IVANJICA


Ljubiteljima zdrave hrane dobro je poznat kvalitet malina i krompira iz Ivanjice. Takođe, ne morate da budete lekar, pa da onima koji imaju anemiju preporučite češći boravak i odmor u Ivanjici. Zovu je mestom sa ukusom čistog vazduha.

Ivanjica je po površini najveća opština u Srbiji, a nalazi se na jugozapadu zemlje, u živopisnoj dolini reke Moravice, okružena šumovitim planinama od kojih su Golija i Javor najpoznatije. Više od polovine teritorije opštine pripada Goliji, koju su zbog prirodnih lepota Vlada Srbije, a potom i UNESCO, proglasili parkom prirode, odnosno rezervatom biosfere.



Strategijom razvoja turizma, ova planina koja ima i veće visine od 1800 metara,
postala je interesantna za značajna ulaganja kada je reč o smeštajnim objektima i infrastrukturi neophodnoj za razvoj zimskog turizma. U opštini posebno istiću razgovore sa firmama iz Austrije, koje su zainteresovane da grade hotele i puteve na planini. Naravno, sve što se radi, u skladu je sa očuvanjem prirode i težnjom da se sačuva netaknutost predela sa smrčevom šumom, koja spada u red prašumskih i
stara je nekoliko stotina godina. Nepregledne livade i pašnjaci, mnoštvo bistrih potoka pitke vode, gostoljubivi meštani koji žive u selima razbacanim po obroncima planine, iz godine u godinu privlače sve veći broj turista. Zimi dolaze da skijaju, leti da šetaju, beru pečurke i lekovito bilje, da planinare ili da se bave lovom. Čuvena je hajka na vuka, u kojoj učestvuju i lovci iz inostranstva.




Mnogi turisti u Ivanjicu dolaze zbog seoskog turizma, ili na oporavak u Zavod
za specijalizovanu rehabilitaciju, pre svega, zbog anemije, lečenja hroničnih respiratornih oboljenja, ali i nekih oblika reumatizma. Umerenokontinentalna klima, nadmorska visina od 468 metara, mnogo zelenila, glavni su razlozi što je Ivanjica još 1930. godine proglašena za klimatsko turističko mesto, a sedam decenija kasnije za vazdušnu banju. Što zbog vazduha, što zbog izgleda sela u kojima se neka domaćinstva bave turizmom, Ivanjica s pravom nosi epitet “Mala Švajcarska”. Ono što je čini posebnom su neke prirodne zanimljivosti, poput jezera u kome nivo vode raste kada je sunčano i nema padavina, a opada sa kišnim danima. Ili, jezero nebu pod oblake, na skoro 1500 metara koje je nastalo pre tri decenije, posle zemljotresa u Rumuniji.



U ivanjičkom kraju je poznata Rašćanska pećina, u kojoj je pronađeno 25 novih vrsta pećinskih životinja, u svetu nepoznatih, ali i vredni arheološki predmeti koji datiraju iz praistorije. To je jedina pećina u Srbiji na čijem ulazu se nalazi crkva. Jedna je od velikog broja svetinja koje u ovim predelima datiraju još iz srednjeg veka. Turističku ponudu bogati i hidrocentrala iz 1911. godine kada je mesto imalo samo 200 kuća. To je bila peta hidrocentrala u Srbiji, koja još i sada proizvodi struju, ali je i svojevrstan muzej. Ivanjičani su ponosni na prošlost i drže do tradicije. Zadovoljni su što posle četiri decenije obnavljaju Nušićijadu, festival koji je svojevrsni omaž velikom srpskom komediografu Branislavu Nušiću, u čijim se delima i čulo za grad Ivanjicu. Prvih dana septembra oživeće ona Ivanjica s početka prošlog veka, zahvaljući glumcima, muzičarima i humoristima koji će vratiti sećanje na starogradski i čaršijski duh varošice koju je 1833. godine osnovao knez Miloš Obrenović.

izvor:glassrbije