Srpske kraljevske dinastije

Vojislav, utemeljitelj dinastije




-Mihailo Vojislavić, knez Duklje (1051-1077), kralj (1077-1081),

-Konstantin Bodin, kralj Duklje (1081 - 1101), sin kralja Mihaila,

-Jakvinta,kraljica,udovica kralja Bodina,

-Dobrosav I,kralj Duklje,

-Dobrosav II, kralj Duklje,

-Kočopar, kralj Duklje,

-Đorđe, kralj Duklje (1116-1118 ) i (1125-1135),

-Grubeša, kralj Duklje (1118-1125),

-Vladimir, kralj Duklje (1104-1116),

-Gradihna, kralj Duklje (1135-1146),

-Radoslav, kralj Duklje (1146-1181),

-Mihailo II, kralj Duklje (1181-1186),

-Desislava, kraljica Duklje,

Kneževina Srbija (Paganska Srbija, VII vek-836)

Prvi Vladari I Knezovi Srba i Srbije (Sedmi vek-836)
Knez Srba (Doveo Srbe na Balkan u vreme vladavine Bizantinskog Cara Heraklija (610-641), VII vek-660; ne zna se njegovo ime, umro je 680)
Svevlad (660-679, Knez Srbije)
Selimir (679-680, Knez Srbije)
Vladin (680-700, Knez Srbije)
Ratimir (700-730, Knez Srbije)
Višeslav (730-780, Knez Srbije)
Radoslav (780-822, Knez Srbije)
Prosigoj (822-836, Knez Srbije)

Kneževina Srbija (Krštena Srbija, 836-1035)

Vlastimirovići (836-960)
Vlastimir (836-863, Knez Srbije; sin Kneza Prosigoja)
Mutimir (863-891, Knez Srbije)
Pribislav Mutimirović (891-892, Knez Srbije)
Petar Gojniković (892-917, Knez Srbije)
Pavle Branović (917-920, Knez Srbije)
Zaharije Pribisavljević (920-924, Knez Srbije)
Bugarska Okupacija (924-927)
Časlav Klonimirović (927-960, Knez Srbije)

Tihomirovići (960-1035)
Tihomir (960-980, Knez Srbije)
Ljutomir (980-1003, Knez Srbije)
Ljutomirov Sin (1003-1030, Knez Srbije; ne zna se njegovo ime)
Ljutovit (1030-1035, Knez Srbije)

Kneževina Duklja (1035-1077)
Kraljevina Duklja (1077-1118 )

Vojislavljevići (1035-1118 )
Stefan Vojislav (1035-1050, Knez Duklje, Raške, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Mihailo I (1050-1077, Knez i Kralj Duklje, Raške, Bosne, Zahumlja, Travunije i Neretljanije, 1077-1081; prvi Srpski Kralj)
Konstantin Bodin (1081-1101, Kralj Duklje, Raške, Bosne, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Mihailo II, Bodinov sin
Dobroslav, Bodinov polubrat
Kočopar (1101-1102, Kralj Duklje, Raške, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Vladimir (1102 – 1114, Kralj Duklje, Raške, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Ðorđe (1114 – 1118, Kralj Duklje, Raške, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)

Velika Župa Raška (1118-1166)

Uroševići (1166-1165)
Uroš I (1118-1140, Veliki Župan Raške, Duklje, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Uroš II (1140-1161, Veliki Župan Raške, Duklje, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)
Desa (1161-1165, Veliki Župan Raške, Duklje, Zahumlja, Travunije i Neretljanije)

Tihomir (1165-1165, Veliki Župan Raške, Duklje, Zahumlja, Travunije i Neretljanije; brat Stefana Nemanje)

Velika Župa Srbija (1166-1217)
Kraljevina Srbije (1217-1346)
Carevina Srbija (1346-1371)

Nemanjići (1196-1371)
Stefan Nemanja (1166-1196, Veliki Župan Srbije)
Stefan Prvovenčani (1196-1217 i Kralj Srbije 1217-1228; prvi Kralj Srbije)
Stefan Radoslav (1128-1233, Kralj Srbije)
Stefan Vladislav (1233-1243, Kralj Srbije)
Stefan Uroš I (1243-1276, Kralj Srbije)
Stefan Dragutin (1276-1282, Kralj Srbije)
Stefan Uroš II Milutin (1282-1321, Kralj Srbije)
Stefan Uroš III Dečanski (1321-1331, Kralj Srbije)
Stefan Uroš IV Dušan (1331- 1326, Kralj Srbije i Car Srbije 1346-1355)
Stefan Uroš V, Uroš (1355-1371 Car Srbije)

Knezevina Srbija (1371-1402)
Despotovina Srbija (1402-1459)

Lazarevići (1371-1427)
Lazar I Hrebljanović (1371-1389, Knez Srbije)
Stefan III Lazarević (1389-1402, Knez Srbije i Despot Srbije 1402-1427)

Brankovići (1427-1456)
Ðurađ I Branković (1427-1456, Despot Srbije)
Lazar II Branković (1456-1458, Despot Srbije)
Stefan Branković (1458-1459, Despot Srbije)

Kotromanići (1459)
Stefan IV Tomašević (1459, Despot Srbije)

Srbija pod Osmanskom okupacijom (1459-1804)

Vladari obnovljene Srbije

Karađorđe Petrović (1804-1813, Vožd prvog Srpskog ustanka)

Srbija pod Osmanskom okupacijom (1813–1815)


Kneževina Srbija (1815-1882)

Obrenovići (1815-1842)
Miloš Obrenović I (21 Novembar 1815-13 Jun 1839, Knez Srbije)
Milan Obrenović II (13 Jun 1839-9 Juli 1839, Knez Srbije)
Mihailo Obrenović III (17 Mart 1840-14 Septembar 1842, Knez Srbije)

Karađorđevići 1842-1858
Aleksandar Karađorđević (14 Septembar 1842-23 Decembar 1858, Knez Srbije)

Obrenovići (1858-1882)
Miloš Obrenović I (24 Decembar 1858-26 Septembar 1860, Knez Srbije)
Mihailo Obrenović III (26 Septembar 1860-10 Jun 1868, Knez Srbije)
Milan Obrenović IV (2 Juli 1868-6 Mart 1882, Knez Srbije)

Kraljevina Srbija (1882-1918 )

Obrenovići (1882-1903)
Milan I (6 Mart 1882-6 Mart 1889, Kralj Srbije)
Aleksandar I (6 Mart 1889-11 Jun 1903, Kralj Srbije)

Karađorđevići, 1903-1918
Petar I (15 Jun 1903-1 Decembar 1918, Kralj Srbije i Kralj Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, 1 Decembar 1918-16 Avgust 1921)

Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca (1918-1921)
Kraljevina Jugoslavija (1921-1945)

Karađorđevići, 1918-1945
Aleksandar I (1 Decembar 1918-6 Januvar 1929, Kralj Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca i Kralj Jugoslavije, 6 Januvar 1929-9 Octobar, 1934)
Petar II (9 Octobar 1934-29 Novembar1945, Kralj Jugoslavije i Kralj Jugoslavije u egzilu, 29 Novembar1945-3 Novembar 1970)

Car Jovan Nenad  je bio samozvani srpski car, koji je stvorio kratkotrajnu nezavisnu državu na području današnje Vojvodine 1526/1527. godine.

Bitkom na Mohačkom polju 29. avgusta 1526 Turci su uništili vojsku ugarsko-češkog kralja Ljudevita Jagelovića, koji je i sam tu poginuo. Posle ove bitke Ugarska prestaje da postoji kao nezavisna država, a njena teritorija biva podeljena između Turskog i Habsburškog carstva.

Kralj Ljudevit nije imao dece, te se Ugarska podeli na dve stranke: jedna stranka izabere za kralja Ivana Zapolju, uglednog ugarskog vlastelina, a druga stranka proglasi kraljem Ugarske Habsburgovca Ferdinanda, šuraka Ljudevitova. U borbu između ovih suparnika umešao se i vođa srpskih plaćenika, Jovan Nenad, koga su savremenici, zbog crnomanjastog lica, zvali Crni Čovek.

Ne zna se tačno ko je bio Jovan Nenad. On sam je tvrdio da je potomak vizantijskih i srpskih vladara. Neki savremenici su ga smatrali izdankom srpskih despota, a drugi čovekom niskog roda. Neki izvori kazuju da je rođen u godini zveri 1492. Postoji verovanje da je od te godine (od sedamhiljadite po vizantijskoj eri, 5508+1492=7000, nastao vtori vek, kad svakog trenutka može da bude propast sveta. On se odmah posle Mohačke bitke pojavio između Tise i Dunava na čelu jedne srpske čete, za kratko vreme proterao je Turke iz Bačke i zagospodario nad celom Bačkom, kao i nad delovima Banata i Srema. Time je stvorio jednu privremenu nezavisnu državu, za čiju je prestonicu izabrao Suboticu. Na vrhuncu moći, Jovan Nenad se u Subotici krunisao za srpskog cara.


Srpsko carstvo Jovana NenadaVojska mu je bivala svakim danom sve veća i početkom 1527. godine brojala je oko 15.000 ljudi. Kada su njegovi protivnici zauzeli Suboticu, Car Jovan Nenad je preneo svoju prestonicu u grad Segedin.

U prvi mah Car Jovan Nenad je pristao uz Zapolju, ali mađarski plemići, čija je imanja po Bačkoj prisvojio, udaljiše Zapolju od njega, te on početkom 1527. godine pristane uz Ferdinanda. Borbe oko ugarskog prestola smatrao je Car Jovan Nenad samo privremenim zanimanjem, a glavnim zadatkom smatrao je borbu protiv Turaka za oslobođenje srpskih zemalja. Ferdinand se nalazio u prvoj polovini 1527. izvan Ugarske, pripremajući se za borbu protiv Zapolje, koji je u to vreme slao jednu vojsku za drugom protiv Cara Jovana Nenada, da ga uništi pre Ferdinandova dolaska u Ugarsku.

Prvu Zapoljinu vojsku, pod vođstvom Vladislava Čakija (Csaky), porazio je Car Jovan početkom aprila, a u pokolju pogine i sam Čaki. I drugu vojsku kralja Zapolje, pod vođstvom erdeljskog vojvode Petra Perinjija, pobedio je Car Jovan krajem aprila kod Seleša na Tisi, a Perinji se s mukom spasao. Treća vojska, celokupna snaga Erdelja i gornje Ugarske, pod vođstvom Perinjija i biskupa Cibaka, odnese, krajem juna, na Sedfalskom polju pobedu nad carevim četama. U krvavom pokolju pade oko 8.000 carevih ljudi.

U roku od mesec dana car se opet pribrao od strašnog poraza i popunio je proređene redove svojih četa. U to vreme je ušla u Ugarsku i Ferdinandova vojska, te Car Jovan krene njoj u susret. Usput je svratio u Segedin, gde ga iz zasede smrtno rani puščanim zrnom jedan Zapoljin pristalica, te car umre od rane 26. jula 1527. u Tornjošu, nedaleko od Segedina. Vojska Ferdinandova naiđe na slab otpor, jer su Zapoljine čete bile proređene i izmorene borbom protiv Cara Jovana, te Ferdinand za kratko vreme protera Zapolju iz Ugarske. Posle smrti Cara Jovana, njegova vojska se za kratko vreme rasula, i to je bio kraj i njegove države. Kako tvrdi Veselin Dželetović (Poslednji srpski car - Jovan Nenad, Poeta - Beograd, 2007), od pojave cara Jovana Nenada Vojvodina Srpska je uvek po svojoj državotvornoj misli ulazila u sastav Srpske Države. To svoje državotvorstvo Vojvodina Srpska je ispoljavala u oružanim ustancima naroda, u planovima i predstavkama grofa i despota Đorđa Brankovića, patrijarha Arsenija III Čarnojevića, u predstavkama i odlukama Narodnih Sabora, naročito Temišvarskog Sabora iz 1790, na čuvenoj Majskoj Skupštini 1848, i Blagoveštanskom Saboru 1861. u Sremskim Karlovcima.


Srpski car Jovan NenadTokom vremena, Car Jovan Nenad je postao legendarna figura za Srbe. Mnogi istoričari ga smatraju začetnikom današnje Vojvodine, a u Subotici mu je podignut spomenik sa natpisom: „Tvoja je misao pobedila“.

Prema Aleksi Iviću (Istorija Srba u Vojvodini, Novi Sad, 1929), glavna zasluga cara Jovana leži u tome što je on prvi došao na misao da na zemljištu južne Ugarske stvori zasebnu pokrajinu slovenskog karaktera. On je tu misao i ostvario, te je time postao začetnik današnje Vojvodine. Njegovom smrću, uništena je i njegova tvorevina, ali ideja, koju je on uneo među Srbe u Ugarskoj, nije više mogla da se uništi.

ZAŠTO JE SVAKI NEMANJIĆ BIO STEFAN: Sigurni smo da nikada ne biste POGODILI!

U našoj najpoznatijoj srednjevekovnoj dinastiji bilo je jedanaest vladara koji su sebi dodali ime Stefan. Samo, to nije bilo lično ime, već je po sredi nešto sasvim drugo...

[You must be registered and logged in to see this image.]

Od velikog župana Nemanje pa do cara Uroša V bilo je u našoj najpoznatijoj (ali ne i jedinoj, daleko od toga) srednjevekovnoj dinastiji jedanaest Stefana i nijedan se nije zvao Stefan po rođenju.

O čemu se, onda, tu radi?

Radi se o tome da je Stefan bilo ime koje je svaki krunisani Nemanjić sebi dodavao ispred ličnog imena kao počasno ime, kao titulu, kao simbolički izvor legitimiteta da se vlada. U tom smislu i u takvoj nemanjićkoj upotrebi, ime Stefan je zapravo titula i praktično se može tretirati kao sinonim za reč “kralj/car”, sa posebnim simboličnim značenjem za Srbe.

Razlog ovakve prakse je verovatno povezan sa snažnim kultom Svetog Stefana u Vizantiji, gde je ovaj prvi hrišćanski mučenik i savremenik Isusov bio simbol carstva.

Sa druge strane, možda je ključnu ulogu igralo značenje grčke reči“stephanos” iz koje je nastalo i ime Stefan. Naime, ova reč znači “kruna, venac, čast, nagrada”, pa tako ime znači “okrunjen, ovenčan”. Kralj Stefan Prvovenčani je, može se rećipolupleonazam, jer Stefan već znači “ovenčan”.

Nemanja je bio prvi koji je svom imenu dodao ime Stefan, i stoga ga je svaki monarh iz loze Nemanjića dodavao, što zbog tradicije, što zbog sinonimnosti sa reči “vladar, kralj, car”, što zato da bi potvrdio svoje pravo da vlada. Sveti Stefan je takođe bio i svetac-zaštitnik srpske države i kod prvih Nemanjića se nalazio na reversu vladarskog pečata kao i na bazi kovanica.

Što se tiče imena Uroš, prvi kralj koji ga je nosio bio je Uroš I Hrapavi. Njegov sin Dragutin postao je kralj ali je predao vlast mlađem bratu Milutinu nakon što je pao sa konja; kada se oporavio tražio je natrag presto ali brat mu nije baš bio raspoložen za to pa je izbio građanski rat. Izašavši kao pobednik, verovatno da bi dao dodatni legitimitet svojoj vlasti, Milutin dodaje ime Uroš iza imena Stefan. Svom sinu takođe daje ime Uroš; njega znamo kao kralja Stefana Uroša III Dečanskog.

[You must be registered and logged in to see this image.]

Car Dušan sledi Milutinovu logiku, jer je i sam imao problema sa nasleđivanjem zbog čega je morao protiv oca da digne bunu 1331. godine i da preotme presto. S obzirom da je imao za kontra-pretendenta mlađeg polubrata Sinišu, i on verovatno dodaje ime Uroš da bi legitimisao svoju vlastkao jedini pravi naslednik Uroša III. I on, kao i deda mu Milutin, daje sinu ime Uroš. Može se dakle reći da su od petorice Uroša iz loze Nemanjića trojica istinski nosila to ime, dok su kod druge dvojice to bile simbolične titule.

Bosanski ban Tvrtko je usvojio praksu vezanu za ime Stefan 1377. godine kada se u manastiru Mileševa, pred moštima Svetog Save, krunisao za kralja Srbljem, Bosni, Pomorju, Humskoj zemlji, Donjim Krajem, Zapadnim stranam, Usori i Podrinju, te postao kralj Stefan Tvrto I iz loze Kotromanića.

Deluju pomalo smešne tvrdnje bošnjačkih istoričara koji pokušavaju da dokažu da je čovek dodao sebi titularno ime jer je vladao delom teritorije koja je bila nekada pod Nemanjićima.

Deluje mnogo verovatnije da je to uradio jer je pripadao srpskom kulturnom i identitetskom krugu, kao i zato što je kognatski pripadao dinastiji Nemanjić preko bake Jelisavete čiji je otac bio kralj Stefan Dragutin.

Bilo kako bilo, svih njegovih osam naslednika na bosanskom prestolu sebi su takođe dodavali ime Stefan, baš kao što je pre njih to bio slučaj u Raškoj. Sve se okončalo 1463. godine, sa poslednjim kraljem Stefanom Tomaševićem koji je takođe bio i poslednji despot Srbije. Osmanlije su mu došle glave.

Izvor: BP.rs / telegraf