Forme mandale, kroz istoriju civilizacija zadržavajući svoje osnovne komponente, sadržavale su i simbole karakteristične za pojedinu civilizaciju. Danas ovaj simbol možemo da posmatramo kroz specifične simboličke prikaze Indije, Kine, Tibeta, Južne i Srednje Amerike, hrišćanstva, islama. Čitave kulture ogledale su se u različitim varijantama ovog simbola. Čak su i mnoge građevine i čitavi gradovi bili sagrađeni u formi mandale.

Konstruisanje mandale je za čoveka nekad imalo svoju svrhu: usmeravanje svesti na duhovnu dimenziju u čoveku i prirodi, te prepoznavanje i življenje večnog zakona. Mandala je zbog toga bila sredstvo harmonizovanja i jačanja unutrašnjeg bića.

I za čoveka danas mandale su zadržale svoj smisao. Radom K.G. Junga ispreplele su se drevna misao i savremena nauka. Proučavajući mandale koje su se javljale u crtežima i snovima njegovih pacijenata, K.G. Jung zaključuje da one izražavaju stanje u kome se nalazi psiha, i da su istovremeno sredstvo komunikacije svesnog i nesvesnog, koje u posmatraču budi vedrinu i osećaj da život ima svoj red i smisao.

Koristeći se formama mandale u psihoterapiji, on ih posmatra kao "instrumente uz čiju se pomoć u postojanje uvodi poredak". Zbog toga, kao definiciju mandale navodi stih iz Geteovog Fausta: "...oblikovanje, preoblikovanje večnog smisla, večni razgovor."
[You must be registered and logged in to see this image.]