na svoj jedinstveni način. Upravo je u tom izričaju ljepota ovoga plesa i upravo se u njemu mogu prepoznati profesionalci od amatera. Pravi uspjeh plesačica postiže kada svojim plesom i duhom uspije “oduzeti dah” publici, kada ih uspije uvesti u svoj svijet koji predočava plesanjem na muziku. Ja osobno shvaćam ples kao tjelesni produžetak zvukova što nam ih pružaju instrumeniti te glasova što nam ih pružaju pjevači.  Konkretnije, trbušni ples, smatram i tjelesnom predožbom duše plesačice (naravno, ako je uspijeva prenijeti i stopiti se s publikom).
Posebice je važno plesati ovaj ples s lakoćom, nježnošću i ženstvenošću. Kao da na dlanovima imate pero i ne smijete dopustiti da ga ponese povjetarac. Da biste to postigli, potrebne su duge godine vježbanja i treniranja.

Video "A-Z of Dance" predstavlja vam sve "od A do Š" o plesu, od baletskog arabeska, popularnog "tverkovanje" guzom, đuskanja oko šipke, plemenskih plesova, brejkdensa...

Neobuzdani zuk ples



Ples koji je mešavinom ritma, pokreta i osećanja potpuno osvojio svet – zuk (zouk) ples, slobodnim izražajem, neobuzdanošću i erotikom nadahnjuje ne samo one koji plešu, već i sve one koji ovu igru posmatraju.

Nakon brojnih uspona i padova, lambada je kao muzički pravac prestala da postoji, a oni koji su voleli ovu vrstu plesa su počeli svoje emocije da izražavaju uz druge ritmove koji su doveli do nove plesne atrakcije koja sve više osvaja svet – zuk brazilski ples. Sporiji ritam je doveo do toga da se ovaj ples vratio izvornom izgledu, akrobacije su nestale, partneri su se približili, sloboda izražavanja emocija došla je u prvi plan što je ovoj igri vratilo titulu senzualnog plesa.



Zuk je kao muzički pravac nastao na Karibima još osamdesetih, da bi nešto kasnije grupa „Kassav“ počela da komponuje muziku kombinujući tradicionalne karipske ritmove sa zvukom ritam mašine i sintisajzera. Čuvši ove zvuke, Brazilci su počeli uz nju da plešu u stilu lambade zadržavši graciozan pokret telom i okret glavom, ali sporije i slobodnije. Baš kao što sama reč zuk (zouk) u prevodu znači žurka, ovaj muzičko – plesni pravac je u vidu velike svetske žurke postao prava atrakcija.

Zuk kongresi se u Holandiji već tradicionalno održavaju svake godine, a u utorak počinje drugi kongres zuka u Majamiju na kome se očekuje prisustvo hiljade ljudi.