Malo poziranja nije naodmet

[You must be registered and logged in to see this image.]

Crveni kenguri su najveći torbari na svetu. U stojećem stavu, mužjak velikog crvenog kengura je visok kao i odrastao čovek. To je jedini kengur koji ima krzno crvenkaste boje. Crveni kenguri imaju veoma snažne noge i mogu dostići velike brzine – preko 56 km na čas. Pri jednom skoku mogu premostiti dužinu od oko 8 metara (po nekim podacima, njegov najduži skok može da bude i do 12 metara) i skoče u vis oko 1.8 metara. Kenguri su pandan jelenima i antilopama koje žive u drugim delovima sveta. Biljojedi su, hrane se travom i žive u suvim pustinjama Australije. Dužina tela im je do 1.6 m, a dužina repa oko 1 m. Mužjaci teže oko 90 kg, dok su ženke znatno lakše – oko 30 kg. Prosečan životni vek u divljini im je 12-18 godina, dok u zoološkim vrtovima mogu živeti i do 25 godina. Žive na velikom području, obično u krdima koja mogu brojati od po sto i više jedinki. Australijanci su ova krda nazvali „mobs“ – bande. U svakom krdu je bar po jedan mužjak. Ako ih je u krdu više, onda se za vodeći položaj bore tako što jedan drugoga šutiraju zadnjim nogama. Jednim udarcem snažnih zadnjih nogu, na kojima su oštre kandže, kengur može da raspara stomak čoveku ili psu. Ovo je razlog što na koži stomaka kengur ima posebno debelu kožu koja ga štiti u međusobnim dvobojima. Veliki crveni kenguri su aktivni uglavnom noću, dok se danju zadržavaju u senci drveća ili grmlja. Često se dešava da kenguri kopaju plitka udubljenja na mestima u hladovini kako bi se u njima sakrili od vrućine. Kengur je dobro prilagođen životu u suvim krajevima. U periodu kada je najtoplije, on se praktično ne kreće. Na skoro golim prednjim šapama ima krvne sudove pod kožom, što omogućava brže hlađenje tela. Kada su velike vrućine on isteže prednje ekstremitete i pomera ih, da bi se oslobodio viška toplote. Učinak hlađenja povećava i time što pljuvačkom liže svoje šape. Zbog snažnih mišića i jakih tetiva na zadnjim ekstremitetima, kengur se sa lakoćom odbacuje od zemlje.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Dok su mužjaci crvenog kengura veoma snažni i veliki (zovu ih još i „jarci“ i „balavci“), ženke su manje, svetlije i brže od mužjaka. Ženke (i mladunci) imaju krzno plavo-sive boje i Australijanci ih često nazivaju „plavim zečicama“ i „plavim letačicama“. Vodeći mužjak u krdu se pari sa svim ženkama. One su spremne za razmnožavanje tokom čitave godine. Vreme bremenitosti je vrlo kratko, oko 33 dana. Kada mladunče dođe na svet, teško je uglavnom samo jedan gram. Iako nedovoljno razvijeno, prednje noge već ima dovoljno jake, pa se može uspuzati po majčinom stomaku i uvući u torbu. Pri tome mu pomaže putić koji majka označi ližući kožu svog stomaka. Ženka je sposobna da rađa neprekidno. Dva dana nakon što se okotila, ženka je već spremna za parenje. U povoljnim uslovima, u roku od dve godine, može da uzgoji čak i tri mladunca. Dok se u njenoj materici nalazi oplođen zametak, u torbi se razvija tek rođeno mladunče, a drugo odraslije se u torbu vraća samo da sisa majčino mleko. Torba se oslanja na karlične kosti, a oko ulaza u torbu se nalazi mišić koji grčenjem onemogućava da mladunče ispadne iz torbe. Nago mladunče u torbi majke odmah nađe bradavicu dojke od koje se ne odvaja narednih 70 dana. Kada mladunče dostigne starost od 5 meseci, prvi put promoli glavu iz torbe. Mladunče napušta torbu majke između 6. i 11. meseca života. Pri napuštanju torbe je težak oko 3.5 kg, ali sisa do starosti od godinu dana.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Veliki crveni kengur se hrani travom i lišćem grmlja. Za razliku od sivog kengura koji popase sve, uključujući i koren biljaka, crveni kengur ostavlja samo koren. I pored toga što crveni kenguri naseljavaju najsuvlje predele u unutrašnjosti Australije, najčešće ih srećemo uz izvore vode, bilo prirodne ili veštačke, gde je rastinje znatno bujnije. U potrazi za krajevima sa vodom, crveni kenguri mogu da pređu veoma velika rastojanja.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Još od vremena kada su počeli da žive na istom prostoru, ljudi kengure love zbog mesa i kože. Prvo su to bili Aboridžini, a zatim i evropski doseljenici. Crveni kenguri imaju vrlo malo prirodnih neprijatelja. Danas kenguri najviše smetaju uzgajivačima krava i ovaca, posebno u doba kada nestane vode i paše za njihova stada. Područja na kojima su ljudi za svoja stada izgradili veštačke izvore vode često koriste i kenguri, bez obzira na to što mogu dugo da izdrže bez vode. Kenguri su dobri skakači, tako da za njih uobičajena visina ograde nije nikakva prepreka. To je uglavnom razlog što ih australijski farmeri smatraju neprijateljima, pa pucaju na njih, postavljaju im zamke i otrovne mamce.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Izvor: njuskica.wordpress.com