Nacisti su tokom Drugog svjetskog rata pokušali da izgrade zastrašujuću armiju „pasa koji govore“. Osim što su željeli da pokore cijeli svijet, imali su i planove da nauče pse da govore i čitaju, kako bi oni zamijenili vojnike angažovane na čuvanju logora.

Adolf Hitler, nacistički vođa, vjerovao je da je pse moguće naučiti da govore i komuniciraju sa njegovim SS oficirima. Imao je čak i posebnu školu za pse gdje su ih učili raznim vještinama.

Zvaničnici tadašnje nacističke nemačke regrutovali su tzv. „obrazovane pse” širom Njemačke i učili ih da govore i daju signale svojim šapama. Jedan od pasa je, navodno, naučio da izgovara riječi “Mein Führer”, što je ponavljao svaki put kada bi ga neko upitao ko je Adolf Hitler.

Pas po imenu Rolf, erdejl terijer, šapom je pokazivao na pojedinačna slova i tako „ispisivao” riječi, pa i cijele rečenice. Sam Hitler je bio veliki ljubitelj pasa, imao je dva njemačka ovčara, Belu i Blondi. Njemci su se nadali da će im psi pomoći u ratu, da će raditi zajedno sa SS oficirima i čuvati koncentracione logore.

Bizarni eksperiment je otkriven poslije dugogodišnjeg istraživanja akademika dr. Jana Bondesona sa Univerziteta u Kardifu, u Velikoj Britaniji, koji se bavio unikatnim i nevjerovatnim psima u istoriji.

[You must be registered and logged in to see this image.]




Izvor:BH Reporter

Sjetimo se i životinja koje su se borile u Prvome svjetskom ratu

Dok je puno konja radilo na bojištu, u francuskoj domaćoj industriji trebala se naći druga opcija za tegljenje teških stvari. U Sheffieldu slon iz cirkusa zvan Lizzie vukao je streljivo po gradu.


Žrtva od gotovo 10 milijuna ljudi ubijenih u razdoblju od 1914. do 1918. godine uvijek će ostati u našem sjećanju. Ali na stogodišnjicu Prvoga svjetskog rata također se možemo sjetiti činjenice da su i životinje igrale veliku ulogu u ratu. Niti jedan sukob u povijesti nije vidio toliko životinja kao „Rat koji će završiti sve ratove“.

Filmska adaptacija knjige „War Horse“ Michaela Morpurgoa dočarala je stradavanje konja u ratu. „Osam milijuna konja umrlo je na svim stranama u Prvome svjetskom ratu“, rekla je Jilly Cooper, autorica djela „Animals in War“.

„Umrli su u bitkama i tijekom bombardiranja, ali često od raznih bolesti i iscrpljenosti. Bili su toliko gladni da su jeli svoje krpe i tako se često puta ugušili... Puno ih se utopilo i u blatu“.

Dok je puno konja radilo na bojištu, u francuskoj domaćoj industriji trebala se naći druga opcija za tegljenje teških stvari. U Sheffieldu slon iz cirkusa zvan Lizzie vukao je streljivo po gradu.

Psi u ratu

Gotovo 20.000 pasa „borilo se“ za Saveznike, nosivši opremu na svojim leđima te razna pisma skrivena u svojim ogrlicama. Psi su također „postavljali“ telefonske žice te nosili pakete prve pomoći.

U bitki za Verdun crni mješanac hrta i ovčara imena „Sotona“, iako ranjen od topovskih granata, spasio je francusku vojsku dostavivši važno pismo.


Rođen je kao lutalica na ulicama New Havena, država Connecticut. Jedno jutro 1917. godine lutao je poljem Yale gdje je grupa vojnika imala obuku. Vojnik J. Robert „BoB“ Conroy uzeo je psića te su postali „najbolji prijatelji“. Conroy se baš spremao na putovanje prema francuskim poljima smrti s 26. pješačkom divizijom poznatom kao „Yankee“ divizija.

Bilo je strogo zabranjeno voditi kućne ljubimce na brod, ali Conroy je zamolio jednog mornara s broda U.S.S. Minnesota da ga sakrije. Mornar ga je sakrio u sobi za ugljen. Kada su pristali u Francusku, Conroy je nosio psa ispod svog kaputa kako ga ne bi uhvatili.

Danas u sve većem razvoju tehnologije životinje igraju sve manju ulogu, ali njihova uloga u prošlim ratovima nikada se neće zaboraviti.

Spomenik borbenim psima otkriven je 2013. godine u zrakoplovnoj vojarni „Lackland“, San Antonio, država Texas.


U Velikoj Britaniji postoji medalja „Dickin“, osmišljena 1943. u čast socijalne reformatorice i ljubiteljice životinja Marie Dickin. Medalja „Dickin“ posebna je nagrada za životinjsku hrabrost. Primatelji medalje su neke životinje i danas: „Gustav“, golub koji je donio pismo u London o prvim iskrcavanjima na Normandiju, te „Salty“ i „Roselle“, dva labradora vodiča koji su pomogli svojim vlasnicima da pobjegnu iz „Blizanaca“ 11. rujna.

„Bila sam jako uzrujana što nema spomenika“, pričala je Jilly Cooper o svojoj borbi da prikupi novac za spomenik Prvome svjetskom ratu u Hyde parku. „Ljudi su rekli: trebali bi odati počast mrtvim vojnicima, a ne mrtvim životinjama. No unatoč tome konačno smo prikupili novce i podigli spomenik. To je prekrasna stvar.“


Izvor

National Geographic

RATNE ŽIVOTINJE


Ratne životinje su sve one životinjske vrste koje su tokom istorije masovnije pomagale čoveku u borbama i vojnim poduhvatima, bilo kao sredstvo transporta ljudi i tereta, ili kao aktivne učesnice u ubijanjima i razaranjima pod ljudskom rukom i komandom.

Iste one životinje koje su prve i pripitomljene naravno, i koristile ljudima u mnoge druge svrhe, počev od radne snage do izvora prehrane, korišćene su i u borbama i ratovima. Iz istog razloga navodimo sledeće životinjske vrste kao najviše korišćene (iskorišćavane) u ratovima: konji, mule, mazge i magarci, kamile, slonovi, psi, svinje.


Prva primena konja u ratovanju desila se još pre 5.000 godina. Najraniji dokazi o jahaćim konjima u ratu potiču iz Evroazije, negde između 4.000 i 3.000 god. p.n.e. Sumerski crteži prikazuju rat iz 2500. god. p.n.e. gde se vide neke vrste konja kako vuku kola. Do 1600. god.p.n.e usavršena konjska oprema i dvokolice doveli su do primene dvokoličnog ratovanja širom Bliskog istoka. Međutim, jahanje konja vrlo brzo zamenilo je dvokolice, pa tako i stari narodi redom odustaju od njihove primene nekoliko vekova pre Hrista. Efikasnost konja u borbi takođe je poboljšana izumima sedla, uzengije i na kraju ulara.

U ratovima tokom istorije korišćeni su konji veoma različitih tipova i veličina, u zavisnosti od vida borbe, kao i od toga u koje je svrhe životinja korišćena, za izviđanje, transport, laku ili tešku konjicu.


Nomadske kulture iz Azijskih stepa svoj način života spojile su sa konjima koje su gajili i na kojima su praktično živeli. Svi azijski narodi-osvajači koji su tokom vekova prodirali na prostor Evrope bili su poznati pre svega kao odlični jahači i konjanici, poput Huna, Avara, Mađara.


Arapi i drugi muslimanski narodi poput Turaka oslanjali su se u svom širenju i osvajanju na laku konjicu, i to u Africi, Aziji i Evropi. Arapska rasa konja čuvena je po svojim kvalitetima. Evropljani su koristili nekoliko tipova ratnih konja tokom srednjeg veka, a najpoznatiji ratnik tog doba bio je teški oklopljeni konjanik—vitez.


Na Američkom kontinentu konj se pojavio zajedno sa Evropljanima u 15. i 16. veku. Domorodački narodi, Indijanci, međutim, vrlo brzo su prihvatili i usvojili konje kao svoje domaće jahaće životinje, i jahanje kao veštinu i način života doveli do novog vrhunca.

Kamila


Kamila je još jedna životinja koja je masovno korišćena u uslovima rata, naročito na Bl. istoku i Severnoj Africi. Jahači kamila bili su čest prizor u pustinjskom ratovanju tokom istorije zbog visokog stepena prilagođenosti ove životinje bezvodnim i teškim uslovima sredine gde su se konji pokazali kao nedovoljno izdržljivi. Pored toga, miris kamila često je umeo da razdražuje i zbunjuje konje zbog čega su jahači kamila bili snažno oružje protiv konjice. Iz ovog istog razloga je car Klaudije doveo puk jahača kamila čak do Britanskih ostrva tokom svoje invazije na ovaj deo sveta.


Prve zabeleške o primeni kamila u ratu javljaju se tokom vladavine arapskog kralja Gindibua, koji je izveo 1000 kamila u Bitci kod Kvarkara, 835. godine p.n.e. Persijanci su zatim intenzivno koristili jahače kamila u osvajanjima. Kamila je na ovaj način korišćena takođe od strane brojnih drugih civilizacija, posebno u Arabiji i Severnoj Africi. Ponekad je i kamila, zajedno sa jahačem, nosila težak oklop pa je bila svojevrsna “teška konjica”. Arapi su koristili kamile vrlo efektno protiv evropskih neprijatelja tokom muslimanskog širenja.

Slon


Ratni slon je slon obučen za dejstvo u borbi, pod komandom jahača slona. Glavna primena ovako masivne životinje u borbi bila je da juriša na neprijatelje, gazi ih i razbija neprijateljske redove. Slonovi su prvi put primenjeni u Indiji, a zatim se ova praksa proširila na jugoistočnu Aziju i na zapad do Mediterana. Najčuvenije bitke u kojima su učestvovali slonovi kao ratne životinje bile su one pod grčkim generalom Pirom iz Epira (po kome je postala poznata izreka “Pirova pobeda”), kao i u bitke u Punskim ratovima između Kartagine i Rima, posebno one u kojima je učestvovao Hanibal. Hanibal je naravno ostao upamćen i po tome što je preveo veliki broj slonova preko Alpa i napao Rimljane sa leđa.

U oblasti Mediterana usavršena ratna taktika smanjila je značaj slonova u ratu, dok se istovremeno njihov broj u prirodi smanjivao. Na istoku, gde je broj ovih životinja ostao veći i gde je teren bio idealan izum topova doveo je do okončanja primene slonova u ratu.

Ove životinje su obučene DA UBIJU

Korišćenje životinja u ratne svrhe datira još od aničkih vremena. Kroz istoriju, neverovatno veliki broj različitih životinjskih vrsta korišćen je na bojnom polju. Od golubova pismonoša preko slonova, pasa, do delfina, životinje su i te kako imale aktivnu i značajnu ulogu u ratnim strategijama.


DELFINI


Posmatrano iz jednog ugla, ovakva vrsta korišćenja životinja svakako se može opisati kao okrutna. Sa druge strane, činjenica je da su trenirane životinje spasile mnoštvo ljudskih života.


Nedavno je ova tema ponovo postala aktuelna. Naime, posle ruske aneksije Krima u martu, ruski vojnici "prisvojili" su ukrajinske delfine, specijalno trenirane od strane vojske.

Uz delfine, evo nekoliko životinja koje su imale (neke još uvek imaju) bitnu ulogu u vojnim akcijama.

PSI


Nemački ovčar, deo odreda za otkrivanje eksplozivnih naprava

Čovekov najbolji prijatelj već vekovima predstavlja bitan deo svake vojske već vekovima. Od drevnog Egipta do danas, psi su služili vredno i lojalno. Često su korišćeni na ekstremno opasnim zadacima, poput otkrivanja skrivenih bombi i pronalaženja neprijateljskih položaja.

Čak je i slavni Napoleon u svojim memoarima posvetio jedan deo psima, napisavši: "Prelazio sam preko bojnog polja jednom prilikom, i u svoj toj klanici, prmetio sam pudlu kako cvili i liže lice svog poginulog saborca, vojnika. Ništa u meni nije izazvalo takvu emociju."

PČELE


Iako ovo može zvučati kao suluda informacija, pčele su zaita trenirane od strane naučnika, i to u svrhu pronalaženja bombi. Istraživači u Novom Meksiku tvrde da su uvežbali pčele da izbace svoje žaoke kojima izvlače nektar iz cveća, svaki put kada osete hemikalije koje se koriste za spravljanje bombi.

GOLUBOVI


Hrabri golub: Šer Ami

Ove ptice angažovane su kao pismonoše i stražari u velikom broju ratova. Tokom Prvog svetskog rata, golub pismonoša po imenu Šer Ami, što na francuskom znači "dragi prijatelj", postao je heroj u očima grupe američkih vojnika.

Uprkos tome što je ostao bez noge kada je pogođen od strane neprijatelja, hrabri golub je isporučio poruku koja je spasila živote 194 vojnika 77. pešadijske divizije.

Šer Ami je zbog izuzetne hrabrosti odlikovan medaljom "Kroa de Žer", prestižnim priznanjem za herojstvo. Fotografija ovog goluba izložena je u Smitsonijan muzeju.

MEDVEDI


Vojček, medved koji dokazuje da divlje životinje i ljudi mogu biti prijatelji

Grupa poljskih vojnika kupila je mladunče medveda u Iraku 1942. godine. Nazvali su ga Vojček. Ovi vojnici bili su deo 22. artiljerijske divizije i spremali su se za učestvovanje u Drugom svetskom ratu.

Vojček je odgajan dok nije potpuno odrastao i postao deo porodice ovih vojnika. Razmišljao je kao čovek, a delio je i afinitete ovih vojnika, prema cigaretama i pivu. Na kraju je postao i zvanično pripadnik poljske vojske i služio je u Drugom svetskom ratu. Podizao je moral svojim saborcima na frontu u Italiji. Ovaj medved zaista predstavlja najbolji primer da divlje zveri i te kako imaju dušu.

Posle rata, Vojček je živeo u edinburškom zoološkom vrtu, a 2011. godine snimljen je dokumentarac o neverovatnoj životnoj priči ovog medveda.

blic

Životinje, žrtve strašnih ratova: Da li znate koliko je životinja stradalo u ratovima?


Životinje su oduvek, na različite načine korišćene u ratovima, o čemu svedoči i nebrojano podataka, zapisa i fotografija. Samo na frontovima u Prvom svetskom ratu u sukobima je učestvovalo 11 miliona konja, 100.000 pasa i čak 200.000 golubova! Bezimenih vojnika-životinja, čije su žrtve malo cenjene i pominjane, u Drugom svetskom ratu bilo je više – stradalo je oko 250.000 pasa, milioni konja, a samo u jedinicama Nemačke i Sovijetskog saveza 6 miliona konja! Ovo su autentične fotografije sa frontova Prvog svetskog rata koje će vam pokazati ljubav, odanost, požrtvovanost i naklonost životinja čoveku!

Ove fotografije prikupljene su u čast stogodišnjice prvog Svetskog rata.

Vojnik na konju, tokom redovne patrole. Kako se rat zahuktavao, a sve više koristili mitraljezi i bodljikave žice, konji su postajali „beskorisniji“ i lakše su ginuli. Ipak, njihova uloga u transportu municije, ranjenih, hrane i lekova bila je neizmerna.

Nemački vojnici poziraju pored konja na kojem je namontiran tada moderan mitraljez sa municijom.

Pas koji u prtljagu nosi zavoje i obilazi ranjenike i lekare, Britanija 1915.godine.

Golub sa malim fotoaparatom, podešenim da klikne i fotografiše na određeno vreme. Ovakve ptice trenirao je Nemac Julius Nubroner, pre i tokom ratnih godina.

Istovar mula u Egiptu, koje su tu dovodili Englezi i Francuzi. Brodovi koji su prevozili životinje često su bili meta nemačke mornarice, pa su hiljade životinja život okončale na dnu mora.

Narednik Stubi je najodlikovaniji pas Prvog svetskog rata i jedini pas koji je unapređen u viši čin. Bostonski bul terijer je u rat otišao kao maskota 102 pešadijske divizije, a na kraju je postao punopravni borac! Povređen je u jednom napadu, a razvio je i izuzetnu sposobnost da vojnike upozori na prisustvo gasa – njegov lavež i nervozno trčkaranje bili su znak za povlačenje!

Rezultat napada artiljerije po nemačkim ambulantama u Belgiji, u maju 1918.godine.

Pas glasnik 1917.godine.

Indijskog slona iz zoo vrta u Hamburgu koristili su Nemci za tegljenje tereta. Mnogo zoološki vrtovi i cirkusi tokom rata nisu radili, pa im je vojska oduzimala životinje i koristili ih u radne svrhe.

„Ovo su ptice koje rade kako bi sačuvale naše momke“ piše na kavezu goluba glasnika. Ne samo da su golubovi prenosili važne poruke, već je pomoću njih prenošena i sitna oprema.

Jedna mačka bila je maskota ratnog australijskog kruzera.

Izbeglice iz Belgije napuštaju Brisel. Njihov prtljag nosi pas.