Jezera

Karakul: Mrtvo more na krovu sveta

Slano jezero Karakul nalazi se na gotovo četiri hiljade metara nadmorske visine, ugnežđeno između snežnih vrhova tadžikistanskog platoa Pamir i predstavlja jedno je od najviših jezera na svetu.


Jezero Karakul

Smatra se da je jezero nastalo nakon udara meteora pre više miliona godina, a njegove vode čine pravu oazu usred negostoljubivog i kamenitog pejzaža Pamira. U viktorijansko doba ovi predjeli su smatrani "krovom sveta".

Uprkos svojoj lepoti, ovo jezero je prilično beživotno, a meštani tvrde da je, zbog količine saliniteta i gustine vode, jedrenje gotovo nemoguće, jer postoji velika opasnost od prevrtanja čamca. Zbog toga su dizajnirali posebne čamce sa olovnim balastom na dnu.

Što je voda gušća, to su predmeti koji plutaju manje stabilni, jer je dubina plutanja sve manja.



Karakul je prilično negostoljubiv i prema svojim malobrojnim stanovnicima, maloj zajednici Kirgizijaca koji žive u selu nazvanom po jezeru. Zajednica opstaje zahvaljujući nomadskom stočarstvu i uzgoju ovaca i koza.

Seljani leta provode na visokim pašnjacima, a zimi se vraćaju u selo kako bi nekako pregrmili ekstremno niske planinske temperature koje padaju i do -45 stepeni Celzijusa.

Jezero je čuveno po svojoj promjenivoj boji, koja reflektuje okolne vrhove i sjaji tamnozelenom, azurnom ili svetloplavom bojom, u zavisnosti od svetla. Kada sunce zađe iza planinskih vrhova, jezero, duboko i do 238 metara, postaje tamno poput noći. Zbog toga ga često nazivaju i "crnim jezerom".

vesti

Labuđe jezero, Rusija



Svakog februara, jezero Svetloe koje se nalazi u blizini sela Urozhainoe na Sibiru, posjeti na stotine labudova koji u njemu provedu surovu sibirsku zimu. Na prvi pogled, ovo djeluje pomalo čudno, jer labudovi općenito vole letjeti južnije gdje klima nije tako oštra.



Šta onda čini Svetloe, poznatije među lokalnim stanovnicima kao “Labuđe jezero”, tako posebnim da ga labudovi rado posjećuju tokom zime? Za početak – u njega se ulijeva voda iz okolnih termalnih izvora, tako da je temperatura vode uvijek iznad nule, čak i kada se temperatura zraka spusti na minus 40 stepeni. Labudovi su se počeli pojavljivati na jezeru davne 1967. godine, tačnije njih samo petnaestak, a iz godine u godinu su se brojevi povećavali, tako da jezero danas posjećuje više od 350 labudova – a njihov broj nastavlja da raste.



Sve fotografije u nastavku zabilježio je profesionalni biolog i fotograf Alexey Ebel.



pixelizam.

Kliluk: Pjegavo (tačkasto) jezero, Kanada



Smješteno u dolini Oskogan, British Columbia, Pjegavo (tačkasto) jezero je jedno od najbogatijih prirodnih izvorišta minerala na Zemlji. Bogato je sulfatom, magnezijem, kalcijem i natrijem, kao i drugim mineralima, te manjom dozom srebra i titanijuma.



Tokom ljeta, kada se voda iz jezera ispari, u njemu ostaju minerali koji formiraju kružne prirodne bazene. Svaki bazen ima različitu boju, ovisno o vrsti i koncentraciji minerala, čineći ovo jezero jedinstvenim prizorom.



Starosjedioci ovo jezero zovu Kliluk, a smatraju ga svetim i kulturnim nasljeđem svojih predaka. Ljekovita svojstva jezera su poznata već hiljadama godina, a Indijanci su ga koristili za liječenje raznih bolesti. Navodno, čak su i zaraćena plemena imala dogovor o nenapadanju u blizini jezera, te slobodnom korištenju istog.



Zbog straha od eksploatacije minerala i uništavanja ovog prirodnog dragulja, Vlada Kanade je zabranila pristup turistima koji se jezeru mogu diviti samo iz daljine, iza ograde.



pixelizam.

Resia: Potopljeno selo u Tirolu

Ako ovog proleća odlučite da posetite Italiju, možda bi upravo južni Tirol mogao biti vaša destinacija.


Ova italijanska regija poznata je po brojnim atrakcijama, ali prvenstveno po skijalištima u dolini Groden. Ovde se nalazi i jedna od najneobičnijih znamenitosti Evrope - Resia, veštačko akumulaciono jezero napravljeno 1950. godine.


Pre njegovog nastanka, na tom mestu nalazilo se selo, koje je puštanjem vode zauvek potopljeno. Ono što je ostalo od njega je samo toranj seoske crkve koji se uzdiže nad površinom vode.


Crkva je izgrađena u 14. veku, ali mnogi kažu da još uvek čuju zvono u tornju, iako je ono davno uklonjeno.


B92

Slano jezero Amadeus, Australija



Jezero Amadeus je veliko slano jezero koje se nalazi u jugozapadnom dijelu australskog Sjevernog teritorija, na području ispunjenom naslagama koje su se ovdje taložile iz obližnjih planina prije više od 500 miliona godina.



Zbog suša, jazero je ispunjeno vodom samo tokom kišnih razdoblja, a veći dio godine na njegovom mjestu se može vidjeti samo debeli sloj bijele soli. Desetine malih otoka od crvenog pijeska vire iznad površine jezera, čineći da cijeli krajolik izgleda poput apstraktne slike. Bijela i crvena boja jezera su prošarane i zelenom, to jest biljkama koje uspjevaju na ovim pješčanim otocima, a koje su toiko izdržljive da mogu preživjeti svu sol koja ih okružuje, kao i toplotu i suše.



Jezero Amadeus je dugačko oko 180 km i široko 10 km, te je najveće slano jezero australskog Sjevernog teritorija. Sadrži do 600 miliona tona soli, ali vađenje iste se nije pokazalo praktičnim zbog njegove udaljene lokacije.



pixelizam

Prelijepa jezera pustinje Ubari, Libija



Pustinja Ubari, poznata kao Idehan Ubari i Pješčano more Ubari, je hiper-suha regija jugozapadne Libije prekrivena pješčanim dinama koje zauzimaju površinu od oko 58.000 km². No, prije 200.000 godina, ovo je bilo vlažno i plodno područje s puno kiše i rijeka koje su hranile ogromno jezero (Megafezzan) veličine Češke.



Tokom vlažnih razdoblja jezero je zauzimalo površinu od 120.000 kvadratnih kilometara. Usljed klimatskih promjena koje su se desile prje između 3.000 do 5.000 godina rijeke su presušile, a jezero isparilo. Ipak, tragovi ovog ogromnog jezera su i dalje prisutni u obliku prelijepih mikro jezera raštrkanih između visokih dina.



U pustinji Ubari trenutno postoji oko 20 jezera okruženih palmama i vegetacijom – prekrasne oaze koje izgledaju kao anomalija u oštrom pustinjskom okruženju.



pixelizam

5 fascinantnih činjenica o jezerima
Slana ili slatkovodna, velika ili mala, jezera su važan izvor vode.
Većina je ispunjena slatkom vodom, a brojevi koji o njima govore su impresivni: Kaspijsko jezero (more) je najveće na planeti s površinom od čak 371.000 kilometara, jedno je od najstarijih, a možda i najstarije je Bajkalsko – između 15 i 30 miliona godina, koje je ujedno i najdublje – duboko je 1.642 metara. Najviše je Titikaka u Južnoj Americi (3.812 metara nadmorske visine), a najniže Mrtvo more između Izraela i Jordana – 399 metara ispod površine mora.
Ipak, postoje i zanimljivosti o jezerima koje nisu poznate koliko zaslužuju...
Prema podacima koje je prošle godine objavio National Geographic, na Zemlji postoji oko 117 miliona jezera koja prekrivaju 3,7 odsto njene površine. Oko 90 miliona ovih jezera je manje površine od fubalskog terena. Foto: Profimedia

Savat I i Savat II


Ribolov na Smilovskim jezerima


Za obavljanje ribolova na ovim jezerima, je potrebna kupovina dnevne dozvole, koju možete nabaviti kod ribočuvara. Riblji fond ovih jezera je još uvek dovoljno bogat, da ova jezera predstavljaju omiljenu  vodu lokalnih ribolovaca. Moguće je uloviti kapitalne primerke amura,šarana i štuke. Pored pomenutih vrsta u jezeru ima crvenperke, bodorke, babuške i soma. Savat I i II su jedna od retkih jezera u Srbiji koja na svojim obalama imaju veliki broj uređenih ribolovačkih mesta.

Ribolov na jezeru, nekad i sad

Prvi veliki ribolovački trofeji su bile potočne pastrmke iz Visočice, koje su nastankom jezera dobile mogućnost da dostignu zaista inpozantne dimenzije. Još uvek se ribolovci sećaju pastrmki do 20 kilograma, koje su hvatane najčešće nedozvoljenim sredstvima, samicama ili mrežama, što je i dovelo do proređivanja ovakvih primeraka. Ipak nadamo se da dubine Zavojskog jezera još uvek čuvaju poneki komad koji može da zagolica ribolovačku maštu. Ribolovci koji pecaju štuku, mogu da očekuju kapitalne primerke, s obzirom da su hvatani primerci koji su težili i više od 10 kilograma. Ova vrsta grabljivice inače dobro napreduje u rekama i jezerima koje imaju nešto niže prosečne temperature, a Zavojsko jezero je upravo takva voda. Od ostalih ribljih vrsta, u jezeru ima šarana, soma, deverike, klena, grgeča. Ulovi ove poslednje dve vrste su svakako interesantni, jer ima klenova do 2 kilograma i grgeča do 1,5 kilograma, što su kapitalni ulovi za ove vrste riba.