Dragan Kulundžija

Biografija
 


Dragomir Dragan Kolundžija ne zna tačan datum svog rođenja jer je izgorio zajedno sa matičnim knjigama na Kozari.  Jedino zna da je rođen 1938. godine u Gornjem Vodičevu kod Bosanskog Novog. Pjesnik sa Kozare živi i radi u Beogradu.
 
Otac Simo, dobrovoljac sa Soluna i učesnik bitke na Kajmakčalanu, i majka Anđa imali s petoro djece kada je započeo Drugi svjetski rat i zaprijetila nova ratna opasnost na Gornje Vodičevo pod Kozarom. U trečoj neprijateljskoj ofanzivi izgorjela je i njihova kuća, i zaselak Trnjaci. Tada se narod povukao u zbjegove prema Vojskovi i kada je u dolini Mlječanice zaprijetila opasnost od zarobljavanja, stari i iskusni ratnik Simo Kulundžija, dobar poznavalac svoje planine, pronašao je skrovište za dosta njih, a svoju porodicu zakopao je u zemunicu. I tako čestim skrivanjem u zemunicu, Dragan je dočekao i kraj rata.
 
Kada su 1948. godine, kad je otvorena nova škola, Dragan je pošao u osnovnu školu. Bio je u razredu sa starijim dječacima, gotovo za vojsku stasalim. Preokret u životu maloga Dragana je iznenada došao kad je jednoga jesenjeg dana došao ujak Đuro, stari rudar, kome su za vrijeme rata, u Poljavnicama kod Bosanskog Novog, ustaše poklale porodicu, usvojio malog Dragana. Više razrede osmogodišnje škole, gimnaziju, jugoslovensku i svjetsku književnost na Filološkom fakultetu završio je u Beogradu.
 
Prvu pjesmu Dragana Kolundžije, kao učenika osnovne škole „Josip Pančić“ u Beogradu, objavio je Mladen Oljača, 20. oktobra. 1954, u listu „Omladina“. Pjesma se zvala: „Tvoj glas“. Nastavili su se Draganovi stihovi objavljivati na stranicama raznih listova sve dok nisu 1957. bili sabrani u prvu zbirku: „Zatvorenik u ruži“.
 
Prve pjesme Dragana Kulundžije su bile prožete uspomenama na pašnjake rodnog sela, o majci i ratnim strahotama, o tragediji i gorkoj sudbini kozarskih zbijegova. Njegovi stihovi su ispunjeni likovima dvadeset i osmoro Kulundžija koji su izgubili živote na Kozari, u Jasenovcu i ostalim stratištima naroda sa Kozare. Ta tema je ostala i do danas osnovno obilježje Kulundžijeve poezije.
Stihovi Dragana Kolundžije ušli su u mnoge antologije i prevedeni na mnoge svjetske jezike.
 
Dobitnik je mnogih književnih nagrada, a između ostalih su i nagrade Mladosti (1961), nagrade publike na Struškim večerima poezije (1966), Dvadesetsedmojulske nagrade bivše BiH (1987), dviju nagrada Branko Ćopić — iz Fondacije Branko Ćopić, Banjaluka (1990) i iz istoimene Zadužbine pri Srpskoj akademiji nauka i umetnosti u Beogradu (1993), Vukove nagrade (1996), i Plakete Disovog proleća, kao i nagrade Nek teku reke Umetničke kolonije slikara i pjesnika Ada Huja iz Beograda za najbolju knjigu ljubavne poezije u 2000. godini.

Djela:
 
•  Zatvorenik u ruži (1957)
•  Čuvari svetlosti (1961)
•  Zlato i roditelji (1965)
•  Koja godina, koja zvezda (1969)
•  Pogleđevo (1971)
•  Orah (1973)
•  Tamne vojske (1975)
•  Lirika — izbor (1977)
•  Ostavljeno svetlo (1977)
•  Zvono za povratak (1978)
•  Očevina (1979)
•  Svežanj ključeva (1980)
•  Godine koje proći neće (izabrane i nove rodoljubive pjesme, 1982)
•  Zaustavljene kapi (1982)
•  Nesvanulice (1987)
•  Plamom smo vezani (izbor 1988)
•  Zaustavljen život (izbor rodoljubivih i porodičnih pjesama, 1990)
•  Kozara, opet (1993)
•  Dnevnik zatvorenika u ruži (1995)
•  Zatvorenik u ruži među svojima (1997)
•  Dato u drhtanju-izabrane i nove ljubavne pjesme (1997)
•  Pesme u vremenu (izabrane i nove pjesme o zemlji, ljubavi i prirodi, 1999)
•  Prozor otvoren na plavo (1999)
•  Ničija kuća (2000)
•  Vek u ratovima (knjiga posvećena slobodi i ljubavi, 2002)