Jug Italije

Poznato je da je jug Italije siromašniji od severa, pa ćete u nekim delovima naići na puteve sa dve umesto tri trake, malo niže cene i skromnije kuće, ali to nikako ne znači da je manje lep. Naprotiv, južna Italija opčiniće vas na neki drugačiji način, možda čak i više nego severna



Predlog je da putovanje kroz jug Italije započnete iz Napulja, glavnog grada regije Kampanija. Iako nema baš dobar imidž zbog čestih krađa, kao i haotične i nervozne vožnje lokalaca, vrlo je interesantan i ima neki specifičan mediteranski šarm. Ne ispunjava baš estetske kriterijume na kakve smo navikli u većini italijanskih gradova, ali šetnje uskim živopisnim ulicama istorijskog jezgra grada koje je uvršteno na Uneskovu listu svetske baštine, kao i obilasci zamkova ili muzeja, učiniće nekoliko dana u Napulju sasvim zanimljivim. I obavezno probajte picu, jer se Napulj smatra postojbinom ovog čuvenog jela.

POMPEJA



Na samo nekoliko kilometara jugoistočno od Napulja nalazi se Pompeja. Za obilazak nalazišta nekada bogatog grada koji je potpuno nastradao u erupciji Vezuva 79. godine n.e. potrebno je najmanje tri-četiri sata, a vodič je svakako dobrodošao da biste stekli pravu sliku o tome kako je to izgledalo pre dve hiljade godina. Zahvaljujući debelom sloju pepela građevine su vrlo očuvane, pa možete obići ostatke brojnih kuća, hramova, kupatila, arene. U mnogim kupatilima ili tadašnjim banjama moći ćete da nazrete koliki su hedonisti bili i kako su uživali u toplim i hladnim kupkama, masažama, tretmanima, a možda i u nešto drugačijim i lascivnijim zadovoljstvima. Naime, brojni primerci erotske umetnosti koji su pronađeni prilikom iskopavanja Pompeje, neki veoma drastični, sablaznili su arheologe XVIII veka kada su vršena detaljnija istraživanja, tako da su čak bili nedostupni za javnost sve do 2000. godine. Na nekoliko lokacija mogu se videti i okamenjena tela poginulih. Zapravo, pošto se pepeo vremenom stvrdnuo ostale su šupljine u obliku tela, pa je naknadnim izlivanjem gipsa dobijen i pravi oblik, sa čak očuvanim nekim kostima lobanje i zuba. Proizvodnja i ispijanje vina je u to vreme bilo široko rasprostranjeno, a na nekoliko mesta šetnjom ulicama možete naići na vinograde, koji su posađeni u savremeno doba, ali na istim mestima, sa istim položajem čokota i istim sortama kao nekada. Vrsta uzgajanog grožđa i položaj vinovih loza ustanovljeni su istraživanjem zemljišta, odnosno ostataka korenja na tim lokacijama, a danas se zahvaljujući projektu Villa dei Misteri i vinariji Mastroberardino, koriščćenjem nekadašnjih rimskih tehnika dobija vino slično onom iz vremena Pompeje. Najveći deo vina Villa dei Misteri prodaje se na aukcijama čiji se prihod koristi za dalja istraživanja ovog drevnog lokaliteta.

SORENTO



Naša sledeća destinacija bio je Sorento, simpatičan gradić smešten na samoj litici, sa prelepim pogledom na Napuljski zaliv i ostrvo Kapri. Centar Sorenta ćete relativno brzo obići, ali ćete svakako uživati u brojnim suvenirnicama, tratorijama, kafeima. Podrazumeva se da ćete probati limončelo, jer je ovaj gradić najpoznatiji po proizvodnji ovog digestiva od limuna, vode, šećera i alkohola. U celoj oblasti je razvijen uzgoj limuna i na svakom koraku ćete naići na neki od proizvoda od ove voćke – sladoled, smrznuti sok sličan sorbeu bez alkohola, sapun, parfem ili na sam limun, koji nekada ima veličinu poveće dinje.

KAPRI



Sorento može da bude dobra polazna tačka za obilazak čuvenog mondenskog ostrva Kapri. Autobusom, taksijem ili uspinjačom, odnosno funikularom možete da se popnete do centra zbivanja – do grada Kaprija. U celom gradu preovlađuje bela boja, koja je u savršenom kontrastu sa jarkim bojama obilja cveća. Šetajući prelepim ulicama pored butika poznatih modnih brendova videćete da su cene zaista vrtoglave, ali to je između ostalog ono što Kapri čini toliko poznatim i glamuroznim. Ukoliko imate vremena možete otići i do grada Anakapri ili brodićem ploviti oko ostrva, kada ćete imati priliku da vidite brojne uvale, skrivene plaže i čuvenu Plavu pećinu.

POZITANO




Brodom iz Sorenta možete otići i do gradića Pozitano, a tu se spremite na veličanstveni pogled na obalu Amalfi. Ovaj šarmantni gradić, smešten na oštroj litici iznad mora i prošaran uskim kaldrmisanim ulicama, bio je siromašan i prilično nepoznat do pedesetih godina prošlog veka, kada ga je nobelovac Džon Stajnbek opisao u svom eseju kao „mesto iz snova“. To je dovelo do nagle ekspanzije turizma, pa su ovde boravile mnoge slavne ličnosti, poput Lorensa Olivijea, Elizabet Tejlor, Roberta de Nira… I ovde ćete, kao u gotovo celoj Italiji, uživati u mirisima citrusa, jasmina, lokalne kuhinje i kafe. Limun i proizvodi na bazi limuna nalaze se svuda oko vas i verovatno nećete moći da odolite da odete odavde bez nekog suvenirčića. Kada se spustite do obale sačekaće vas ne toliko lepa plaža, ali hoće spektakularan pogled na ceo grad koji iz te perspekive izgleda još bajkovitije. Ukoliko ste spremni na još krivudanja po putevima italijanskog primorja, predlažemo da posetite grad Amalfi po kojem je i cela ova obala dobila ime. Još jednom ćete ostati impresionirani lepotom grada gotovo usečenog u padine, sa kućama pastelnih boja i krivudavim strmim ulicama. Odatle možete nastaviti put prema Salernu, pa na krajnji jug, odnosno „špic čizme“ i grada Ređo Kalabrija, ali nas je put odveo malo severnije i istočnije – u oblast Bazilikata i drugi grad po veličini u toj oblasti, Materu.

MATERA



Matera je za nas bila potpuno iznenađenje. Ne toliko poznata kao turistička destinacija kod nas, ostavila nas je zatečene svojom originalnošću. Ukoliko imate prilike ostanite da prenoćite u Materi, i to u starom gradu, jer je jednako zanimljiva za istraživanje i danju i noću. Dok šetate ulicama koje su gotovo uvek prazne, tek ponekad se pojavi neka grupa turista, osetićete se kao da ste zalutali među kulise nekog filma. Potpuno suprotan od svega što ste do sada videli i čuli o Italiji, ovaj grad više podseća na neko bliskoistočno nego na evropsko mesto. Stari grad je uvršten u Uneskovu listu svetske baštine i to prvenstveno zato što postoje dokazi da su ovde bili nastanjeni prvi ljudi još u doba paleolita. Ovaj deo grada inače nosi naziv Sasi i poznat je po pećinama i kavernama nekada korišćenim za stanovanje, koje su kasnije, u srednjem veku, poslužile kao baza za klasične srednjovekovne građevine. U starom gradu se nalazi nekoliko značajnih crkava, većina su danas muzeji i veoma su zanimljive jer ćete se, nakon što uđete u građevinu koja spolja koliko-toliko podseća na crkvu od kamena, u stvari obresti u pećini u kojoj se i dalje naziru ostaci fresaka iz različitih perioda, od XII do XVIII veka, a negde su slike na zidovima sasvim lepo očuvane. Ulice grada su popločane uglačanim krupnim kamenjem i čini ih čitav splet izukrštanih stepeništa u različitim nivoima, tako da ćete se u nekom trenutku, nakon što se popnete nekoliko stepenika, šetati po krovu kućice koja je ostala ispod vas. Gledajući Materu iz daljine, a to je i moguće zahvaljujući vidikovcu koji je udaljen dva-tri kilometra od grada, činiće vam se da gledate sablasni grad duhova, ali opet grad koji ima neviđenu draž i privlačnost.

OSTUNI



Daljim putovanjem prema istoku, odnosno prema Jadranu, ulazite u regiju Apulija, poznatoj kao „peta čizme“. Ukoliko se odlučite da letujete u ovoj oblasti nećete pogrešiti, jer su plaže, po nekima, u rangu onih na Sardiniji. Jedan od gradova koje bi trebalo posetiti je Ostuni. Do njega se dolazi blago krivudavim putem koji ćete pamtiti po nepreglednim maslinjacima i neodoljivom mirisu maslinovog ulja. Ostuni je poznat i pod nazivom „beli grad“ i čim ga ugledate biće vam jasno zašto je to tako. Opet nas je Italija iznenadila jer je ovog puta više ličila na Grčku. Bele kuće poput krede, trošne ali sa patinom, oble ivice, bokori bugenvilija i jasmina i ponegde plavo ofarbana vrata i prozori – zaista ćete u nekom trenutku pomisliti da ste na Santoriniju ili Mikonosu. Sa najviše tačke grada pruža se divan pogled na polja maslina i Jadransko more koje je udaljeno nekoliko kilometara.

ALBEROBELO




Alberobelo je još jedno mesto sa Uneskove liste. Već ćete na putu prema njemu naići na više kućica interesantnog oblika, ali kada stignete u grad na jednom mestu ćete zateći mnoštvo ovih kupastih kućica poznatih pod nazivom truli. Naime, od XV veka kućice se zidaju samo od kamena, bez vezivnog materijala, pa je čak tadašnji vojvoda doneo i zakon o tome, kako bi prilikom dolaska inspekcije mogli brzo da ih sruše i na taj način izbegnu porez. To se praktikovalo sve do 1797. godine kada je počelo da se koristi vezivo. Danas najveći broj ovih kućica služi za smeštaj turista ili prodaju suvenira, mada u pojedinim živi i lokalno stanovništvo. Nizovi fantastičnih belih kućica sivih kamenih krovova, ponegde išaranih simbolima koji su služili kao dekoracija ili zaštita od demona i zle sreće, zaista plene i imaćete utisak da su u njima nekada živela složna mala bića poput hobita.




Bari



Za kraj našeg putovanja ostavili smo glavni grad regije Apulija – Bari. Ovaj lučki grad sa preko 300 hiljada stanovnika privlači veliki broj turista i zbog Crkve svetog Nikole, odnosno zbog moštiju ovog svetitelja koji se u njoj nalaze. Katolici i pravoslavci iz svih zemalja s poštovanjem prilaze ovoj velikoj svetinji smeštenoj u kripti ispod crkve. Osim toga, u Bariju možete uživati u šetnji trgovima i karakterističnim uskim uličicama, pa čak i da prisustvujete pravljenju tradicionalne italijanske paste jer ćete često nailaziti na neki otvoren prozor ili kapiju gde domaćice seckaju ili valjaju testo.



vinostyle.

Fano

Fano je grad u središnjoj Italiji. Grad je drugi po veličini grad okruga Pezaro i Urbino u okviru italijanske pokrajine Marke



Prirodne odlike


Grad Fano nalazi se u središnjem delu Italije, na zapadnoj obali Jadrana. Grad se nalazi u uzanoj priobalnoj ravnici iznad koje se ka zapadu izdižu središnji Apenini.

Stanovništvo


Fano danas ima blizu 65.000 stanovnika (brojčano drugi grad u okrugu), mahom Italijana. Tokom proteklih decenija u grad se doselilo mnogo doseljenika iz inostranstva, najviše sa Balkana.
Privreda
Najvažnije privredne delatnosti u Fanu su turizam, ribarstvo i proizvodnja namestaja.








wikipedia

Urbino



Urbino za antike znan po svojim latinskim imenima Urbinum Hortense/ Urvinum Mataurense je grad u talijanskoj provinciji Pesaro i Urbino uregiji Marche od 15 373 stanovnika.  (2006. godine).
Urbino je od ranog srednjeg vijeka značajan grad, a od renesanse -sjedište istoimenog vojvodstva, tako da je već od 1506. sjedišteuniverziteta.  Značaj je imao sve do 17. vijeka kad je bio poznat po proizvodnji majolike.Nakon tog je počeo stagnirati, jer se našao izvan glavnih prometnih pravaca, u brdima Apenina, taj hendikep mu je s druge strane donio i sreću da je zadržao dobro očuvanu strukturusrednjovjekovnog grada. Pa je upravo zbog svog izvrsno očuvanoghistorijskog centra, uvršten 1998. na UNESCO - vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi

Geografske karakteristike


Urbino leži na nadmorskoj visini od 451 m, na obroncima masivaApenini, u Centralnoj Italiji, udaljen oko 25 km sjeverozapadno odprovincijskog centra Pesara i Jadranskog mora.

Historija

Urbino su osnovali Umbri u predrimskom razdoblju. Nakon njih gradom su vladali Etruščani, Kelti i Gali. Pod vlast Rima dolazi u 3. st. pne.
Skromni rimski gradić Urvinum Mataurense ("mali grad na rijeci Mataurus") postao je važno vojno uporište tokom Gotskih ratova u 6. vijeku kada ga je 538. osvojio rimski general Belisarius od Ostrogota.
Urbino dolazi u vlasništvo crkveu 9. vijeku, kada ga je kao feudpoklonio Pipin Mali, a od 12. vijeka je vlasništvu porodice Montefeltro. Upravo pod njima grad počinje doživljavati svoj najveći procvat, jer postajeprijestolnica Vojvodstva Urbino(1474.-1616.). Najslavniji izdinastije Montefeltro je bioFederico III. da Montefeltro, vojvoda Urbina od 1444. do 1482. godine, izrazito uspješan kondotjer, vješt diplomat i entuzijastičan sponzor umjetnosti i književnosti. Na njegovom dvoru je Piero della Francesca pisao naučna djela o perspektivi, a Francesco di Giorgio Martini napisao svoj Trattato di architettura ("Traktat o arhitekturi") dok je Rafaelov otac, Giovanni Santi, napisao svoja poetska viđenja umjentika svog doba. Federicov sjajni dvor je, prema opisima u djelu Il Cortegiano ("Dvorjanin",Baldassare Castiglione), postavio standarde modernog evropskog "vladara".
Od 1626. do 1860. je u vlasništvu papa (prvi Urban VIII.) kada postaje dio Kraljevine Italije.

Znameitosti



Najveća atrakcija Urbina je Palazzo Ducale (Duždeva palača) iz 15. vijekau kojoj je danas muzej Galleria Nazionale delle Marche s jednom od najvažnijih kolekcija renesansnih slikana svijetu. Ova palača vojvodeFederica da Montefeltra (građena od1466. do 1472.), velikog humanista i najvećeg vojskovođe svoga doba, o kojoj postoji nepodijeljeni sud kao o remek-djelu renesansne arhitekture, je jedino dokumentacijom dokazano dovršeno djelo dalmatinskog arhitektaLuciana Laurane (Lucijana Vranjanina). Kroničar urbinskog dvora Giovanni Santi (Raffaelov otac) palaču je nazvao božanskom, a ne ljudskom građevinom. Dvorište palače proglašeno je jednim od arhitektonski i cjelovito estetski najutjecajnijih talijanskih djela. Iznimnost urbinske palače još više dolazi do izražaja u usporedbi s ranorenesansnim palačama koje joj neposredno prethode, poput firentinskih palača Medici-Riccardi(Michelozzo) i Palača Ruccelai (Alberti i Rossellino) — jednostavnih kvadratičnih formi s centralnim dvorištem u naslijeđenoj srednjovjekovnoj strukturi, za razliku od urbinskoga grada sagrađenog u obliku palače, samostalne prostorne kompozicije novovjekovne palače i renesansnoga grada.

Utvrdu Albornoz (lokalno znana kao La Fortezza), izgradio je papinski legat Gil de Albornoz u 14. vijeku[3]. Kada je 1507.-1511. godine, vojvoda Della Rovere nadogradio gradske zidine, okružio je njima ovu utvrdu i od tada je ona dio gradskog parka.
Tu se nalaze i palače: Albani (Palazzo Albani) iz 17. vijeka, Palača Odasi (Palazzo Odasi) i palača Passionei (Palazzo Passionei), ali i Univerzitet (osnovan 1506. ), teRafaelova kuća i spomenik iz 1897. godine.

Najpopularnije turističke atrakcije Italije


U Italiji se nalazi veliki broj spomenika koji su upisani na UNESCO-v spisak svetske baštine, a koji poput njenih nadaleko poznatih gradova (Rim, Firenca, Venecija), privlače veliki broj turista. Pored brojnih veličanstvenih kulturno-istorijskih spomenika, Italija ima i predivnu obalu, jedinstvena planinska jezera i planine. Zbog svega ovoga, Italiju godišnje poseti preko 40 miliona turista, a sajt touropia izdvojio je 10 najpopularnijih atrakcija ove neverovatne zemlje.

San Điminjano



Ovaj vrlo dobro očuvani srednjovekovni gradić nalazi se pod zaštitom UNESCO-a, a poznat je po svojim tornjevima, odnosno po 14 kamenim kulama. San Điminjano danas je zaštićen kao kulturno dobro. Ovaj grad

nalazi se u središnjem delu Italije, 60 km južno od Firence.


Manarola



Ovo je jedan od najstarijih gradova tzv. Cinque Terre, koji rado posećuju turisti, jer je zadržao stari šarm.  Popularna turistička atrakcija ovog grada je stara arhitektura: kuće su male, svetle i šarene. Manarola se nalazi u severnoj Italiji, u okrugu La Specija.


Krivi toranj u Pizi



Svetski poznat toranj u Pizi je zvonik katedrale, izgrađen 1173. godine. Planirano je da zvonik bude vertikalan, ali je počeo da se krivi prilikom izgradnje; toranj je iskrivljen za 5,5 %. Čuveni toranj u Pizi otvoren je za sve posetioce, možete se popeti i do vrha, ali morate preći 294 stepenika.


Jezero Komo



Jezero Komo je treće po veličini jezero u Italji, izuzetno popularno među turistima već više od 100 godina, i to zbog svežeg vazduha, kombinacije vode i planine. Čuveno je i zbog atraktivnih vila, koje su izgrađene još u rimsko doba. Sa dubinom od 410 m, jezero Komo jedno je od najdubljih jezera Evrope. Jezero Komo nalazi se u regiji Lombardija.


Pozitano



Neravni teren, scenska lepota, živopisni predeli, ono je što je ovo malo ribarsko selo pretvorilo u pravu turističku atrakciju. Pozitao je jedan od najpoznatijih mondenskih turističkih mesta u celoj Italiji. Grad je sagrađen tako da izgleda kao da se spušta od vrha brda do dna padine, koja vodi do obale, pa ima divan pogled na more.

Pozatino se nalazi u okviru pokrajine Kampanija.


Pompeja



Pompeja je jedna od najpopularnijih turističkih atrakcija Italije, koju godišnje poseti oko 2.500.000 posetilaca. Ovaj antički grad osnovan je u 6. veku pre nove ere, a kompletno je uništen 79. godine zbog erupcije vulkana Vezuv. Grad je prekrio veliki sloj vulkanske prašine, a prilikom arheoloških istraživanja u 18. veku, on je ponovo
otkriven. Otkriveni su forum, hramovi, pozorišta, kupatila, kuće...


Trg del Kampo



Ovo je jedan od najvećih srednjovekovnih evropskih trgova, glavni javni prostor u istorijskom centru Sijene. Na ovom gradskom trgu nalazi se gradska većnica (Palazzo Pubblico). Širom sveta trg del Kampo poznat je po svojoj lepoti i arhitektonskoj celovitosti. Dva puta godišnje ovde su se održavale trke sa konjima, koje su 2011.
godine ukinute sa liste kulturnih manifestacija Italije zbog okrutnosti prema konjima.


Santa Marija del Fjore



Ova firentinska katedrala jedna je od najpoznatijih italijanskih građevina i simbol Firence. Njena izgradnja trajala je od 1296. do 1436. godine, a urađena je u gotičkom stilu. Jedan je od najvećih crkava u Italiji, a sve do modernog doba, njena kupola bila je najveća u svetu. Peta je crkva po veličini u Evropi.


Koloseum



Ovo je najveći i najpoznatiji amfiteatar u rimskom svetu. Nekada su se tu održavale gladijatorske borbe, koje je pratilo 50.000 posetilaca. Gradnju Koloseuma započeo je car Vespazijan 72. godine, a završen je deset godina kasnije. Karakteriše ga nekoliko stilova: dorski, jonski i korintski. 2007. godine Koloseum je proglašen za jedno od novih sedam svetskih čuda.


Kanali Venecije



Venecija je dragulj među gradovima na vodi. Romantične gondole, italijanska arhitektura, preko 150 kanala, doveli su do toga da Venecija ima više turista nego stanovnika. Sa svojim romantičnim šarmom, Venecija ostaje jedan od najvećih turističkih atrakcija Italije, a njeni kanali neizostavni simbol grada. Gondolijeri su deo venecijanske istorije, a odlično poznavanje gradskih vodenih puteva prenosi se sa generacije na generaciju. Vožnja gondolom je najromantičniji način razgledanja grada, mnogi ga smatraju i najboljim, jer se upravo sa vodenih kanala, najbolje može upoznati ovaj grad na vodi.


superodmor

Gradovi u Italiji u bojama sladoleda

ma gradova koji su zaista jedinstveni. Kada ceo kraj svoje kuće oboji u dugine boje,
onda čak i bašte ispred tih kuća izgledaju bledunjavo. Predstavljamo regiju “Ćinque tere”
na severozapadu italijanske obale.



Manarola

Manarola je najstarija u grupi mestašca poznatoj kao “Ćinkue tere”, duž severo-zapadne
obale iznad Ligurskog mora. Svih pet lokacija - Riomađore, Manarola, Kornilja, Vernaca i
Monteroso al Mare deo su Uneskove liste svetske baštine zbog „harmonične veze između
ljudi i prirode”.

Uličica u Manaroli

Riomađore je prepun raznobojnih kućica koje se zbijene uzdižu vertikalno jedna iznad
druge, gledajući na zaliv, marinu i malu šljunkovitu plažu. Veseli Riomađore izgleda kao
grad za igračke. Razvio se na teritoriji sela iz 13. veka i poznat je po vrlo dobrom
belom vinu iz okolnih vinograda.



U glavnoj ulici, Via Kolombo, smestili su se brojni restorani, kafići i prodavnice. Riomađore
kao da se sakrio u dolini zaštićenoj s dva brda koja se završavaju strmimim liticama
obrušavajući se u more. Među kućama prolaze uske strme ulice i tajnoviti puteljci.


Ulica u Riomađore

Pripremite se na brojne stepenice, ceo gradić leži na uzbrdici. Svaka kuća ima dva ulaza,
prvi i glavni ulaz je u donjoj ulici, a drugi na zadnjoj strani kuće u ulici u redu iznad. U
16. veku taj drugi ulaz je služio za bekstvo porodice u slučaju nužde.


Ovo šarmantno mesto je moguće obići u jednom danu, ali je bolje prenoćiti i osetiti
autentičnu atmosferu mesta malo duže.



Riomađore

Svih pet mesta su povezana stazama, a tu možete da planinarite, plivate, pijete crno vino
i, naravno, uživate u zalascima sunca.






superodmor

Toskana i Pozitano, Italija


Lalita Tademi napisala je nekoliko istorijskih romana. Njena omiljena destinacija je italija.

“Suprug i ja smo putovali Italijom jedan mesec. Dve nedelje smo bili u Toskani u kući na selu. Pisala sam svako jutro, a popodno smo posećivali gradove. Nismo imali nikakav plan – samo smo šetali”.

Kasnije su obilazili i ostatak Italije, a Pozitano je, kaže ona, najlepše mesto koje je ikad videla.

“Oduševilo me je. Tamo na liticama, iznad svega, gleda na more i brodove. Predivno je. Provela sam mnogo vremena na balkonu samo zureći u daljinu”.