Suša..

Amazonska reka..

Tambopata reka..

Aligatori..

Prašuma iz aviona..

Zaliv Halong..

Pirane..

Halong...

AMAZONIJA
U STILU INDIJANE DŽONSA



Dok stručnjaci upozoravaju da bi zbog nekontrolisanog krčenja šuma do 2040. godine zauvek moglo da nestane više od polovine "najvećih pluća sveta", ljubitelji prirode i pobornici ekologije hitaju na odmor u SiparinSivau- i, jedinstven ekološki rezervat Amazonije.

Amazonija (Amazonas) zauzima preko 40 odsto površine Brazila i u njoj se nalazi najveća prašuma na svetu, velika kao Evropa, koja proizvodi preko 40 odsto kiseonika na našoj planeti. U ovoj oblasti koja se proteže od podnožja Anda do Atlantskog okeana živi manje od 4 odsto stanovništva Brazila. Zato je vest da je otkriveno pleme čiji pripadnici do sada nisu umali nikakve kontakte sa spoljnim svetom, koju je početkom juna saopštila Brazilska kancelarija za Indijance, izazvala veliko interesovanje.



Mapa Amazonije

Pleme Metiktire broji oko 80 članova i živi u nepristupačnom delu prašume, daleko od kopnenih i vodenih puteva. Do ovog neobičnog otkrića došlo je kada su se dvojica pripadnika Metiktira iznenada pojavila u selu plemena Kauaru. Njihovo pojavljivanje samo je potvrdilo da ovaj deo sveta krije još mnoge tajne.

Ratoborne kume

Sa dužinom od 6.400 kilometara, od kojih preko 4.300 kilometara plovno, i preko 1.000 pritoka, Amazon je najveći vodeni sistem i vodom najbogatija reka na svetu. Prvi Evropljanin, Francisko de Oreljana, stigao je pre 1541. godine i reci dao ime po Amazonkama iz grčke mitologije na koje su ga podsetile žene iz domorodačkih plemena sa kojima se borio.



Amazonija

Amazon i raskošnu, na mnogim mestima još uvek netaknutu, prašumu kroz koju protiče danas ne brane ratoborna plemena već ekološke organizacije i pojedinci koji znaju o kakvoj se vrednosti radi, a u tome im svesrdnu pomoć daje lokalno stanovništvo istrajno u želji da sačuva svoj prirodni habitat od daljeg uništenja. Zahvaljujući tome, 1992. godine je osnovan trudom Asocijacije Amazonija prirodni i ekološki rezervat Sivau-Siparina, a tri godine kasnije otvoren i za turiste.



Deo sveta pun tajni

Ova zelena eko-oaza nalazi se na oko 500 kilometara severozapadno od Grada Manausa. Rezervat se prostire uz granicu brazilskih država Amazonas i Roraima na površini od 172.000 hektara, koju najvećim delom pokriva očuvana prašuma sa bogatom i raznolikom florom i faunom. U Sivau-Siparini živi preko 8.000 životinjskih vrsta od kojih su mnoge endemske i vrlo retke. Pripadnici plemena Kaboklo, koje broji oko 570 članova, većinom mlađih od 15 godina, jedini su stalni stanovnici ovog nacionalnog parka i čuvari ogromnog prirodnog bogatstva koji savesno brinu o svemu, ne dozvoljavajući prekomerno iskorišćavanje prirodnih resursa niti bilo kakvu aktivnost koja šteti ambijentu.

Avanturističkim dušama željnim odmora u stilu Indijane Džonsa, "vrata" rezervata su širom otvorena tokom cele godine. Po sletanju u Manaus do rezervata se nastavlja brodom. Posle tridesetak sati plovidbe rekama koje se lenjo probijaju kroz bujnu vegetaciju i uživanja u igri džinovskih vidri i rečnih delfina stiže se na neobično odredište.



Brod za saobraćaj na Amazonu

Turisti se smeštaju u malakose, kuće od drveta i slame izgrađene u domorodačkom stilu. O luksuzu ovde nema ni govora. Ipak, vodi se računa o potrebama urbanog gosta. Sve kuće imaju kupatila, a o apetitu turista računa vode izvrsne Kaboklo kuvarice čiji specijaliteti mogu da se probaju u simpatičnom restoranu gde su na meniju uglavnom jela od rečne ribe, među kojima mnoga od pirana, lokalno povrće i egzotično voće.

Svi na teren

Sivau-Siparina je idelano mesto da se uplovi, doživi i svim čulima oseti jedan sasvim drugačiji svet. Na mešavini portugalskog, engleskog i lokalnog dijalekta, narod Kaboklo se iskreno trudi da svoj zavičaj približi svakom gostu i obezbedi mu što prijatniji i zanimljiviji boravak. Rado će vas povesti u vožnju kanuom po rekama u kojima sem krvoločnih pirana i kajmana žuto-crvenih očiju živi i mnoštvo egzotičnih riba živopisnih boja ili u šetnju kroz prašumu kojom se širi miris vanile, uvesti vas u tajne njihovog ribarenja (u basenu Amazona živi preko 850 vrsta riba), odmeriti se sa vama u veštini gađanja lukom i strelom, prirediti vam "lov" na leptire raskošnih boja ili vas pozvati na partiju fudbala.

Iako većina pripadnika Kaboklo plemena nikada nije uživo ili na televiziji videla fudbalsku utakmicu, najvažnija sporedna stvar na svetu je i ovde ono bez čega se ne može. Čim se temperatura malo spusti, vođeni željom da njihova ekipa pobedi, na improvizovan, nevešto iscrtan teren istrčavaju svi, i oni od 60 i oni od 15 godina, neki u patikama, drugi bosonogi. Turisti su uvek dobrodošli.

Karlos, nekadašnji lovac na jaguare i džinovske vidre, a danas zadovoljni ribar, sa ponosom objašnjava kako je od osnivanja ovog jedinstvenog projekta zajednica porasla i kako su realizovane mnoge važne stvari. Osnovane su škole, eliminisana malarija, sprečen šverc tropskih biljnih i životinjskih vrsta, usred džungle osnovana je farma u kojoj se po strogim ekološkim standardima uzgajaju poljoprivredne kulture i stoka.

Kofer pun uspomena



Tipična kuća u selu Siparin

Kažu da je boravak u rezervatu Sivau- Siparina jedinstven i nezaboravan doživljaj koji zaokuplja i obogaćuje sva čula. O opasnostima nema ni govora, pod uslovom da se poštuju zakoni džungle i prirode, a čak i oni koji nisu skloni romantici nisu ravnodušni pred prizorom izlaska ili zalaska sunca. Uz širok, srdačan osmeh i iskrenu dobronamernost lokalnog stanovništva, brzo i lako se otkrivaju hiljade lica Amazonije.

Tokom boravka u njihovom selu, narod Kaboklo dozvoliće vam da učestvujete u svim aktivnostima zajednice. Da meljete brašno od manioka koje čini osnovu njihove kuhinje, spremite čorbu od rečne ribe, suvih rakova i lišća juke, ili pomognete da se od lijana i pruća ispletu korpe za voće.



Amazonski Indijanci

Pre polsaka u Sivau-Siparinu, sem otvorenog srca i želje za zbližavanjem sa prirodom, u kofer spakujte udobnu odeću. Nekoliko dugih pantalona za šetnju po prašumi, bermude i šorc za boravak na reci, pamučne majice sa kratkim i dugim rukavima, udobnu zatvorenu obuću, šešir ili kačket, sunčane naočare, kišnu kabanicu i nikako ne zaboravite sredstvo protiv dosadnih komaraca i drugih insekata kao ni fotoaparat i dvogled.



Zalazak sunca na Amazonu

U prtljagu ostavite malo mesta jer ćete sem predivnih uspomena iz ovog rezervata verovatno poželeti da ponesete i neku rukotvorinu. A ako tokom boravka osetite nostalgiju za civilizacijom, zaboravite telefon. Zahvaljujući satelitskoj anteni iz rezervata sa spoljnim svetom možete da komunicirate samo putem i-mejla, ako uopšte budete imali želju za tim.

P.Travel

Amazonska prašuma, čudo prirode


Amazonska prašuma proteže se na šest milijuna kvadratnih kilometara, zbog čega se smatra najvećom preostalom prašumom na Zemlji.

Ona prekriva oko trećine Južne Amerike, a uglavnom raste u poriječju Amazone. Poznato je kako sadrži više vrsta biljaka i životinja nego bilo koje drugo područje, a pod tim se misli na jednu petinu svjetskih ptica i jednu desetinu vrsta sisavaca.

Iskorištavanje prašume započeli su španjolski konkvistadori, nastavili su portugalski trgovci, da bi se napokon okušali i brazilski veleposjednici.

Danas, velika gospodarska udruženja iz Brazila, velikim dijelom rade na uništavaju amazonske prašume.

Smatra se da glavni razlog leži u gospodarskoj politici Brazila kada su krenula velika ulaganja, koja su prije svega trebala taj rubni dio regije uključiti u gospodarsku cjelinu zemlje.


Nažalost danas ova čuvena prašuma trpi neprekidnu sječu, a galvni razlog leži u potrebi za većim brojem novih pašnjaka i naravno plantaža.

Pored toga Amzona je u zadnje vrijeme sve više na udaru zbog toga što je nedavno na tom području pronađeno velik broj zlata i minerala.

Također zbog toga što se sve više radi na tome da se smanji velika količina stanovnika u najpopularnijim dijelovima Brazila te da se što više ljudi naseli u praznom području Amazonije.

Sječa prašuma donosi brojne probleme. Na taj način dolazi do pojačane erozije koja uzrokuje odnošenje tla, a u rijeke pritječe previše vode pa nastaju razorne poplave.

Na tim poljoprivrednim površinama dolazi do slabijeg uroda i nerodice. Nestanak prašuma znači i gubitak biljaka i životinja koje u njoj pronalaze dom. I, što je najvažnije kad vrsta jednom nestane, izgubljena je zauvijek!


ekologija

Amazonska prašuma, najveća i najstarija biljna formacija


Amazonska prašuma ili Amazonija najveća je svjetska prašuma koja zauzima oko jednu trećinu Južne Amerike oko rijeke Amazone. Ime joj je dao španjolski istraživač Francisco de Orellana 1542. godine. On je bio prvi Europljanin koji je otišao duboko u to područje gdje je vidio mnogo plemena žena ratnica koje su ga podsjetile na Amazonke iz grčke mitologije.

To se područje proteže kroz 9 država na više od šest milijuna kvadratnih metara, a 60% se nalazi u Brazilu. Izvor joj je smješten u peruanskim Andama, oko 150 km od Tihog oceana. Dubina rijeke ovisi o širini. U blizini grada Obidosa duboka je 130 metara, široka je do 50 km, a na samom ušću prelazi 250 kilometara širine. Voda u ogromnim količinama utiče u Atlantski ocean, više od 200.000 kubičnih metara vode u sekundi.

Procjenjuje se da ukupna količina vode iz Amazone iznosi više od 20% svih svjetskih voda. Izljev tolike količine vode dovodi do stvaranja pojasa slatke vode u Atlantskom oceanu širokoga 200 km.

Najveći dio korita rijeke ima vrlo blag pad, samo 2 centimetra po kilometru. Blagi pad njenog estuarija omogućuje da plimni valovi iz Atlantskog oceana dopru duboko u unutrašnjost. Na tom se području nalazi više od 200 rijeka, dok 17 rijeka koje utječu u Amazonu duže su od 1600 kilometara.

Amazona ima vode tijekom cijele godine, tako da je plovna i za velike oceanske brodove. Sa svojim pritocima čini oko 60.000 km dugu mrežu plovnih puteva.


Amazonska prašuma je najveća i najstarija biljna formacija na Zemlji. To je područje sa najvećom svjetskom bioraznolikošću i čini 25% svih šuma na Zemlji. Tamo nema godišnjih doba, postoje samo vlažna i manje vlažna razdoblja. Na tom se području nalaze tisuće i tisuće najrazličitijih životinja i biljaka. Na prosječnom kvadratnom kilometru Amazonskog područja nalazi se 750 vrsta biljaka, 125 vrsta sisavaca, 400 vrsta ptica, 100 vrsta gmazova i 16 vrsta vodozemaca. Procjenjuje se da u Amazoniji živi između 2.500-3.000 vrsta riba, usporedbe radi, na cijeloj planeti živi oko 6.650 vrsta slatkovodnih riba. Od studenog do lipnja nastupa tzv. kišna sezona. Tada se potapaju golema područja koja su idealno mjesto za mriješćenje mnogih vrsta riba.

Na području Amazonije živjelo je, do dolaska europskih osvajača, više od 2 milijuna domorodačkih Indijanaca, a sada ih je manje od 200.000. Većina ih živi poput nomadskih poljodjelaca. To znači da kratko ostaju na jednom mjestu gdje love, skupljaju jestive biljke, uzgajaju kukuruz i grah te presele na drugo mjesto. Dolaskom kolonizatora njihov se svijet promijenio, mnogi su umrli od zaraznih bolesti (poput gripe i kozica) koje su donijeli Europljani, a na koje Indijanci nisu bili otporni.

Амазонија

Из Википедије, слободне енциклопедије




Амазонија (порт. Floresta Amazônica или Amazônia) је велико шумско пространство (прашума) на северу Јужне Америке. Име је добило по реци Амазон. Заузима око 5,5 милиона квадратних километара површине. Налази се на територији девет држава: Бразил (60% прашуме), Колумбија, Перу, Венецуела, Еквадор, Боливија, Гвајана, Суринам и Француска Гвајана.

Геолози сматрају да су Анди, приликом судара геолошких плоча, заокружилисве воде Јужне Америке. Ерозијом источне обале оне су потекле ка Атлантском океану, створивши Амазонији, тзв. плућа данашњег човјечанства.