Иван Радовић (Вршац, 22. јун 1894 — Београд, 14. август 1973) је био

српски сликар, ликовни критичар, дописни члан САНУ

Ivan Radović predstavnik je modernistički orijentisanog slikarstva u našoj sredini,

posebno u periodu između dva rata.
Učio je slikarstvo u Budimpešti, na Umetničkoj akademiji. Bavio se pedagoškim radom

(Umetnička škola u Beogradu i dr). Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja. Član SANU.
U svom stvaralaštvu prošao je kroz nekoliko faza: kubokonstruktivizam, neoklasicizam,

apstrakcija, naivizam, intimizam, poetski realizam.

Vojvodjansko selo

Maslinjak

[You must be registered and logged in to see this image.]

Predeo sa okruglim krosnjama

• Učio je slikarstvo u Budimpešti, na Umetničkoj akademiji.
  
• Godine 1929. postaje prvak Jugoslavije u tenisu. Igra za Dejvis kup 1930.
  
•  kao reprezentativac Jugoslavije.
  
• Samostalne izložbe u Beogradu (1925, 1928, 1929, 1932, 1952, 1960,
  
•  1966, 1971, 1984 - crteži), u Novom Sadu (1966)...
  
• Predavao na Umetničkoj školi u Beogradu.
  
• Dopisni član SANU od 1970.
  

[You must be registered and logged in to see this image.]

Autoportret

[You must be registered and logged in to see this image.]

Zuti enterijer

[You must be registered and logged in to see this image.]

Popodne, 1939.

Slika Popodne je tipična za Radovićevu tadašnju okrenutost enterijerima kao zatvorenom
svetu za sebe, kako u duhovnom tako i u fizičkom smislu. Intiman, približen poludonji
rakurs, prepoznatljiv na slikama ovog autora, formira naglašeno filmičnu scenu zaustavljenog
 vremena i uveličanja prvog plana, radi pojačanog intenziteta doživljaja scene. Gornji desni
ugao stola usmeren je ka formalnom centru slike, čime je postignuta jasna ravnoteža
kompozicije, sa ostalim predmetima pažljivo raspoređenim u odnosu na to središte.
Velika površina stola nudi intimistički, ikonografski asortiman voća, cveća, tacni i činija.
Čitava formalna dinamika vrti se oko naizmenično postavljenih, manjih i nešto većih,
kružnih formi, dok se koloristički raspon kreće od ljubičastomodrog do zelenoplavog,
sa crvenim i narandžastim akcentima. Mlada žena za stolom sedi, pogleda koncentrisanog
na ručni rad, zadubljena u svoj svet, nezainteresovana za voćni obed koji je pred njom
rasprostrt; ona ne registruje ni slikarevo prisustvo. Uklopljena je u sivkastu, sfumatoznu
 atmosferu enterijera, njena diskretna pojava obavijena je mestimičnim prodorima svetlosti
 i blago izdvojena od patinirano posrebrene mat koprene koja obavija sto, kao i od toplih
preliva žutih okera i dubokih, mračnih umbri pozadine. Slika nagoveštava Radovićevu
 bonarovsku fazu izmeštene perspektive, s naizgled sporednim položajem figure, uz slikarski
 postupak kratkih poteza, „islikavanjem” površina s bogatom upotrebom različitih boja radi
postizanja odgovarajuće opšte game.



(Spomen zbirka Pavla Beljanskog)

[You must be registered and logged in to see this image.]

Na terasi (1936)

Slika Na terasi pripada umetnikovoj intimističkoj fazi i nastala je u Dubrovniku, tokom
letovanja Ivana Radovića sa suprugom Olgom. Predstavljena je žanrovska scena kućnog
 ambijenta na terasi, ispod velike, ružičaste tende, u dubokoj hladovini sparnog, letnjeg
 dana. Terasa je ušuškana, stešnjena između kuće preko puta sa zatvorenim šalonima
 i velike palme zdesna, te izgleda kao da se scena odigrava u enterijeru. U središnjem
delu zadnjeg plana otvara se vizura ka segmentu mora, nagoveštavajući mogućnost
otvaranja perspektive u ovoj kompoziciji, suštinski zatvorenih planova. Dve ženske
figure, udobno smeštene u pletene fotelje, samo su dodatni, sporedni deo enterijera.
Desna figura, u crnoj haljini i s lepezom ima ulogu kompozicione, kolorističke ravnoteže
u odnosu na levu, u ružičastoj odeći, koja sedi za stolom. Žene su u situaciji opuštenog
čekanja, te je njihovo neprimetno prisustvo smešteno u kontekst socijalnog tumačenja
 žene kao pasivne podrške aktivističkoj ulozi umetnika, posmatrača scene i kreatora ove
vizije letnjeg dana. Gusto složeni planovi ružičastih površina, valerski varirani, a tonski
srodni, sistematski su hlađeni dalekim plavetnilom mora, ili bogatom zelenom skalom,
 od intenzivno zelenih šalona, do svetlozelene boje stola. Krećući se ka desnom delu
slike, ovaj vatromet boja sukcesivno se i naizmenično stišava, kako na tamnoj odeći žene
 sa crnom lepezom tako i na zelenkastosivoj zavesi ili na delu vrata, sada već u senci.
 Pripadajući seriji Radovićevih primorskih tema u kolorističkom patosu, platno Na terasi je
 jedna od najznačajnijih slika intimizma u srpskoj modernoj umetnosti, s dubokim osećanjem
 prirode i s povišenim osećajem za trenutak hedonizma sadašnjosti.


( Spomen zbirka Pavla Beljanskog )

[You must be registered and logged in to see this image.]

Akt

[You must be registered and logged in to see this image.]

Motiv sa sela

[You must be registered and logged in to see this image.]


Slikarski opus Ivana Radovića je veliki i po broju radova (slika, crteža i akvarela), ali i po
 značaju i mestu u srpskoj umetnosti dvadesetog veka. Kritičari i istoričari moderne
 umetnosti primetili su u njegovom radu kretanje od tradicionalizma do avangarde,
 od ustaljenih puteva savremenosti njegovog vremena do izleta u naivizam i koloristički
ekspresionizam koji je bio najkarakterističniji za srpsku umetnost tog perioda.
 Nije se ustručavao ni da se upusti u eksperimente sa apstraktnim izrazom,
 posebno tokom prve polovine treće decenije. U osnovnom, njegov slikarki put se kretao
 od ranog perioda konstruktivizma i postkubizma, preko neoklasicizma i neoprimitivizma
srednjeg perida do romantizma i poetskog realizma koji je obeležio kraj ovog samosvojnog
 stvaralaštva.
 I tematski se Radovićevo slikarstvo kretalo u širokom rasponu od pejsaža,
 enterijera i žanrscena do portreta i aktova. Zbog ovakvog svojevrsnog spajanja i
preplitanja stilskih karakteristika i tematskih sadržaja, slikartsvo Ivana Radovića
 postavljeno je u najznačajnijim istorijskim pregledima na jedno od najistaknutijih
mesta u srpskoj slikarskoj umetnosti epohe modernizma.

wikipedija