„Japanska veština aranžiranja cveća (ikebana), osim duhovne metode i stava, bitnih za nju, sadrži i poseban simbolizam. Cvet se smatra modelom razvitka pojavnog sveta, modelom razvitka spontane, neizveštačene, ali ipak savršene umetnosti; smatra se i znakom biljnog ciklusa, sažetim vidom životnog ciklusa i njegovog prolaznog značenja.

Aranžman se izvodi prema trodelnoj shemi: gornja grana pripada nebu, središnja čoveku, donja zemlji; tako se izražava ritam sveopšteg trojstva u kojem je čovek posrednik između neba i zemlje. Izvan toga ritma nema živog aranžmana. Kao što se ove tri prirodne sile moraju uskladiti da bi oblikovale univerzum, tako se i stabljike moraju uravnotežiti u prostoru bez vidljivog napora. To je pravi način ikebane; od XVI veka postoji međutim i složeni ili tekući način sa povijenim stabljikama. Takav cvetni aranžman izražava silazni put života, oticanje svih stvari prema bezdanu. Zbog toga se krivulja stabljika prema krajevima mora sve više povijati.

Ikebana može izražavati isto tako i svemirski poredak kao i običaje predaka ili osećanje radosti ili tuge.

Druga škola, između VIII i XIV veka, nastoji da cveće poređa i tako da stoji uspravno (Rikka): uzlet cvetova simbolizuje veru u boga, u cara, u supruga ili suprugu itd. Učitelji Rike napominju da su buketi u početku bili kruti: nepopustljivi kao vera preobraćenika.

Ako se cvetni aranžmani svrstavaju u formalne, poluformalne i neformalne stilove, postaje jasno da pojmovi koje izražavaju nikada nisu zaista formalni. Time se približavaju simbolizmu cveta koje je Buda pokazao Mahakašjapi, a koji je zamenjivao svaki govor i svako učenje: cvet je istovremeno sažetak životnog ciklusa i slika savršenstva koje treba postići, te spontanog prosvetljenja; izraz je neiskazivog.“


J.Chevalier - A.Gheerbrant, REČNIK SIMBOLA


Priredila: Nadica Janić


[You must be registered and logged in to see this image.]