Jakov Orfelin (* sredina 18. veka, Vukovar ili Sremski Karlovci — oko 20. oktobra 1803.) je bio ikonopisac, srpski barokni slikar i sinovac Zaharija Orfelina.

Školovao ga je stric Zaharije Orfelin. Godine 1766. upisao se na bečku bakrorezačku akademiju Jakoba Šmucera. Iz pisma koje mu je uputio stric 13. marta 1773. godine vidi se da ga je stric već posinio i da je tada bio već akademski slikar kao i da mu je pomagao u slikanju i da je zarađivao toliko da je mogao da pomaže svoga poočima. Neki od njegovih radova su pripisivani Zahariju Orfelinu. U društvu sa Teodorom Kračunom radio je na Sabornoj crkvi u Sremskim Karlovcima 1780 — 1781. godine i to velike prestone ikone na ikonostasu Sv. Jovana Krstitelja, Sv. Jerarha i Sv. Trojice kao i mnoge druge ikonostase u Bačkoj, Sremu, a vrlo je verovatno da je radio i portrete.

Orfelin je bio dobar umetnik i dostojan član grupe koju su sačinjavali Teodor Kračun, Teodor Ilić Češljar i drugi školovani srpski umetnici. Njegova najjača strana je bio kolorit koji već nosi karakteristike bečkog rokokoa i neoklasicizma. Slikao je ikonostase za mnoge parohijske i manastirske crkve Karlovačke mitropolije:
1773. ikonostas crkve Svetog Nikole u Kikindi
1774. ikonostas crkve manastira Grgeteg
1776. ikonostas crkve Svetog Save u Maradiku
1778. ikonostas crkve Preobraženja Hristovog u Obrežu
1780 —81. ikonostas Saborne crkve u Sremskim Karlovcima (zajedno sa Teodorom Kračunom)
1788. ikonostas crkve Svetog Teodora Tirona u Irigu
1790. ikonostas crkve Vavedenja presvete Bogorodice u Staparu
1792. ikonostas u Parabuću (današnjem Ratkovu)
1793. ikonostas crkve Svetog arhanđela Mihaila u Velikim Radincima
1794. ikonostas Svetog Nikole u Kraljevcima
1797. ikonostas crkve Svetog Georgija u Jarku (sa Stefanom Gavrilovićem)
1802. ikonostas manastira Bezdin kod Arada

Pored religioznog slikarstva i portreta izradio je i crteže za bakroreze Rajićeve istorije. Smatra se vodećim predstavnikom srpskog kasno baroknog slikarstva, u kome se jasno ogledaju uticaji rokokoa i neoklasicizma. Ofelinovo slikarstvo je po duhu najbliže epohi prosvetiteljstva i jezefinističkim prosvetiteljskim reformama.