Istinite kanibalističke priče!

Poznat po svom temeljitom istraživačkom duhu kao i stalnoj potrazi za zlatom, Kolumbo je uočio upečatljive obrede plemena koji su uključivali prinošenje ljudske žrtve i prehrane ljudskim mesom. Pleme je ubrzo postalo poznato među španjolskim mornarima koji su im dali ime „Canibales“ što bi u slobodnom prevodu značilo „okrutan i žedan“.

Povod za prakticiranje kanibalizma je teško utvrditi. Naučnici misle da se javio s razvojem ljudskih zajednica, isti tvrde da su ga sa posebnom slašću praktikovali i naši Balkanski preci. Dok su u vrijeme ledenog doba spravljali svoja jela često su na meniju imali pripadnika iste vrste.

Kanibalizam se koristio u dvije svrhe, dok su jedni jeli svoje komšije i prijatelje radi ispunjavanja ritualnih obreda, drugi su prinosili ljudsku žrtvu kako bi odobrovoljili božanstva. Moderno doba donijelo je i nove forme kanibalizma. Zabilježeni su slučajevi u kojima su civilizirani ljudi bili primorani na prehranu ljudskim mesom radi nesretnih slučajeva u kojima su se našli te zbog nedostatka hrane.

Kanibali nisu samo bezdušna bića koja se ne mogu zaljubiti. Oni imaju dušu i gaje posebne emocije, ali ljubav pokazuju unikatno. Oni jednostavno pojedu partnera koji im se dopada. Takav čin predstavlja najviši nivo seksualnog zadovoljstva. Postoje slučajevi u kojima se zaljubljeni kanibali svjesno serviraju partneru za večeru. Zbog toga treba po svaku cijenu izbjeći emotivno vezivanje za nekoga s takvim namjerama.

Za psihologe mnogi kažu da žive u svom svijetu, ali su definitivno u pravu kada ističu da ljudi sami sebe jedu. Način je jednostavan, treba samo promatrati mehaničke radnje nervoznih ljudi. Oni doslovno jednu nokte i zanoktice a psiholozi tvrde da je i to također kanibalizam.

Kanibalizam kroz istoriju nije bio vezan za neka daleka plemena na koja je Kolumbo slučajno naišao. Fenomen je bio prisutan globalno. Svoje komšije su jeli Azteci iz Južne Amerike, Mauri s Novog Zelanda, Egipćani pa čak i Holanđani.

Mistične ali i napredne civilizacije bilježe konzumiranje ljudskog mesa. Drevni Egipatski zapisi opisuju veliku sušu koja je prouzrokovala glad i trajala osam godina. Logičan slijed događaja se nagađa. Slike na Aztečkim piramidama u Južnoj Americi prikazuju trgovinu ljudskim mesom.

Kanibalizam je prisutan i na internetu na kojem se nudi sve i svašta. Elektronska trgovina je dovela do objave oglasa za potražnju ljudskog mesa a dobrovoljac se javio i bio pojeden. Kanibal je kažnjen ali i pušten nakon osam i po godina robije jer je Njemački zakon tada isticao da je taj fenomen „društveno nepodoban“ ali ne i ilegalan.

Ni savremenu umjetnost nije zabišao fenomen kanibalizma. Konceptualni umjetnik Marco Evaristi je na jednom od svojih „evenata“ zvanice ponudio vlastitim celulitom koji je uspješno odstranjen iz njegovog tijela hirurškim zahvatom.

Nakon svega teško je reći da su kanibali samo primitivni domoroci Karipskih otoka. Oni jesu možda jedini koji svakodnevno i polu-javno u 21 vijeku jedu članove plemenske zajednice. Njihove fotografije objavljujemo jer do slika drugih „savremenih“ kanibala nismo mogli doći. Fotografije pokazuju domoroce plemena Korowai iz indonezijske provincije Papua. Domoroci jesi kanibali ali možda nisu ni krivi za to, kanibalizam nije osnovni izvor njihove prehrane. Ti ljudi su postali kanibali radi čestih nestašica hrane, suša ali i ratova u kojima se plemenske zajednice nalaze. Korowai svakako plaćaju i cijenu za kanibalizam. Često se unutar plemena javljaju nepoznate bolesti koje čak imaju i imena i simptome.

Jesmo li onda sigurni samo ako ne zalutamo među Korowaie koji tvrde da su bijelci suviše slani? Izgleda da jesmo, razloga za strah imaju Japanci koji odgovaraju strogom ukusu kanibalizma ali i Japanke koje su za kanibale prava poslastica. -

Jedenje određenih dijelova ljudskog tijela, bez ostavljanja ikakvih tragova, daleko više proizlazi iz magije nego iz fetišizma i sakupljačkih sklonosti. Činjenica da se proždiru srce, jetra ili mozak protivnika da bi se preuzela njegova hrabrost i neustrašivost ukazuje na jedan daleko izvjesniji oblik uzročnosti od čuvanja lubanja, vilica i kostiju protivnika. Tako su npr. u Gvineji vračevi tumačili volju bogova iz iznutrica zarobljenika. Svi pomagači tog čina bi potom bili pozvani na gozbu prilikom izvršenja smrtne kazne da okuse jednu vrstu paprikaša koji se sastojao od srca, jetre i droba. Pleme Crna noga i i stanovnici drevnog Čilea prakticirali su «kardioantropofagiju» i otvarali grudni koš neprijatelja kako bi im grizli unutrašnje organe.

Ritualni zločin proizlazi iz elementarne magije a javlja se kao najsvirepiji oblik svete antropofagije, te i do današnjih dana ostaje barbarski, prinudan i tajanstven. On koristi religiju kao svoj izgovor, maskirajući svoje istinske porive koji se tiču individualne ili kolektivne osvete, mržnje ili koristoljublja. U nekim afričkim plemenima su inicirali djecu od malih nogu u ljude-pantere. Inicijacijski obredi se ne čine strogo zacrtanima već se prepuštaju mašti onih koji ih provode. U nekim slučajevima je neofit zasijecan po slabinama, prsima ili bilo kojem drugom dijelu tijela. Sama inicijacija je znala biti popraćena magijskim napjevima te svirepim iskušavanjima usred gozbe i plesa. U plemenu Diola u Kazamanku neofiti piju iz ljudske lubanje mješavinu palminog vina, krvi i dijelova tijela.
Ljudi-leopardi iz nekadašnjeg belgijskog Konga nastojali su loviti bijelce i time tjerati strah u kosti urođenicima. Emile Cailliet piše: « U ovoj oblasti inicijacija vračeva je praćena grozomornim scenama. Između ostalih iskušenja na koja se stavlja kandidat, nalaže se i da prinese ljudsku žrtvu, odabranu među njegovim najbližim rođacima, najčešće majku ili prvorođenu kćer. Kolje je na obrednom stablu neke mlačike čiji se sok miješa sa krvlju. Posvećenici je piju, a beživotno tijelo, ispečeno na vatri, dijeli se na dvanaest dijelova. Kosti stucane u prah, koriste se za izradu idola ili amuleta

PATOLOŠKI KANIBALIZAM

Upražnjavanje antropofagije s namjerom izlječenja nije dovodilo do samog ubojstva. Bolesnici su u XVI vijeku jeli komadiće mumija u svrhu okončanja svojih umišljenih bolesti počinivši time djelo kanibalizma. Propisivanje lijekova u obliku praha prikrivalo je taj grozni čin nekrofagije. Rimljani koji su pili krv gladijatora i zarobljenika bili su svjesniji svojih činova omofagije. Plinije stariji piše da su «epileptičari pili čak i krv gladijatora kao da su ovi živi pehari…smatrali su najdjelotvornijim lijekom ispijanje još vrele krvi, same ljudske krvi, ispijanje samog životnog daha sa otvora rane.»[10]
U slučaju pomlađivanja putem kanibalizma ubojstvo se čini razumljivijim, nagon za očuvanjem i halapljivost uzmiču pred estetskim i senzualnim a intezitet ne slabi ni u starosti. Seksualno zadovoljenje odnosi prevagu nad svim ostalim kod izopačenih i slabih pojedinaca. U istoj mjeri koliko i glad, zadovoljenje seksualnog nagona iziskuje svoju krvavu kupku, pa tako imamo primjer kraljeva s otoka Markizas koji nikada nisu oklijevali da prinesu kao žrtve svoje podanike u cilju pomlađivanja klonulih moći.

KANIBALIZAM I KNJIŽEVNOST

U pričama, pjesmama, kazalištima i folkloru nebrojenih naroda odražavaju se tragovi kanibalizma te on odražava svoje mjesto među ljudskim preokupacijama. Interes za kanibalizam se nije izgubio, razni putopisi, anegdote i stripovi, kao i filmovi dokazuju nam suprotno. Brojni pisci poput Voltera, Apolinera ili Žana de Reja oslikavaju strahote kanibalizma.

Kanibalizam predstavlja fenomen koji se, provlači kroz razna vremenska razdoblja i kulture. Primjera kroz povijest ima na pretek od rane ljudske povijesti, preko drevnih srednjoameričkih i polinezijskih naroda te srednjeg vijeka u Europi, pa do raznih situacija u ratnim uvjetima, kao i na primjerima ljudi zarobljenih u vremenskim nepogodama kada je konzumacija ljudskog mesa bila jedina mogućnost opstanka. Kanibalizam u današnje vrijeme je doveden na sam prag istrebljenja, zabrinjava me jedino činjenica koja moderne kanibale razlikuje od povijesnih a to je da njihov kanibalizam nije ni ritual koji im je nametnulo društvo, a ni pitanje života i smrti. Danas je to riječ o ljudima koji ubijaju, kasape, kuhaju i jedu dijelove ljudskog tijela iz čistog zadovoljstva i strasti pa je samim time i sam taj grozni čin još i grozniji od svih navedenih primjera.

10 najšokantnijih primera kanibalizma

Poznato je da samo mali broj vrsta jede primerke svoje vrste. Doduše, postoji nekoliko izuzetaka, ali u većini slučajeva, reč je o tabuu koji je nametnuo čovek.

Tokom istorije su se dešavali slučajevi, na primer, serijskih ubica koji su jeli svoje žrtve, i na kraju, obično završavali u ludnici. Međutim, šta se dešava kada čitava zajednica ima običaj da jede druge ljude?

10. Narod Asmat iz Nove Gvineje

[You must be registered and logged in to see this image.]
Majkl Rokfeler sa urođenicima

Asmati žive u udaljenom regionu Papue u Indoneziji, na pustom mestu oivičenom mangrovama, muljevitim zalivima i lagunama. Savremeni svet je saznao za njih tek 1950-ih. Među tradicionalne običaje Asmata spada lov na ljude i kanibalizam, mada se mnogi pripadnici suzdražvaju od ovog običaja u današnje vreme.

Međutim, upravo su Asmati osumnjičeni da su razlog nestanka Majkla Rokfelera 1961. godine. Priča kaže da je Rokfeler bio u potrazi za artefaktima koje bi odneo u SAD. Da li su Asmati pojeli Majkla Rokferela? Sva je prilika da se to desilo.

9. Ujedinjeni revolucionarni front

[You must be registered and logged in to see this image.]
Članovi URF-a

Ova grupa formirana je početkom 1990-ih u cilju borbe protiv vlade Sijera Leonea. Kao deo borbe, pripadnici organizacije praktikovali su ritualni kanibalizam. Ovi vojnici jeli su srce svojih neprijatelja kako bi poprimili njihovu snagu i zaplašili sve koji bi im se suprotstavili. Pričalo se da su pojeli i nekoliko mirovnjaka UN.

8. Maori

[You must be registered and logged in to see this image.]
Maori su bili prvi stanovnici Novog Zelanda

Maori su prvi nastanili Novi Zeland. Godine 1809. velika grupa ratnika upala je na evropski brod sa robijašima u znak odmazde zbog toga kako su Evropljani postupali sa sinom poglavice. Veći deo od 66 ljudi koliko ih se nalazilo na brodu bili su ubijeni i odneseni na obalu gde su ih pojeli. Nekoliko preživelih bilo je primorano da čitavu noć posmatra užasne scene sa broda.

7. Opsada Maarata

[You must be registered and logged in to see this image.]
Krstaški rat u 11. veku

Prvi krstaški rat u XI veku doveo je krstaše do Sirije. Koristeći Stari zavet kao vodič, Evropljani su upotrebili kanibalizam kao način da zaplaše neprijatelje. Neke istorijske knjige govore o vojnicima koji su pribegavali ovoj praksi jer su ostali bez ičega što bi jeli dok nisu stigli u Svetu zemlju. U tim knjiga navodi se kako su se vojnici hvalisali da su se najeli pečenih Saracena pre nego što bi krenuli u bitku.

6. Opsada Lenjingrada

[You must be registered and logged in to see this image.]
Surovo vreme opsade

Tokom Drugog svetskog rata, Nemci su držali Lenjingrad (današnji Sankt Peterburg) pod opsadom čitave tri godine. U tom periodu poginulo je 632.000 ljudi, 4.000 na Božić 1941. godine. Mnogo njih je pomrlo zbog gladi. Kružile su glasine da preživeli opstaju zahvaljujući kanibalizmu, i da su često iskopavali mrtve krijući se pod okriljem ledenih noći.

5. Severna Koreja

[You must be registered and logged in to see this image.]
Beda u Severnoj Koreji dovela do slučajeva kanibalizma

U skorije vreme, režim u Severnoj Koreji doveo je do opšte neuhranjenosti i izgladnelosti svojih podanika. Jaka suša od pre tri godine, a potom i ciklon, ostavili su za sobom 21.000 ljudi bez krova nad glavom.

U javnost su procureli izveštaji o kanibalizmu, a jedan slučaj govorio je o ocu koji je ubio svoje dvoje dece i pojeo ih, i o dedi koji je iskopao svoje unuke. Glad je, inače, veliki problem ove izolovane države, još od 90-ih prošlog veka.

4. Donerovci

[You must be registered and logged in to see this image.]
Dvoje pripadnika Donerske partije

Godine 1846. grupa od 37 stanovnika Ilinoisa, poznata kao “Donerska partija”, odlučila je da ode u Klaforniju trbuhom za kruhom. Krenuli su novim putem preko planina koji je neposredno pre toga bio otkriven, a koji je značajno skraćivao vreme putovanja.

Međutim, dogodilo se da su skrenuli sa planinske staze, i uskoro su bili zarobljeni u planini mesecima. Nekoliko ljudi su poslužili kao hrana drugima. To je, ujedno, najpoznatiji slučaj kanibalizma u američkoj istoriji.

3. Ragbi tim

[You must be registered and logged in to see this image.]
Mesto pada aviona

Godine 1973. avion urugvajske avio-kompanije, kojim se prevozio ragbi tim “Stela” iz Montevidea, srušio se u Andima u Čileu. Preživeli su se suočili sa hladnim vremenskim prilikama, bili su bez ikakvog grejanja i sa jako malo hrane.

Nakon što je još osmoro među njima nastradalo u snežnoj lavini, preostalih 16 putnika, morali su da pribegnu kanibalizmu kako bi ostali živi. Spas je stigao posle 72 dana.

2. Ser Džonatan Frenklin

[You must be registered and logged in to see this image.]
Frenklinova plovidba kroz Arktik

Kapetan ser Džon Frenklin napustio je 1845. Englesku kako bi pronašao poslednji neprohodni deo Sevrozapadnog prolaza, ploveći kroz arktičko područje. U Engleskoj je bio prava zvezda zbog svojih ranijih ekspedicija. Posle nekoliko dana dva broda su se zaglavila u ledu.

Kompletna posada od 126 ljudi je bila izgubljena. Godinama kasnije, tačnije 1981., tim naučnika iskopao je ostatke pomoraca. Pronađene su ljudske kosti sa otiscima zuba. O ovom događaju snimljeno je nekoliko filmova.

1. Karipska zapadno-indijska ostrva

[You must be registered and logged in to see this image.]
Kolumbo bio svedok kanibalizma?

Reč kanibal potiče od ove grupacije. Poput drugih urođeničkih plemena sa ove liste, karipsko pleme je praktikovalo kanibalizam kao znak pobede u ratu. Priča se da je Kolumbo video obrede kanibalizma i da nije u potpunosti razumeo to što je video.

Neki istoričari kažu da su sve priče o kanibalizmu izmišljene, i da su ih izmislili rani istraživači. Film “Pirati sa Kariba” kritikovan je zato što prikazuje karipsko pleme kao divlje kanibale.

blic.rs

HANIBAL LEKTOR IZ 16. VEKA Vođa porodice krvoloka za 25 godina pojeo 1.000 ljudi


Priča o Sauniju Binu opstala je do danas kako niko ne bi zaboravio kolika može da bude ljudska zloba. Priča se da je on sa svojim "klanom", tj. sa svojom porodicom pojeo 1.000 ljudi u roku od 25 godina.


Sauni Bin pred pećinom

Sauni Bin je rođen u Istočnom Lotijanu u Škotskoj krajem 16. veka. Odgajio ga je otac koji se bavio trgovinom i koji se nadao da će sin poći njegovim stopama, ali je Sauni veoma brzo shvatio da ga to ne zanima.

Bio je veoma mlad kada je upoznao ženu koja je bila isto tako besposlena i đavolasta kao on. Njih dvoje su udružili i nastanili u oblasti Benan Heda, na delu zemlje na obali zapadne Škotske. Živeli su u pećini dubokoj 200 metara i imaili su osam sinova, šest ćerki i 32 unuka.

Pošto niko od njih nije želeo da radi, preživljavali su od pljačke. Njihovi pohodi su uskoro postali nasilni – počeli su da love ljude iz zadovoljstva.

Članovi porodice ubijali su svoje žrtve i odvlačili ih u pećinu, komadali ih i jeli njihovo meso. Manje delove tela – ručne i nožne prste i delove mišića – kiselili su i solili.

Kada bi pojeli sve meso, kosti bi bacali u more i prelazili bi na sledeću žrtvu. Ali talasi su bili jaki i vraćali su kosti na obalu. Lokalno stanovništvo je uskoro primetilo šta okean izbacuje, pa su konačno shvatili šta se desilo sa nestalim seljanima.

Naoružani ljudi su počeli da traže krivce. Jedna grupa je ušla i u pećinu, ali je došla do zaključka da unutra ne bi mogli da žive ljudi.


Počeli su da optužuju nevine, koji su zbog misterioznih ubistava nepravedno ubijani.


Jedne večeri Binovi su opkolili čoveka i ženu koji su jahali na konjima, a onda su se iznenadili time što je čovek imao mač i pištolj. Muškarac se borio, ali je njegova žena umrla tokom borbe. Tada je na borbu naišla grupa putnika, a Sauni i njegov klan su pobegli u šumu. Ipak, putnici su uspeli da vide njihova lica.

Kralj Džejms VI je poslao 400 ljudi u poteru za Binovima. Ubrzo je njihova pećina otkrivena, a u njoj su pronađeni ostaci žrtava.

Binovi su zatvoreni u Edinburgu. Suđenja nije bilo, jer su njihovi zločini bili više nego očigledni.


Hanibal Lektor, filmski lik iz "Kad jaganjci utihnu"

Muškim pripadnicima klana odsecane su genitalije, ruke i stopala sve dok ne bi iskrvarili do smrti. Žene su vezali kaišem i terali ih da gledaju kako muče muškarce, a onda su ih žive spljivali.

Ali Binovi se ni u jednom trenutku nisu pokajali zbog onoga što su uradaili. Do poslednjeg trenutka su se ponašali divlje.

Istoričari na priču o Binovima gledaju kao na deo narodnog folklora. Ne postoje podaci da su oni uhapšeni i smaknuti, što je čudno, jer je kralj Džejms VI navodno pokrenuo poteru. O njima se često pričalo tokom 18. veka, kada su Englezi pokušavai da predstave Škote kao varvare.



blic

Ovo  je u stvari dokaz kako su u svjetskoj kinematografiji upravo horori inspirisani stvarnim događajima najbolji. Filmovi su poredani hronološki, po godinama objavljivanja.


Psiho (Psycho) – 1960
Režija: Alfred Hitchcock
Uloge: Anthony Perkins, Janet Leigh.
Film: Priča o psihički nestabilnom vlasniku hotela i podvojenoj ličnosti, u filmu predstavljenom pod imenom Norman Bates. Jedan od najboljih horora svih vremena sa legendarnom scenom ubistva u tuš kabini.
Istinita priča: Lik Normana Batesa je inspirisan serijskim ubicom Edwardom Theodorom, poznatijim kao Ed Gein. Uhapšen je 1957. godine zbog ubistva dvije žene i iskopavanja leševa drugih žena koje su ga u njegovom umu podsjećale na preminulu majku koja ga je fizički kažnjavala svaki put kada bi pokušao da uspostavi prijateljstvo s nekim. Otac mu je bio alkoholičar, a majka je nakon očeve smrti ostala vezana za invalidska kolica. Prvi zločin počinio je 1957. godine, a policija je nakon toga otkrila da je počinio čitavu seriju ubistava. Pretražujući njegovu kuću, pronašli su: ljudske skelete, kosti, nekoliko stolica koje su bile prekrivene ljudskom kožom, ženske lobanje sa ušivenim ušima, zdjele izrađene od ljudskih lobanja, kaiš izrađen od ženskih bradavica, ženske nokte, maske izrađene od ljudske kože itd. Osuđen je na doživotni boravak u instituciji za mentalno poremećene osobe u kojoj je i preminuo 1984. godine u 77. godini života. Njegov grob je oskrnavljen više puta, a nadgrobna ploča je 2000. godine ukradena. Osim “Psiha”, bio je inspiracija i za filmove “Teksaški masakr motornom pilom” i “The Silence of the Lambs”. Tekst numere “Dead Skin Mask” grupe Slayer inspirisan je njegovim zločinima, a grupe Mudwayne i Blind Melon su također o njemu napisale pjesme 1992 i 1995. godine.

Teksaški masakr motornom pilom (Texas Chainsaw Massacre) – 1974/2003
Režija: Tobe Hooper
Uloge: Marilyn Burns, Paul A. Partain, Edwin Neal, Jim Siedow, Gunnar Hansen
Film: Skupina tinejdžera putujući kroz ruralne dijelove Texasa biva zarobljena od strane porodice psihički poremećenih osoba i kanibala koju predvodi Leatherface. U filmu  nosi masku izrađenu od ljudske kože i masakrira žrtve.
Istinita priča: I ovaj film je baziran na zločinima koje je počinio Ed Gein, sa razlikom da Leatherface u filmu ubija sa motornom pilom, a Ed Gein je svoje žrtve ubio iz pištolja. Kuća u kojoj je snimljen danas je restoran, a posjetioci uglavnom svoja mjesta rezervišu u sobi u kojoj je snimljena kanibalistička scena.