Sjedinjene Američke Države


Sjedinjene Američke Države, također se često koristi kratica SAD ili engleska USA (United States of America) je savezna republika u središnjoj Sjevernoj Americi, koja se prostire od Atlantika na istoku do Pacifičkog oceana na zapadu. Graniči na kopnu s Kanadom na sjeveru i Meksikom na jugu, dijeli morsku granicu s Rusijom na zapadu, i posjeduje skup teritorija širom svijeta. Država se sastoji od 50 saveznih država (States), koje imaju lokalnu autonomiju u skladu s federalnim sustavom. Državljani Sjedinjenih Američkih Država obično se nazivaju Amerikanci.

Sjedinjene Američke Države nastale su deklaracijom trinaest britanskih kolonija 1776. godine kojom one utvrđuju svoju slobodu i nezavisnost.



Reljefne različitosti

Reljef SAD-a brlo je raznolik pa se izdvajaju 4 velike reljefne cijeline: Apalači, obalne ravnice, središnje nizine i Kordiljeri. Aljaska i Havaji izdvojeni su iz te podijele i obuhvačaju se posebnim regionalnim pregledom.
Paraleno s istočnom obalom Atlantskog oceana pruža se paleozojski planinski lanac Apalača (Appalachians) koji je bogat rudama, a posebice ugljenom. Tijekom duge geološke prošlosti Apalači su prilično zaravnjeni pa im najviši vrh dopire do samo 2045 metara.


Bjeloglavi orao je prikazan na grbu SAD-a. Zaštita ove ugrožene vrste pomoći će joj od istrebljenja

Uz obale Atlantskog oceana prostiru se obalne ravnice. Obalna ravnica uz Meksički zaljev kao klin se zabija 900 km uz Mississippi do ušća rijeke Ohio. Obalna ravnica uz Atlantski ocean blago se spušta od obronaka Apalača prema Atlantskom oceanu. Između tih dviju obalnih ravnica nalazi se reljefna posebnost, 640 km dug vapnenački poluotok nastao u tercijaru Florida (poluotok). Na niskom poluotoku prostrane su močvare.

Na cijelom prostoru između Apalača i Stjenjaka rasprostire se širok prostor središnjih ravnica oko porječja Mississippija koji je u južnom dijelu širok oko 2000 km, a na sjevernom 3000 km. Cijeli taj prostor nije homogen pa se izdvaja:

istočni prijelazni pojas nalazi se neposredno uz Apalače i uz blagi pad prema zapadu prostire se do rijeke Mississippi;

ravničarski prostor uz Velika jezera ima oblik trokuta čije su stranice rijeke Ohio i Missouri te Velika jezera;

relativno nizak ravnjak Ozark- Ouachita umetak je prekambrijskih i paleozojskih stijena koji strši iz mlađim sedimentima zatrpanih ravnica, a geološki to je nastavak Apalača. Bogat je rudama ali nema ugljena;

Visoki ravnjaci obuhvačaju golem prostor od Meksika do Aljaske i vrlo se lagano uzdižu od od istoka do Stjenjaka, većim dijelom se nalaze zapadno od izohijete od 500 mm koja je u doba osvajanja američkog zapada nazvana i "death line" (crta smrti), Naime zapadnije od te crte koja se poklapa s približno 100° zapadne geografske duljine ima sve manje padalina pa stoga prirodno uspijeva samo trava. Ravnjaci su vrlo plodni ali samo ako im se dovede voda.

Vrlo širok i geološki mlad planinski lanac Kordiljera dijeli se na Stjenjak, ravnjake i zavale i pacifički priobalni prostor Kordiljera.

Stjenjak (Rocky Mountains) je najveći i najviši planinski lanac Sjeverne Amerike, a pruža se preko sjevera Aljaske, od planine Brooks, kroz Kanadu, SAD, Meksiko i preko Srednje Amerike nastavlja se u Južnu Ameriku kao Ande. Nastao je alpskom orogenezom te ima vulkanske aktivnosti. Brojni su vrući izljevi lave, a najpoznatije takvo područje jest nacionalni park Yellowstone. Najveće visine mu prelaze 4000 m ali sam lanac nije bio prepreka pri osvajanju zapada jer se prijevoji nalaze na oko 1 600 m, a gotovo do njih uzdižu se laganim usponom visoki ravnjaci.
Najveće poteškoće prilikom osvajanja zapada pričinjavao je širok pustinjski i polupustinjski pojas ravnjaka i zavale između Stjenjaka na istoku i Sierra Nevade i Primorskog gorja na zapadu. Ističe se nekoliko zavala od kojih su važnije; Velika zavala (Great Basin), Ravnjak Colorado, Gila ravnjak (Hila) i Kolumbijski ravnjak.

U pacifički priobalni prostor Kordiljera razlikujemo tri osnovna dijela:

Primorsko gorje(Coast Range) dosiže visinu do 1600 m te su reljefna zapreka vlažnim vjetrovima s Tihog oceana. Zbog toga imaju velike količine padalina koje omogućuju rast šuma od kojih se posebno ističu šume divovskih sekvoja (mamutovac). Na nekoliko mjesta presječene su rijekama i tu su se razvile luke (San Francisco, Portland, Seattle);

Granitni masiv Sierra Nevade i vulkanski niz Kaskadnoga gorja paralelni su s Primorskim gorjem i visine im prelaze 4000m;

središnje doline (San Joaquin, Sacramento, Kalifornijska dolina) koje se nalaze između Sierra Nevade i Kaskadnih planina na istoku i Primorskih planina na zapadu, navodnjavanjem su pretvorene u vrlo plodne poljoprivredne površine.

Na formiranje današnjeg reljefa SAD-a i Kanade utjecala je pleistocenska glacijacija. Tijekom dva milijuna godina ledeni pokrov je pokrivao kanadski štit i višestruko se spuštao prema jugu, pri čemu je trošio stijensku podlogu (egzarazija). Na planinama na zapadu bili su brojni ledenjaci. Naglašeno trošenje bilo je na dodiru starijih stijena kanadskog štita i mekših mlađih stijena južnije od njega, pri čemu je led jače izdubio mekšu podlogu. Nakon završetka ledenog doba udubine u podlozi napunile su se vodom te je nastao širok pojas jezera (Velika jezera, Winnipeg, Manitoba, Reindeer, Athabasca, Great Slave- Veliko ropsko jezero, Great Bear- Veliko medvjeđe jezero). Ledenjaci su odredili i tokove rijeka Ohio o Missouri koje nam dokazuju dokle je na jug dopirao ledeni pokrov.

Klimatske različitosti

Velik prostor SAD-a ima i velike klimatske različitosti na koje utječu reljefne posebnosti i položaj unutar globalne cirkulacije zračnih masa. Apalači i Kordiljeri čine svojevrsni lijevak koji zimi usmjerava hladne zračne mase sa sjevera prema jugu, pa mraz oštećuje mnoge kulture (npr. pamuk , južno voće). Obrnuto ljeti se kroz taj lijevak s juga prema sjeveru probijaju tople i vlažne zračne mase, što povoljnoi djeluje na sve kulture, npr. na pšenicu- cornbelt.

Na dodoru različitih zračnih masa često nastaje vrtložni sustav tornado. Sa sjevernijeg Tihog oceana pušu stalni vlažni vjetrovi koji sjevernoj pacifičkoj obali i unutrašnjosti donose velike količine vlažnog zraka. Najviše je padalina na Obalnim planinama, Sierra Nevadi i Kaskadskom gorju, a dalje prema istoku puše relativno suh i topao vjetar fenskog tipa (chinook). I s juga, Iz Meksičkog zaljeva dolaze vlažne zračne mase koje prodiru daleko na sjever.

Tipovi klime

U SAD-u postoji nekoliko tipova klime: Umjereno tople kišne klime imaju srednji i istočni dio SAD-a. Sredozemna klima s malo padalina u toplom dijelu godine imaju obale Pacifika. Prirodna vegetacija ovih dijelova je borova šuma. Suhe pustinjske i polupustinjske klime su uz obale Pacifika i na prostorima visokih ravnjaka i zavala, a biljni pokrov je oskudan većinom trave i kaktusi. Najviši planinski dijelovi imaju snježno- šumsku klime. Jak modifikatorski utjecaj imaju hladna Labradorska i Kalifornijska morska struja.

Populacija

Prvi stanovnici Sjevernu Ameriku su naselili prije 20 000 godina u doba odledbe, kada je zbog niže razine oceana Beringov prolaz bio kopneni most između Azije i Amerike. od tih prastanovnika potječu današnji američki Indijanci, a poznata su plemena Siouxa, Apaša, Irokeza, Čejena i dr. U doba dolaska Europljana starosjedioci Indijanci bili su široko rasprostranjeni po kontinentu jer im je za život trebalo puno prostora. Kolonijalizacija Amerike se odvijala u nekoliko valova. Prvi su došli Španjolci na Florida, obale Meksičkog zaljeva i Kaliforniju. Poslije dolaze Englezi, Škoti, Irci, Nizozemci i Francuzi. Slijede Skandinavci, Nijemci te Talijani, Poljaci, Južni Slaveni i Azijati.
Prema popisu iz 2000. SAD ima 281 421 906 stanovnika, a u prosincu 2005.(procjena) oko 293 000 000 stanovnika. Broj stanovnika je više nego utrostručio tijekom 20. stoljeća.

Rasa i porijeklo

Većina Amerikanaca potjeće od bijelih Europljana, njih oko 69%. U novije vrijeme broj bijelaca se smanuje zbog sve manjeg useljavanja iz Europe. Većina bijelih Amerikanaca podrijeklom su Nijemci (15.2%), Irci (10.8%), Englezi (8.7%), Talijani (5.6%) te Skandinavci (3.7%). Također mnogo ih je slavenskog podrijekla, većinom poljskog i ruskog.
Latinoamerikanci čine 13% populacije SAD-a. Većinom su to imigranti iz Meksika te Središnje i Južne Amerike. Meksikanci čine 7.3% stanovništva te se očekuje kako će u budućnosti njihov broj značajno rasti.
Oko 12.9% stanovništva čine Afroamerikanci ili ljudi crne rase. Ekonomskim migracijama rašireni su po cijelom SAD-u ali ipak najznačajniji broj je na jugu zemlje.
Amerikanaca azijskog podrijekla uključujući domorodačko Havajsko stanovništvo čine manjinu od oko 4%. Većina ih je koncentrirana na Havajima te zapadnoj obali. Većina su imigranti sa Filipina, Kine, Indije, Vijetnama, Južne Koreje i Japana.
Indijanci starosjedioci čine 1% stanovništva, a oko 35% ih živi u rezervatima.

Kultura

Sveučilište u Virginiji, osnovao ga je Thomas Jefferson, jedan je od 19 UNESCO-vih spomenika svjetske baštine u Sjedinjenim Državama. On jedan od mnogih visokocjenjenih javnih sveučilišta podržanih od strane američke vlade
Američka kultura je specifična po tome što Amerikanci kao nacija nisu postojali prije 1776 godine, ali umjetnost se počela stvarati skoro istom po iskrcavanju prvih slobodnih ljudi u Novom svijetu. Spomenimo samo neke književnike:


Elvis Presley 1957.
James Fenimore Cooper (1789 - 1851)
Nathaniel Hawthorne (1804 - 1864)
Saul Bellow (1921-1994)
Jack London (1876-1916)
Jerome David Salinger (1919-danas)
Edgar Allan Poe (1809 - 1849)
Herman Melville (1819 - 1891)
Ralph Waldo Emerson (1803 - 1882)
Henry David Thoreau (1817 - 1862)
Mark Twain (1835 - 1910)
Henry James (1843 - 1916)
Walt Whitman (1819 - 1892)
Emily Dickinson (1830 - 1886)
Thomas Stearns Eliot (1888 - 1965)
I skladatelja:
George Gershwin (1898. - 1937.)

I recimo da ovdje pišu značajniji američki književnici 19. stoljeća, ali ima još i 20. stoljeće, glazba, film, slikarstvo... Američka kultura je preskočila srednji vijek, barok i renesansu, ali svejedno ima što za ponuditi.




wikipedija

Države

Sjedinjene Američke Države se sastoje od 50 saveznih država. Svaka savezna država ima svoju vladu koja uglavnom radi po istom principu kao federalna vlada u Vašingtonu. Svaka država ima glavni grad i državne simbole, kao i ustav i zakone. Nisu dozvoljeni zakoni koji se kose sa postojećim federalnim zakonima. Tačan balans nezavisnosti koji bi savezne države trebalo da imaju od federalne vlade je kroz istoriju tema brojnih rasprava u američkoj politici, naročito tokom 19. veka.

Osim saveznih država, Sjedinjene Države sadrže i jedan Federalni distrikt; Distrikt Kolumbije, gde je smešten Vašington. Nekoliko ostrvskih teritorija je takođe u sastavu Sjedinjenih Država. To su: Američka Samoa; ostrvo Bejker; Guam; ostrvo Hauland; ostrvo Džarvis; atol Džonston; Kingman Rif; atol Midvej; Navasa ostrvo; Severna Marijanska ostrva; atol Palmira; Portoriko; Devičanska ostrva i ostrvo Vejk.

Ajdaho
Ajova
Alabama
Aljaska
Arizona
Arkanzas
Vajoming
Vašington
Vermont
Virdžinija
Viskonsin
Delaver
Država Roud Ajland i Providens Plantaža
Zapadna Virdžinija
Ilinois
Indijana
Južna Dakota
Južna Karolina
Juta
Kalifornija
Kanzas
Kentaki
Kolorado
Konektikat
Luizijana
Masačusets
Mejn
Merilend
Mičigen
Minesota
Misisipi
Misuri
Montana
Nebraska
Nevada
Novi Meksiko
Nju Hempšir
Nju Džerzi
Njujork
Oklahoma
Oregon
Ohajo
Pensilvanija
Severna Dakota
Severna Karolina
Teksas
Tenesi
Florida
Havaji
Džordžija




Texas State map, 1866, Antique Historical map



Washington Map, 1866, USA, America, Antique Historical



Utah Map 1875, USA, America, Antique Historical



Puerto Rico map 1886, USA, America, Antique Historical Map

Ajdaho

Ajdaho (engl. Idaho) je savezna država SAD, koja se nalazi u njenom severozapadnom delu. Površina države je 216.632 km², a broj stanovnika po popisu iz 2008. je 1.523.816. Glavni grad je Bojzi. Ajdaho je 3. jula 1890. postao 43. savezna država SAD. Graniči si se sa saveznima državama Vašington, Oregon, Nevada, Juta, Vajoming i Montana kao i sa kanadskom provincijom Britanska Kolumbija. Nadimak Ajdahoa je država dragulja zbog velikog broja dragulja koji su pronađeni na njenoj teritoriji. Po veličini je 14. država.

Ime

Ajdaho je možda jedina američka država, čije je ime rezultat prevare. Kada je birano ime za novu teritoriju, ekscentrični lobista Džordž M. Viling je predložio „Ajdaho“, indijanski izraz za koji je on tvrdio da znači „planinski dragulj“. Kasnije je otkriveno da je Viling izmislio ovaj termin, i prvobitna teritorija Ajdaha je zbog toga preimenovana u Kolorado. Vremenom je ova kontroverza zaboravljena i današnjem Ajdahu je dato ovo izmišljeno ime kada je Teritorija Ajdaho zvanično stvorena, 1863.


Ajdaho se graniči sa šest saveznih država i jednom kanadskom provincijom. Države Vašington i Oregon se nalaze na zapadu, Nevada i Juta na jugu, Montana i Vajoming na istoku. Ajdaho ima i kratku granicu sa provincijom Britanska Kolumbija na severu. Kroz Ajdaho se protežu Stenovite planine, a reka Snejk prolazi kroz Đavolji kanjon, najdublji kanjon u Sjedinjenim državama.

Najveće reke u Ajdahou su Snejk, Klark Fork, Klirvoter i Salmon. Druge značajnije reke su: Kur d'Alen, Spoken, Bojzi i Pejet. Luka Luiston nalazi se na ušću reke Klirvoter u Snejk, na udaljenosti od 748 kilometara od obale Tihog okeana što je čini najudaljenijom morskom lukom .

Najveći planinski vrh države Ajdaho je Bora Pik (3.859 m). Najniža tačka u državi je grad Luiston.

Ajdaho ima 44 okruga, a to su: Adams, Ajdaho, Banok, Baundari, Beneva, Ber Lejk, Bingam, Bjut, Kamas, Blejn, Bojzi, Bonevil, Boner, Vali, Vašington, Guding, Ejda, Elmor, Kanjon, Karibu, Kaster, Kašja, Klark, Klirvoter, Kutni, Lejta, Lemhaj, Linkoln, Luis, Medison, Minidoka, Nez Pers, Ovajhi, Onajda, Pauer, Pejet, Tvin Fols, Titon, Frenklin, Frimont, Džem, Džerom, Džeferson, Šošoni.

Ajova


Ajova (engl. Iowa) je savezna država SAD, koja se nalazi u njenom centralnom delu (Srednji zapad). Površina Ajove je je 145.743 km², a broj stanovnika po proceni iz 2008. je 3.002.555. Glavni grad je De Mojn.

Na zapadu Ajova izlazi na reku Misisipi, dok su na zapadu reke Misuri i Velika Sijuks reka. Reka De Mojn čini deo južne granice. Reljef je ravničarski do brdovit. Na njemu je isprva dominirala vegetacija prerijskih trava (savana), koju su farmeri većim delom pretvorili u žitna polja (60% površina). Šume zauzimaju 7% površina.

Država je dobila ime po indijanskom plemenu Ajovej.

Ajova se sastoji od 99 okruga: Adams, Ader, Ajda, Ajova, Alamaki, Apanus, Batler, Benton, Bjukenan, Bjuna Vista, Blek Hok, Brimer, Bun, Van Bjuren, Vapelo, Vašington, Vebster, Vejn, Vinebejgo, Vinešik, Voren, Vort, Vudberi, Gatri, Grandi, Grin, Dalas, De Mojn, Dejvis, Dekejtur, Delaver, Dikinson, Dubjuk, Emet, Junion, Kalhun, Kerol, Kes, Kiokak, Klark, Klej, Klejton, Klinton, Kosut, Kroford, Lajon, Li, Lin, Luiza, Lukas, Marion, Maršal, Maskatin, Mahaska, Medison, Mils, Mičel, Monona, Monro, Montgomeri, O'Brajen, Odubon, Osiola, Palo Alto, Pauešik, Pejdž, Plimut, Pokahontas, Polk, Potavatami, Rajt, Ringold, Sak, Sero Gordo, Sidar, Skot, Stori, Su, Tejlor, Tejma, Fejet, Flojd, Frenklin, Frimont, Hambolt, Hamilton, Hardin, Harison, Hauard, Henkok, Henri, Čeroki, Čikaso, Džasper, Džekson, Džeferson, Džonson, Džouns, Šelbi.

Alabama (engl. Alabama) je savezna država SAD, koja se nalazi u njenom južnom delu. Površina Alabame je 135.765 km², a broj stanovnika po popisu iz 2000. je 4.447.100. Glavni grad je Montgomeri. Najveći grad je Bermingham, koji je bio centar za proizvodnju čelika, a danas je pretvoren u modernu metropolu sa vrlo razvijenim sektorom uslužnih delatnosti. U gradu Hantsvilu, koji se nalazi u severnom delu Alabame, izgrađen je prvi centar za kosmičke letove u SAD - NASA. Alabama je savezna država od 1819. godine.

Indijanci kojima je Alabama domovina: Alabama, Apalachee, Apalachicola, Koasati, Mobile, Muklasa, Muskogee, Napochi, Osochi, Sawokli, Tohome i Tuskegee.

Prije ca. 8000 do 9000 godina naselili su se prvi Indijanci na današnje područje Alabame. Do dolaska prvih Evropljana na sjeveru su živjeli Cherokee i Chickasaw indijanci. Na jug su živjeli Choctaw i Creek indijanci.

Alabama graniči se sa Tenesijem na severu, Džordžijom na istoku, Floridom na jugu i Misisipijem na zapadu. Na jugu izlazi na Meksički zaliv. Alabama je 30. američka država po ukupnoj kopnenoj površini, i druga po dužini vodenih tokova. Ona je 23. po broju stanovnika, sa skoro 4.600.000 stanovnika 2006.


Alabama se sastoji od 67 okruga: Barbor, Batler, Bib, Blaunt, Boldvin, Bulok, Vašington, Vilkoks, Vinston, Voker, Grin, Dalas, Dejl, Dekab, Elmor, Eskambija, Etova, Otoga, Kavington, Kalman, Kalhun, Klark, Klej, Klibern, Kolbert, Koneka, Kofi, Krenšo, Kusa, Lajmstoun, Lamar, Launds, Li, Loderdejl, Lorens, Marengo, Marion, Maršal, Mejkon, Medison, Mobil, Monro, Montgomeri, Morgan, Pajk, Peri, Pikens, Randolf, Rasel, Samter, Sent Kler, Talapusa, Taledega, Taskalusa, Fejet, Frenklin, Hejl, Henri, Hjuston, Čejmbers, Čeroki, Čilton, Čokto, Džekson, Dženiva, Džeferson, Šelbi.

Od Američkog građanskog rata do Drugog svetskog rata, Alabama je, kao i mnoge druge savezne države sa juga SAD trpela ekonomske nevolje, delom zbog toga što je nastavila da se oslanja na poljoprivredu. Štaviše, belačka, ruralna manjina je dominirala legislaturom sve do šezdesetih godina dvadesetog veka, što je značilo da su urbani, savremeni interesi bili zapostavljani.

U godinama nakon rata, Alabama se ekonomski značajnije razvila, a privreda je postala raznovrsnija, jer se osim poljoprivrede razvila i teška industrija, vađenje minerala, obrazovanje i visoka tehnologija.

Aljaska (engl. Alaska) je savezna država SAD-a od 1959. godine i nalazi se u krajnjem severozapadnom delu SAD. Najveća je po površini, 1.518.775 km² sa brojem stanovnika oko 500.000. Prekrivena je planinama sa aktivnim vulkanima i lednicima. Tu se nalazi i najviši vrh Severne Amerike (Maunt Makinli) visok 6.149 m. Klima Aljaske je hladna i subpolarna, a u primorju umerena kontinentalna i vlažna. Najveća reka je Jukon, a država ima i mnogobrojna jezera. Rudna bogatstva Aljaske su zlato, srebro, bakar, platina, olovo, ugalj, uranijum i dr. Glavni stanovnici (Eskimi, Aleuti, Indijanci, belci i crnci). Eksploatacija nafte zadovoljava skoro jednu četvrtinu potreba SAD. Razvijen je i ribolov (najčešće na losose i kitove). Ukupna zarada Aljaske od ribolova i eksploatacije rudnih bogatstava iznosi oko 5 milijardi dolara. Prvo naselje osnovali su Rusi koji kontrolišu ovu teritoriju do 9. aprila 1867, kada je, usled finansijskih teškoća u Rusiji, straha da bi Britanci mogli preuzeti kontrolu nad teritorijom te sve slabije trgovine sa naseljenicima, za 7.200.000 dolara (ekvivalent vrednosti od 90.750.000 dolara 2005. prodaju Sjedinjenim Američkim Državama).


Po procenama iz 2006. godine na Aljasci je živelo 670.053 ljudi (70% belci, 4% crnci, 4% Azijci, 15% Inuiti i Indijanci), što predstavlja povećanje za 6.392 (0,96%) u odnosu na 2005. te ukupno 43.121 osoba više (6,9%) od 2000. Po ukupnom broju stanovništva Amerike po podacima sa popisa iz 2000., Aljaska se nalazi na 48. mestu od ukupno 50 saveznih država. Po gustini naseljenosti Aljaska zauzima poslednje mesto sa svega 0,42 osoba po kvadratnom kilometru. Aljaska je podeljena u šesnaest administrativno-teritorijalnih jedinica (oblasti) (engl. boroughs), sličnih okruzima (engl. counties) u ostalim američkim saveznim državama. Te oblasti su: Bristolski zaliv, Denali, Enkoridž, Istočni Aleuti, Jezero i poluostrvo, Jugoistočni Ferbanks, Kečikan, Kinaj, Kodijak, Matanuska-Susitna, Severni nagib, Severozapadna arktička oblast, Sitka, Ferbanksova severnjača, Hejns, Džuno.

Arizona (engl. Arizona) je savezna država SAD koja se nalazi u njenom jugozapadnom delu.


Prema procenama Biroa za popis stanovništva SAD u Arizoni je 1. jula 2011. živelo 6.482.505 stanovnika, što je povećanje od 1,42 posto u odnosu na popis stanovništva iz 2010. Arizona je tokom većeg dela 19. veka bila retko naseljena. Prema popisu iz 2010. Arizona je imala 6.392.017 stanovnika. Belci su činili 73 posto stanovništva, afroamerikanci 4,1 posto, Indijanci 4,6, azijati 2,8 a osobe sa pacifičkih ostrva 0,2 posto stanovništva. Osobe koje pripadaju nekoj drugoj rasi su činile 11,9 posto dok su melezi činili 3,4 posto stanovništva. Osobe latinoameričkog porekla su činile 29,6 posto stanovništva. Prema etničkom poreklu pet najvećih grupa u Arizoni su tokom 2009. činili: Meksikanci (27,4%); Nemci (16,0%); Irci (10,8%); Englezi (10,1%); Italijani (4,6%).
Izuzimajući Aljasku i Havaje, u Arizoni živi najviše govornika jezika američkih Indijanaca sa više od 85.000 govornika navaho jezika, i 10.403 govornika jezika apača tokom 2005. godine. Okrug Apači u Arizoni ima najviše govornika nekog od jezika američkih Indijanaca u SAD.
Tokom 2010. ilegalni imigranti su činili 7,9 posto stanovništva Arizone, što je Arizonu svrstalo na drugo mesto u SAD, iza Nevade.


Prema podacima iz 2000. udruženja ARDA(engl. Association of Religious Data Archives ) tri najveće denominacije u Arizoni su katolici, evangelisti i ostali protestanti. Katolička crkva ima najveći broj sledbenika u Arizoni (974.883), mormonska crkva ima 251.974 sledbenika a baptistička 138.516 vernika. Najviše parohija ima mormonska crkva (643) dok baptistička crkva ima 323 parohije.
Prema istraživanju iz The Pew Forum 2007. stanovništvo Arizone po veroispovesti izgleda ovako:


Arizona se sastoji od 15 okruga: Apači, Grejam, Grinli, Javapaj, Juma, Kokonino, Kočis, La Paz, Marikopa, Mohave, Navaho, Pima, Pinal, Santa Kruz, Hila.


U doba od 300 do oko. 1200. postojala je Hohokam kultura u južnoj Arizoni.
Evropski misionari su stigli prvi put u 16. veku: Markos de Niza, španski Franjevac, putovao je oko 1539. po južnom delu SAD i opisuje sedam zlatnih gradova. Fransisko Vaskez de Koronado, španski konkvistador, tražio je te gradove oko 1540-1542.
Kolonizaciju Arizone su pokrenuli španski katolički misionari. Podučavali su indijance katoličkoj veri. Nakon toga počeli su Španci graditi prve utvrđene gradove: (1752. Tubak, 1775. Tuson), da bi učvrstili vlast na tom području. Arizona je nakon meksičke nezavisnosti 1810. pripala Meksiku. Arizona je 14. februara 1912. postala 48. država SAD.

Arkansas [ˈɑɹkənsɔː] je savezna država SAD-a koja se nalazi u južnom dijelu zemlje. Način na koji se "Arkansas" izgovara sudski je riješen 1881. godine. Nadimak države je "The Natural State" (Prirodna država).


Indijanci.- Quapaw ili Arkansas Indijanci prastanovnici su ove države koja po njima i dobiva ime. Ostala manja plemena bila su neka Caddoan plemena, među kojima i Cahinnio, nadalje pleme Kaskinampo, koje tamo nalazi De Soto. Sjeverozapad države bio je lovište moćnih Osage Indijanaca, danas u Oklahomi.
Na području Arkansasa se nalazila i stara provincija Taguanate.

Arkansas se sastoji od 75 okruga


Istočna granica Arkansasa je rijeka Mississippi. Na jugu graniči sa saveznom državom Louisiana, na sjevernoj strani su Missouri i Tennessee, a na zapadnoj strani graniči sa saveznim državama Teksas i Oklahoma.

Vajoming (engl. Wyoming) je savezna država SAD, koja se nalazi u njenom severnom delu. Površina Vajominga je 253.348 km², a broj stanovnika po popisu iz 2008. je 532.668. Glavni grad je Šajen.


Vajoming se nalazi između 41 i 45 stepena SGŠ i između 104°3' i 111°3' ZGD. Vajoming je tako, pored Kolorada i Jute, jedna od tri savezne države čije se granice u potpunosti poklapaju sa linijama geografske širine i dužine. Takođe, Vajoming je, pored Kolorada, jedina savezna država SAD koja ima u potpunosti pravougaoni oblik. Vajoming se prema severu graniči sa Montanom, prema istoku sa Južnom Dakotom i Nebraskom, prema jugu sa Koloradom, prema jugozapadu sa Jutom i prema zapadu sa Ajdahom. Vajoming se prostire na 253.348 kvadratnih kilometara. Deseta je po veličini savezna država SAD i sastoji se od 23 okruga. To su: Big Horn, Veston, Vošaki, Gošen, Juinta, Karbon, Kembel, Konvers, Kruk, Larami, Linkoln, Najobrara, Nejtrona, Olbani, Park, Plat, Sablet, Svitvoter, Titon, Frimont, Hot Springs, Džonson i Šeridan.


Velika ravnica se dodiruje sa Stenovitim planinama u Vajomingu. Vajoming je uglavnom visoravan ispresecana brojnim planinskim vencima. Nadmorska visina se kreće od 4207 metara, visina Ganetovog vrha, do 953 metra u dolini reke Bel Fuš na severoistoku države. Na severozapadu Vajominga se nalaze planinski venci Absaroka, Oul Krik, Gro Vent, Vind River i Titon. Na severu su smeštene planine Big Horn, na severoistoku Blek Hil, dok se u južnom delu države nalaze planine Sijera Madre, Larami i Snežne planine. Snežne planine su nastavak Stenovitih planina. Planinski venac Vind River ima više od 40 planinskih vrhova viših od 4000 metara, jedan od njih je i Ganetov vrh (engl. Gannett Peak) koji je ujedno i najviši vrh u državi.
Planinski venac Titon je dugačak oko 80 kilometara, a delom se nalazi i u nacionalnom parku Grand Titon. Na području nacionalnog parka je i vrh Grand Titon, drugi po visini u Vajomingu. Granica rečnih slivova ide od severa prema jugu preko središnjeg dela države. Reke istočno od razvođa pripadaju basenu reke Misuri koja otiče u Meksičko more. Tu spadaju reke Nort Plat, Vind, Big Horn i Jeloustoun. Snejk River, koja protiče severozapadom Vajominga, uliva se u Kolumbiju, dok se Grin River uliva u Kolorado. Ove dve reke pripadaju Pacifičkom slivu.


U Vajomingu preovlađuje polusuva kontinentalna klima sa većim temperaturnim oscilacijama nego što je to slučaj u drugim delovima SAD.. Na to prvenstveno utiče topografija države. Leta su topla, sa prosečnim julskim temperaturama od 29 do 35 stepeni Celzijusa u najvećem delu države. Na nadmorskoj visini preko 2700 metara temperatura je 21 stepen Celzijusa. Tokom letnjih noći temperatura se spušta na 10 do 16 stepeni. Krajem proleća i početkom leta količina padavina se smanjuje. Zime su hladne, sa periodima lepog vremena pod uticajem toplog vetra činuka.
Vajoming oskudeva u padavinama pa tako u najvećem delu države godišnje padne oko 250 mm kiše po kvadratnom metru. Količina padavina zavisi od nadmorske visine, pa tako u basenu Big Horn padne od 130 do 200 mm po kvadratnom metru, zbog čega ta oblast izgleda praktično kao pustinja. U nižim oblastima na severu i istoku Vajominga, gde padne od 250 do 300 mm po kvadratnom metru, klima je polusuva, dok u nekim planinskim oblastima godišnje padne oko 510 mm po kvadratnom metru (ili više) i to uglavnom u obliku snega.
Klima Vajominga je uglavnom određena geografskom širinom, nadmorskom visinom i lokalnom topografijom svake pojedine oblasti. Svi ti faktori utiču na temperaturne oscilacije, količinu padavina i vlažnost vazduha. Najvećim delom zime, iznad Vajominga (ili nešto severnije) cirkuliše polarna vazdušna struja usled koje nastaju snažni vetrovi koji donose hladan arktički vazduh i padavine, uglavnom u obliku snega i to najviše u severozapadnim oblastima. Tokom leta se polarna vazdušna masa se povlači na sever prema Kanadi, što uzrokuje lepo vreme.
Za Vajoming su takođe karakteristične oluje u jugoistočnim ravnicama koje su najčešće krajem proleća i početkom leta. Jugoistočni deo države je najviše pogođen tornadima, dok je na zapadu države opasnost od tornada minimalna. Tornadi su u Vajomingu uglavnom manjeg intenziteta i kratkog trajanja.


Tragovi ljudskog prisustva u Vajomingu stari su oko 13.000 godina. Pojedini kameni predmeti, kao što su vrhovi strela, napravljeni od strane civilizacija Klovis, Folsom i Plejno govore tome u prilog.


Na pojedine delove današnjeg Vajominga tokom istorije pravo su polagale Španija, Francuska i Engleska. Prisvajanje te teritorije od strane SAD je obavljeno kroz pet velikih aneksija – Kupovinom Luizijane 1803, Sporazumom sa Španijom 1819, otcepljenjem Republike Teksas 1836. i odvajanjem jednog dela posle aneksije 1845, Sporazumom u Gvadalup Idalgu (1848) posle Meksičko-američkog rata i međunarodnim dogovorom 1846. sa Velikom Britanijom.


Rani razvoj Vajominga je usko povezan sa trgovinom krznom i velikim migracijama prema zapadu. Pretpostavlja se da su krajem XVIII veka francuski traperi i istraživači došli u ove oblasti, međutim prve pouzdane izveštaje o ovom kraju je doneo Džon Kolter. Naime, on je bio zarobljen u planinama Vajominga nekoliko godina. Vrativši se u Sent Luis 1810. pričao je o vrelim gejzirima i velikim kanjonima Jeloustouna. Posle se vratio na zapad a za njim su krenuli i ostali trgovci krznom. Krećući se kopnom u želji da pronađe Astoriju, koja se nalazi na reci Kolumbija, prošao je 1811. kroz Titonski klanac. Sledeće godine Robert Stjuart je, vraćajući se iz Astorije, prošao kroz Južni klanac krećući se gotovo istim putem. Taj put će kasnije postati poznat pod imenom Oregonska staza. Fort Vilijam je osnovan 1834. i predstavljao je prvu stalnu trgovačku stanicu. Ovo mesto je kasnije promenilo naziv u Fort Larami. Nekoliko godina kasnije osnovan je Fort Bridžer (1843). Smanjenje trgovine krznom uticalo je na to da se mnogi bivši traperi nastane duž Oregonske staze, gde su kolonistima obezbeđivali neophodne potrepštine.


Zbog učestalih napada Indijanaca početkom 60-ih godina XIX veka saobraćanje poštanskih kočija se pomera na jug duž reke Nort Plat. Indijanci nisu blagonaklono gledali na intenzivno naseljavanje belaca koji su počeli da izlovljavaju velika krda bizona. Sporazumi o primirju su sklapani, ali i kršeni sa obe strane. Za to vreme, u južnom Vajomingu nije bilo većih napada, a otkrićem zlata u Južnom klancu 1867. u ovu oblast se počinju naseljavati kolonisti. Intenzivnu kolonizaciju pojačava i otkriće velikih nalazišta uglja na jugozapadu Vajominga. Verovatno najveći podsticaj doseljavanju stanovništva je bio završetak dela pruge Junion Pasifik 1868. koji je prolazio kroz Vajoming.


Ovaj region je 25. jula 1868. dobio status Teritorije, sa glavnim gradom Šajenom. Dana 10. decembra 1869. Vajoming je postao prva država u svetu u kojoj je ženama dato pravo glasa. Zato se Vajoming naziva i Državom jednakosti (Equality State). Gušenjem indijanskih pobuna i smeštanjem plemena Arapaho i Šošoni u rezervat Vind River, omogućeno je nesmetano transportovanje stoke preko pašnjaka Vajominga. Pojavili su se i mnogobrojni kradljivci stoke, a vlasti su bile nemoćne da spreče krađe. Zbog toga je u okrugu Džonson i izbio „stočarski rat“ 1892. Ograđivanjem poseda, ti problemi su donekle ublaženi. Krajem XIX veka počinje ozbiljniji uzgoj ovaca, ali su se uzgajivači goveda pobunili. Velik broj naseljenika počeo da se iseljava iz Vajominga, uvidevši da tu nema mogućnosti za obradu manjih parcela zemljišta. Uprkos tome, broj stanovnika je konstantno rastao, pa je sa devet hiljada stanovnika 1870. porastao na više od devedeset hiljada 1890. Taj porast broja stanovnika je uticao na povećanje broja škola, da bi 1887. bio osnovan i Univerzitet Vajoming.


Vajoming je postao savezna država SAD 1890. i u skladu sa progresivnim idejama donet je liberalni Ustav. Kerijevim zakonom iz 1894. omogućeno je lakše naseljavanje, podstaknut je razvoj poljoprivrede i predviđena je zaštita voda, kao i njihova racionalnija upotreba. Osnivanjem nacionalnih parkova zaštićena su šumska prostranstva. U politici progresivni pokret je imao veliki broj pristalica. Kao rezultat toga može se izdvojiti to da je 1924. Neli Tejlo Ros izabrana za prvu ženu na funkciju guvernera u nekoj američkoj saveznoj državi.


U 2009-oj broj stanovnika u Vajomingu je procenjen na 544.270[1], što je predstavljalo povećanje od 11.289 ljudi ili 2,07 posto u odnosu na prethodnu godinu i povećanje od 50.488 ljudi ili 9,28 posto u odnosu na broj stanovnika utvrđen popisom iz 2000. Vajoming je izuzetno retko naseljen i predstavlja saveznu državu SAD sa najmanjim brojem stanovnika a samo Aljaska ima manju gustinu naseljenosti.


Prema izveštaju Biroa za ekonomske analize SAD, društveni proizvod Vajominga u 2005. godini je iznosio 27,4 milijarde dolara. U januaru 2010. stopa nezaposlenosti je iznosila 7,6 procenata[2]. Za razliku od drugih saveznih država SAD privreda Vajominga je uglavnom zasnovana na rudarstvu i turizmu. U 2001. ukupan prihod od rudarstva je iznosio 6,7 milijardi, dok je ostvareni prihod od turizma iznosio 2 milijarde dolara. Glavne turističke atrakcije su nacionalni parkovi Grand Titon i Jelouston. Nacionalni park Jelouston svake godine poseti tri miliona ljudi. Poljoprivreda nema više onakav značaj kakav je imala ranije u Vajomingu ali je ona veoma bitan deo privrede ove savezne države. Najvažniji poljoprivredni proizvodi Vajominga su: stoka (govedina), seno, šećerna repa, žito (pšenica i ječam) i vuna.


Najznačajniji mineralne sirovine koje se eksploatišu u Vajomingu su ugalj, zemni gas, metan iz rezervoara uglja, sirova nafta, uranijum i trona.
Proizvodnja uglja u 2004. iznosila je 358,8 miliona tona čime se Vajoming svrstao na prvo mesto u SAD. Rezerve uglja u Vajomingu su 62,3 milijarde tona. Najviše uglja se nalazi u basenima Pauder River i Grin River.
Vajomingu je 2007. godine bio drugi po proizvodnji zemnog gasa u SAD a proizvodnja je iznosila 63,85 biliona kubnih metara.
Proizvodnja metana iz rezervoara uglja predstavlja u stvari drukčiji način proizvodnje zemnog gasa. On se uglavnom proizvodi u basenu Pauder River. Tokom 2002. proizvodnja ovog energenta je iznosila 9,3 milijarde kubnih metara.
Tokom 2007. u Vajomingu je proizvedeno 53.400.000 barela sirove nafte i po proizvodnji ovog energenta Vajoming je peti u SAD.

Vašington, Okrug Kolumbija (engl. Washington, D.C.) je glavni grad Sjedinjenih Američkih Država. Dobio je ime po Džordžu Vašingtonu, vrhovnom zapovedniku američke vojske u Američkoj revoluciji i prvom predsedniku SAD.
U Vašingtonu su sedišta sve tri grane američke savezne vlade (izvršne, zakonodavne i sudske), kao i sedišta većine saveznih službi. Vašington je i sedište Svetske banke, Međunarodnog monetarnog fonda i Organizacije američkih država, kao i mnogih drugih međunarodnih i nacionalnih ustanova. Vašington takođe ima brojne američke spomenike, muzeje i sportske klubove, pa je jedno od glavnih turističkih odredišta u SAD. Osim toga, glavno gradsko šetalište se često koristi za masovne političke demonstracije.
U SAD se grad službeno zove Washington, D.C.. Skraćenica D.C. znači District of Columbia (Okrug Kolumbija), jer je grad smešten u posebnom saveznom okrugu kojim upravlja gradsko poglavarstvo, pa se u praksi grad i okrug poklapaju.
Prema popisu stanovništva iz 2003. Okrug ima 563.384 stanovnika. Ako se uzme u obzir „metropolitansko područje“ Vašingtona, koje osim okruga uključuje delove Merilenda, Virdžinije i Zapadne Virdžinije, onda ima više od 4,7 miliona stanovnika.


Nakontčak, pleme Algonkino Indijanaca, je naseljavalo oblast oko reke Anakoste na mestu današnjeg Vašingtona kada su prvi Evropljani stigli u 17. veku. Međutim, Indijanci su proterani iz ove oblasti početkom 18. veka. Na severnoj obali reke Potomak podignuto je naselje Džordžtaun, koje je 1751. od Provincije Merilend dobilo status grada. Grad će biti uključen u teritoriju nove savezne teritorije koja će biti osnovana 40 godina kasnije. Grad Aleksandriji u današnjoj Virdžiniji je takođe prvobitno bio deo okruga.
Džejms Medison je 23. januara 1788 istakao potrebu potrebu za postojanje federalnog okruga, tvrdeći da glavni grad države mora ima drugačiji status od saveznih država, u cilju sopstvene bezbednosti i razvoja. Napad gomile ogorčenih vojnika na Kongres u Filadelfiji, poznat kao Pensilvanijska pobuna 1783., je naglasio potrebu vlade da se pobrine za sopstvenu bezbednost. Zato je nalog za uspostavljanje federalnog glavnog grada datu u članu 1, sekciji 8 Ustava SAD, koji dozvoljava da „okrug (ne veći deset kvadratnih milja), uz ustupak pojedinih država, kao i saglasnost Kongresa, postane sedište vlade Sjedinjenih Američkih Država“ Međutim, ustav nije odredio lokaciju za novi glavni grad. U onome što je kasnije postalo poznato kao Nagodba iz 1790., Medison, Aleksandar Hamilton i Tomas Džeferson su napravili sporazum po kojoj bi federalna vlada preuzela ratni dug na sebe od država, pod uslovom da se novi glavni grad se nalazi na negde južnije.
Zakon o rezidenciji donet 16. jula 1790. je odredio da se novi stalni glavni grad nalazi na reci Potomak, a da tačnu lokaciju odabere predsednik Džordž Vašington. Kao što je određeno Ustavom SAD, početni oblik federalnog okruga je bio kvadrat sa stranicama dugačkim 10 milja, u ukupnom iznosu od 100 kvadratnih milja (260 km²). Tokom 1791-92, Endju Elikot i nekoliko pomoćnika, među kojima je bio i Bendžamin Baneker, su odredili granice okruga sa Merilendom i Virdžinijom, postavljakići granično kamenje na razdaljini od jedne milje, a mnogi od tih kamenova i dalje stoje. Novi „federalni grad“ je zatim izgrađen na severnoj obali Potomaka, istočno od već osnovanog naselja Džordžtaunu. Dana 9. septembra 1791. grad je dobio ime po Džordžu Vašingtonu, a okrug je nazvan teritorija Kolumbija, pošto je Kolumbija bilo poetsko ime Sjedinjenih Američkih Država u to vreme. Američki kongres je održalo prvu sednicu u Vašingtonu 17. novembra 1800.
Organski zakon iz 1801. je zvanično organizovao Okrug Kolumbiju i stavio celu federalnu teritoriju, uključujući i gradove u Vašington, Džordžtaun i Aleksandriju, pod isključivu kontrolu Kongresa. Dalje, vanurbana teritorija u okrugu bio organizovana u dva okruga: okrug Vašington istočno od Potomaka i okrug Aleksandriju zapadno. Nakon ovog zakona, žitelji okrugu se više nisu smatrali stanovnicima Merilenda i Virdžinije, čime je okončana njihova zastupljenost u Kongresu.
24. i 25. avgusta 1814. u napad poznat kao spaljivanje Vašingtona, britanske snage su napale glavni grad tokom Rata 1812., posle pljačkanja i paljenja Jorka (današnjeg Toronta). Kapitol, Trezor i Bela kuća su spaljeni tokom napada. Većina vladinih zgrada je brzo popravljena, ali Kapitol, koja je u to vreme bio uveliko u izgradnji, nije završen do 1868.
Od 1800, stanovnici okruga su protestovali zbog nezastupljenosti u Kongresu. Da bi se ovo ispravilo ponuđeni su brojni predlozi da se Merilednu i Vridžiniji vrati oduzeta teritorija na kojoj je nastao okrug. Međutim, takva nastojanja nisu uspela da steknu dovoljno podrške sve do 1830ih, kada je južni okrug Aleksandrija ekonomski oslabila zbog nebrige Kongresa. Aleksandrija je bila važna tržnica u američkoj trgovini robljem, a kružile su glasine da abolicionisti u Kongresu pokušavaju da ukinu ropstvo u okrugu; a takva akcija bi dodatno oslabila ekonomiju Aleksandrije. Nezadovoljni vlašću Kongresa vlast nad Aleksandrijom, njeni stanovnici su 1840. počeli da potpisuju peticiju za povraćaj južne teritorije okruga Virdžiniji. Kongres je pristao na to u februaru 1846, delimično zbog toga što je povratak Aleksandrije obezbedio još dve pristalice ropstva u skupštinu Virdžinije. Dana 9. jula 1846. Kongres je odobrio povratak celokupne teritorije okruga južno od reke Potomak državi Virdžinija.


Površina Vašingtona je 177 km², od čega je 159 km² kopna i 18 km² (10,16%) vodenih površina. Nekad je imao površinu 260 km² ali zbog procesa vraćanja zemljišta južni deo Vašingtona je 1846. vraćen Komonveltu Virdžinije. Trenutno se sastoji samo od teritorije koju mu je ustupio Merilend. Vašington je stoga okružen Merilendom na jugoistoku, severoistoku i severozapadu, te Virdžinijom na jugozapadu. Okrugom teku tri reke: Potomak sa pritokama Anakostijom i Rok Krikom. Tiber, vodotok koji je prolazio kroz park Nešnl Mol, je u potpunosti okružen podzemnim tokom još od 1870ih.
Nasuprot urbanoj legendi, Vašington nije izgrađen na iskrčenom zamljištu na čijem mestu je nekad bila močvara. Dok vlažna područja pokrivaju oblasti duž dvaju reka i prirodnih potoka, većina teritorije okruga se sastoji od poljoprivrednog zemljišta i brda. Najviša prirodna tačka u Vašintonu je Point Rino (125 m nadmorske visine), koja se nalazi u parku Fort Rino u predgrađu Tenlitaun. Najniža tačka je reka Potomak koja se nalazi na nivou mora. Geografski centar Vašingtona se nalazi na uglu 4. ulice i L Streets NW.
Oko 19,4% Vašingtona su travnjaci. Visoki procenat parkova u okrugu doprinosi pokrivenosti stabla baldahinom 35%, 2010. godine. Američki nacionalni servis za parkove upravlja većinom prirodnih staništa u Vašingtonu uključujući Rok Krik, Česapik i Ohajo Kanal Nacionalni Istorijski Park, Nešnl Mol, ostrvo Teodor Ruzvelt, Konstitjušn Gardens, Meridian Hil Park i Anakostiju Park. Jedino značajno prirodno stanište kojim ne upravlja Američki nacionalni servis za parkove je Američki Nacionalni botanički vrt, kojim upravlja Američko odeljenje za agrikulturu. Vodopadi reke Potomak se nalaze uzvodno (severozapadno) od Vašingtona. Tokom 19. veka, Česapik i Ohajo Kanal – koji počinje u Džordžtaunu, je korišćen za zaobilaženje vodopada.


Vašington se nalazi u području vlažne suptropske klime (Kepenova klasifikacija klimata) – zastupljena su sva četiri godišnja doba. Taj tip klime je specifičan za Srednji Atlantik. Okrug se nalazi u biljnoj zoni izdržljivosti 8a blizu centra grada, a zona 7b u drugim mestima u gradu, što ukazuje na umerenu klimu. Proleća i jeseni su tople, dok su zime hladne sa prosekom od 37 cm snega. Prosešna zimska temperatura (od sredine decembra do sredine februara) je 3.3 °C. Mećava pogađa Vašington prosečno jednom svakih četiri do šest godina. Najnasilnije oluje se nazivaju severoistočnjaci čije su odlike jaki vetrovi, obilne kiše i povremeni sneg. Severoistočnjaci obično pogaćaju istok SAD–a.
Leta su topla i vlažna sa dnevnim prosekom u julu od 26.2 °C i prosečnom dnevnom vlažnošću 66%, što može da dovede do srednje do umereno lične nelagodnosti. Kombinacija toplote i vlage po leti donosi česte pljuskove praćene grmljavinom, od kojih ponekad nastaju tornada. Dok se uragani (ili njihovi ostaci) povremeno kreću kroz oblast krajem leta i početkom jeseni, oni su često oslabljen dok ne stignu do Vašingtona, delom i zbog unutrašnje lokacije grada. Poplava reke Potomak je, međutim, izazvana kombinacijom visoke plime, talasa i oluje prouzrokovala znatna oštećenja imovine u Džordžtaunu.
Najviša temperatura ikad izmerena u Vašingtonu je bila 20. jula 1930. i 6. avgust 1918. i iznosila je 41 °C, dok je najniža temperatura izmerena tokom Velike mećave 1889. godine, 11. februara 1889. i iznosila je −26 °C. 37 dana godišnje je je toplije od 32.2 °C, a 69 noći je hladnije od tačke smrzavanja.


2009. procenjeno je da Vašington ima 599.657 stanovnika, što nastavlja trend rasta populacije ovog grada jer je prema popisu iz 2000. grad imao 572.059 stanovnika. Tokom radne nedelje stanovništvo Vašington prelazi i milion zahvaljujući mnogim ljudima redovno putuju na posao iz predgrađa u grad. Metropolitsko područje Vašingtona, koje obuhvata okolne okruge u Merilendu i Virdžiniji, je deveto po veličini u SAD sa populacijom većom od 5 miliona stanovnika. Ako se uzmu u obzir Baltimor i njegova predgrađa, onda Baltimorsko–Vašingtonsko metropolitsko područje broji preko osam miliona stanovnika, pa je tako četvrto po veličini u SAD.
Rasni sastav Vašingtona je bio 55,6% crnaca ili Afroamerikanaca, 36,3% belaca, 3,1% azijata, 0,2% Indijanaca, 4,8% drugih rasa, i 1,6% iz jedne ili više rasa. Hispanci su činili 8,3% populacije. Takođe je bilo 74.000 imigranata 2007. u Vašingtonu. Najviše emigranata je iz Salvadora, Vijetnama i Etiopije.
Jedinstven među gradovima sa visokim procentom afroamerikanaca, Vašington je imao značajnu crnu populaciju od stvaranja grada. Ovo je delimično rezultat oslobođenja robova na severnom delu Južnog SAD nakon Američkog građanskog rata. Prije ovog rata populacija crnaca u ovom regionu je dosezala tek 1% tadašnje populacije, dok su 1810., posle rata, crnci 10% populacije. Između 1880. i 1940. crnci su činili 30% stanovništva Vašingtona.
Crna populacija Vašingtona dosegla je vrhunac 1970. kada je činila 70% populacije. Od tada, međutim, ta populacija opada jer se crnci sele u okolna naselja. Neki stariji stanovnici su se vratili na jug zbog porodičnih veza i nižih troškova stanovanja. U isto vreme, bela populacija u gradu se stalno povećava, delom i zbog efekata gentrifikacije u mnogim crnačkim predgrađima. To je očigledno jer od 2000. zabilježeno je padanje crne populacije za 7,3% i porast bele populacije od 17,8%. Međutim, neki crnci, posebno oni sa višim stepenom obrazovanosti i mladi stručnjaci, se sele sa Srednjeg zapada i iz severnih država u Vašington. Vašington je top destinacijama za takve crnce zbog povećane mogućnosti za zapošljavanje.
Prema popisu stanovništva iz 2000. godine 30.000 odraslih stanovnika Vašingtona se izjašnjavaju kao gejevi, lezbijke ili biseksualci, što je 8,1% populacije grada. S obzirom na značajan broj LGBT osoba, istopolni brakovi su postali legalni od strane gradonačelnika Vašingtona koji je donio taj zakon. Ovaj grad je počeo izdavanje licenci za brak istopolnih parova u martu 2010.
Izveštaj iz 2007. utvrdio je da je oko jedne trećine stanovništva Vašingtona nepismeno. Ovo se pripisuje delom imigrantima koji ne znaju engleskom. Studija iz 2005. pokazuje da 85,16% stanovništva Vašingtona starosti od pet ili više godina i govore engleski samo kod kuće i 8,78% govore španski jezik. Francuski je treći govorni jezik i govori ga 1,35% populacije Vašingtona. Za razliku od visoke stope nepismenosti skoro 46% stanovništva ima završen koledž. Prema podacima iz 2000, više od polovine stanovnika Vašingtona su hrišćani: 28% su rimokatolici, 9,1% američki baptisti, 6,8% južni baptisti, 1,3% istočni ili orijentalni pravoslavci, a 13% su pripadnici drugih hrišćanskih veroispovesti. Stanovnici koji praktikuju islam čine 10,6% stanovništva, sledbenici judaizma čine 4,5%, a 26,8% stanovnika se pridržavaju drugih vera ili ne praktikuje religiju.


Tokom talasa nasilnog kriminala devedesetih, Vašington je bio poznat kao prestonica ubistava Amerike i često je bio rival Nju Orleansu po ubistvima za jednu godinu. Broj ubistava je dosegao vrhunac 1991. kada je za jednu godinu ubijeno 479 osoba, ali je nivo nasilja opao devedesetih. 2009 su ubijene 143 osobe u gradu, što je najmanji broj još od 1966. Sve u svemu nasilni kriminal je između 1995. i 2007. opao za 47%. Imovinski kriminal, uključujući krađe i pljačke e u istom periodu opao za 48%.
Kao i u većini velikih gradova kriminal je najveći u oblastima vezanim za bande i nelegalne droge. Naselja u severozapadnom Vašingtonu imaju manju stopu kriminala, dok se učestalost kriminala povećava na istoku.


Vašington je „novi grad“, odnosno planski građen grad. Nacrt za grad Vašington je najvećim delom delo Pjera Šarla Lanfana, arhitekte, inženjera, i gradskog planera francuskog porekla, koji je prvi put pristigao u američke kolonije kao vojni inženjer za markiza Lafajeta tokom Američkog rata za nezavisnost. Džordž Vašington je 1791. godine zadužio Lanfana da sačini plan budućeg glavnog grada. Lanfanov plan je bio modelovan u baroknom stilu i uključivao je široke avenije koje se zrakasto protežu iz pravougaonika i krugova, ostavljajući velikodušnog prostora za otvorene površine i pejzažno uređivanje. Marta 1972, Vašington je otpustio Lanfana zbog njegovog insistiranja na mikroupravljanju planiranjem grada, što je ishodovalo sukobima sa tri komesara koje je Vašington postavio da nadgledaju izgradnju grada. Endru Elikot, koji je do tada radio sa Lanfanom na pregledanju grada, je tada postavljen da završi planove. Iako je Elikot učinio izmene u izvornim planovima, uključujući i neke izmene u mreži ulica, ukupan dizajn grada se i danas pripisuje Lanfanu. Grad Vašington omeđavaju na severu ulica koja se danas zove Avenija Florida, Rok krik na zapadu, i reka Anakostija na istoku.
Kako se približavao početak 20. veka, Lanfanova vizija glavnog grada sa otvorenim parkovima i monumentalnim nacionalnim spomenicima postala je zamućena neuglednim naseljima i nasumično postavljenim zgradama, uključujući i železničku stanicu na Nacionalnom molu. Kongres je 1900. godine oformio Zajedničku komisiju, koju je vodio senator Džejms Mekmilan, sa zadatkom ulepšavanja ceremonijalnog jezgra Vašingtona. Plan, koji je postao poznat kao Mekmilanov plan, je završen 1901. On je uključivao ponovno pejzažno oblikovanje placa Kongresa i Mola, izgradnju novih saveznih zgrada i spomenika, uklanjanje neuglednih naselja, i uspostavljanje novog gradskog sistema parkova. Arhitekte koje je zaposlila komisija su zadržali izvorni tlocrt grada, i njihov rad se smatra velikim završetkom Lanfanovog nameravanog dizajna.

Nakon izgradnje dvanaestospratne stambene zgrade „Kairo“ 1899, Kongres je usvojio Zakon o visini zgrada, koji je propisao da nijedna zgrada ne može biti viša od Kapitola. Zakon je izmenjen 1910. tako da je visina zgrada ograničena do širine ulice na koju izlazi plus 20 stopa (6,1 m). Silueta Vašingtona je i danas niska i široka, u skladu sa željama Tomasa Džefersona da učini Vašington „američkim Parizom“ sa „niskim i podesnim“ zgradama na „laganim ulicama punim vazduha“. U ishodu, Vašingtonov spomenik ostaje najviša građevina u Okrugu Kolumbija. Međutim, visinsko ograničenje u Vašingtonu je napadano kao osnovni razlog zašto grad ima ograničenu ponudu pristupačnih stanova i saobraćajne probleme kao rezultat eksurbanizacije. Kako bi izbegle visinsko ograničenje okruga, visoke zgrade nadomak centra se često grade na drugoj obali reke Potomak u Roslinu (Virdžinija).
okrug je podeljen u četiri kvadranta nejednake površine: severozapadni (NW), severoistočni (NE), jugoistočni (SE) i jugozapadni (SW). Koordinatne ose koje dele kvadrante polaze iz Kapitola SAD. Sva imena ulica uključuju i skraćenicu kvadranta kako bi ukazali na položaj. U najvećem delu grada, ulice su postavljene u pravougaonoj mreži, pri čemu su ulice koje se prostiru pravcem istok-zapad imenovane slovima (na primer, C Street SW) a one koje se pružaju pravcem sever-jug rednim brojevima (na primer, 4th Street NW). Avenije koje se zrakasto pružaju iz kružnih raskrsnica su mahom nazvane po saveznim državama; ovako je predstavljeno svih 50 država, kao i Porto Riko i sam okrug. Neke ulice u Vašingtonu su posebno poznate, kao na primer Pensilvanija avenija, koja povezuje Belu kuću sa Kapitolom SAD, i K ulica, u kojoj su kancelarije mnogih lobističkih grupa. U Vašingtonu se nalazi 173 strane ambasade, od kojih se 57 nalaze na delu Masačusets avenije koji je poznat kao „Red ambasada“.


Arhitektura Vašingtona značajno varira. Od deset zgrada na vrhu liste „Omiljena arhitektura Amerike“ Američkog instituta arhitekata iz 2007, šest se nalaze u Okrugu Kolumbija, uključujući: Belu kuću, Vašingtonsku nacionalnu katedralu, Džefersonov memorijal, Kapitol SAD, Linkolnov memorijal i Memorijal vijetnamskim veteranima. Neoklasični, džordžijanski, neogotički i moderni arhitektonski stilovi su svi prisutni na ovih šest zgrada i na mnogim drugim istaknutim zdanjima u Vašingtonu. Među značajnim izuzecima su građevine izgrađene i stilu francuskog Drugog carstva poput Stare zgrade izvršne kancelarije i Kongresne biblioteke.
Van centra Vašingtona, arhitektonski stilovi su još raznovrsniji. Istorijske zgrade građene su pre svega u stilovima kraljice Ane, francuskih dvoraca, ričardsonovskom romanesknom, stilu džordžijanske obnove, boz-ar i mnoštvu viktorijanskih stilova. Kuće u redu su posebno prisutne i oblastima koje su se razvile nakon Američkog građanskog rata i po pravilu prate federalističke i kasne viktorijanske dizajne. U delu grada Džordžtaunu, koji je osnovan pre grada Vašingtona, nalazi se najstarija arhitektura okruga. Stara kamena kuća u Džordžtaunu je izgrađena 1765. i najstarija je postojeća zgrada u gradu. Većina sadašnjih kuća u ovom kraju, međutim, izgrađena je tek 1870-ih ili kasnije i održava kasne viktorijanske dizajne tog perioda. Univerzitet Džordžtaun, osnovan 1789, izdvaja se po svojoj lokaciji i predstavlja mešavinu romaneskne i arhitekture neogotike. Zgrada Ronald Regan je najveća zgrada u okrugu sa ukupnom površinom oko 288.000 m².


Vašington ima raznovrsnu ekonomiju u usponu, sa sve većim udelom profesionalnih i radnih mesta u oblasti poslovnih usluga. Bruto državni proizvod okruga je 2007. iznosio 93,8 milijardi američkih dolara, po čemu bi bio na 35. mestu u poređenju sa 50 američkih saveznih država. Savezna vlada je 2008. učestvovala sa oko 27% u ukupnom broju radnih mesta u Vašingtonu. Smatra se da ovo izoluje Vašington od prirodnih ekonomskih kriza, pošto savezna vlada nastavlja sa radom i tokom recesija. Pritom, prema podacima iz januara 2007, zaspoleni u saveznoj administraciji u oblasti Vašingtona činili su samo 14% ukupnog broja zaspolenih u saveznoj vladi. Mnoge organizacije poput pravnih kancelarija, nezavisnih preduzetnika (kako u oblasti odbrane tako i civilnih), neprofitnih organizacija, lobističkih firmi, sindikata, privrednih unija i organizacija i profesionalnih udruženja imaju svoja sedišta u ili blizu Vašingtona kako bi bili blizu savezne vlade. Prema podacima iz novembra 2008, nezaposlenost u široj oblasti Vašingtona iznosila je 4,4% i bila je najniža među 49 najvećih aglomeracija u SAD. Sam Okrug Kolumbija imao je stopu nezaposlenosti od 7,4% u oktobru 2008.
Vašington razvija i privredne oblasti koje nisu neposredno vezane za vladu, posebno u oblsti obrazovanja, finansija, javne politike i naučnih istraživanja. Univerzitet Džordž Vašington, Univerzitet Džordžtaun, Vašingtonski bolnički centar, Univerzitet Hauard i Fani Mej su pet najvećih poslodavaca u gradu nevezanih za vladu. U Vašingtonu je sedište pet kompanija na spiku Forčun 1000, od kojih su dve i na spisku Forčun 500.
Grad je postao lider u globalnim investicajama u nekretnine, iza Londona, Njujorka i Pariza. Expansion Magazine je 2006. rangirao Vašington kao jednu od deset najboljih oblasti u SAD za razvoj poslovanja. Vašington ima treći po veličini centar grada u Sjedinjenim državama po komercijalnom kancelarijskom prostoru, odmah iza Njujorka i Čikaga. Uprkos nacionalnoj ekonomskoj krizi iz 2008, Vašington je bio drugi na „Forbsovoj“ listi najboljih dugoročnih oblasti za nekretnine u SAD.
Napori u džentrifikaciji puštaju korena u Vašingtonu, posebno u oblastima okruga Logan, Šoa, Kolumbijskih visova, te koridora uz U ulicu i uz 14. ulicu. Krajem 1990-ih, razvoj je u nekim krajevima ojačan izgradnjom zelene linije Metrorejla, vašingtonskog metro sistema, koji ih je povezao sa centrom. Novi centar za kupovinu na Kolumbijskim visovima izgrađen u martu 2008. postao je prvi veći maloprodajni centar u okrugu u prethodnih 40 godina. Kao i u mnogim drugim gradovima, džentrifikacija ozdravljuje ekonomiju Vašingtona, ali su njene koristi neravnomerno raspodeljene po gradu i ona ne pomaže neposredno siromašnima. Stanovnici Vašingtona su 2006. imali prosečna godišnja primanja od $55,655, više od bilo koje od 50 američkih saveznih država. Međutim, 19% stanovnika su bili ispod linije siromaštva 2005, više od bilo koje države osim Misisipija, što ističe ekonomske razlike među stanovnicima grada.

Vermont (engl. Vermont) je savezna država u Sjedinjenim Američkim Državama. Nalazi se na severoistoku zemlje. sa 24.923 km² je 45. savezna država po ukupnoj površini, a 43. po kopnenoj površini. Ima 608.827 stanovnika, i od američkih država samo Vajoming ima manje stanovnika. Vermont je poznat po Zelenim planinama na zapadu i jezeru Šamplejn na severozapadu. Graniči se sa Masačusetsom na jugu, Nju Hempširom na istoku, Njujorkom na zapadu i kanadskom pokrajinom Kvebek na severu. Glavni grad je Montpilijer.
Vermont se sastoji od 14 okruga: Adison, Benington, Vašington, Vindam, Vindzor, Grand Ajl, Eseks, Kalidonija, Lamojl, Orindž, Orlins, Ratland, Frenklin, Čitenden.

Virdžinija je jedna od 52 države SAD. Prostire se na 110.785 km² i glavni grad joj je Ričmond.
Virdžinija je podeljena na 95 okruga i 39 nezavisnih gradova (gradova-okruga).
Okruzi su: Akomak, Albemarl, Alegejni, Amilija, Amerst, Apomatoks, Arlington, Bakingam, Bat, Bedford, Bland, Botetot, Bransvik, Bjukenan, Vajz, Vašington, Vestmorland, Vit, Voren, Gloster, Grejson, Grin, Grinsvil, Gučland, Dikenson, Dinvidi, Eseks, Jork, Kalpeper, Kamberland, Karolajn, Kerol, Kembel, Klark, Krejg, Lankaster, Laudon, Li, Luiza, Lunenburg, Medison, Meklenburg, Metjuz, Midlseks, Montgomeri, Nelson, Nortamberland, Northempton, Notovej, Nju Kent, Ogasta, Okrug kralja Vilijama, Okrug kralja i kraljice, Okrug kralja Džordža, Okrug princa Vilijama, Okrug princa Edvarda, Okrug princa Džordža, Orindž, Ostrvo Vajt, Patrik, Pauatan, Pejdž, Pitsilvejnija, Pulaski, Rapahanok, Ričmond, Roanok, Rokbridž, Rokingam, Rasel, Sari, Saseks, Sauthempton, Skot, Smit, Spotsilvejnija, Staford, Tazvel, Ferfaks, Flojd, Fluvana, Fokir, Frederik, Frenklin, Hajland, Halifaks, Hanover, Henrajko, Henri, Čarls Siti, Česterfild, Džajls, Džejms Siti, Šarlot, Šenandoa.
Gradovi-okruzi su: Aleksandrija, Bedford, Bjuna Vista, Bristol, Vejnsboro, Vilijamsburg, Vinčester, Virdžinija Bič, Galaks, Danvil, Emporija, Kavington, Kolonijal Hajts, Leksington, Linčburg, Manasas, Manasas Park, Martinsvil, Norfok, Norton, Njuport Njuz, Pitersburg, Pokoson, Portsmut, Radford, Ričmond, Roanok, Safok, Sejlem, Stenton, Ferfaks, Fols Čerč, Frederiksburg, Frenklin, Harisonburg, Hempton, Hopvel, Česapik, Šarlotsvil.

Viskonsin (engl. Wisconsin) je jedna od pedeset američkih saveznih država. Nalazi se na severu centralnog dela Sjedinjenih Američkih Država. Izlazi na obale dva od ukupno pet jezera iz grupe Velikih jezera, i to na jezero Mičigen (Lake Michigan) i Gornje jezero (Lake Superior), a graniči sa četiri američke savezne države: Ajovom, Ilinoisom, Minesotom i Mičigenom. Viskonsin se prostire na površini od 169.639 km², a po popisu iz 2008. ima 5.627.967 stanovnika. Glavni grad je Medison, a najveći grad Milvoki. Sastoji se od 72 okruga: Adams, Ajova, Ajron, Autagami, Baron, Bafalo, Bejfild, Bernet, Braun, Vajlas, Vašington, Vernon, Vinebejgo, Vokeša, Volvort, Vopaka, Vošara, Vošbern, Vud, Grant, Grin, Grin Lejk, Daglas, Dan, Dejn, Dor, Dodž, Ešland, Kaljumet, Kenoša, Kivoni, Klark, Kolambija, Kroford, La Kros, Langlejd, Lafejet, Linkoln, Manitovok, Maraton, Marinet, Market, Menomini, Milvoki, Monro, Ozaki, O Kler, Okonto, Onajda, Pepin, Pirs, Polk, Portidž, Prajs, Rasin, Rask, Ričland, Rok, Sent Kroj, Sojer, Sok, Tejlor, Trempelo, Florens, Fon du Lak, Forest, Čipeva, Džekson, Džeferson, Džuno, Šebojgan, Šono.


Prema popisu iz 2002. godine u Viskonsinu je živelo 5.363.675 stanovnika, od čega 6,4% mlađih od 5 godina, 25,5% je imalo od 5 do 18 godina, 55% stanovništva je imalo između 18 i 65 godina, a 13,1% je imalo preko 65 godina starosti. Žena je bilo 50,6%, a muškaraca 49,4%.
Još od otkrića Viskonsin je imao etnički heterogeno stanovništvo. Prvi beli doseljenici bili su francuski lovci na krzno, praćeni rudarima sa engleskog poluostrva Kornvol, koji su naselili jugozapadni deo zemlje. U sledećem talasu doseljavaju se "Jenkiji“, američko stanovništvo sa severoistoka SAD. U ranim godinama formiranja Viskonsina kao države, ovi doseljenici dominirali su u državnoj teškoj industriji, finansijama, politici i obrazovanju. Između 1850. i 1900. godine u Viskonsin pristiže veliki broj doseljenika iz Evrope, posebno Nemaca i skandinavaca, od kojih su najbrojniji bili Norvežani, kao i manje grupe Belgijanaca, Holanđana, Švajcaraca, Finaca, Iraca, Poljaka i ostalih. U HH veku, naročito u godinama posle Drugog svetskog rata značajna je migracija Meksikanaca i crnaca (Afro-amerikanaca) sa juga, koji su se uglavnom doselili u Milvoki. Po završetku vijetnamskog rata, u Viskonsin se doseljavaju i pripadnici naroda Hmong, srodni Kinezima.
Po svom etničkom poreklu, danas je u Viskonsinu najviše Nemaca, koji predstavljaju 42,6% stanovništva. Broj stanovnika nemačkog porekla je i mnogo veći, ali se ovaj procenat ljudi zvanično izjasnio o tome. Na drugom mestu su Irci - 10,9%, slede Poljaci - 9,3%, Norvežani - 8,5%, Englezi - 6,5%. Što se tiče rasnog opredeljenja najviše je belaca - 91,52%, slede crnci - 6,15%, azijci - 1,92%, Indijanci - 1,30% i narodi Okeanije - 0,08%. Latinoamerikanci svih rasa predstavljaju 3,35% stanovništva.
Po veroispovesti najviše je hrišćana - 85%, ostalih je 1%, a 14% stanovništva nije religiozno. Od hrišćanskih denominacija najbrojniji su protestanti - 55% i rimokatolici - 29%, ostalih je 1%.

Delaware (Delaver) je savezna država na istočnoj obali SADa. Delaware je poznat kao "Prva država", jer se tu ratificirao ustav 13 kolonija. Datum ratifikacije je 7.12. 1787.


Većine površine Delaware-a leži na atlantskoj obalnoj ploči. Na sjeveru granići sa Pennsylvaniom. Na istoku je granica sa New Jerseyom rijeka Delaware i Atlantski ocean; na zapadu i jug graniči sa Marylandom. Najveći grad je Wilmington a glavi grad je Dover. Jedna od najvećih vojnih zračnih baza leži blizu Dovera.


Delaware ima preko cijele godine moderatnu klimu sa prosječnim temperaturama od 0 - 24 °C i statističnih 208 sunčanih dana. Na klimu utječe Atlantski ocean pa je stoge preko cijele godine umjereno do vlažno vrijeme. Za vrijeme ljeta temperature dosegnu do 32 °C; a zimi se spuste do -5 °C.


Država Delaware, zaljev, rijeka i istoimeni Indijanci dobili su ime po Sir Thomasu Westu de la Warru, prvome guverneru Virginije, nakon što je kapetan Samuel Argall 1610 otkrio veliki zaljev sjeverno od Jamestowna. Argall je zaljev nazvao po barunu, ali ovaj time nije bio naročito impresioniran, i uskoro se vratio u Englesku. -Sjeverni kraj nastanjivalo je veliko Delaware pleme Unalachtigo, dok su južnije dijelom živjela plemena Cuscarawaoc i Nanticoke.

Roud Ajland, službeno Država Roud Ajlanda i Providens Plantaža (engl. The State of Rhode Island and Providence Plantations, Rhode Island) je najmanja savezna država Sjedinjenih Američkih Država te država sa najdužim službenim nazivom. Deo je regije Nova Engleska na severoistoku SAD. To je prva savezna država u Severnoj Americi koja je proglasila nezavisnost od Britanije, a istovremeno poslednja od „prvih 13 američkih kolonija" koja je ratifikovala Ustav Sjedinjenih država.

Zapadna Virdžinija (engl. West Virginia) je savezna država na jugoistoku SAD i na prostoru Apalača.[1] Na jugoistoku se graniči sa Virdžinijom, na jugozapadu sa Kentakijem, na severozapadu sa Ohajom, na severoistoku sa Pensilvanijom i na istoku sa Merilendom. Glavni i ujedno i najveći grad je Čarlston.
Zapadna Virdžinija je postala savezna država posle Konvencije u Vilingu i otcepljenja od Virdžinije tokom Američkog građanskog rata. Članica Unije postala je 20. juna 1863. Jedna je od nekoliko saveznih država u kojoj su vođene najznačajnije bitke Američkog građanskog rata. Zapadna Virdžinija je jedina savezna država koja je nastala otcepljenjem od Konfederativnih Američkih Država i jedina je savezna država (uz Nevadu) koja je nastala tokom Američkog građanskog rata.
Sastoji se od od 55 okruga: Apšer, Barbor, Berkli, Brakston, Bruk, Bun, Vajoming, Vebster, Vejn, Vert, Vecel, Vud, Gilmer, Grant, Grinbrajer, Dodridž, Kabel, Kalhun, Kana, Klej, Linkoln, Logan, Luis, Marion, Makdauel, Maršal, Mejson, Merser, Mingo, Mineral, Monongejlija, Monro, Morgan, Nikolas, Ohajo, Pendlton, Plezants, Pokahontas, Preston, Patnam, Rali, Randolf, Riči, Roun, Samers, Tajler, Taker, Tejlor, Fejet, Hardi, Harison, Hempšir, Henkok, Džekson, Džeferson.

Ilinois (engl. Illinois) je 21. američka savezna država. Glavni grad Ilinoisa je Springfild, koji je najpoznatiji kao rodno mesto američkog predsednika Abrahama Linkolna. Najveći grad države je Čikago, koji se nalazi na obali jezera Mičigen. Najveći deo stanovništva živi u Čikagu i njegovim predgrađima. Ilinois je savezna država od 1818. godine.


Kahokija Indijanci su bili većinski narod na prostoru današnjeg Ilinoisa. Najveći grad se nalazio u blizini sadašnjeg Kolinsvila. Civilizacija je nestala između 1400. i 1500. iz nepoznatih razloga. Sledeća moćna indijanska civilizacija koja je došla u ovaj kraj je bila Ilinivek. Ilinivek su dali ime Ilinoisu. U 17. veku mnogo Ilina je nestalo zbog napada plemena Irokeza.


Žak Marke i Luj Žolije su bili prvi od Evropljana koji su istraživali prostor današnjeg Ilinoisa. Zbog njihovih istraživanja, Ilinois je bio deo Francuskog carstva sve do 1763. kada su Britanci preuzeli vlast. Džordž Rodžers Klark je zvanično priključio Ilinois koloniji Virdžinija 1778. godine. Ilinois je bio u sastavu SAD-a 1783. godine. kada je Amerika dobila nezavisnost


Teritorija Ilinois je osnovana 2. februara 1803. godine sa glavnim gradom Kaskaskija. Godine 1818. Ilinois je postao 21. savezna država. Vlada je u poslednjem trenutku „luku Čikago" priključila teritoriji Ilinois, što se tada smatralo kontroverznom odlukom. Glavni grad je ostao Kaskaskia do 1819. kada su odlučili da se predsedništvo Ilinoisa preseli severnije u grad Vandalija. Amerikanci su se naseljavali u južni deo vrlo brzo, a severni dio Ilinoisa je ostao naseljen Indijancima. Tokom godina su se Amerikanci preseljavali severnije zbog rasta i poljoprivrednih potreba. S tim su Indijanci bili sve više iseljavani.
Neočekivana teška zima 1830 - 1831. je dobila nadimak „zima dubokog snega“. Ljudi nisu mogli da putuju od jednog mesta do drugog zbog količine snega. Putevi koji su vodili od grada do grada su bili uglavnom zatrpani. Te godine mnogi stanovnici su umrli zbog hladnoće.
Nadimak Ilinoisa je „Država Linkolna“ (Land of Lincoln) zato što je 16. predsednik SAD, Abraham Linkoln, veći deo života proveo u Springfildu u Ilinoisu. Zbog ogromne popularnosti Linkolna, Springfild je izabran da postane novi glavni grad države Ilinois.

Indijana (engl. Indiana, IN) bila je 19-ta američka država primljena u uniju. Smeštena je u regionu srednjeg zapada Sjedinjenih Američkih Država. Sa oko 6,3 miliona stanovnika, rangirana je kao 15-ta u stanovništvu i 17-ta u gustini naseljenosti. Njen najveći i glavni grad je Indijanapolis.

Indijana je raznolika država sa nekoliko velikih urbanih područja, nekoliko manjih industrijskih gradova i mnogih malih gradova. Poznata je po svojim sportskim timovima i sportskim događajima:NFL ekipi Indijanapolis Kolts, NBA tim Indijana pejsersi, Indijanapolis 500 auto-trke, najveći jednodnevni sportski događaj u svetu.

Južna Dakota (engl. South Dakota) je savezna država na srednjem zapadu Sjedinjenih Država Dobila je ime po Lakota i Dakota plemenima Sijuksa. Nekada je bila deo Teritorije Dakote, a savezna država je postala 2. novembra 1889. Površina Južne Dakote iznosi 199.730 kilometara kvadratnih a procena populacije iznosi malo iznad 800.000 stanovnika. Glavni grad je Pir, a najveći grad sa gotovo 160.000 stanovnika je Su Fols.

Južna Karolina (engl. South Carolina) je savezna država u „dubokom jugu“ Sjedinjenih Država. Graniči se sa Džordžijom na jugu, Severnom Karolinom na severu i izlazi na Atlantski okean na istoku. Prvobitno deo Provincije Karolina, Provincija Južna Karolina je jedna od 13 kolonija koje su proglasile nezavisnost od Britanske krune tokom Američke revolucije. Koloniji je ime dao kralj Čarls II u čast svog oca, Čarlsa I (Carolus je latinska verzija imena Čarls). Južna Karolina je bila prva država koja je izglasala ocepljenje od Unije i bila je država-osnivač Konfederativnih Američkih Država. Po Popisu u Sjedinjenim Državama 2010, Južna Karolina je 24. savezna država po broju stanovnika sa 4.625.384 stanovnika. Južna karolina se sastoji od 46 okruga a glavni grad je Kolumbija. Nadimak ove drzave je: "Drzava Palmi"

Juta (engl. Utah) je država na zapadu SAD. U Uniju je primljena 4. januara 1896, kao 45. država. Oko 80% stanovnika od ukupno 2.763.885 živi u oblasti Vasač front u čijem je središtu glavni grad, Solt Lejk Siti. Veći delovi ostatka države su gotovo nenaseljeni, što Jutu čini šestom najurbanizovanijom državom u SAD.[1] Ime „Juta“ je izvedeno iz imena plemena Ute što na ute jeziku znači „planinski narod“[2] Juta se graniči sa Arizonom na jugu, Koloradom na istoku, Vajomingom na severoistoku, Ajdahom na severu i Nevadom na zapadu. Takođe dotiče ćošak Novog Meksika.


Solt Lejk Siti je bio domaćin zimskih olimpijskih igara 2002. godine. Oko 60% stanovnika Jute su pripadnici mormonske crkve. Krajem 19. veka Juta je svojim rudnim bogatstvom privukla doseljenike. U Juti se nalazi najveći otvoreni rudni kop na svetu. Tu se nalazi rudnik bakra.

Kalifornija (engl. California) je savezna država na zapadu SAD, a proteže se uz obalu Tihog okeana i graniči s američkim saveznim državama Oregon i Nevada i meksičkom saveznom državom Baha Kalifornija na poluostrvu Donja Kalifornija. Površina Kalifornije je 423.970 km², broj stanovnika prema popisu iz 2008. je 36.756.666. Glavni grad je Sakramento.


Kalifornija leži rasedu San Andreas, spoju dve tektonske ploče, zbog čega su u regionu česti potresi.
Dva velika planinska lanca prolaze Kalifornijom od severoistoka ka jugozapadu: obalske planine na zapadu i Sijera Nevada na istoku. Time je zemlja podeljena na šest delova koji se fizički razlikuju.
Između ta dva planinska lanca leže doline Sakramento i San Hoakin koje su dobile ime po dve glavne reke i velike su oko 77.000 km².
Obalski pojas zauzima površinu od 109.000 km², a reke tog pojasa su kratke, izviru u planinskom području i imaju vode samo u kišnom razdoblju. Najvažnije reke su Salinas koji utiče u okean kod Montereja, Kvijama (Santa Marija) i Santa Ana.
Na istoku države je područje Sijera Nevada veliko oko 100.000 km². To se područje lagano spušta prema zapadu, a prema istoku je strmo i surovo.
Dolina rijeke Klamat je velika 20.000 km² i ispresecana je dubokim kanjonima.

Kalifornijski deo velikog bazena, koji se nalazi između rijeka Kolumbija i Kolorado s jedne i Sijera Nevade s druge strane je njegov istočni dio i prostire se na površini od 50.000 km². To je isušeno i divlje, razrovano područje sa Dolinom smrti u okrugu Injo.


Klima je u Kaliforniji uz obalu mediteransko-suptropska, a u unutrašnjosti stepska. Područje najsevernije obale je u okeanskoj klimi.

ZANIMLJIVOSTI O AMERICI

Prvi američki predsjednik,George Washington



...o američkim predsjednicima:

-Theodor Roosevelt je bio prvi nosilac braon pojasa u džudu

-Endru Jackson je živio s metkom u grudima

-Lindon Jonson imao je neobičnu naviku da ga sagovornik prati u toalet i da tamo s njim nastavi razgovor

- Abraham Lincoln,16.presjednik SAD bio je prepoznatljiv po piskutavom glasu, to je prvi predsjednik koji je život izgubio u atentatu.

-Woodrow Wilson bio je jedan od najobrazovanijih i drugi po redu dobitnik Nobelove nagrade za mir

-James Buchanan bio je jedini neženja među američkim predsjednicima.Ostalo je sumnjivo njegovo seksualno opredjeljenje.



Kulturne ikone: pita,jabuke ,bejzbol palica i američka zastava



Geslo (1776- ) E Pluribus Unum ( Iz mnogih jedno)

(1956- ) In God we trust ( U Boga se uzdamo )

Valuta: američki dolar ( $ )



Bjeloglavi orao-prikazan i na grbu SAD.Zaštita ove ugrožene vrste pomoćiće joj od istrebljenja



Buz Aldrin-1969. -Čovjek stupa na Mjesec






Zlatna groznica! Otkriće zlata u sjevernoj Kaliforniji 1848. izazvalo je nagli priliv kopača , ali život je bio surov i nisu svu uspjeli da steknu bogatstvo.




Martin Luther King-borac za ljudska prava



Malcolm X-američki crnački vođa (Oformio Organizaciju afroameričkog jedinstva)



Navajo(Navahu) dječak-pripadnik plemena Navajo Indijanaca



Nacionalni park Yellowstone,Wyoming

Četvrti u New Yorku: Bronx, Brookyn, Manhattan,Queens,Harlem Staten Island



Manhattan



Bronx



Ulica u Brooklynu



Harlem



Queens



Planina Rushmoore(Rašmor)u Južnoj Dakoti ,posvećena istaknutim američkim predsjednicima; s lijeva na desno:George Washington, Thomas Jefferson, Theodor Roosevelt, Abraham Lincoln



Katedrala sv Patrika u New Yorku




Američki fudbal (bejzbol) veoma je popularan u cijeloj zemlji



Lincoln-memorijalni centar u Washingtonu

Veličanstvena priroda Amerike 
izvor:B92.net

Američko Ministarstvo unutrašnjih poslova objavilo je kolekciju fotografija raznih pejzaža Sjedinjenih Država na svom Instagram profilu.


Instagram / USInterior

Fotografije su pravili profesionalci širom zemlje, a zbog njih je nalog prikupio još 30.000 pratilaca.

Ministarstvo unutrašnjih poslova zaduženo je za prirodne i kulturne resurse Amerike i zapošljava oko 70.000 ljudi širom zemlje samo u tu svrhu.

Predstavljamo vam najlepše pejzaže Amerike.


Instagram / USInterior


Instagram / USInterior

Instagram / USInterior



Instagram / USInterior

Instagram / USInterior

Instagram / USInterior

Instagram / USInterior
Instagram / USInterior

Instagram / USInterior

Instagram / USInterior



Instagram / USInterior