Hitskin.com

**Učlanjen** : 18.11.2012

Litvanija

Zastava

Grb

Krilatica: Vienybė težydi (Snaga je u jedinstvu)

Himna - Tautiška giesmė

Litvanija Kudirka3

Vincas Kudirka, autor himne

"Tautiška Giesmė" je nacionalna himna Republike Litvanije;

Lietuva, Tėvyne mūsų,
Tu didvyrių žeme,
Iš praeities Tavo sūnūs
Te stiprybę semia.
Tegul Tavo vaikai eina
Vien takais dorybės,
Tegul dirba Tavo naudai
Ir žmonių gėrybei.
Tegul saulė Lietuvoj
Tamsumas prašalina,
Ir šviesa, ir tiesa
Mūs žingsnius telydi.
Tegul meilė Lietuvos
Dega mūsų širdyse,
Vardan tos Lietuvos
Vienybė težydi!

Nezvaničan prevod

Litvanija, naša otadžbina,
zemlja junaka!
Neka tvoji sinovi crpu snagu
iz tvoje slavne prošlosti.
Neka tvoja deca uvek prate
samo staze vrline,
neka tvoja, dobrobit čovečanstva
budu ciljevi za koje rade.
Neka sunce iznad naše zemlje
odagna od nas mračne oblake
svetlo i istina neka svuda
prate naše korake večno.
Neka ljubav Litvanije
jarko sija u našim srcima.
Za dobrobit ove zemlje
neka jedinstvo cveta.

Položaj

**Učlanjen** : 18.11.2012

Republika
Litvanija (lit. Lietuvos Respublika) ili skraćeno samo Litvanija (lit.
Lietuva) je najveća od tri baltičke države, nekadašnje članice SSSR-a.
Izlazi na jugoistočne obale Baltičkog mora. Na severu se graniči sa
Letonijom, na jugoistoku sa Belorusijom, na jugu je Poljska, a na
jugozapadu Rusija.

U XIV veku Litvanija je bila među teritorijalno najvećim državama
Evrope, a tadašnja Velika kneževina Litvanija se prostirala od Crnog
mora na jugu do Baltičkog mora na severu. Od 1569. bila je u zajedničkoj
državi sa Poljskom. Tokom XVIII veka izgubila je veći deo svoje
teritorije.

Nakon Prvog svetskog rata, Litvanija je proglasila nezavisnost 16.
februara 1918. godine. Početkom 40-ih godina HH veka prvo je bila
okupirana od strane SSSR-a a ubrzo potom i od strane Trećeg Rajha. Nakon
kraha Nemačke u Drugom svetskom ratu, Litvanija ponovo 1944. dolazi pod
vlast SSSR-a. Dana 11. marta 1990. Litvanija je obnovila svoju
nezavisnost i tako postala prva država koja je izašla iz sastava SSSR-a.

Litvanija je članica Evropske unije, NATO-a i Saveta Evrope. Od 21.
decembra 2007. je i punopravna članica Šengenskog sporazuma. Glavni grad
Vilnjus je 2009. godine bio proglašen za Evropsku prestonicu kulture i
ujedno je slavio i hiljadu godina postojanja pod tim imenom.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Etimologija

Prvi pisani podaci o imenu Litvanija (lit. Lietuva) potiču iz
Kvedlinburških anala (lat. Annales Quedlinburgenses) od 9. marta 1009.
godine. U analima se pominje latinizovana slovenska varijanta imena
Lietuva — „Litva“ ili „Litua“. U Nemačkim spisima iz XII i XIII veka
zabeleženo je ime „Lettowen“.

Tačno značenje imena niti njegov izvor još uvek nisu u potpunosti
poznati. Pretpostavlja se da je ovaj etnonim u vezi sa nekim lokalnim
hidronimom što je predstavljalo čestu praksu među baltičkim plemenima.
Pretpostavlja se da je termin „Lietuva“ izveden ili od litvanske reči
„lyti“ koja je označavala kišovito mesto ili od hidronima „Lietā“.

„Lietā“ je bilo izvorno ime za malenu reku (danas Lietava) kod današnjeg
arheološkog lokaliteta Kernave koji predstavlja jezgro prvih litvanskih
država.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Geografski položaj i granice

Geografski centar Evrope u Litvaniji

Litvanija je smeštena u severozapadnoj Evropi, na geografskoj širini
između 53° i 57° severno i između 21° i 27° istočne geografske dužine.
Prema proračunima Geografskog instituta Francuske iz 1989. geografski
centar evropskog kontinenta nalazi se 26 km severno od Vilnjusa, u
blizini sela Purnuškes na koordinatama 54°54′N 25°19′E.[9][10] U blizini
je lociran i muzej na otvorenom posvećen geografskom srcu Evrope.
Litvanija je smeštena na prelazu iz Srednjeevropske u Istočnoevropsku
niziju i obuhvata jugoistočni deo Baltičke obale.
Današnje granice su formirane 1945. godine, a ukupna dužina granica je
1.273 km. Najduža granica je prema Belorusiji na jugu i istoku —502 km.
Na severu je —453 km duga granica sa Letonijom, na jugozapadu graniči sa
Kalinjingradskom oblašću Rusije (227 km), a ekonomski je najvažnija
južna granica sa Poljskom koja je ujedno i najvažniji ekonomski partner
Litvanije (91 km). Na istoku Litvanija izlazi na —108 km peskovite
Baltičke obale, međutim svega —38 km obale ima pristup otvorenom moru.
Ostatak obale je od otvorenog mora zaklonjen 67 metara visokom peščanom
Kurskom prevlakom. Na uskom ulazu u Kurski zaliv smestila se najvažnija
litvanska luka Klaipeda, jedina čije se obale ne lede tokom cele godine.
Između Kurske prevlake i kontinenta smešten je plitki Kurski zaliv koji
se proteže u južnom delu obale, i pruža se na jug sve do grada
Kalinjingrada u Rusiji.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Reljef

Reljef Litvanije je nastao kao posledica glacijacije tokom poslednjeg
ledenog doba koje se okončalo pre oko 23.000 godina i karakterišu ga
blaga uzvišenja (fosilni morenski bedemi) između kojih su smeštene
plodne i niske ravnice. Uz baltičku obalu na zapadu pruža se uska
ravnica, prosečne širine 15 do 20 km i maksimalne visine oko 50 metara,
sa koje se izdižu niski brežuljci i peščane dine koje se strmo spuštaju
ka moru. Idući ka istoku, nizija postepeno prelazi u blago zatalasano
Žemajtijsko pobrđe čija je maskimalna visina do 234 metra (Mjadvegalis
gora). Kroz centralne delove zemlje, od severoistoka ka jugozapadu u
dužini od preko 100 km proteže se velika Srednjolitvanska nizija
(Lietuvos Vidurio žemuma ) prosečne visine 80 do 90 metara. Nizija je
ispunjena jezerskim sedimentima i glacijalnim materijalom i predstavlja
agrarni centar zemlje. Idući dalje ka istoku i jugu nadmorska visina
opet blago raste i to je najviši deo Litvanije (Baltička greda). Tu se
nalazi i najviši vrh u zemlji Aukštojas visine 294 metra. Na krajnjem
jugoistoku se nalazi opet pojas nešto nižeg zemljišta prosečne visine
oko 120 metara (Pietryčių lyguma).

Hidrološke karaktristike

Rečna mreža Litvanije je veoma gusta. Čak 758 reka ima tok duži od 10
km. Sve litvanske reke pripadaju slivu Baltičkog mora. Najduža litvanska
reka je Njemen. Ostali važniji vodotoci su Neris (ili Vilija), Venta i
Šešupe. Plovno je ukupno oko 600 km rečnih tokova. Postoji i mnoštvo
jezera, posebno na krajnjem severoistoku zemlje. Površinu veću od 10 km²
ima 2.833 jezera, a registrovano je još i preko 1.600 manjih jezeraca i
močvara. Jezera zauzimaju ukupno 1,73 % državne teritorije.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Topografska karta Litvanije

**Učlanjen** : 18.11.2012

Peščane dine na Kurskoj prevlaci

**Učlanjen** : 18.11.2012

Istorija

Praistorijski period na tlu Litvanije

Prvi ljudi na teritoriji današnje Litvanije naselili su se u H mileniju
pre nove ere, neposredno nakon poslednjeg ledenog doba. Te prvobitne
migracije odvijale su se iz pravca Jitlanda i današnje Poljske. To su
uglavnom bila nomadska lovačka plemena. Tokom VIII milenija pre nove ere
klima je postala dosta toplija što je pogodovalo razvoju šuma, a samim
tim je dovelo i do postepenog stvaranja sedelačkih naselja jer je hrana
bila dostupnija. U III milenijumu već su počeli da se razvijaju trgovina
i zanatstvo. Negde oko 2500. pre nove ere na ovo područje su počeli da
se doseljavaju prvi Protoindoevropljani koji su se mešali sa
domicijelnim plemenima, i tako su nastali današnji Baltički narodi.

Današnji Litvanci predstavljaju potomke drevnih Balta, koji su ujedno
bili preci i današnjih Letonaca i Prusa. Iako Baltička plemena nikada
nisu bila pod direktnim uticajem Rimskog carstva, održavali su bliske
trgovačke kontakte sa njima (ćilibar).

**Učlanjen** : 18.11.2012

Srednjevekovna Litvanija

Vitautas Veliki

Litvanska plemena su se ujedinila tokom 1230-ih godina pod Mindaugasom
koji je 1253. i krunisan za prvog Kralja Litvanije. Nakon njegovog
ubistva 1263. Litvanija je bila na udaru Tevtonskih vitezova Livonijskog
reda narednih stotinu godina.

Do kraja XIV veka Velika kneževina Litvanija je postala jedna od
najmoćnijih evropskih država, a teritorijalno se prostirala sve do Crnog
mora na jugu. Njena geopolitička pozicija između Istoka i Zapada
odredila je i njen multikulturalni i multikonfesionalni karakter.
Litvanska vladajuća elita tog vremena je dozvoljavala verske slobode a
staroruski jezik je korišten u službenim spisima.

Godine 1386. veliki vojvoda Jogaila je krunisan za kralja zajedničke
Poljsko-litvanske države. Za vreme njegove vladavine Litvanija je
primila hrišćanstvo. Nakon dinastičkih sukoba 1392. na presto dolazi
Vitautas Veliki za čije vladavine je Litvanija doživela svoj vrhunac
moći. Pod njegovim vodstvom Litvansko-poljska unija je izvojevala veliku
pobedu nad Tevtoncima u bici kod Grinvalda 1410. i to je bila jedna od
najvećih srednjovekovnih bitaka. Nakon Vitautasove smrti, litvanski
plemići su pokušali da rasture uniju sa Poljskom, ali zbog ekspanzije
Moskovske kneževine krajem XV veka odnosi sa Poljskom su još više
ojačani.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Period između XVI i XX veka

Velika kneževina Litvanija i Poljsko-litvanska unija

Godine 1569. formirana je nova, druga po redu Državna zajednica Poljske i
Litvanije. Međutim iako je Litvanija u okviru te nove zajednice
zadržala nezavisnost u nekim oblastima, poput vojske, monete i
zakonodavstva, proces intenzivne polonizacije zahvatio je sve sfere
života, od umetnosti do nacionalnog identiteta. U periodu od sredine XVI
do sredine XVII veka došlo je do procvata umetnosti i obrazovnog
sistema pod uticajem renesanse i reformacije.

Tokom Severnih ratova (1656. - 1661.) Litvanija je vojnički i ekonomski
poražena od strane Švedske, a tokom Velikog severnog rata (1700. -
1721.) između Rusije i Švedske izgubila je skoro 40% populacije. Jačanje
Rusije i sve učestaliji sukobi među plemstvom doveli su do raspada
Poljsko-litvanske zajednice i njene podele između Rusije, Habzburške
Austrije i Pruske (1772. do 1795).

Najveći deo teritorije Litvanije pripao je Carskoj Rusiji. Nakon
neuspešnih ustanaka 1831. i 1863. koji su imali za cilj obnavljanje
zajednice sa Poljskom, ruske carske vlasti su počele da provode
intenzivnu politku rusifikacije na tlu Litvanije. Zbog raznih
represalija, ali i gladi u periodu između 1868. i 1914. iz Litvanije se
iselilo oko 635.000 Litvanaca, ili 20% celokupne populacije. Mnogi od
njih su emigrirali u SAD.

**Učlanjen** : 18.11.2012

HH vek

Litvanski nacionalni Savet je iskoristio slabosti u Rusiji neposeredno
posle Prvog svetskog rata i 16. februara 1918. obnovio državnost
Litvanije. Međutim, mlada Litvanska država se već na početku svog
postojanja suočavala sa teritorijalnim sporovima sa Nemačkom i Poljskom.
Istorijska prestonica Vilnjus je okupiran od strane Poljske u oktobru
1920. što je dovelo do prekida odnosa između dve zemlje, a prestonica je
privremeno prebačena u Kaunas. Oblast oko grada Klajpede je vraćena
Nemačkoj 1939. godine. Iste godine kada je izgubljena Klajpeda, SSSR je
izvršio invaziju na Poljsku a Vilnjus je vraćen Litvaniji. Međutim 9
meseci kasnije, u julu 1940.
Sovjetski Savez je okupirao i anektirao Litvaniju, u skladu sa
Sporazumom Ribentrop-Molotov. Godinu dana kasnije Treći Rajh je okupirao
Litvaniju, a tokom trogodišnje okupacije u Holokaustu je stradalo oko
190.000 litvanskih Jevreja (ili 90% predratne jevrejske populacije
Litvanije).

Grb Litvanske SSR

Nakon povlačenja trupa Vermahta 1944. Litvanija se vratila u sastav
SSSR-a kao Litvanska SSR. U periodu od 1944. do 1952. na teritoriji
Litvanije je delovao partizanski gerilski pokret (oko 100.000 gerilaca)
koji se borio protiv sovjetske vlasti. U toj borbi stradalo je oko
30.000 gerilaca i njihovih pristalica, a daleko veći broj je deportovan u
sibirske gulage. Procenjuje se da je tokom Drugog svetskog rata i za
vreme Staljinove vlasti Litvanija imala oko 780.000 ljudskih žrtava.
Pedeset godina komunističke vladavine je okončano pojavom glasnosti i
perestrojke u SSSR-u, i Litvanija je, predvođena antikomunističkim i
antisovjetskim pokretom Sajudisom (Sąjūdis), obnovila svoju nezavisnost
11. marta, 1990. godine. Litvanija je tako postala prva članica SSSR-a
koja je proglasila nezavisnost. Sovjeti su pokušavali da osujete
separatističke težnje tako što su zaveli ekonomsku blokadu prema
Litvaniji, a 13. januara 1991. sovjetska armija je čak i ušla u Vilnjus,
i tada je ubijeno 14 litvanskih državljana. Prvo međunarodno priznanje
Litvaniji stiglo je sa Islanda 4. februara 1991. godine a već 17.
septembra iste godine primljena je u punopravno članstvo u Ujedinjenim
Nacijama. Nakon povlačenja poslednjih sovjetskih jedinica sa svoje
teritorije u avgustu 1993. Litvanija je u januaru 1994. aplicirala za
članstvo u NATO, a u punopravno članstvo u toj vojnoj organizaciji je
primljena 29. marta 2004. Nešto kasnije 1. maja, iste godine postala je i
članica Evropske unije.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Jezici

Litvanija Foreign_languages_Lithuania

Procenat govornika stranih jezika u Litvaniji 2005. po podacima Eurostata

Prema ustavu Litvanije službeni jezik je litvanski. i maternji je jezik
za oko 85 % stanovnika u zemlji. Litvanski jezik (lit. lietuvių kalba)
je indoevropski jezik iz grupe baltičkih jezika i koristi latinično
pismo sa 32 slova (20 suglasnika i 12 samoglasnika). Ukupan broj
govornika se procenjuje na oko 3.500.000, od čega je oko 500.000
govornika van Litvanije.

Za oko 8,2 % maternji jezik je ruski, dok je 5,8% govornika poljskog
jezika. Kao posledica dugotrajnog ruskog uticaja u zemlji oko 80%
stanovništva govori ruski jezik, koji je de fakto drugi jezik u zemlji.
Iz istih istorijskih razloga dosta su rašireni i poljski i nemački
jezik. U školskom sistemu engleski jezik se obično izučava kao primarni
strani jezik, tako da broj govornika ovog jezika u poslednje vreme
konstantno raste.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Religija

Litvanija 800px-Hill-of-crosses-siauliai

Brdo Krstova u blizini Šauljaja

Prema istraživanju Eurobarometra iz 2005. godine 49% građana Litvanije
se izjasnilo kao verujući u Boga, 36% smatra da postoji neka "viša sila"
dok se ostatak izjasnio kao ateisti. Prema istom istraživanju oko 80%
populacije pripada Rimokatoličkoj crkvi. Početkom 20. veka Protestanska
crkva je bila na drugom mestu po broju članova (oko 200.000 vernika),
ali je taj procenat danas znatno manji i iznosi oko 20.000 vernika
uglavnom na severu i zapadu zemlje. Oko 5% stanovnika su vernici Ruske
pravoslavne crkve (uglavnom etnički Rusi).

Tokom Sovjetskog perioda delovanje crkvenih zajednica u zemlji je bilo
zabranjeno, verski objekti su rušeni a brojni vernici i sveštenici su
deportovani u gulage širom Sibira. Neki sveštenici su bili aktivni
članovi pokreta otpora protiv sovjetske vlasti.

Katolička crkva na istoku zemlje

Simbol borbe za hrišćanstvo i katoličanstvo u Litvaniji je Brdo Krstova
(lit. Kryžių kalnas) koje se nalazi 12 km severno od grada Šauljaja. Ovo
mesto je imalo posebno značenje u vreme sovjetske vladavine i postalo
je simbol otpora litvanskog naroda. Iako su sovjetske vlasti tri puta
uklanjale krstove sa brda, Litvanci su ih uvek iznova vraćali, tako da
danas ima preko 100.000 krstova različitih dimenzija na brdu.

Crkva Svete Ane u Vilnjusu

**Učlanjen** : 18.11.2012

Obrazovni sistem

Prva školska ustanova na teritoriji Litvanije vezuje se za postojanje
Vilnjuske katedrale i datira iz 1378. godine. Univerzitet u Vilnjusu je
osnovan 1579. godine i to je najstarija visokoškolska ustanova u zemlji.
Nešto kasnije osnovan je i Univerzitet u Kaunasu.

Univerzitet u Vilnjusu

Obrazovnim sektorom u zemlji rukovodi Ministarstvo obrazovanja i nauke
Vlade Litvanije.[38] Prema Ustavu osnovno obrazovanje koje traje deset
godina je obavezno za sve (i traje od 6. do 16. godine starosti).[39]
Prema podacima Svetske Banke, 100% stanovnika starijih od 15 godina se
može smatrati pismenim,[40] dok je prema podacima za 2008. godinu
trećina populacije zemlje starosti od 25 do 64 godine imala visoki
stepen obrazovanja, a čak 61% u istoj starosnoj skupini završenu srednju
ili višu školu. Oko 90% punoletnih Litvanaca govori jedan strani jezik,
dok oko polovina stanovništva koristi dva strana jezika (uglavnom ruski
i engleski jezik).

Veliki problem Litvaniji danas predstavlja „odliv mozgova“, odnosna
odlazak visokoobrazovanih kadrova na rad u inostranstvo, zbog bolje
plaćenih poslova i nastavka školovanja. Od ulaska u EU 2004. Litvaniju
je napustilo 180.000 visokoobrazovanih kadrova (uglavnom mladih ljudi).

Godine 2008. na teritoriji Litvanije je delovalo 15 državnih
univerziteta i 6 privatnih instituta, 16 javnih i 11 privatnih visokih
škola. Najvažnije obrazovne ustanove su Univerzitet u Vilnjusu
(najstariji u severnoj Evropi) te Tehnološki Fakultet u Kaunasu.
Najviša naučna institucija u zemlji je Akademija nauka Litvanije (lit.
Lietuvos mokslų akademija) osnovana 1941. godine sa sedištem u Vilnjusu.

Zgrada osnovne škole u mestu Raudon

**Učlanjen** : 18.11.2012

Upravna podela zemlje

Karta upravne podele Litvanije

Litvanija se deli na okruge (litvanski: apskritis). Ukupno postoji 10
okruga, čija su imena izvedena od njihovih upravnih središta, odn.
velikih gradova Litvanije. To su:

1. - Alitus okrug
2. - Viljnjus okrug
3. - Kaunas okrug
4. - Klajpeda okrug
5. - Marijampole okrug
6. - Panevežis okrug
7. - Šauljaj okrug
8. - Taurage okrug
9. - Telšiaj okrug
10. - Utena okrug

**Učlanjen** : 18.11.2012

Vilnjus

**Učlanjen** : 18.11.2012

Kaunas

**Učlanjen** : 18.11.2012

Klajpeda

**Učlanjen** : 18.11.2012

Šjauljaj

**Učlanjen** : 18.11.2012

Nacionalni parkovi

U Litvaniji postoji pet nacionalnih parkova:

Nacionalni park Aukštaitija, osnovan 1974.

**Učlanjen** : 18.11.2012

Alitus – grad koji se diže iz pepela

IZVOR: B92

Ako želite da vidite grad u parku, posetite Alitus. To je najveći grad
na jugu Litvanije i “otet” je od bujnih šuma i nepreglednih polja.

Litvanija 1422197014e64ebfb5b8b4491752080_orig

Litvanija 1422197014e64ebfb5b8b4491752080_orig

Alitus (Alytus) se smatra prestonicom etnografske oblasti Dzūkija. U
njemu živi oko 68.000 stanovnika. Podeljen je na dva dela odvojena
najvećom litvanskom rekom Nemunas, a veći deo grada nalazi se na levoj
obali.

Istorija Alitusa počela je 1377. kada je u Marburškim letopisima opisano
kako su vitezovi Tevtonskog reda uzdrmali grad pa je tako je zvanični
život Alitusa započet razaranjem. Status grada dobio je početkom 16.
veka.

Lokacija Alitusa je vrlo pogodna za razvoj ali su stalni ratovi, bolesti
i požari kočili procvat. Ono što je zanimljivo je da je većina ogromnih
požara zapravo izazvana od strane građana koji su poznati po svom
“kratkom fitilju”. Kao rezultat izgled grada se više puta menjao, ali je
sa svakim obnavljanjem izgledao sve siromašnije.

U 18. veku Alitus je postao potpuno beznačajan, naročito kada je zgrada
Gradske skupštine, njegov glavni simbol, uništena 1776. Posle treće
deobe Poljske (od strane Rusije, Pruske i Habsburške monarhije) 1795.
grad je podeljen na dva dela – levi je pripao Rusiji, a desni Pruskoj.
Alitus je počeo da se širi krajem 19. veka kada je ruski car odlučio da
izgradi barake, put i železnicu.

Nakon Prvog svetskog rata Alitus je ostao centar regiona i ponovo dobio
na značaju. Pojavile su se nove zgrade, ulice i ulepšavali grad. Alitus
je 1931. postao važan grad koji je proglašen za odmaralište i turističku
destinaciju 1932. a privukao je ljude ne samo zbog lepota već i zbog
živahne i avanturističke atmosfere.

Priče o ludim ljubavima koje su se rađale u romantičnom Alitusu,
privukle su mnoge ljude da uživaju u njegovim lepotama, bez obzira na to
što se za ulazak u grad plaćala poprilična taksa. Brzi razvoj poremetio
je Drugi svetski rat, a 1941. nemačke sile su uništile centar Alitusa.

Novo poglavlje, započeto je tek 1964. kada je odlučeno da grad postane
regionalni industrijski centar. Iste godine kada je Litvanija proglasila
nezavisnost (1990), grad je obnovio svoju autonomiju.

Litvanija 14706434694e64ebfb9242b021987083_v4%20big

Litvanija 14706434694e64ebfb9242b021987083_v4%20big

Danas je to divan grad pun znamenitosti koje vredi posetiti. Ima dosta
muzeja (Muzej regionalnih studija, Muzej borbe za slobodu, Muzej reda i
zakona) i galerija, ali su njegovo najveće bogatstvo ipak parkovi.

Takođe, mnogi prirodni rezervati i zaštićene oblasti nalaze se upravo u
regiji Altusa. Iako je njegovo drugo ime “grad između parkova” ni
posetioci koji traže arhitektonsko i istorijsko nasleđe neče biti
razočarani. Alitus ima mnoge lepe crkve, tematske spomenike i mnogo
izuzetnih istorijskih mesta koje vredi posetiti. U tom gradu zabavu mogu
pronaći i ljubitelji sporta zbog mnogo prostora za rekreaciju,
peintbol, tenis, jahanje, skijanje i kanu.

Košarka

Litvanija 12763824814e64ebfbd4fe6773663355_v4%20big

Litvanija 12763824814e64ebfbd4fe6773663355_v4%20big

Od polovine 20. veka počinje razvoj košarke. Od 1950. do 1970. igrači u
Alitusu su još uvek bili na amaterskom nivou i nisu postigli značajnije
uspehe, a 1983. je košarka konačno zaživela.

Velike zasluge za uspeh imao je Stepas Butautas, veliko ime litvanske
košarke, koji je često posećivao Alitas i uložio sve napore da taj sport
zaživi u gradu. Košarkaški Alita je najznačajniji košarkaški klub.

Do 1995. godine tim se takmičio u A litvanskoj košarkaškoj ligi i bio je
poznat kao Vlnijus Savi, a 1996 je akcionasrsko društvo Alita postalo
sponzor kluba pa je zato klub promenio ime. Klub je dva puta osvojio
bronzane medalje na prvenstvu litvanskih košarkaških liga (2002. i
2003.), a iz njega su izašla braća Darius i Kšištof Lavrinovič.

Sadašnji košarkaški klub Alitus potiče od 2005., a 2007. debitovao je u okviru baltičke košarkaške lige.

Čuveni igrači iz Alitusa:

Mindaugas Lideka

Mindaugas Jaruševičius

Tomas Pačėsas (bronzana medalja na Olimpijskim igrama u Atlanti 1996.)

Jurgita Štreimikytė-Virbickienė (osvojila Evropsko prvenstvo za žene
1997, drugo mesto u Evroligi 1999, bronzana medalja u Euroligi 2005 i
prvak Evrolige 2009. godine)

Irena Baranauskaitė (prvak Evropskog prvenstva za žene 1997)

Žygimantas Janavičius (drugo mesto na juniorskom Evropskom prvenstvu
2006 i najbolji poenter, drugo mesto na juniorskom Evropskom prvenstvu
2008)