Sve dok ljudi nisu sami počeli da grade svoja skloništa, živeli su u pećinama. One su im pružale zaštitu od životinja i lošeg vremena zimi, ali i od drugih, neprijateljskih plemena.

Pećine su prirodne šupljine u Zemljinoj kori koje najčešće nastaju na stenovitim stranama brda i litica. Nauka koja se bavi proučavanjem pećina zove se speleologija (spalaion na grčkom znači pećina).

Nastale su na različite načine. Neke od njih stvorene su usled stalnog udaranja morskih talasa o stene. Druge su se pojavile ispod površine zemlje kao stara korita podzemnih reka, koje su izdubile naslage stena. Ima i onih koje su nastale vulkanskim pomeranjem stena ili erupcijom lave.

Najčešći tip pećina su one, nastale na mestima gde postoje velike naslage krečnjaka. Pod uticajem vode koja sadrži ugljen dioksid, kao i drugih činilaca iz prirode, nastaju šupljine koje se tokom vremena povećavaju.

Svaka kap vode koja padne sa tavanice pećine sadrži malo kreča ili neki drugi mineral. Deo te vode ispari, ali deo mineralnih materija ostane. Na taj način stvaraju se pećinski ukrasi koji vise s tavanice – stalaktiti. Sa stalaktita kaplje voda na pod, pa se tako obrazuju stubovi tj. stalagmiti.

Pećine koje se sastoje od jednog kanala zovu se proste, dok su one koje imaju više kanala razgranate pećine. Pećinski sistem čini više kanala u različitim nivoima neke pećine.

Osnovni delovi pećina su ulaz, kanal (izdužena pećinska šupljina) i pećinska dvorana, tj. prostranija šupljina najčešće nastala širenjem pećinskih kanala.

Mogu da budu suve, ali često u njima protiče neka reka ili potok. Dešava se da, posle stvaranja pećine, potoci koji su kroz nju proticali pronađu drugi tok i premeste svoja korita.

Neke pećine imaju otvor na vrhu. Otvori nastalu tamo gde se skupljala površinska voda, a zatim probijala put kroz stenu. Pećine koje nemaju vezu sa površinom nazivaju se kaverne.

Ceremošnja


Pećina Ceremošnja je jedna od najlepših podzemnih odaja Srbije. Od Beograda je udaljena oko 150, a od Kučeva oko petnaestak kilometara. Tokom 19. veka je korišćena za skrivanje hajduka i naroda od Turaka, a poznata je i kao Jovanova pećina, po Jovanu Grujiću, simpatizeru partizanskog pokreta, na čijem se imanju nalazio ulaz u pećinu.
Sve do 1977. godine, kada je prosečen put do pećine, Ceremošnja je bila gotovo nepristupačna i dostupna samo speleolozima. Istraživanja su trajala od 1975. do 1981. godine, kada je i otvorena za turističke posete. Turistička staza je duga 447 metara. U njoj je jedna od najvećih i najlepših dvorana u krasu Srbije, koja je toliko akustična da se sličan primer teško može naći. U pećini preovladava bela boja, koju stvara krečni kalcit. Ceremošnja spada u žive pećine, što znači da se ukrasi u njoj još stvaraju. U blizini ove pećine postoje još tri – Ravništarka, koja je nedavno uređena za turističke posete, Dubočka i Ševička pećina.


Ceremošnja pećina - amfiteatar belog nakita


Laskava titula najlepše pećine u Srbiji pripada ovom prirodnom spomeniku praistorijskog nakita. U pećini ušuškanoj na severu Homoljskih planina možete videti galeriju stalaktita i stalagmita ako pođete putem pet prostranih dvorana, od kojih je najatraktivnija Arena. Naziv nimalo nije slučajan, jer ova dvorana kao da je preseljen amfiteatar starog Rima. Upravo tu se nalazi i najimpozantnija zbirka pećinskog nakita, ali i ostaci pećinskog medveda, koji posetiocima otvara vrata vremeplova 100.000 godina unazad. Ako primetite da vas je obasjala neverovatna svetlost, pogledajte u plafon pećine i bićete verovatno iznenađeni snežno belom bojom nakita. Ta belina uz raznobojno dekorativno osvetljenje daje jednu romantičnu notu ovom arheološkom bogatstvu. U susednoj Ponorskoj dvorani, od mnoštva pećinskog asesoara, izdvaja se ogromna šarena polulopta. Zbog svoje ispucale i šuplje spoljašnost,i čini se kao da je ova polulopta preživela sve prirodne katastrofe. Sve vas kojima je Ceremošnja pećina dovoljno primamljiva da je posetite upozoravamo na još jednu zanimljivost - ne očekujte strujanje vazduha zbog prevelike vlage.

Risovača pećina - prirodni muzej gde ste rame uz rame sa neandertalcima


Da li ste bilo gde doživeli neandertalsku dobrodošlicu? Tu priliku imate u srcu Srbije, gde Šumadija čuva spomenik prirode sa statuama praistorijskih ljudi. Ove kamene figure imate priliku da vidite u izvornoj veličini u mestu poznatom kao muzej paleolita. Na ulazu u Aranđelovac preporučujemo vam da obiđete pećinu Risovača i, zahvaljujući vizuelnim efektima, postanete deo sveta neandertalaca. Smatra se da je ovo jedna od pet pećina na Balkanu gde je pračovek živeo kao lovac, o čemu svedoče i figure ljudi sa noževima i koštanim bodežima. Pećinska porodica okupljena oko vatre verno pokazuje kako je golo preživljavanje izgledalo u dalekoj prošlosti. Da je Risovača ne samo ljudska, već i životinjska živa slika iz istorije dokazuju i oko 40.000 godina stari fosili: mamuta, bizona, nosoroga, džinovskih jelena, lisica i hijena. Ovaj prastari model životinja živeo je u pećini za vreme poslednjeg ledenog doba, što ovom prizoru daje još ubedljiviji praistorijski prizvuk. Kako ne biste ostali zakopani u paleolitskom dobu, mali dodir sa informacijama iz savremenog sveta imaćete u susretu sa poludragim kamenom. Ovaj prirodni nakit nastao je radom mineralnih voda, danas svima poznatih kao Knjaz Miloš. Ukoliko u obilazak krećete sa najmlađima, dobra vest je da su organizatori mislili i na njhovu zabavu i edukaciju. U samoj pećini postavljen je aparat koji pokazuje kako se stvaraju pećinski ukrasi, zato vaša deca mogu naučiti nešto što, svakako, nije deo školskog nastavnog programa.

Stopića pećina - zalihe zlata pored vodopada


Uputite se ka Zlatiboru ili Užicu i ne izostavite prirodnu znamenitost - Stopića pećinu. Njen impresivan ulaz visok 30-40 metara ostaviće vas bez daha. Kako biste uživali u impozantnom prostranstvu i vodopadu, krenite putem duge, kamenjem ozidane staze, čiji put vodi ka ovoj, sve posećenijoj, geografskoj destinaciji. Dok stojite unutar pećine, nalazite se direktno ispod puta Užice - Sirogojno. Bacite li pogled na gore, možete videti otvore na tavanicama iz kojih izbija svetlost, poput one koja prati pevača na bini. Kako biste bili što bliže jednoj od svetlećih rupa, popnite se na brdo na samom ulazu u pećinu. Primetićete sitne srebrne tačkice koje, poput pepela, padaju na vas. Nastavite li dalje duž pećine, pratite tok Trnavskog potoka, ukrašenog drvenim mostovima. Prolazeći preko drvenih stubova, stičete utisak da ste deo jedne istorijske pustolovine. Visoki zidovi izgledaju kao da se tope i obrušavaju na vas, pa vam je svetlost, koja prati čitavu pećinu, putokaz za spas i dolazak do blaga čuvanog daleko od očiju javnosti. Naime, veliki broj kada stvorenih naslagama krečnjaka, formira neobične stene preko kojih se voda konstantno preliva. Tu neobičnost kadama daje jarko žuta boja, koja vara oko posmatrača, te se čini kao da je reč o muzeju zlata pod zemljom. Prilaz ovim atraktivnim kadama strogo je zabranjen, pa vam ostaje da ih sa staze samo netremice posmatrate. U tome će vas, verovatno, prekinuti zvuk vode, koji je od ulaza pojačava kako sve dublje zalazite u ovaj pećinski lavirint. Mesto za pravo uživanje u narednoj atrakciji imaćete ako se popnete na visoku metalnu platformu, sa koje će vam vodopad biti za petama. Pomalo zastrašujuća slika pećinske atmosfere sa tankim i oštrim stalaktitima koji vise sa vrhova zidina, biće u senci vodene oaze. Idealno za jedinstven set fotografija.

Lazareva pećina - magična postojbina slepih miševa


Ako bi postojao neki sinonim za zlatnu ribicu koja ispunjava sve želje, onda bi to, prema rečima meštana sela Zlot, bila Lazareva pećina. Legende o magičnom uticaju ovog prirodnog ukrasa neke nasmeju do suza, a neke ostavljaju u čudu. Da li je ova pećina mesto gde zaista neke želje postaju stvarnost, ne možemo da tvrdimo. Ali, da su priče oko natrprirodnih moći i te kako poznate, to potvrđujemo. S obzirom na to da su u prilično velikom broju slepi miševi verni gosti Lazareve pećine, veruje se da su upravo oni razlog misterioznih događaja. Zbog tih, u najmanju ruku, čudnih dešavanja ovo arheološko nalazište u blizini Bora nazvano je Pećina sreće. Možda bi se mnoge udavače složile oko naziva, pošto se verovalo da su nakon obilaska ovog prirodnog utočišta pronalazile svoju idealnu polovinu. Ako ste pomislili da su muškarci bili imuni na primamljive priče o ovom čudotvornom eliksiru sreće, niste u pravu. Samo su njihove želje, ipak, bile materijalne - oni koju su bacali novčiće po pećini navodno su se iznenada obogatili. U mit o čarobnoj pećini veruju i ljudi iz drugih krajeva Srbije. Oni dolaze da obave taj drevni ritual i ponesu bar jedan mali kamen, za koji se veruje da čuva i donesi zdravlje i uspeh. Da, liči na česititku za Božić i može mnogima da deluje naivno i praznoverno, ali za sve vas koji ste znatiželjni, posetite ovaj jedinstven prirodni fenomen. Najduža pećina u Srbiji, gde su se za vreme vladavine Turskog otomanskog carstva skrivali hajduci, zaslužuje da bude jedna od vaših sledećih destinacija.


kurir

Hellfire Pećine: Tajno skrovište bogatih pagana, Engleska



Hellfire Pećine (ili West Wycombe Pećine) je naziv za oko 500 metara dugačku mrežu podzemnih tunela i prostorija koji se nalaze iznad sela West Wycombe u jugoistočnoj Engleskoj. Tuneli su iskopani između 1748. i 1752. godine, a naručio ih je zloglasni Francis Dashwood, osnivač društva Dilettanti i suosnivač zloglasnog Hellfire Kluba koji je svoje sastanke ovdje održavao u tajnosti.



Hellfire Pećine su imenovane po zloglasnom Hellfire Klubu, poznatom po svojim sastancima koji su okupljali “kvalitetne osobe”, poput Benjamin Franklina koji je ponekad prisustvovao sastancima (neki autori i istoričari tvrde da je B. Franklin zapravo bio špijun). S obzirm da su se sastanci održavali u tajnosti i na lokaciji za koju se tada nije znalo, danas niko ne može reći šta se tačno dešavalo u pećinama: “Ono što se desi pod zemljom, ostaje pod zemljom.”



Ulaz u Hellfire Pećine

Ni same pećine, a ni istoričari ne daju konkretne vjerodostojnosti priča koje kruže oko Hellfire Kluba, a najpoznatije su one kako su članovi održavali sastanke u jednoj od poodzemnih prostorija poznatoj kao Unutarnji Hram, gdje su pili, natjecali se ko je mudriji, pričali nepristojne priče, pa čak održavali i orgije, žrtvovanja i rituale koji su izrugivali druge religije. S obzirom da je duh kluba bio isključivo paganski, velike su šanse da su ove priče nastale kao propaganda mainstream religije koja je u to vrijeme bila zastupljena u Engleskoj.



Hellfire Pećine su otvorene za javnost 1951. godine, a od tada su postale popularna turistička atrakcija. U mnoge odaje su smještene lutke koje posjetiteljima prikazuju izvornu namjenu pećina, ali pravi duh Hellfire Kluba i dalje ostaje tajna koja možda nikada neće izaći na vidjelo.







pixelizam.

Pećina Batu, Malezija

Ledena pećina Eeisriesenwelt Austrija

Yongcheon pećina i podzemno jezero koje se u njoj nalazi,Otok Jeju

Song Dong,

Grčka

Špilje Elephante: “Remek-djelo ljudske kreativne genijalnosti”, Indija



Kada su 1534. godine Portugalci stigli na zapadnu obalu Indije, otkrili su spektakularan otok prepun antičkih galerija isklesanih u stijenama. Otok su nazvali Elephanta, po rezbariji slona koji su pronašli, a zatim su ove drevne sklpture počeli koristiti kao mete za gađanje…

Smještene na obali Mumbai, vjeruje se da Špilje Elephante potječu još iz 5. do 8. stoljeća, iako njihovo porijeklo i dalje ostaje tajanstveno. Postoji sedam špilja isklesanih od bazalta, uključujući budističke i hinduističke skulpture i reljefe. U većoj skupini od pet špilja nalaze se Hindu motivi, a u manjoj skupini špilja na istočnoj strani otoka budistički.

U Indiji je do sad pronađeno više od 1500 struktura isklesanih u stijenama – više nego bilo gdje drugo u svijetu, a Špilje Elephante su samo mali dio ove impresivne arhitekture. Špilje su obnovljene 1970. godine, a sada se nalaze pod zaštitom UNESCO-a opisane kao “remek-djelo ljudske kreativne genijalnosti.”



pixelizam.

Longmen: Špilje zmajevih vrata, Kina



Longmen špilje (lóngmén shíkū = “Špilje zmajevih vrata”) čine kolekciju od stotinjak hiljada figura Buda i njegovih učenika, isklesanih u 1.400 dubokih špilja na liticama planina Xiangshan i Longmenshan, 12 km južno od današnjeg grada Luòyánga u Kini.



U špiljama se može pronaći gotovo 110.000 budističkih kamenih kipova (neki su visoki samo par centimetara, a najviši je kameni kip Bude visok 17 metara), više od 60 stupa i 2.800 uklesanih natpisa. Najranije špilje su uklesane u kasnom 5. i početkom 6. stoljeća kada je Luoyang bio glavni grad Dinastije Sjeverni Wei. Budizam se u to vrijeme širo Kinom, te je bio prihvaćen i u samom carskom dvoru. Nove špilje i statue su se dodavele i narednih 500 godina, a 2000. godine su uvrštene i na UNESCO-v popis svjetske kulturne baštine.



pixelizam.

Postojna jama Slovenia

Yungang Grottoes

most famous Buddhist Caves Art Treasure Houses, is located Datong, Shanxi Province.

Cave City by Mirojohannes, Home To the World-Famous Mammoth Cave

ludi Yan (Reed Flute) – Prelijepa pećina u Kini



Pećina Reed Flute (ludi Yan) je najveća i najimpresivnija prirodna pećina u Guilinu, Kina. Ova pećina je dobila ime po trstiki koja raste u ovoj regiji, a od koje ljudi prave frule. Pećina je služila kao utočište za mnoge ljude tokom Drugog svjetskog rata, a danas je jedna od najpoznatijih turističkih lokacija u regiji.



Unutar pećine nalazi se spektakularni svijet različitih formacija stalaktita i stijena, obasjanih prekrasnim bojama umjetne rasvjete. Reed Flute pećina će sigurno impresionirati svakog posjetioca- i dokazati zašto je upravo ona najzanimljivija atrakcija Guilina više od 1.200 godina.



pixelizam.

Reed Flute