Mark Holis, frontmen post-rok benda Talk Talk, preminuo je u 64. godini, javljaju britanski mediji.



Holis je zaslužan za hitove koji su osamdesetih godina prošlog veka proslavili bend Talk Talk, poput It’s My Life, Such a Shame, Today, Life’s What You Make It…

Vest o njegovoj smrti objavio je na Tviteru njegov rođak Entoni Kostelo.



„Počivaj u miru, Mark Holise. Rođak. Divan muž i otac. Fascinantan i principijelan čovek. Povukao se sa muzičke scene pre 20 godina, ali je neopisiva muzička ikona“, napisao je Kostelo.
Od Holisa se na Instagramu oprostio i basista Talk Talka Pol Veb, poznat kao Rustin Man.

„Veoma sam šokiran i tužan zbog vesti o smrti Marka Holisa. Bio je muzički genije i bila je čast i privilegija biti u bend sa njim. Nisam video Marka godinama, ali kao i mnogi muzičari naše generacije, na mene su duboko uticale njegove revolucinarne muzičke ideje“, napisao je Veb.

N1

Preminuo Andre Previn

Nemačko-američki pijanista, kompozitor i dirigent Andre Previn, koji se s uspehom
oprobao u svetu Holivuda, džeza i klasične muzike, preminuo je danas u 90. godini.



Njegova menadžerka Linda Petrikova je rekla da je Previn umro u svom domu
na Menhetnu.

Previnova porodica je pobegla iz nacističke Nemačke kada je on bio dete.



Kao tinejdžer se zaposlio kao kompozitor u holivudskim studijima, pre svega MGM,
i tokom karijere osvojio četiri Oskara za muziku, među kojima i za mjuzikl "My Fair
Lady" iz 1964. Potom je napustio Holivud i radio kao dirigent klasične muzike.

b92.net

Preminuo Keith Flint, frontmen grupe Prodigy

Kako donose britanski mediji, u svom obiteljskom domu jutros je pronađen 49-godišnji Keith Flint, pjevač najpoznatije britanske elektroničke senzacije Prodigy

Glazbeni svijet jutros je ostao u šoku nakon što je objavljena vijest kako je Keith Flint, frontmen grupe Prodigy, pronađen mrtav u svom obiteljskom domu u Essexu. Liam Howlett, Keith Flint i Maxim vjerojatno su najpoznatija trojka koja je svoj glazbeni put započela još u 90-ima zauvijek promijenivši percepciju o electro dance bendovima. Nakon Flintove smrti više ništa neće biti isto.
Policija još uvijek nije željela otkriti razloge smrti, rekavši tek da nije riječ o nasilnom činu. 'Pozvali su nas nakon što je tijelo muškarca pronađeno jutros u 8 sati i 10 minuta. Nakon što smo stigli jedino što smo, nažalost, mogli je proglasiti smrt 49-godišnjaka. Njegova smrt nije nasilna, a sve će se više znati nakon što mrtvozornik obavi svoj posao', rekao je glasnogovornik policije.

Grupa Prodigy nastala je iz underground rave scene početkom 90-ih i postala jedan od najvećih i najpoznatijih britanskih bendova. Najveći uspjeh postigli su 1996. godine hitovima 'Firestarter' i 'Breathe', a sam Keith Flint postao je ikona britanske glazbene scene svojim energičnim nastupima, neobičnom frizurom i mnoštvom tetovaža.



Rođen u Redbridgeu, u istočnom dijelu Londona, još se kao dječak Klint preselio u Braintree, u Essexu, gdje je u jednom noćnom klubu upoznao Liama Howletta. Iako je isprva bio plesač u bendu, upravo je on snimio 'Firestarter', koji ih je izbacio u mainstream.

Iza sebe ima brak s japanskom DJ-icom Mayumi Kai.


tportal.hr

blic

Dobrica Erić je rođen 1936. godine u selu Donja Crnuća u Gornjoj Gruži (kod Gornjeg Milanovca). Roditelji – šumadijski seljaci Miloš i Radmila.

Prvu zbirku pesama objavio 1959. a do danas više od stotinu (teško je sve i izbrojati!) knjiga poezije, proze, antologija, slikovnica…
Dela su mu prodata u tiražu od milion primeraka. Dosta ih je prevedeno na svetske jezike. Pesme su mu ušle u čitanke, antologije, školske lektire. Za mnoge su kompozitori napisali muziku.

U javnim nastupima – na TV, na večerima poezije i drugim priredbama pesme ne čita. On ih – govori! Gotovo sve zna napamet!

Život
Završio je četiri razreda osnovne škole u selu Vraćevšnici. Autor je više romana, pet knjiga lirske proze, 23 zbirke pesama, pet pozorišnih drama, preko 40 knjiga za decu. Zaslužni je umetnik grada Beograda. Prvu zbirku pesama objavio 1959. godine, a kasnije još više od stotinu knjiga poezije, proze, antologija, slikovnica itd. Dela su mu prodata u tiražu od milion primeraka. Dosta ih je prevedeno na strane jezike. Upravni odbor Udruženja književnika Srbije ga je 30. marta 2012. predložio za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti.

Bio je domaćin Dragačevskog sabora u Guči 2013. godine.

Živi i radi u Beogradu i u Gruži.

Priznanja

Goranov vijenac 1974.
Mlado pokolenje 1977.
Orden zasluga za narod 1977.
Nagrada Zmajevih dečjih igara 1982.
Nagrada Vukove zadužbine 1982.
Nagrada Milan Rakić 2000.
Zmajeva nagrada i Povelja Zmajevih dečjih igara
Nagrada Neven
Nagrada za životno delo u oblasti umetničkog stvaralaštva o selu i seljaštvu
Zlatni prsten festivala Bulka
Zlatna potkovica i zvanje Vitez čarapanije u Kruševcu
Zlatni ključ Smedereva
Matićeva povelja
Nagrada Srpske knjige
Zlatni leptir i Vitezova povelja za životno delo u književnosti za decu
Najviša priznanja zavičajnih gradova, Gornjeg Milanovca, Topole i Knića
Diploma redovnog člana ruske Petrovske akademije dodeljena mu je u Sankt-Peterburg, 2012.
Razapeta zemlja
Za knjigu rodoljubivog pesništva Razapeta zemlja, koja je doživela deset izdanja dobio je petnaest nagrada:

Žička hrisovulja, Žiča, 1992.
Nagrada Lazar Vučković, Priština, 1994.
Vidovdanska nagrada Republike Srpske Sveti Sava, 1995.
Oktobarska nagrada Beograda, 1995.
Velika Bazjaška Povelja saveza Srba u Rumuniji, 1996.
Povelja Šušnjara, Banja Luka, 1998.
Nagrada Šušnjar, Srpski Sanski Most, 1999.
Zlatni beočug grada Beograda, 2000.
Nagrada Filip Višnjić, Višnjićevo, 2001.
Kondir Kosovke devojke, Gračanica, 2002.
Povelja Morave, Mrčajevci, 2003.
Povelja Stevana Sinđelića, Svilajnac, 2006.
Sretenjska nagrada Odzivi Filipu Višnjiću, Orašac, 2008.
Suza Jasenovca, Donja Gradina, Kozarska Dubica, 2008.
Pesničko uspenije, Zvečan, 2009.

Dela


Književna dela
Svet u Suncokretu, (1959)
Vašar u Topoli, (1965)
Stari seljački kalendar, (1966)
Slavuj i sunce, (1968)
Ogrlica od grlica, Kulturni Centar, Novi sad (1969)
Torta sa pet spratova, (1973)
Pesma o svicima, (1975)
Dolina suncokreta, (1976)
Večni kratkovečnici, (1977)
Slavuj i sunce, IRO. Mladost, Zagreb (1978)
Bašta sa sedam ruža, (1979)
Sricanje žene, (1980)
Leto u Kalipolju, IRO. Veselin Masleša, Sarajevo (1980)
Čardak između četiri jabuke, (1980)
Moj drug, Milivojčićev lug, (1982)
Cunčeva verenica, (1985)
Tako žubori reka, (1987)
Pismo kraljici cveća, Rad, Beograd (1988)
Roždestvo ratarevo, (1989)
Krunisanje, (1989)
Bunar za prijatelje, (1990)
Puževa srma, (1991)
Ekološki bukvar, (1991)
San Gružanske letnje noći, (1992)
Jezero Ježeva bara, (1993)
U vatri bismo, ne izgorismo, (1993)
Plači voljena zemljo, (1993)
Razapeta zemlja, (1999)
Vilina Dolina, (1999)
Pusti puže rogove, IP. Rad, Beograd (2002)
Krunisanje, IP. Rad, Beograd (2002)
Dečak sa zlatom lipe u kosi, (2005)

Stripovi

Erić je u 1960-im bio jedan od najvažnijih stripskih scenarista gornjomilanovačkog izdavača Dečje novine. Debitovao je u časopisu Dečje novine, ali je glavna dela ostvario u ediciji istorijskih stripova Nikad robom, gde se izdvaja serijal Blažo i Jelica.



Zimska bajka, Dečje novine, crtač Aleksandar Klas
Začarana šuma, Dečje novine, Aleksandar Klas
Začarana truba, Dečje novine, Aleksandar Klas
Plava praćka, Dečje novine, Aleksandar Klas
Pod zidinama drevnog Borča, „Nikad robom“ br. 5, 1964, Radivoj Bogičević
Tajanstveni lagumi, „Nikad robom“ br. 9, 1964, Radivoj Bogičević (serijal Blažo i Jelica)
Otmica u šumi, „Nikad robom“ br. 16, 1964, Radivoj Bogičević (serijal Blažo i Jelica)
Krvavo svitanje, vanredna sveska „Nikad robom“, april 1965, Brana Jovanović
Sultanova robinja, „Nikad robom“ br. 21, 1965, Radivoj Bogičević (serijal Blažo i Jelica)
Zatočenik i orlovi, „Nikad robom“ br. 36, 1966, Branko Plavšić (serijal Blažo i Jelica)
Požar na pamučnom polju, „Nikad robom“ br. 62, 1966, Miodrag Đurđić
Braća, „Nikad robom“ br. 63, 1966, Petar Radičević
Topovi sa Ješevca, „Nikad robom“ br. 78, 1967, Miodrag Đurđić (serijal Blažo i Jelica, kasnije nastavili Čolić i Plavšić)
Tragovi slobode, „Nikad robom“ br. 81, 1967, Petar Radičević
Zamke, „Nikad robom“ br. 95, 1967, Ljubomir Filipovski
Takovski ustanak II, Barjak nad Srbijom, „Nikad robom“ br. 136, 1968, Brana Jovanović
Bubnjevi u noći, „Nikad robom“ br. 148, 1968, Branko Plavšić
Preuzeto sa: sr.wikipedia.org/sr-el/Добрица_Ерић

Premunio glumac Igor Pervic

Umro je naš čuveni glumac Miša Janketić.

Mihajlo "Miša" Janketić je rođen 24. maja 1938. godine u Novom Sadu.
Diplomirao je glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju 1962. U karijeri je ostvario uloge u više desetina filmova i TV serija, a takođe je brojne uloge ostvario u Jugoslovenskom dramskom pozorištu.
Veliku popularnost kod televizijske publike donele su mu uloge u TV serijama "Sivi dom" (1984 — 1985), "Bolji život" (1987), "Srećni ljudi" (1993), a u seriji "Porodično blago" (1998 — 2001) igrao je glavnu mušku ulogu.
Dobio je nagradu Dobričin prsten 2003.



U raskošno bogatoj karijeri Miša Janketić odigrao je preko stotinu uloga u pozorištu, najviše u svom Jugoslovenskom dramskom. Ogroman trag ostavio je i na filmu, televiziji i radiju. Dobitnik je svih najznačajnijih glumačkih i društvenih priznanja, Dobričinog prstena, Oktobarske nagrade, četiri Sterijine nagrade, Nagrade „Pavle Vujisić“ za životno delo.
Prvu ulogu na sceni Jugoslovenskog dramskog pozorišta odigrao je u predstavi Ričard III 1961. Član ansambla JDP-a bio je od 1962. do 1998. godine. U tom periodu ostvario je preko šezdeset uloga. Poslednju premijeru Miša Janketić je imao na sedamdesetogodišnjicu Jugoslovenskog dramskog pozorišta u predstavi Kralj Betajnove igrajući Krneca (2018).

Rođen je 24. maja 1938. godine u Novom Sadu. Gimnaziju je završio u Beogradu. Upisao je studije književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, ali je posle tri godine, 1958. postao student glume na Akademiji za pozorište, radio, film i televiziju. Diplomirao je 1962. godine u klasi profesora Mate Miloševića.

Na scenama Jugoslovenskog dramskog pozorišta bio je Igo u Prljvaim rukama Ž. P. Sartra, Uroš V u Smrti Uroša V S. Stefanovića, Ljuba Vrapče u predstavi Kad su cvetale tikve D. Mihailovića, Raskoljnikov u Zločinu i kazni F. M. Dostojevskog, Stenli u Tramvaju zvanom želja T. Viljamsa, Horvat u Krležinom Vučjaku, Alesandro Mediči u Lorencaču Alfreda de Mise, Vojvoda Mišić u Kolubarskoj bici i Valjevskoj bolnici D. Ćosića, Blagoje u Putujućem pozorištu Šopalović Lj. Simovića, Gavrilović u Sterijinim Rodoljupcima (1986) i Gradonacelnik u Gogoljevom Revizoru, Jevrem Prokić u Narodnom poslaniku i Obrad Đorđević u Tako je moralo biti B. Nusića...

Dobitnik je godišnjih nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta za uloge Borisa Anenkova (Pravdenici), Bredlija (Pokopano dete), Isusa (Nekršten dan), Živojina Mišića (Kolubarska bitka), Gavrilovića (Rodoljupci), Majora Božića (Seobe), Gradonačelnika (Revizor), Jevrema Prokića (Narodni poslanik). Sa velikim uspehom igrao je i na scenama drugih pozorišta (Atelje 212, Narodno pozorište, Beogradsko dramsko pozorište, Srpsko narodno pozorište, Zvezdara teatar...)

Oktobarska nagrada grada Beograda dodeljena mu je za ulogu Raskoljinkova u predstavi Zločin i kazna, 1971. Sterijine nagrade dobio je za uloge Jagoša Kralja (Klaustrofobična komedija, 1987, Zvezdara teatar),  Jevrema Prokića (Narodni poslanik, 1991), Knjaza Nikole (Princeza Ksenija od Crne Gore, 1994, Crnogorsko narodno pozorište) i Čika Dragog (Smrtonosna motoristika, 2005, Atelje 212). Dobitnik je nagrada „Joakim Vujić“, „Milivoje Živanović“, „Raša Plaović“, „Ljubiša Jovanović“, Statuete „Ćuran“, „Zoranov brk“, „Branislav Nušić“ (za životno delo).

Nagrada Udrženja filmskih glumaca za životno delo „Pavle Vujisić“ dodeljena mu je 2014. Našu najznačajniju pozorišnu nagradu, Dobričin prsten, dobio je 2003. godine.

Na filmu je srađivao sa najznačajnijim domaćim rediteljima. U filmografiju Miše Janketića ulaze ostvarenja San Puriše Đorđevića, Kako su se voleli Romeo i Julija? Jovana Živanovića, Opatica i komesar Gojka Šipovca, Horoskop Bore Draškovića, Ubistvo na svirep i podmukao način i iz niskih pobuda Žike Mitrovića, Devojka sa Kosmaja Dragovana Jovanovića, Svadba Radomira Šaranovića, Zimovanje u Jakobsfeldu Branka Bauera, Svetozar Marković Eduarda Galića, Kako sam sistematski uništen od idiota Slobodana Šijana, Početni udarac Darka Bajića, Seks – partijski neprijatelj br.1. Dušana Saboa, Peti leptir Milorada Milinkovića...

Igrao je u tv dramama i u serijama: Dimitrije Tucović, Otpisani, Salaš u Malom Ritu, Nepokoreni grad, Sivi dom, Vuk Karadžić, Bolji život, Zaboravljeni, Srećni ljudi, Porodično blago, Ubice mog oca, Žmurke...

Mihailo Janketić se bavio pedagoškim radom kao profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.

Datum sahrane i komemoracije biće naknadno objavljeni.


Blic

Ono kad večnost stane u otkucaj srca... 

... i, ne znam, možda i postoji ovde neka tema ''Na današnji dan''...

Ali, njih dvoje... oni umiru, a ta Ljubav živi... Svaki dan.

Juče umro grampi ket u sedmoj godini života

Preminula je zvezda srpske i jugoslovenske kinematografije Dušica Žegarac, saopštilo je Udruženje filmskih glumaca Srbije.

Rođena je u Beogradu 1944. godine i između ostalog igrala u filmovima "Stepenice hrabrosti", "Saša", "Buđenje pacova"...



Na Filmskim susretima u Nišu dobila je nagradu "Pavle Vuisić" za životno delo.


Tanjug

Napustila nas je čuvena pesnikinja



Pesnikinja Maja Perfiljeva, koja je napisala tekstove za nekoliko velikih hitova popularnih jugoslovenskih izvođača, preminula je u 79. godini.
Maja će ostati upamćena pre svega po tekstovima za vanvremenske pesme legendarnih "Indeksa" - "Sanjam", "Da sam ja netko"...

Njene tekstove su pevali i Josipa Lisac, Gabi Novak, Mišo Kovač, Kićo Slabinac, Dalibor Brun, Duško Lokin...
Maja je rođena u Tivtu, a školovala se i živela u Zagrebu. Rodnu Boku Kotorsku najlepše je opevala u pesmi "Bokeljska noć", koju je izvodila Radmila Karaklajić.

SD

Preminula Danka Novović, zlatni glas televizije

Legendarna voditeljka Televizije Beograd Danka Novović preminula je u bolnici na Bežanijskoj kosi u 76. godini.



Danka Novović je rođena u Prokuplju 1943. godine.



Na televiziji Beograd radila je od njenog osnivanja 1958. godine. Otmenim držanjem, posebnom dikcijom i bojom glasa obeležila je televiziju u Jugoslaviji i Srbiji.



Još kao osnovac volela je da recituje, glumi, igra i peva na školskim priredbama.



Završila je Šestu beogradsku gimnaziju i nastavila da pleni na sceni.

Pevala je u prvom Omladinskom klubu u Beogradu, dok su repertoar koji je izvodila sa Minjom Subotom bile italijanske kancone, džez i rokenrol.

Studirala je Pravni i Filozofski fakultet ali, kako je govorila, nije imala vremena da ih završi.



Kao dvadesetogodišnjakinja, posle dvoipogodišnje pripreme sa lektorima, počela je televizijsku karijeru 1958. u direktnom prenosu – čitajući najavu programa.

Radila je i kao urednik Dnevnika, ali je sebe smatrala spikerkom – to je bio njen poziv.



Nije propuštala igranke. Bila je prvakinja svoje gimnazije u gimnastici, družila se s ekipom s Crvenog Krsta, koja je bila nezamisliva bez Dragana Gage Nikolića. Nije propuštala ni čuvene zabave kod Laze Šećera.



Za nju je čuveni Toma Zdravković napisao i otpevao pesmu "Danka".

Otmenim držanjem, posebnom dikcijom i bojom glasa obeležila je televiziju u Jugoslaviji i Srbiji.



(Kurir.rs/RTS)

LOS ANĐELES - Američki glumac i scenarista Piter Fonda umro je u 79. godini od raka pluća, saopštila je njegova porodica.



Fonda će ostati upamćen po kultnom filmu "Goli u sedlu" iz 1969. godine, u kome je bio i scenarista i producent. U tom filmu igrao je sa Džekom Nikolsonom i Denisom Hoperom, a za scenario je bio nominovan za Oskara.

Porodica je saopštila da je Piter Fonda umro usljed respiratornih komplikacija u svom domu u Los Anđelesu.

Fonda je član poznate holivudske glumačke porodice. On je brat glumice DŽejn Fonde i sin Henrija Fonde. Takođe, njegova ćerka Bridžet Fonda je glumica.

Za ulogu u filmu "Julijevo zlato" iz 1997. godine bio je nominovan za Oskara u kategoriji najboljeg glumca, podsjeća Bi-Bi-Si.

Za ulogu u ovom filmu Fonda je dobio Zlatni gobus.





Nezavisne

UMRLA JE JOŠ JEDNA GLUMAČKA LEGENDA! Igrao je u filmu koje je obeležio EPOHU!
Glumac Piter Fonda preminuo je u 79. godini od raka pluća.

Fonda je najpoznatiji po ulozi u filmu "Goli u sedlu" (1969.), što mu je obezbedilo status kontrakulturne ikone. Poznat je i kao sin velikog glumca Henrija Fonde, brat Džejn Fonde i otac glumice Bridžet Fonde.
Ikona i nosilac kontrakulture u Americi 60-ih, sin Henrija Fonde, idol generacije, koautor filma koji možda nije promenio mnogo toga, ali je obeležio epohu kao malo koji. Nakon što su Hoper i on stvorili "Gole u sedlu" postao je malo manje marginalac, odmetnik, loš sin i loš momak Holivuda, a više vodeći glumac u nastajanju, a iako nikada nije dostigao recimo očeve visine ipak je bio ime za sebe i odličan u svemu što je radio.

Usledili su od tada do danas "The hired hand", "The last movie", "Race with the devil", "Fighting mad", "Bekstvo iz L.A.", "Limey", rimejk "Voza u 3:10 za Jumu", kao i "Ulee's gold" u kom je kao časni pčelar iz naslova pokazao veliku raskoš umeća, zamalo dobio Oskara, uzeo Globus, međutim nikada kod Fonde ništa nije bilo oko nagrada. Terao je "svoju stvar".
Preminuo je sa 79 godina od posledica raka pluća.

Što bi i on sam rekao: "We blew it." Počivaj u miru, pravi Kapetane Amerika, i pozdravi bandu.