---

Divlji kesten veliko je drvo visine od 20 do 30 metara. Ima veliku gustu lisnatu krošnju. Kora mu je ispucana i smedja. Na debelim grancicama razvijaju se u aprilu i maju veliki sjajni pupovi kojih luske - u stvari, pridankovi listovi - daju neku materiju nalik smoli. Zašticeni Ijuskama od zimske hladnoce u unutrašnjosti tih pupova razvijaju se listovi i cvetovi. Listovi su na dugackim peteljkama. Sastavljeni su od 7 lisaka koji su nalik prstima na ruci. Liske su klinaste i kao pila dvostruko nazubljene. Cvetovi su lepi, simetricni, belo, žuto i ružicasto pegavi, a stoje u uspravnim kitama. Cvet ima cašku kao zvonce, 4 do 5 ne-jednakih latica i 7 svinutih prašnika što vire prema napolje. Plod je bodljikav tobolac s 1 do 4 vrlo velike sjajno-smedje semenke. Upotrebljava se za izradu velikog preparata ,,prvenstveno za lecenje venoznih oboljenja, pre svega proširene vene, hemoroida, tromboflebitisa i dr.

Seme divljeg kestena koristi se za dobijanje skroba iz kojeg se nakon hidrolizacije u šecer i fermentacije šecera može dobiti alkohol ili mlecna kiselina. Saponin izolovan iz semena može se koristiti za pranje , negu kose, za penušave rastvore u aparatima za gašenje požara – kao emulgator. U svim delovima biljke koja se koristi, najdelotvorniji i lekoviti je upravo saponin koji leci od kožnih bolesti, razredjuje krv i cini je manje lepljivom.Masno ulje ( Oleum Hipopocastani ) dobije se ekstrakcijom iz oljuštenog semena, odnosno iz njegove košuljice, ili kao sporedan produkt prilikom proizvodnje skroba ili alkohola iz semena, koristi se u sapunskoj industriji.

---

Gaji se u drvoredima, parkovima i pojedinacno . Raste u najvecem delu Europe. Može da doživi preko 200 godina. .

---

Za lek se skupljaju u prolece pupoljci i cvetovi, a u jesen semenke-kesteni

---

pupovi i cvetovi divljeg kestena dobro su sredstvo protiv reumaticnih bolova, uloga (gihta) i neuralgija. Plod divljeg kestena koristi se u lecenju šuljeva i povecane prostate, otecene mošnice, proširenih vena, groznice od prehlade i proliva ..

Lekovita priroda - višnja

Najnovija medicinska istraživanja pokazuju da su crveni plodovi bogat izvor supstanci sa antioksidativnim i antiupalnim dejstvima, zbog čega može biti korisna u sprečavanju srčanih oboljenja, artritisa i raka



Tamnocrvena boja, slatkasto-kiselkasti ukus i svojstva koje poseduje višnja (Prunus cerasus) učinila su je omiljenim voćem. A da je plemenita, znali su narodi još pre dva i po milenijuma, kada su počeli i da je uzgajaju na prostorima Turske i Grčke. Tamo je carevala trešnja, pa je ukrštanjem već kultivisane domaće slatke trešnje sa divljim kiselim vrstama dobijena višnja. Danas se najviše uzgaja u Evropi i jugozapadnoj Aziji, a kod nas je najzastupljenija u južnoj i jugoistočnoj Srbiji. Zahvaljujući njenom kvalitetu, naša zemlja je značajni izvoznik ovog voća, u čemu posebno mesto zauzima oblačinska višnja iz nišavskog okruga. U ovoj sorti spojene su mnoge biološke i tehnološke karakteristike. Ona poseduje visoku ujednačenost krupnoće ploda, ujednačeno sazrevanje, lako odvajanje od peteljke. Boja je otporna na tamnjenje, slatko-kiseli ukus ostaje stalno prisutan, a sadržaj vode kreće se od 82 do 86 odsto. Osim vode, svaka višnja u plodu sadrži zavidne količine šećera, organskih kiselina, tanina, pektina, mineralnih materija, vitamina C, B1, B2, PP i karotena.
Najnovija medicinska istraživanja pokazuju da su plodovi višnje bogat izvor supstanci sa antioksidativnim i antiupalnim dejstvima. Zahvaljujući ovim sastojcima, višnja u ishrani može biti korisna u sprečavanju raka, srčanih oboljenja i artritisa. Narodna medicina preporučuje višnju u vidu odvara protiv grčeva i bolova u mišićima. Odvar se pravi tako što se kilogram višanja prelije sa sedam do osam litara prokuvane pa ohlađene, ili destilisane vode. Zatim se sve zagreva do ključanja, i oko 20 minuta kuva na toj temperaturi uz češće mešanje.
Nakon kuvanja vreo sadržaj se procedi, a višnje se blago presuju na cedilu. Isparena voda tokom kuvanja nadoknadi se dodavanjem destilovane, ostavi se kraće vreme da se staloži i pije se umesto vode.

Ovo njeno lekovito dejstvo potvrdili su i stručnjaci sa fakulteta u Vermontu, u SAD-u. Takođe su ustanovili da sok od višanja pomaže organizmu da lakše podnese naporno vežbanje, što je pokazalo istraživanje u kojem je učestvovalo 14 dobrovoljaca podeljenih u dve grupe. Jedni su tri dana pre vežbanja i četiri dana posle pili sok od višnje, dok su ostali pili mešavinu drugih sokova.



Rezultati su pokazali da je grupa koja je pila sok od višnje imala daleko manju potrošenost mišića, u odnosu na ispitanike koji su pili druge sokove. Ovo otkriće važno je za sve ljude koji imaju problem sa mišićima, a naročito za amaterske i profesionalne sportiste, koji uglavnom imaju, posle napornih fizičkih aktivnosti, bolove u mišićima.

Drugo istraživanje pokazalo je da je sok od višnje delotvoran i kod nesanice. Dobrovoljci koji su ujutru i uveče pili po čašu nezaslađenog soka od višanja spavali su bolje nego kada su pili neki drugi sok. Rukovodilac istraživanja, dr Vilfred Pidžn, psihijatar sa Univerziteta Ročester u Njujorku, tvrdi da je ovakvo delovanje soka posledica visoke koncentracije melatonina, hormona koji reguliše ciklus spavanja i buđenja. Takođe dodaje da je višnja zastupljena u ishrani daleko bolji izbor nego kupljeni dodaci ishrani koji sadrže melatonin.
Višnja je, inače, u domaćinstvima široko zastupljena u raznim proizvodima. Sveži plodovi koriste se za spravljanje sokova, džemova, kompota, slatkog, a kao smrznuta služi za razne poslastice - kremove, sladolede, sirupe... Od višnje se pravi i poznata rakija višnjevača.

RIZNICA KALIJUMA, KUMARINA, KOBALTA...

Višnja sadrži biljni pigment koji predstavlja moćan antioksidans u prevenciji srčanih oboljenja i tumora. Izuzetno je bogata ugljenim hidratima i glukozom, a predstavlja i pravu riznicu kalijuma. Zbog sadržaja vinske, jabučne i limunske kiseline, deluju osvežavajuće na organizam. Mineral kobalt utiče na smanjivanje krvnog pritiska, jačanje krvnih sudova, a posebno kapilara. Sastojak kumarin, koji višnja takođe poseduje, ima sposobnost da smanjuje gustinu krvi, zbog čega su višnje dobre u prevenciji arterioskleroze i malokrvnosti.



ČAŠA SOKA UMESTO ASPIRINA

Višnje se po hranljivoj vrednosti ubrajaju u kategoriju supernamirnica. Zbog bogatstva vitamina i minerala izuzetno su zdrave za organizam, tako da mogu da se konzumiraju u neograničenim količinama.

Osim što blagotvorno deluju na telo, izuzetno su lekovite i za kožu, srce i nervni sistem. Ne sadrže mnogo šećera pa se preporučuju osobama koje imaju problema sa suvišnim kilogramima i dijabetičarima.

Plodovi višnje mogu da zamene i najpopularniji lek - aspirin. Šaka svežih plodova ujutru reguliše krvni pritisak, ublažava bolove u glavi i mišićima, a pomaže i kod povišene temperature. Zbog zanemarljivih količina šećera, redovno konzumiranje višanja sprečava pojavu dijabetesa, tvrde naučnici. Višnja se pokazala korisnom i u lečenju poremećaja pamćenja, a ukoliko želite da se oslobodite tegoba u zglobovima i kostima dovoljno je popiti čašu soka. Naučnici su, takođe, izračunali da čaša soka od višnje menja jedan aspirin. Njeno blagotvorno dejstvo na zglobove i kosti objašnjava se time što ona svojim sastavom smanjuje količinu mokraćne kiseline, glavnog krivca za tegobe u koštano-zglobnom sistemu.

Ivanjsko cveće leči stomak i prija koži

Lečenje biljem - ivanjsko cveće čisti jetru, leči anemiju dece, tera nesanicu. Lekovite osobine ima gornja polovina biljke u cvatu, ubrana od jula do septembra



Iako se vekovima koristi za pravljanje ivandanjskih venčića, ivanjsko cveće (Galium verum) ili broćika i Jovanova travčica, tradicionalni je narodni lek za lečenje brojnih oboljenja unutrašnjih organa i kože. Visoko je do metar, a raste na brdskim suvim livadama i pašnjacima, pored puteva i u šumama. Stabljika je na člancima odebljala i, naročito u gornjem delu, prekrivena tvrdim dlačicama. Ivanjsko cveće je prepoznatljivo po zlatnožutim mirisnim cvetovima (mirišu na med) skupljenim u metličaste cvasti na vrhovima grančica. Cveta od jula do septembra i za to vreme biljka je povijena nadole. Lišće je sitno, duguljasto, oštrih vrhova, a po šest do 12 listića udružuje se u venčiće koji obavijaju grančice.


Lekovite osobine ima gornja polovina biljke ubrana za vreme cvetanja. Da bi se sačuvala za zimske dane suši se u hladu, na promajnom mestu (pri sušenju promeni boju i pocrni), pakuje se u lanene kesice ili staklene tegle i čuva se na tamnom i hladnom mestu. Ivanjsko cveće sadrži vitamin C, etarsko ulje, organske kiseline, minerale, heterozide, saponozide, vosak, tanine, crvenu boju i flavonoide. U narodnoj medicini koristi se:

* za jačanje i čišćenje jetre

* za pojačavanje rada želuca

* protiv ekcema i psorijaze

* za smirenje

* za poboljšanje varenja

* protiv hroničnih bubrežnih bolesti

* za lečenje bolesti disajnih organa

* da oporavi i ojača organizam

* protiv anemije

* kad "zakažu" glasne žice

* za regulisanje metabolizma štitaste žlezde

* za podsticanje izmokravanja

* za zaustavljanje obilnih menstrualnih i krvarenja hemoroida.

Kada je o anemiji reč, u slučaju da oboli dete starije od tri godine, naša narodna medicina, osim čaja od koprive, kao posebno delotvoran preporučuje čaj baš od ivanjskog cveća. Zanimljivo je, takođe, i da francuska tradicionalna medicina ovu biljku preporučuje kao odlično sredstvo protiv epilepsije.

Osim ivanjskog cveća sa žutim cvetovima, u isto vreme travari sakupljaju i belo ivanjsko cveće (Galium mollugo) ili belu broćiku koja ima žućkasto bele cvetove i blago opori miris, kao i divlji broć (Gallium aparine) i krstatu broćiku (Gallium cruciata). Ove biljke kao i "originalno" ivanjsko cveće imaju iste lekovite osobine i upotrebljavaju se na isti način.

RECEPTI

- 100 g ivanjskog cveća

- 100 g zlatnice (čelebi grana)

- 100 g bele mrtve koprive

Litrom provrele vode prelijte tri kašike mešavine, poklopite i posle dva sata procedite. Nezaslađen čaj pijte tokom dana umesto vode, u malim gutljajima.

Izlečite deci anemiju

- kašika ivanskog cveća

- 2,5 dl vode

Usitnjeno ivanjsko cveće prelijte provrelom vodom, poklopite i posle 10 minuta procedite. Dete bi trebalo da pije tri-četiri šoljice što toplijeg čaja dnevno, gutljaj po gutljaj.

Protiv upale krajnika

- 40 g ivanjskog cveća

- 40 g majčine dušice

- 30 g žalfije

- 30 g preslice

- 30 g nevena

- 20 g kamilice

- 20 g sleza

Kašiku mešavine prelijte sa dva i po decilitra vrele vode, poklopite, sačekajte dva sata i procedite. Jednom dnevno uzmite nekoliko gutljaja, grguljajte dva-tri minuta, ispljunite i, potom, ispirajte grlo dok ne utrošite čaj.

Za čišćenje jetre

- 100 g ivanjskog cveća

- 100 g korena maslačka

- 100 g trave ive

Sa tri decilitra proključale vode prelijte dve kašike mešavine i poklopite. Posle sat procedite i popijte nezaslađen čaj pola sata pre jela.

Hibiskus leči groznicu

Da bi se groznica na usni povukla, treba unositi što više vitamina A, B, i E, a simptome infekcije mogu ublažiti i narodni lekovi - čaj od sušenih cvetova hibiskusa i matičnjaka



Labijalni herpes, narodski rečeno groznica na usni, je infekcija, izazvana virusom herpes simpleks tipa 1, koja se javlja na usni i znak je oslabljenog imuniteta.

Javlja se u obliku sitnih i bolnih plikova koji, najčešće, sami od sebe nestaju posle desetak dana.

Da bi se infekcija što pre povukla u tom periodu u organizam treba unositi što više vitamina A, B i E kako bi se ojačao imunološki sistem. Naime, rezultati najnovijih istraživanja pokazuju da je 80 odsto ljudi zaraženo ovim virusom, ali se groznica na usni redovno javlja samo kod 20 odsto njih, jer ostali imaju snažan odbrambeni sistem. Ipak, kada herpes simpleks tipa 1 jednom uđe u organizam, on u njemu ostaje do kraja života.


Pored pojačanog unosa vitamina groznicu na usni možete lečiti i spolja, što češćim nanošenjem krema ili masti koje sadrže cink, pošto je on važan element za jačanje imuniteta.

Postoje, međutim, i narodni lekovi koji ublažavaju simptome ove infekcije. Jedan od njih je i čaj od sušenih cvetova hibiskusa i matičnjaka koji možete sami da pripremite.

Kašičicu sušenih cvetova hibiskusa i kašičicu matičnjaka pomešajte i prelijte sa 0,5 l ključale vode, poklopite, sačekajte da se ohladi i ovaj čaj pomalo ispijajte tri puta na dan.

Ali, ukoliko želite da se što pre oslobodite ružnih plikova na usni, kupite u biljnoj apoteci ekstrakt hibiskusa i nanesite nekoliko puta na dan po dve do tri kapi direktno na groznicu. Ekstrakt hibiskusa smiruje upalu i isušuje plikove.



novosti

Žalfija ublažava promuklost

Kada ostanete bez glasa možete da primenite jednostavan recept




Promukao glas i bol u grlu često se javljaju leti, jer uglavnom pijemo ledene napitke, osvežavamo se sladoledom, a oni koji vole provod, u vrelim danima su posebno inspirisani za pesmu i igru.

Kada ostanete bez glasa možete da primenite jednostavan recept koji sigurno pomaže.

Žalfija je lekovita biljka koja dezinfikuje bakterije u grlu, ublažava promuklost, oblaže i vlaži sluzokožu usne duplje. Idealno je sredstvo za ispiranje grla, a možete je koristiti nekoliko puta dnevno. Priprema se tako što se jedna kašika žalfije prelije vrelom vodom, poklopi i posle desetak minuta ocedi. Pre ispiranja obavezno sačekajte da se čaj malo ohladi, jer će vruća tečnost još više da nadraži grlo.

GNOJNU RANU OD ČIRA SANIRAO UZ KOREN GORKULJE



Lečenje biljem je tradicija u porodici Kuprešak. Otac, baba i deda su lekovitim biljem lečili bolesne u Šipovu, u Bosni. Danilo je išao sa njima u berbu i gledao kako leče ljude, bio je mali i nije mnogo toga zapamtio, ali su mu ostale urezane u sećanje baka Jovankine reči: „Kada sedneš da jedeš, prvo podaj gladnome. Kada čuvaš za sebe, kriješ od ljudi. Podaj i daće ti se, jer Bog je milostiv prema onima koji daju“. Kasnije ga je život odveo u Sremsku Kamenicu i daleko od prirode.
Kada je dobio čir, velik kao tacna šoljice kafe, koji se upalio i bol postao nepodnošljiv, otišao je „pod nož“. Nakon zahvata proveo je besanu noć. Potom odlazi u ambulantu da mu daju nešto protiv bolova, ali nije mu bilo bolje ni sledeće noći. U nekom polusnu setio se leka svoje babe Jovanke. Po sećanju je napravio melem od korena gorkulje, maslinovog ulja i žutog voska, namazao ga oko 10 uveče i bol je odmah minuo, a sutradan se rana skroz očistila, koža je bila bela kao da nikakve operacije nije bilo. Kada je svojoj doktorki ispričao šta se dogodilo, ona mu nije verovala i rekla mu je da kod nas takvog leka nema i preporučila mu da odnese melem na Institut na ispitivanje. Potom je delio ovaj melem kome je trebalo i nikada mu se niko nije požalio na neke posledice, niti mu je iko rekao da melem nije pomogao. Sve više ljudi je dolazilo i tražilo pomoć od Danila.
Kontaktirao je prim. dr sci. Novicu Lj. Januzovića koji je dve godine radio dodatne analize sa svojim kolegama i utvrdio lekovitost melema kod patoloških stanja kože, hemoroida, prostate, bronhijalne astme, gangrenoznih stanja, dekubitisa, zatim kod upale bubrega, čira na želucu i dvanaestopalačnom crevu.
Osnovni sastojak melema je koren gorkulje, biljke koja raste iznad 1000 metara nadmorske visine. Lekovitost biljke je u supstancama koje dubinski poboljšavaju cirkulaciju i podstiču da se tkiva obnavljaju na vrlo efikasan i brz način. Biljka je pronađena na prostorima bivše Jugoslavije, ali o njoj ima malo podataka u literaturi. Iz dosadašnjeg iskustva, što ličnog, što svojih pacijenata, melem je lek koji ne postoji nigde u svetu. Ne samo zbog svog univerzalnog blagotvornog dejstva, nego pre svega zbog 100% efekta u lečenju kožnih oboljenja. Posebna karakteristika je što se može i jesti, tako da blagotvorno utiče i na rad organizma. Sam ga uzima, s vrha noža, svako jutro na prazan stomak i nikakvih zdravstvenih tegoba nema. Kaže da se malo ljudi od 74 godine može pohvaliti zategnutom kožom i apsolutnim zdravljem kao što ga on ima.

Health

Celer: Ukusan i lekovit


Delotvoran u lečenju astme, promuklosti, reume. Poboljšava krvnu sliku i cirkulaciju, apetit, uklanja smetnje kod varenja



Među začinskim biljkama celer (Apium graveolens) zauzima posebno mesto, a izuzetna lekovita svojstva ima zahvaljujući

bogatstvu različitih korisnih sastojaka. Koristi se svež i obaren za pripremanje supa i jela, seme se koristi kao začin, dok lišće vrlo često služi za dekorisanje raznovrsnih kulinarskih specijaliteta. Može da se nabavi tokom cele godine, mada je najbolji u jesen.

Listovi i koren vade se do kraja oktobra i izuzetno su bogati mineralima, vitaminima, nutrijentima i eteričnim uljima, koji mu daju snažan, karakterističan miris. Sto grama korena sadrži samo 7 kalorija, ali zato 320 miligrama magnezijuma i 16 milicentigrama folata. Odličan je izvor i vitamina K kao i dijetalnih vlakana.


Delotvoran je u lečenju astme, promuklosti, reume, a zbog visokog sadržaja natrijuma i gihta, mokraćnih puteva, bubrega, nervnih oboljenja. Poboljšava krvnu sliku i cirkulaciju, apetit, a uklanja smetnje kod varenja. Acetileniks, jedan od njegovih sastojaka, zaustavlja umnožavanje ćelija raka.


Celer sadrži i supstance koje deluju relaksirajuće na arterije, omogućavajući im da se šire, smanjuju količinu hormona stresa, koji takođe utiče na kontrakciju krvnih sudova. Celer smanjuje i koncentraciju lošeg holesterola, a zbog obilja vitamina C pomaže da se smanje simptomi prehlade i poboljša odgovor imunog sistema.
Lekoviti sastojci najbolje ostaju očuvani u sveže isceđenom soku sirovog korena, listova i stabljike. Sa listovima ne treba preterivati jer sok postaje gorak. Ovako spremljen napitak odličan je lek u ranim fazama reumatizma i gihta, a preporučuje se i osobama sklonim debljanju i sa celulitom. Povoljno deluje i na regulisanje menstruacije.

U vidu čaja delotvoran je protiv reume. Čaj se spravlja tako što se u jednom litru vode kuva 40 grama celerovog lišća nekoliko minuta. Zatim se ostavi poklopljen dok se ne ohladi, procedi, a onda mlak pije nekoliko puta dnevno, nekoliko nedelja.


KUMARIN

Celer sadrži supstancu kumarin koja sprečava štetno delovanje slobodnih radikala, a podstiče aktivnost belih krvnih zrnaca važnih za očuvanje odbrambene moći organizma. Svi vitamini B kompleksa iz ove biljke podstiču razmenu ugljenih hidrata u organizmu, jačaju nerve i mozak, a kožu, kosu, oči i jetru čine zdravima.



PROTIV POVIŠENOG HOLESTEROLA
Protiv povišenog holesterola narodni lekari preporučuju napitak spravljen od celera i neprskanog limuna. Za ovaj lek treba spremiti 500 grama svežih listova i stabljika celera, tri limuna i litar vode. Voda se prvo prokuva i ostavi da se ohladi. Limun se dobro opere, iseče na komade sa sve korom. Celer se takođe grubo secka. Onda se zajedno dobro samelju, najbolje u blenderu. Kada se dobije fina kašasta masa, prelije se prokuvanom vodom i dobro izmeša.

Sud se, zatim, poklopi i ostavi da odstoji preko noći, a ujutru procedi i sipa u staklenu flašu. Dobijeni napitak pije se ujutru i uveče, po 0,5 decilitra pre jela.

Napitak nema neželjenih efekata, a pokazalo se da može uspešno da deluje i na snižavanje triglicerida u krvi. Međutim, da bi lečenje bilo uspešno, poželjno je da se za to vreme izbegava slatko. Posle dva do tri meseca terapije, treba proveriti vrednosti holesterola, da bi se sagledala delotvornost leka.

novosti.rs

KAMEN U ŽUČI


Ako su kamenci u žuci sitni, tj. velicine zrna kukuruza, moguce ih je izbaciti brzo i jednostavno, ali uz odredjene boli, na sledeci nacin: Jedan dan i jednu noc, 24 sata, ništa ne jesti. Zatim pripremiti mešavinu od 1 litre rasola (tecnosti) od kiselog kupusa, 4 dcl maslinova ulja i soka od 4 limuna. Piti svakih 25 minuta po 1 dcl tecnosti Odmah ce nastupiti bolovi i proliv i kamenci ce biti izbaceni sa stolicom, najduze za 4 do 5 sati, tj. dok se popije pripremljeni lek. Nakon što su kamenci izašli, 10 do 15 dana ne uzimati suvo meso, kore od voca i povrca, sirovu zelen i sl. Za to vreme piti lagani caj - dnevno 4 dcl - od mešavine jednakih kolicina konjogriza i kamilice. Kako bi se izbacili kamenci iz žucnog mjehura, može se koristiti sledeci caj. Postupak duze traje, ali bez boli. Na bolesniku je da odabere recepturu koju želi .


Lecenje:

* 30 g stabljike rosopasa
* 30 g kore i korena krkovine
* 30 g cvetova kamilice
* 30 g listova divlje nane
* 30 g iglica ariša
* 20 g samlevenog lanenog semena
* 20 g cvetova i listova timijana
* 20 g puzave pirevme

Trave jako usitniti i smešati. U 1 litru prokljucale vode staviti 10 g mešavine i kuvati poklopljeno 1 minut. Kad se caj ohladi,
procediti ga u bocu i piti po 1 dcl pre i posle jela i izmedju obroka (oko 10 i 16 sati). Dnevno popiti 8 dcl caja. Za vreme rucka i vecere s hranom pojesti po 1 supenu kasiku maslinova ulja. Ishrana kao u hepatitisa. Veliki žucni kamenci moraju se odstraniti operativnim zahvatom. Posle operacije voditi racuna o ishrani: odbaciti jake zacine, masnoce životinjskog porekla te koru od voca i povrca.


(svet bilja)

Od čega vas sve čuva čuvarkuća?

Čuvarkuća je mesnata, sočna biljka, debelih, ovalnih listova složenih u rozetu. U sredini biljke razvija se cvetna stabljika koja nosi skup, najčešće ružičastih, cvetova. Cvetovi mogu da budu i crveni, beli i žuti. Čuvarkuća cveta od aprila do septembra, nakon čega rozeta umire. No, pre toga se na stabljici stvaraju nove, male rozete koje produžavaju život biljke.

Čuvarkuća potiče iz Meksika, a na našim prostorima gaji se više od hiljadu godina. Raste po stenama, krovovima, zidovima, a možete da je uzgajate i u saksijama. Ne traži mnogo truda, a najvažnije je da joj se obezbedi dovoljno sunčeve svetlosti. Veoma je otporna na sušu i visoke temperature. Ime je dobila, između ostalog, zbog verovanja da je treba uzgajati na krovovima kuća jer štiti od udara groma i vatre.


LEKOVIT SOK IZ LISTA
Analizom je utvrđeno da je čuvarkuća bogata antibakterijskim materijama i polisaharidima koji blagotvorno deluju na imunosistem.
Čuvarkuća sadrži jabukovu i mravlju kiselinu i njihove soli. Njeno mesnato, sočno lišće bere se tokom leta, za vreme cvetanja. Kao i kod aloje, za lečenje se koristi sveže ceđen sok iz listova koji pomaže kod:
• nervnog rastrojstva
• padavice
• nemirnih snova i dečjih strahova.
Sveže zdrobljeni listovi ili sveže isceđen sok blagotvorno deluju na bradavice, čireve, rane i opekotine, kurje oči, sunčeve pege, te na bolna mesta nastala usled gihta. Oblog od sveže ceđenog soka listova čuvarkuće pomaže u ublažavanju bolova i smanjuje otok od uboda insekta, bilo da je reč o pčeli, osi ili komarcu.

RASTVARA CERUMEN U UHU
Ipak, svež sok čuvarkuće od pamtiveka se koristi kao terapija za upalu uha i nagluvost, naročito ako je posledica nakupljanja cerumena, čvrstog, žutog sekreta. Sok čuvarkuće ga rastvara, što automatski dovodi do popuštanja pritiska u ušima.
Ako vas muče bolovi u ušima, uzmite nekoliko listova čuvarkuće, prepolovite ih i iscedite u uho nekoliko kapi soka. On u ušnoj šupljini treba da stoji veoma kratko, ali to će biti dovoljno da bol popusti, a zatim potpuno prestane. Kad je reč o lečenju opekotina, potrebno je nešto više listića čuvarkuće iz kojih ćete sok istisnuti direktno na bolno mesto, dok se za lečenje rana od udaraca, nagnječenja i otoka koristi mast od ove dragocene biljke.

MAST ZA OPEKOTINE I RANE
U dublju posudu stavite šaku smrvljenih listića čuvarkuće, devet kašika vode i 200 grama sitno iseckanog svinjskog sala, pa kuvajte na tihoj vatri dok ne počne da se odvaja mast. Kad se smesa ujednači, procedite je kroz sito i sipajte u porcelanske posude. Sačekajte da se mast ohladi i stegne, pa posude stavite u frižider ili na neko drugo hladno i mračno mesto. Ova mast se koristi za lečenje rana, a dobra je i za ublažavanje pega od sunčanja.

ČAJ ZA ČIR NA ŽELUCU
Ukoliko imate čir na želucu ili obilne menstruacije, probajte čaj od čuvarkuće. Jednostavno se priprema i veoma je lekovit. U četvrt litra vode stavite 12 grama osušenih ili 10 grama svežih listova čuvarkuće i kuvajte 15 minuta, a zatim procedite i ostavite da se prohladi. Ujutro popijte šolju čaja na prazan želudac, a kasnije na svakih sat vremena po jednu supenu kašiku, dok ne popijete pripremljenu količinu. Ovaj čaj je dobar i za ispiranje usta ako imate afte ili ranice, te za ispiranje grla zahvaćenog gnojnom anginom.

Izvor blic

Kari – začin i lek



Kari se u Indiji koristi već hiljadama godina, a ovaj začin je i jedan od najmoćnijih prirodnih lekova.

Azijski začin kari ne samo da aromatizuje jela već, zahvaljujući svojim sastojcima, može i da podstiče funkcionisanje mozga i sprečava pojavu neuroloških oboljenja, pokazali su rezultati istraživanja koje je sproveo dr Dejv Šubert iz Instituta “Salk” u San Dijegu.

Dr Šubert je, izdvojivši više sastojaka karija, konstatovao da najmanje jedan od tih sastojaka, kurkumin, ima zaštitno dejstvo na ćelije mozga životinja sa neurološkim oštećenjima, preneli su francuski mediji.

Ustanovljeno je, na primer, da u Indiji postoji mnogo manji broj osoba obolelih od jednog od oblika demencije – Alchajmerove bolesti nego u drugim zemljama, jer se tamo tokom celog života jede kari.

Dr Šubert smatra da bi kurkumin i drugi sastojci karija mogli da se koriste u zaštiti mozga od traumatskih oštećenja i šloga, pa čak i Alchajmera.

“Zamisao je da se ljudima daju derivat kurkumina ili određeni lekovi kako ne bi bili izloženi opasnosti od moždanih udara i kontuzija ili da bi se ublažile njihove posledice”, istakao je dr Šubert.

(Tanjug)

Selen čisti pesak iz bubrega

Lečenje biljem - selen ima snažno diuretično dejstvo, pa se koristi za izbacivanje tečnosti. Za lečenje se upotrebljava etarsko ulje korena, koren, plod, list, a ređe zeleni izdanak



Selen (Levisticum officinale, Apiaceae) je zeljasta višegodišnja biljka, poreklom iz Persije, odakle je raširena po čitavoj Evropi. Naručito puno ga ima u Francuskoj, Italiji i Nemačkoj. U našoj zemlji kao mirisna, povrtarska biljka, gaji se po baštama i dvorištima.

- U lekovite svrhe upotrebljava se etarsko ulje korena, koren, plod, list, a ređe zeleni izdanak, odnosno sama biljka - kaže profesor dr Zoran Maksimović sa katadre za farmakognoziju Farmaceutskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. - Svi delovi selena sadrže etarsko ulje, ali u različitim količinama. Ipak, najznačajnije je etarsko ulje korena. Ono se uglavnom sastoji od ftalida, pored kojih sadrži i terpineol, karvakrol i seskviterpenska jedinjenja.


Osim etarskog ulja, koren sadrži i kumarine, furanokumarine, slobodne fenolkarboksilne kiseline, ugljene hidrate, kao i jabučnu, angeličnu i kafenu kiselinu. Profesor Maksimović kaže da je, prema preporukama jedne nemačke komisije, primena korena i lista selena opravdana kod infekcija urinarnog trakta i kod postojanja peska i kamena u bubrezima i mokraćnoj bešici.


SMIRUJE MOKRAĆNE PUTEVE
Po 20 g korena selena, lista breze i medveđeg grožđa, lanenog semena i sitnice. Dve supene kašike ove smese doda se na 300 ml ključale vode i posle dva sata se procedi i pije tri puta dnevno.

POMAŽE VARENJU
Čaj od korena selena uklanja teškoće u varenju, posebno kod prekomernog lučenja želudačne kiseline. Čajna kašičica korena prelije se šoljom ključale vode. Ostavi se deset minuta da vri poklopljeno, a onda se procedi. Da bi se postigao željeni efekat, piju se dve šolje nezaslađenog čaja dnevno, u gutljajima.

STOP NADIMANJU
Kod problema sa varenjem praćenog i nadimanjem, čaj se pravi od jednakih delova mešavina korena selena i kima, koji se, umesto u vodi, kuvaju u vinu.

NAPOMENE:
Ovaj čaj ne treba da piju trudnice i osobe koje imaju povišenu temperaturu. Koren kao začin ne treba dodavati za vreme termičke obrade namirnica, jer kuvan ili pregrejan izaziva kontraefekat.

Ova biljka ispoljava izražen diuretički efekat (obilno mokrenje), pa se nalazi u različitim čajnim smesama sa diuretičkim delovanjem. Iako selen nema izraženo antimikrobno delovanje koristi se i u „terapiji ispiranjem“: zbog diuretičkog efekta, dovodi do povećane proizvodnje urina i učestalog uriniranja. Na taj način se smanjuje mogućnost da se patogene bakterije vežu za zidove mokraćnih puteva i obrazuju kolonije, a smanjuje se i njihova koncentracija u jedinici zapremine urina.

Naš sagovornik dodaje da se kod većine ljudi upotreba korena i lista selena smatra bezbednom. Međutim, kod preosetljivih osoba, može da dovede do simptoma alergijskih reakcija. Takođe, zbog sadržaja furanokumarina i kumarina, postoji mogućnost fotosenzibilizacije, pa je poželjno da se oni koji uzimaju proizvode na bazi selena, a naročito oni izrazito svetle puti, ne izlažu suncu. Ne preporučuje se ni uzimanje preparata na bazi selena pacijentima koji uzimaju antikoagulantnu terapiju, kao ni trudnicama i dojiljama.

Profesor Maksimović ističe da se obično koren i list selena koriste za pravljenje čaja. Obično se jedna kafena kašika prelije ključalom vodom, ostavi poklopljeno nekoliko minuta i zatim procedi. Pije se tri do četiri puta dnevno.

Koren selena je vrlo razvijen, vertikalan, dug 40 do 50 santimetara i vretenast. Biljka u prvoj godini obrazuje rozetu krupnog lišća, a u drugoj godini i kasnije, razgranato cevasto stablo, koje je često više od dva metra. Listovi su dugački 50 do 60 santimetara, naizmenično raspoređeni, goli, sjajni i dvostruko perasti. Cvast je složen štit, pri čemu su štitovi mnogocvetni, a cvetovi dvopolni i žuti. Plod je spljošteni šizokarpijum, žućkastomrke boje. Seme zadržava klijavost dve godine.

Selen je omiljena aromatična biljka, kako u našoj zemlji tako i u Evropi. Delovi biljke su svojstvenog i prijatnog ukusa, pa se najviše koriste kao začin, u proizvodnji alkoholnih pića i u prehrambenoj industriji. Karakterističan ukus „maggi“ kocke potiče upravo od selena.


novosti

Ren - ljuti čuvar zdravlja

Ren je najdragoceniji zimi - deluje kao antibiotik i ubrzava cirkulaciju. Za lek se najčešće uzima uz kisela jela kao sirup kuvan u belom vinu ili vodi.



Iako se smatra da je poreklom sa Mediterana ili iz zapadne Azije, ren (Cochlearia armoracia) danas raste gotovo u svim podnebljima, a još od srednjeg veka koren ove biljke smatra se jednim od najzdravijih i najlekovitijih začina, pišu Novosti.

Spolja žućkasto-sivkast, a iznutra beo, dok je mlad, ima ljutkast i „topao“ ukus i bez mirisa je, ali ako se renda razvija poseban, ljut miris koji izaziva jako suzenje. Presan, svež koren rena bogat je vitaminom C (više od 100 miligrama u 100 grama), a sadrži i kalijum, kalcijum, magnezijum, fosfor, glikozid, morozin, sinigrin, glutamin, glukozu, kiseli sulfat, kao i etarska ulja od kojih mu potiče ljutina.

Ren može da se koristi tokom cele godine i često se upotrebljava za pripremanje čajeva, sirupa i obloga. Nutricionisti, ipak, poručuju da je najdragoceniji zimi jer ima jako antibiotsko delovanje, pomaže protiv umora, čisti organizam, ubrzava metabolizam i poboljšava cirkulaciju.

Dragocen je i kao stimulator organima za varenje s obzirom na to da izaziva pojačano lučenje žuči i želudačnih i crevnih sokova, podstiče obnavljanje oštećenih, korisnih bakterija u crevima, a pomaže i uništavanje koli-bacila ako se tri puta dnevno, uzmeđu obroka, uzme 15-20 kapi renovog soka.

U narodnoj medicini vekovima se koristi kao lek protiv bolesti pluća, reume, gihta i kijavice, za izbacivanje sekreta iz disajnih puteva i protiv skorbuta.

Osim toga, preporučuje se i za čišćenje krvi, za izbacivanje kamena i peska iz bubrega, pomaže znojenje i podstiče mokrenje, a posebno se preporučuje u ishrani dijabetičara.

Oni koji ren svrstavaju među desetak biljaka koje bi zimi trebalo da budu što češće u jelovniku, podsećaju i da širi krvne sudove, zagreva telo, jača otpornost organizma i bori se protiv malokrvnosti. Ima i onih koji tvrde da je i jedan od proverenih afrodizijaka.

Kada je o ishrani reč, sveže izrendan koren rena je izuzetan dodatak sosovima, a u našim krajevima često se uzima i ceni mešavina rena i kisele pavlake ili mleka, koja se obično služi uz svinjsko pečenje, dimljenu ribu i šunku.

Uz dodatke kao što su majonez, jogurt, pavlaka i neki drugi začini, od rena mogu da se pripremaju razni sosovi. S druge strane kao lek najčešeć se uzima uz kisela jela kao sirup kuvan u belom vinu ili vodi, kao sok ili čaj. Ipak, sa uzimanjem rena ne bi trebalo da se pretera, jer može da izazove dijareju i povraćanje.

Osim toga ne preporučuje se pacijentima koje muči čir želuca, bubrežnim bolesnicima kao ni mališanima mlađim od četiri godine. Štaviše, deci ovog uzrasta se ne preporučuju ni proizvodi koji sadrže ren.

Recepti

NAPOMENA: Posle uzimanja ove mešavine oči obično suze, a grlo „gori“, ali u tom slučaju posezanje za čašom vode nije preporučljivo.

Za zdravo srce i krvotok

- 5 kašika soka od šargarepe
- 5 kašika narendanog rena
- 3 limuna
- 2 čaše meda

U med dodajte ren, limunov i sok od šargarepe i dobro promešajte varjačom. Mešavinu čuvajte u zatvorenoj tegli na tamnom i hladnom mestu i tokom dva meseca uzimajte po kašičicu smese tri puta dnevno, sat pre jela.

Ojačajte pluća

- 10 g korena rena
- 2 dl vode

Narendan koren prelijte proključalom vodom, poklopite, sačekajte pet do 10 minuta, procedite, podelite u dve-tri doze i popijte tokom dana, dva sata posle jela.

Napomena: Prvu dozu čaja popijte mlaku, a drugu i treću pre uzimanja malo podgrejte (do 40 stepeni).

Kaša protiv astme

- 4 kašike narendanog rena
- šolja jabukovog sirćeta
- med

Ren pomešajte sa sirćetom i kuvajte na tihoj vatri. Kada ren omekša, procedite (ren sačuvajte) i tečnosti dodajte istu količinu meda pa kuvajte na tihoj vatri da se smesa ujednači i zgusne. Potom dodajte i kuvani ren, promešajte, sačekajte da se ohladi, stavite u teglu, zatvorite i čuvajte u frižideru. Uzimajte po kašiku smese ujutru i uveče.

Vino za bolje varenje

- litar belog vina
- 50 g korena rena

U flašu vina dodajte naseckan ren, zatvorite i ostavite sedam dana na sobnoj temperaturi. Uzimajte dva puta dnevno, pre jela, po decilitar napitka.

Sprečite prehladu

- veći koren rena
- limunov sok

Ren narendajte, dodajte limunov sok, promešajte, stavite u teglicu, zatvorite i čuvajte u frižideru. Uzimajte po kašiku smese, više puta dnevno, između obroka.

b92

Peršun - čisti krv i čuva potenciju

Izuzetno je bogat mineralima i vitaminima C i A, kao i izuzetno retkim B12, koji je važan za stvaranje crvenih krvnih zrnaca.



Za umirenje živaca, za ublažavanje bolova, za otklanjanje nadutosti, za čišćenje krvi, peršun (Petroselinum hortense) predstavlja odlično rešenje pišu Novosti.

Lekari narodne medicine preporučuju ga i kao lek protiv groznice, bolesti bubrega, oboljenja mokraćnih puteva, dijabetesa, upale očiju, uboda, ujeda, pa čak i impotencije. Poznato je i da se grickanjem peršuna uklanja neprijatan miris iz usta, a od ove biljke koristi se sve - i listovi, i koren i seme.

Peršun nije otkriće savremenog čoveka, za njega su znali još stari Grci i Rimljani, koji su verovali da ako grickaju peršun mogu da popiju mnogo vina a da se ne napiju.

Biljka se prenosila sa kontinenta na kontinent, i u svakoj zemlji postajala neizostavni deo kuhinje. Danas je kulinari najčešće koriste zbog prijatnog mirisa i lepe zelene boje koja svakom jelu daje poseban vizuelan izgled.

Peršun nema visoku kaloričnu vrednost, ali je zato izuzetno bogat mineralima i vitaminima, što ga i svrstava u red visokokvalitetnih i lekovitih namirnica. Posle šipka i borovnice, peršunov list sadrži najviše vitamina C. U 100 grama nalazi se čak 170 miligrama ovog vitamina. U zavidnim količinama ima i provitamina A, vitamina B grupe, među kojima i izuzetno redak vitamin B12, veoma važan za stvaranje crvenih krvnih zrnaca. Što se tiče minerala, najviše ima gvožđa, kalcijuma, mangana, magnezijuma, bakra...

Lišće peršuna najbolje je uzimati u svežem stanju, jer se jedino tako održavaju sva njegova svojstva. Ne valja ga sušiti i konzervirati, ali zato može da se zamrzne. Pošto nije zahtevna biljka, može da se gaji i u zimskim uslovima na zatvorenoj terasi, pa čak i u sobi. Peršunov list naročito je delotvoran kao sredstvo za podsticanje izlučivanja štetnih materija iz organizma.

Takođe, povoljno utiče na cirkulaciju i srčane tegobe. Zbog apipola, sastojka koji izaziva nadražaj unutrašnjih organa, otklanja i smetnje u protoku krvi. Međutim, treba napomenuti da ovog sastojka najviše ima u eteričnom ulju koje se dobija iz peršunovog semena i korena. Eterična ulja peršuna stimulišu funkciju materice, povećavaju količinu mokraće, smanjuju infekciju urinarnog trakta i uništavaju bakterije.

Kao začin može da se koristi osušen i sitno iseckan list peršuna, ali i koren.

Blagotvorne mešavine



- Za otečene i upaljene oči

U 300 mililitara vode dva do tri minuta kuvajte dve kašike sitno iseckanog peršunovog lista i kada se ohladi, procedite kroz sterilnu krpu ili gazu. Sa ovako dobijenim čajem ispirajte oči više puta dnevno, a preko noći stavljajte obloge.

Za oblog vam je potrebno šest grančica peršunovog lišća, koje pre stavljanja treba dobro oprati. Stavite listove na oči, povežite ih gazom i tako spavajte u zamračenoj prostoriji.

- Za pospešivanje mokrenja

Izmešajte koren, list i seme, pa se sve zajedno sitno iseckajte tako da dobijete pet supenih kašika smeše. Dobijenu mešavinu kuvajte pet minuta u pola litra vode. Posle kuvanja ostavite da odstoji 20 minuta, a zatim procedite i pijte po jednu šoljicu tri puta dnevno. Ovaj čaj istovremeno otklanja zastoj mokraće kao i otečenost nogu.

- Za jačanje potencije

Napravite mešavinu od sto grama iseckanog korena i sto grama semena peršuna. Od te mešavine uzmite dve kašičice i kuvajte pet minuta u dva decilitra vode. Zatim sadržaj poklopite, ostavite da odstoji sat vremena, a onda procedite. Dobijeni napitak zasladite medom od žalfije ili ruzmarina i pijte uveče, a može i dva do tri puta dnevno. Uz ovaj čaj treba piti i jedan decilitar soka od celera u manjim gutljajima.

b92

Bundeva


Bundeva mnogim ljudima predstavlja omiljeno povrce, pogotovo u zimskom periodu s obzirom da ova biljka sazreva na jesen i moze se do proleca uspesno ocuvati u svezem stanju. Inace, bundeva se cesto koristi za pripremu poslastica, corbaste hrane i sokova. Ovde govorimo o bundevi i njenim lekovitim svojstvima.

Unutrasnji i jestivi deo bundeve je zuto-narandzaste boje. Bitno je istaci da je ovo jesenje povrce bogato antioksidansima i beta karotenom (provitaminom A), zatim mineralima (pogotovo cinkom i kalijumom), vitaminima (E, C, B) i vlaknima. Redovnom upotrebom bundeve u ishrani organizmu pruzamo zastitiu od stetnog dejstva slobodnih radikala. Bundeva takodje, sprecava prerano starenje organizma, nastanak kardiovaskularnih bolesti, degeneraciju tkiva oka, stvaranje katarakte. Zahvaljujuci cinku pruza podrsku gustoci kostiju pa moze posluziti kao dobar saveznik u borbi protiv osteoporoze. Ova biljka regulise varenje hrane pa se preporucuje osobama koje imaju problema sa zelucem. Deluje i kao laksativ pa je korisna za suzbijanje zatvora.

Osim toga, verovatno je manje poznata cinjenica da meso bundeve sadrzi aminokiselinu L-tryptophan koja podstice izlucivanje serotonina u organizmu a on izaziva dobro raspolozenje i osecaj srece. Tako bundeva kao deo svakodnevne ishrane moze spreciti nastanak depresije i ocuvati vedro stanje duha.

Semenke bundeve mogu spreciti nastanak bubreznog kamenca. Za to je potrebno svakodnevno pojesti od 5 do 10 grama semenki. Seme bundeve je bogato cinkom tako da se danas cesto dodaje prirodnim sredstvima koji se upotrebljavaju kao lek za uvecanu prostatu. Ovaj mineral je neophodan i za pravilan rast i razvoj dece.


Ulje semena bundeve

Ulje semena bundeve, dobijeno hladnim postupkom cedjenja, preporucuje se kao pomocno sredstvo za suzbijanje mnogih tegoba, pogotovo kada su u pitanju neprijatne tegobe sa prostatom.

Bundevino ulje je izvor vitamina A (beta karoten), B1, B2, C, D, E i K, zatim cinka (koji objasnjava njegove pogodnosti za zdravlje prostate), kalijuma, gvozdja, magnezijuma, kao i biljnih antioksidanata.

Osim toga sto je korisno za zdravlje muskaraca, ulje semena bundeve doprinosi jacanju imuniteta, smanjuje nivo holesterola, ublazava stetno dejstvo slobodnih radikala, povoljno utice na rad srca, krvni pritisak i druge bitne funkcije organizma. Zbog visoke kolicine esencijalnih masnih kiselina, vitamina E i beta karotena, korisno je i za negu koze, tako da se tradicionalno upotrebljava kao dodatak raznih kozmetickih sredstava.

Uobicajeno, ulje semena bundeve upotrebljava se za kuvanje i przenje hrane. Takodje je odlican i zdrav preliv za salate kojoj dodaje prijatan ukus vrlo slican orahu.


Sok od bundeve

Sok od bundeve je dobar za bubrege, podstice varenje, dobro raspolozenje a narodna medicina ga preporucuje i osobama sa kardiovaskularnim tegobama. Za to je svakodnevno potrebno popiti po 1 dl sveze cedjenog soka.

Evo i jedan jednostavan recept za sok od bundeve kako se moze pripremiti za zimnicu, medjutim treba znati da ipak ima nesto manje lekovitih svojstava od svezeg soka.
Priprema: 3 kg na kockice iseckanog mesa bundeve, 2 kg secera i 7 l vode, kuvati da bundeva lepo omeksa. Dok je smesa jos uvek vrela sve zajedno dobro propasirati (moze i mikserom), dodati 2 kesice limuntusa i naliti u staklene flase. Flase zatim zatvoriti celofanom, umotati u cebe i tako ostaviti preko noci da se sok potpuno ohladi. Nakon toga drzati sa ostalom zimnicom na tamnom mestu.

Biljkama protiv gripa kod dece


Lekovita bilja i prirodni biljni proizvodi sadrže prirodne
biostimulatore pogodne za jačanje imuniteta. Ali, budite oprezni jer
pojedine biljke nisu pogodne za decu.


Guliver/Getty images/Thinkstock


Iako je većina biljaka netoksična za zdravlje deteta, sa blagim
ili gotovo nikakvim neželjenim efektima, treba imati na umu da nisu sve
biljke pogodne za decu. U pojedinim slučajevima, kod mališana može da se
ispolji senzitivnost na odgovarajuće sastojke lekovitog bilja - u vidu
glavobolje, osipa ili dijareje.

Ukoliko primetite bilo koju od ovih reakcija, najbolje je da prekinete
sa upotrebom biljnog proizvoda. Takođe, treba znati da biljni proizvodi
deluju veoma blago, za razliku od komercijalnih lekova, pa im je
potrebno neko vreme kako bi ispoljili dejstvo.

Biljke koje pojačavaju prirodnu odbranu
Da bi se pojačao imunitet deteta, korisno je upotrebljavati preparate na
bazi ehinacee (Echinacea purpurea), grčke deteline (Trigonella
foenum-graecum) i divizme (Verbascum densiflorum). Šipak (Rosa sp.) je
biljka bogata visokim sadržajem vitamina C, a dobar je saveznik kod
prehlada i viroza svih vrsta.

Najbolji način za spravljanje čaja je da se lako istucani plodovi stave u
hladnu vodu, koja se dovede do ključanja, a potom se pusti da vri na
tihoj vatri - sasvim kratko. Onda se tečnost ostavi da zajedno sa
plodovima odstoji nekoliko sati. Čaj treba konzumirati nekoliko puta u
toku dana. Kombinacija propolisa, vitamina C i biljke krštenice (Prunela
vulgaris), koja sadrži aktivan sastojak prunelin, održavaju efikasnost
prirodnog mehanizma odbrane kod dece.

Biljke koje virusi ne vole
Već pri prvim znacima prehlade ili gripa, pored proizvoda koji
pojačavaju imunitet, detetu se može dati čaj spravljen od korena sladića
(Glycyrrhiza glabra) ili zove (Sambucus nigra), biljaka koje pokazuju i
antiviralne sposobnosti, a koje su vrlo korisne u slučaju gripa i
virusnih infekcija. Takođe, čajna mešavina nane (Mentha piperita), zove
(Sambucus nigra) i đumbira (Zingiber officinalis) - pomaže da se snizi
temperatura, jer deluje na pojačano znojenje kod dece.

Inhalacija i masaža grudi olakšava disanje
Inhalacija ulja čajevca ili ulja eukaliptusa (Eucalyptus globulus) može
da otvori blokirane sinuse. Esencijalna ulja eukaliptusa i peperminta
(Mentha piperita), pomešana sa maslinovim ili bademovim uljem, mogu da
se utrljaju na grudi, kako bi se otvorili respiratorni putevi i delovalo
na bronhije. Naime, eukaliptus pospešuje mikrocirkulaciju, vitalnost
ćelija i njihovu sposobnost regeneracije, a ima i antiseptičko dejstvo.
Takođe, masaža grudi medom može da pomogne kod upornog kašlja.

Čajevi pomažu kod upale krajnika
Kod upale krajnika, mogu da pomognu čajevi ili suplementi od ehinacee
(Echinacea angustifolia), kamilice (Matricaria chamomilla), žalfije
(Salvia officinalis) ili divizme (Verbascum densiflorum). Takođe,
ukoliko je dete navršilo tri godine, može da pomogne grgoljanje mešavine
slane vode, meda i limuna, kao i žalfije - koja poseduje adstringentne
tanine i pokazuje antimikrobna svojstva, a ublažava i inflamaciju
(zapaljenje).

Inhalacije i čajevi protiv kašlja
Kašalj se veoma često javlja kod dece i može da bude pratilac mnogih
bolesti. Ukoliko traje nekoliko dana i intenzivira se, neophodno je
konsultovati lekara, kako bi se dijagnostifikovao uzrok i primenile
odgovarajuće mere lečenja. Kod blagog kašlja, pomoći će infuzum
spravljen od divizme (Verbascum densiflorum) ili podbela (Tussilago
farfara). Đumbir (Zingiber officinalis), anis (Pimpinella anisum) i
sladić (Glycyrrhiza glabra), konzumirani u vidu čajne mešavine - mogu
pomoći da se smanji mukus (sluz) u respiratornom traktu. Takođe, pomoći
će ukoliko se grudi istrljaju uljem čajevca (Melaleuca alternifolia) ili
peperminta (Mentha piperita), razblaženim u maslinovom ili sezamovom
ulju.

Međutim, neophodno je uraditi test senzitivnosti na podlaktici deteta
pre nanošenja na grudni koš, jer ove biljke mogu da izazovu iritacije.
Inhaliranje esencijalnim uljem lavande (Lavandula officinalis), ili
spravljanje tople kupke u koju je dodato ulje lavande, takođe može da
pomogne kod ublažavanja kašlja.

Pozitivan efekat pokazuje i bršljan (Hedera helix), koji je bogat
supstancama pod nazivom saponini, a deluje pozitivno na razvodnjavanje
sekreta.

Napitak za suvi kašalj
Kod suvog i upornog kašlja, preporučuje se spravljanje praška od dva
dela korena sladića (Glycyrrhiza glabra), jednog dela semena mirođije
(Anethum graveolens) i pet delova šećera u prahu. Taj prašak se na vrh
kašičice daje detetu dva puta na dan. Kod male dece, preporučuje se
davanje napitka spravljenog od jedne kašičice meda, dve kašike anisa
(Pimpinella anisum) i prstohvata kuhinjske soli. Napitak se prokuva u
ključaloj vodi i daje detetu svaka dva sata po jedna kašičica. Kako se
kašalj smiruje, smanjuje se i količina čaja.

Kad je kašalj uporan
Kod veoma upornog kašlja mališana, najpogodnije je koristiti prirodne
sirupe na bazi korena belog sleza (Althea radix), ekstrakta jagorčevine
(Primula veris) i tinkture kamilice (Matricaria chamomilla). Sluz iz
korena belog sleza oblaže sluzokožu ždrela, umanjujuču nadražaj na
kašalj, dok tinktura kamilice deluje antiseptično, protivupalno i blago
umirujuće na nadraženu sluzokožu disajnih puteva. Sastojci ovih biljaka,
bilo u vidu čajeva ili suplemenata, predstavljaju nutrijente koji
pomažu dečjem organizmu u borbi protiv virusa i infekcija, posebno u
hladnim zimskim mesecima.

Čaj od lista maline
Čaj od lista maline (Rubus ideaus) je bogat jabučnom, salicilnom,
limunskom i mravljom kiselinom, kao i etarskim uljima i visokim
sadržajem vitamina C, pa vrlo pozitivno deluje na ublažavanje simptoma
gripa i prehlade. Treba ga davati detetu kod početnih simptoma gripa.

Idealno za smanjenje sekreta iz nosa
Kao idealan prirodni preparat za olakšavanje disanja i lakše uklanjanje
sekreta iz nosne šupljine, može da se koristi kombinacija hamamelisa,
koji smanjuje sekreciju iz nosa, esencijalnih ulja eukaliptusa
(Eucalyptus globulus) i bora (Pinus sp.), koji pozitivno deluju na
sluzokožu nosa.

Bokvica za iskašljavanje
Kao veoma dobro sredstvo za iskašljavanje, koristi se i bokvica
(Plantago ovata). Može da se napravi čaj od usitnjenog lista bokvice,
ostavi da odstoji sat vremena i da detetu nekoliko puta u toku dana.
Bokvica je bogata mucilaginozama - sluzavim materijama, pa oblaže
sluzokožu i umanjuje nadražaj u slučaju suvog kašlja.

(MONDO/Yumama)

Rtanjski čaj

Da li ste već pročitali naš tekst o tajnama planine Rtanj gde je navodno sakriven svemirski brod koji će pomoći preživljavanje apokalipse, kao i blagu koje čeka da bude otkriveno?

Ali planina Rtanj ima pravo blago! To je Rtanjski čaj!

On nastaje od endemske biljke Saturejae Montanae. To znači da raste samo i jedino u tom području na svetu! Ova biljka je ugrožena pa je zakonom zaštićena u Srbji.

Rtanjski čaj je poznat po svojim blagotvornim dejstvima. Odličan je protiv upala organa za disanje i varenje. Takođe se koristi i kod upale mokraćnih kanala a spolja za ublažavanje upala kože i sluzokože!

I to nije sve!

U narodu je poznat i kao moćan afrodizijak! Travari u Srbiji smatraju da čaj od ove divne biljke ima svojstva opšteg tonika koji jača organizam i imunitet.

Uz sve to ima sjajnu aromu pa se koristi i kao začin za jela sa mesom!

Eto, to vam je pravo blago sa Rtnja!


Inace u narodu poznat kao caj-djipikur-

Bela vrba

U narodu vrba se smatra biljkom koja može štititi od zla. U tu svrhu, za tjeranje zlih sila oko kuće, radile su se vrbove metle. Vrba je korištena i za lunarne, tj mjesečeve magije. Tamo gdje raste vrba, znalo se odavno, sigurno ima podzemnih voda. Vrba je važila kao vrlo cijenjen lijek pa su ga koristili i preporučivali Teofrast, Dioskurid i Galen, za liječenje upalnih procesa i protiv krvarenja. U kineskoj medicini također je popularan lijek, a spominje se i u egipatskim medicinskim spisima. Vrba je dvodomno listopadno veliko drvo koje naraste i do 30 metara visine, na obalama potoka i u gajevima. Razvija prašnike i tučkove cvjetove u macama. Listovi su joj dugi, suličasti, dlakavi i s obje strane svilenkasi (prilegle srebrnaste dlake). Korijen joj je razgranat. Cvate od ožujka do travnja. Bez posebnog je mirisa, a okus kore drveta je trpak, odnosno steže.
S grana stabla starog 2-3 godine u rano proljeće režemo koru tako da je spiralno ili na drugi način gulimo. Koru usitnimo i sušimo na toplom mjestu – može u sušioniku, na suncu ili u blizini peći. Osušeno koru usitnimo za pripremu čaja, ekstrakta ili tinkture, a možemo je i mljeti za dobivanje praška. U proljeće sakupljamo lisne pupoljke još neotvorene, te ih sušimo na toplom i zračnom mjestu. Svježe pupoljke rabimo za pripremu čaj ili tinkture. U narodu se mace sakupljaju za liječenje plućnih oboljenja.

Ova biljka sadrži vosak, gumu, smolu, masnoće, kiseline, treslovinu, fenilglikozide, salicilate, salicine, salikortine, tremulacine, salicilni alkohol saligenin.
Najpoznatiji sastojak kore vrbe ke salicin (prirodni aspirin). On se u organizmu transformira u salicilnu kiselinu, koja u određenoj dozi postaje ljekovita, ali u pojačanim dozama može izazvati neželjene posljedice poput proljeva, gastritisa, mučnine, krvarenje kao i kod uzimanja velike količine aspirina. Prednost uzimanja prirodnog lijeka je velika jer ne dovodi do neželjenih nuspojava, jer se uzima u manjim koncentracijama i u količinama raspoređenima preko cijelog dana. Najviše salicina sadrži kora crvene vrbe S. Purpurea, Salix Fragilis te Populus nigra – crna topola.



Bijela vrba

Ljekovito djelovanje bjele vrbe:
U pučkoj medicini kora vrbe je poznata kao sredstvo:
- protiv malarije, visokih temperatura, groznice i grozničavih stanja
- za zaustavljanje krvarenja svih vrsta
- za liječenje reumatskih tegoba, te protiv proljeva,
- za liječenje i jačanje želuca i cijelog probavnog sustava
- kod viška želučane kiseline
- za umirenje jako nadraženih spolnih organa tj kod spolnih uzbuđenja
- kod raznih infektivnih bolesti

Vrbina kora sve se više koristi i preporuča u liječenju sve većeg broja bolesti. Preporuke se odnose
- na srčana oboljenja kao što su angina pektoris, srčani infarkt
- na Alzheimerovu bolest i preventivu moždanog udara
- na liječenje gihta i reumatskih oboljenja

Naša pučka medicina tradicionalno koru vrbe rabi za unutarnju primjenu u bliku čaja kod:
- prehlade ili promrzlina
- znojenja, proljeva, osteoartritisa
- visoke temperature
- gihta
- malarije, katara svih vrsta, parazita
- za umirivanje živaca i seksualnih uzbuđenosti
- kod srčanih oboljenja, krvarenja bubrega i pluća, kod glavobolje.
Pupoljci vrbe koriste se za detoksikaciju i jačanje cijelog organizma, a korijen za smanjivanje bolova.
Rese vrbove kore preporučuju se za liječenje uzbuđenih stanja i nadraženosti, kao što su jaka i nekontrolirana seksualna uzbuđenja, te kod ženskih tegoba.

Ljekovita svojstva mrkve



Divlji preci mrkve i danas rastu na livadama, uz polja i oranice, na kamenim obroncima Evrope, i drugdje u svijetu a nalazimo je i na visinama od 3000m (Himalaje). Uspješno se uzgajala već prije 2000 godina, Germani su je uzgajali prije nego što su upoznali starorimsku kulturu. Današnje sorte mrkve dolaze nam pretežno iz Engleske i Nizozemske.

Smatra se da je svježi sok mrkve najdjelotvornije ljekovito sredstvo te ga rabimo kod niza oboljenja ili kao preventivni bio-stimulator našeg organizma i to kod:
- anemije – kod liječenja anemije pijemo sok od mrkve u količini od 3 dl na dan te uzimamo jela od mrkve kao što su juhe, salate, pire itd.
- arterioskleroze dnevno pijemo do 1,5 litara soka mrkve, i to kroz cijeli dan u gutaljajima (ljekovito djelovanje ove kure zahvaljujemo dukarinu koji djeluje na proširenje krvnih žila.
- bolesti jetre (uzima se svježi sok mrkve tri puta na dan po 0,5 dl itd)
- za odstranjivanje glista kod djece, i to u kratkom vremenu, te se djeci daje sok mrkve u količini od 2 dl na dan ili ribanu mrkvu s ribanom jabukom,
- za crijevna oboljenja (slab rad crijeva, katar crijeva, nametnici i paraziti u crijevima, nadutost, kruljenje crijeva, proljev, kod jačeg truljenja u crijevima mrkva spriječava nastajanje takvih procesa a za katar u želucu ili crijevima ona je jedan od najboljih lijekova koji i kod najosjetljivijih ljudi odnosno organa brzo uspostavlja normalno funkcioniranje. To je važno za liječenje oboljenja želuca ili crijeva kod dojenčadi,
- kod čira na želucu ili dvanaestercu kurativa sa sokom od mrkve, ako se natašte uzima po 1 dl soka svaki dan, sprječava stvaranje viška želučane kiseline i tako otklanja njezino nadražujuće djelovanje na sluznicu želuca. Sok mrkve kao sredstvo za smanjenje želučane kiseline svakako je bolje od gastala i sode bikarbone. On usisava prekomjernu želučanu kiselinu i brzo otklanja žgaravicu bez štetnih posljedica. Za taj učinak dovoljno je popiti 2,5 dl soka,
- reumatičari bi svakodnevno trebali piti do 3 dl soka od mrkve jer se njime otklanjaju iz organizma svi otrovni sastojci koji pospješuju reumu i giht
- kod upale grla ili početne upale pluća, prehlade i naručito gripe sirup od mrkve uspješan je u liječenju mladih i starih osoba
- mrkva ima lagno laksativno djelovanje na crijeva (izaziva pražnjenje), a ako se pije sok tada sprječava zatvor
- kod liječenja karcinogenih oboljenja pučka medicina savjetuje svim oboljelima od raka (čak i u ubrzanom stupnju bolesti itd) da se podvrgnu kuri mrkvom i hrane se njenim sokom. Ta kura se dosta primjenjuje, a tijekom dana pije se do 1,5 litre soka od mrkve
- najbolje i najprirodnije ljekovito djelovanje u preventivi karcinoma je dakako i sok mrkve koji uzimamo redovito svaki dan u količini od 1dl
- kod osjećaja starenja, sve slabije aktivnosti i slabog organizma, očne mrene, jedno od najboljih pića je sok mrkve s mlijekom. Pola šalice mlijeka pomiješamo s pola šalice soka od mrkve pijemo svakodnevno, ovaj napitak pomlađuje i pobjeđuje starenje.

Mrkva

Ljekovito djelovanje mrkve:
Mrkva je poznati detoksikant i antioksidant. U pučkoj medicini to je stari lijek za čišćenje krvi od povišenih vrijednosti kolesterola i triglicerida, pogotovo ako se u kurativi uzimaju sok ili svježa mrkva, za čišćenje mokraćnih organa i puteva. Na rane, poglavito one koje su nastale od opeklina, stavljamo svježi sok mrkve (nakapamo) ili mrkvu sameljemo u kašu i stavljamo na ranu. Takav oblog ponavljamo svakih sat vremena. Za kroničnu koronarnu insuficijenciju jedan od najboljih lijekova je dakako mrkva, tj njena supstanca dukarin, koji sprječava artiosklerozu, stenokardiju, anginu pektoris, hipertenziju ili visoki krvni tlak, a ima i preventivno djelovanje te kurativno kod moždanog udara. U dijetama koje su potrebne za liječenje oboljenja jetre i žuči mrkva djeluje osvježavajuće te je i nazivaju detoksikantom i tonikom za jetru i žuč, u dijetama kod slabe muške potencije kao dobar afrodizijak (impotencija) itd.
U kozmetici se mrkva koristi za sprječavanje suhoće kože i nastanka bora, pojava akni.

Kim – ljekovita svojstva



Druga imena za tu korisnu i ljekovitu biljku su:
divlji kim, kimelj, kumen, kumin, a o njenoj ljekovitosti se znalo još od davnih vremena. Sjeme kima pronađeno je u grobnicama egipatskih faraona. Egipćani ga nazivaju tapnen, stari Rimljani cuminum, a stari Grci kyminon. Kim se i u Bibliji spominje kao ljekoviti začin. Da bi otjerali zle duhove i omogućili normalan rast biljci, prilikom sijanja kima stari su Grci glasno psovali i kleli. Kim raste u srednjoj Evropi i u sjevernom dijelu Azije i Afrike. Dvogorišnja je biljka, naraste i do metar visine, ima jaki bijeli korijen, stabljiku uglata i razgranata oblika, a list dvostruko perast s mnogo sitnih pršljenastih listića. Bijeli cvjetovi tvore štitac. Duguljasti i rebrasti plod ima pet uzdužnih rebara u udubinama kojih su smješteni uljni kanali. Cvate od travnja do srpnja, a miris i okus mu je jak i aromatičan, pomalo gorak i oštar.
Raste na livadama nizinskog, brdskog i predplaninskog pojasa te u vrtovima i na plantažama. Bere se štitac sa plodovima kima, te suši na toplom i zračnom mjestu u hladu. Kad je suh odvoji se sjeme od ostalih biljnih dijelova.

Najučinkovitije je kim uzimati svakodnevno kao začin hrani ili kao čaj, koji se kod oboljenja dišnih organa može miješati s anisom, uz dodatak meda.
Ulje se u medicini koristi i za liječenje bolnih mjesta na tijelu, lokalno te u kozmetičkoj industriji.
Napitak od kima jača želudac, raskužuje crijeva te uravnotežuje crijevnu mikrofloru.
Zapadna pučka medicina rabi kim za liječenje digestivnih bolesti, grčeva, groznice, kašlja, menstrualnih tegoba, prehlade, crijevnih nametnika, zubobolje, za veću mliječnost u dojilja, za čišćenje žuči i pročišćavanje jetre, za otvaranje apetita, osvježivanje daha…
Kim kao začin koji je odavno osvojio svijet, ali i lijek dobro poznat pučkoj medicini, ponajprije kao sredstvo protiv stvaranja plinova i nadimanja. Mnogo se koristi u liječenju raznih crijevnih oboljenja poput aerofagije i meteorizma, ali i preventivno za sprječavanje stvaranja plinova, jačanje i raskuživanje želuca.

Kim biljka

Ljekovito djelovanje kima:
- Bolesti jetre i žuči poput ciroze jetre, slabe jetre i uravnotežuje masnoće
- tegoba s bubrezima i mjehurom kao što su kamenci, pijesak, teškoće s mokrenjem, infekcije bakterijama
- tegoba respiratornih puteva kao što su sklonost infekcijama, kronični bronhitis, astma, upala pluća, kašalj, sluzi i katar u plućima
- bolesti srca naručito aritmija
- bolesti očiju (za jačanje vida)
- karpal tunel sindroma jer smanjuje bol u zapešću ruke-šake
- bolest želuca jer čisti želudac ili crijeva od katara, grije želudac, otklanja nametnike, utječe na probavu hrane u želucu, pomaže kod dispepsije, lošeg zadaha iz usta
- ženskih bolesti kao što su menstrualne tegobe, grčevi maternice, porođajni bolovi, a pridonosi i pojačanom izlučivanju mlijeka u dojilja. Kim je za žene biljka koja podražuje, jača i grije. Ovakvo ljekovito djelovanje kima žene bi svakako morale koristiti jer kim ne ostavlja nikakve posljedice a primjena je jednostavna – dodaje se jelima kao začin ili pijemo čaj od sjemena kima
- za jačanje želuca možemo koristiti i ulje od kima, koje se također koristi za primjenu kupelji za slabu djecu

Ariš – ljekovita biljka



Ime je dobio u vrijeme Dioskoridesa – starih Rimljana, a domovina ariša su Alpe, od kud se kultivira po Europi. Ariš je veliko stablo koje može narasti 40m, uspravna debla, promjera većeg od 1,5m, u mladosti glatke kore, koja s vremenom zadeblja i ispuca u pločicama, izvana sive, a iznutra crvenosmeđe boje. Grane su mu raspoređene pršljenasto, a ogranci su viseći. Listovi u čupercima, po 30 do 40 njih, dugi oko 3cm, prije nego što otpadnu poprime lijepu zlatnožutu boju. Muški i ženski cvatovi su na istoj grani. Muški su crvenkasti, obavijeni ljuskama, a ženski, pojedinačni, stvaraju sitne, uspravne žućkasto-smeđe češere, ušiljenih ljusaka. Ariš je rijetka četinjača kojoj lišće – iglice, zimi otpadanu. Cvate u travnju i svibnju. Cijelo drvo ima balzamičan miris, nalik na limun. Zbog brzig rasta mnogo se sadi i uzgaja te ga susrećemo u parkovima.
Od travnja sabiremo pupoljke, mlade zelene češere, iglice tijekom ljeta, a koru i smolu u rujnu i listopadu. Preradom ariševe smole, balzama, dobiva se ulje terpentin pod imenom “venecijanski terpetin ili mletački terpetin”. Stari je pučki lijek za liječenje infekcije dišnih i mokraćnih organa. Zašto baš ariš? Smola ariša naprosto drobi kamence i lako odstranjuje pijesak. Danas ljudi mnogo griješe kad ne poštuju redoslijed pijenja čaja kod tegoba s kamencima te olako piju čaj za izbacivanje kamenca bez kozultacije. U čemu se griješi? Kod liječenja kamenca i pijeska najprije treba uzimati terapiju sa čajnom mješavinom bilja koja topi rastvara kamence, a tek nakon pregleda ultrazvukom koji može potvrditi djelovanje čaja kojim su se kamenci smanjili, uzimati terapiju sa čajnom mješavinom za izbacivanje kamenca ili pijeska.

Za uzimanje čajnim mješavina koje otapanju kamenac uzimamo piriku, stolisnik i sok limuna, a za izbacivanje uzimamo bilje s jakim diuretičnim svojstvom kao što su borovica, bazga, breza, peršin itd, a kod kamenaca u žuči sredstva koja izazivaju kontrakciju (stezanje) žučne vrećice kao što je maslinovo ulje. Po ulasku u kino ili javnu dvoranu osjetimo osvježavajući miris aerosola u zraku, koji potječe od terpentinskog ulja ariša.
Uporaba arišovih iglica i pupoljaka slična je kao i kod uporabe borovih ili smrekovih te ih koristimo za liječenje slabih, iscrpljenih živčano slabih osoba kao i rekonvalescenata, u obliku kupki te za liječenje raznih kožnih nečistoća, kožne bolesti kao što su kronični ekcem i psorijaza, kamenaca i pijeska u bubregu, mjehuru i žuči. Izletnici i planinari u nedostatku antiseptika-dezinficijensa mogu kod raznih ozljeda – rana stavljati samljevene ili u kašu isjeckane iglice ariša poradi spriječavanja upale.
Kora ariša samljevena u prah te posipana po gnojnim ranama koje teško zacjeljuju i čirevima pomaže u zacjeljivanju, a uzimana iznutra u obliku čaja pomiješanog s iglicama ariša potiče mokrenje te liječi žuticu, vodenu bolest i reumu.
Smola – balzam rabimo za otapanje kamenaca u bubregu i žuči, za inhalacije dišnih puteva i organa, tegoba usne šupljine kao prirodni antiseptik te kod začepljene jetre itd.

Ariš

Ljekovito djelovanje ariša:
Danas je najveća i najčešća uporaba smole-balzama i ulja terpentina u liječenju unutarnjih oboljenja kao što su:
- Tegobe s dišnim putevima
- Kronične bolesti mjehura i bubrega
- Kronične bolesti genitalija
- razna krvarenja (krvavi proljev)
- katar i sluzenje crijeva, želuca (prehlade želuca), raznih nametnika u crijevima (glista, trakavice, amebe), kronični zatvor
- za jače izlučivanje mokreće (vodenih bolesti)
- kamenac u žuči, bubregu i mjehuru, grčevi izazvani kamencima, grčevi u bubregu
- za pospješivanje menstruacije itd
- kronični reumatizam, lumbago, išijas

Poznate su inhalacije s venecijanskim terpentinom kod oboljenja dišnih organa i putova bez ili s ostalim eteričnim uljima kao što su od bora, jele ili eukaliptusa. Uporaba venecijanskog terpentina zahtijeva liječničku konzultaciju, pogotovo kod oboljenja bubrega jer pretjerana uporaba terpentina može škoditi.
Vanjska uporaba venecijanskog terpentina:
- oblozi kod bolesti kože
- rane koje krvare
- gnojni čirevi
- masaže kod živčanih bolova (neuralgije), reume i gihta
- u obliku masti za zacijeljivanje rana, reumatskih tegoba, neuralgije, bolova u mišićima, artritisa itd

Ljekovita biljka oman i njena svojstva



Pradomovina omana je Srednja Azija, iz koje se preko Male Azije širi u Europu. Kinezi ga nazivaju “hsun Fu Hua” i njime liječe labu cirkulaciju, tvrdokornu sluz, zastoje u radu pojedinih organa, a izrađuju i mast za mišiće i prijelome. Oman pripada skupini najstarijih biljaka koje su poznavale stare civilizacije. Hipokrat ženama preporučuje omanov ljekoviti napitak “uterus”, a Sadik Sadiković preporučuje oman kod slabosti, vjetrova, slabog želuca, žutice, začepljene jetre i raznih osipa. Vrlo popularno omanovo vino koje se mnogo proizvodilo u srednjem vijeku pod imenom “Patio sancti Pauli” – “Patio Paulina”, u prijevodu “vino Svetog Pavla”, važilo je kao univerzalno sredstvo protiv svih bolesti glave, pluća, želuca, zaraznih bolesti, kuge itd. Sveta Hildegarda o omanu piše “oman je tople i suhe prirode i ima u sebi korisne snage.” Ako kućne prostorije “prodimimo” zapaljenim korijenom omana, svi će insekti i kukci izaći iz kuće, a dimom od korijena možemo se braniti i od komaraca.
Oman je dvogodišnja zeljasta biljka koja raste i do 2.5m visine, s dugim, jakim i mesnatim glavnim korijenom, koji je s vanjske strane smeđi, a iznutra bijel, te sa sporednim korijenjem. Krupni listovi su s gornje strane obrasli sitnim dlačicama i grubo nazubljenim, a s donje strane sivo pusteni. Listovi na stabljici su sjedeći, srcolikog oblika a katkada jajastog. Cvjetovi su veliki, skupljeni na vrhu stabljike u cvjetnu glavicu žute boje. Oman cvate u lipnju, sve do rujna, ali tek druge godine. Korijen mu miriše na kamfor, sluzav je i gorka okusa. Raste uz rubove šuma, putove, živice, kanale i potoke. KOrijen (Radix Helenii odnosno Radix Enulae) i sporedno korijenje (Rhizoma Enulae) vade se u proljeće ili jesen, i to od biljaka starih nekoliko godina. Nakon čišćenja korijenje valja sušiti usitnjeno na toplom i prozračnom mjestu. Suhi korijen pohraniti u hermetički zatvorenu ambalažu jer u suprotnom jako i brzo apsorbira vlagu.
Oman je dobar diuretik te se rabi kod vodenih bolesti. U ruskoj narodnoj medicini korijen omana koriste kod unutarnjih krvarenja, šećerne bolesti i astme. Omanov se korijen radi aromatičnosti dodaje duhanu. Danas se ne koristi kao začin jelima, već kao prirodno sredstvo za liječenje prema receptima pučke i klasične medicine. Aromatično svojstvo omana koristi se u proizvodnji gorkih likera, kao “Boonekamp” koji sadrži oko 25% omana. Izrada omanovog vina, rakije i omanove masti, najčešći su proizvodi domaćinstvima. Zapadna pučka medicina oman koristi za liječenje: astme, bronhitisa, bolesti mjehura, crijevnih upala, dijabetesa, edema, gastritisa, gastritičnog katara, gingivitisa, infekcija urinarnog trakta, krvnih bolesti, kašlja, kože, kroničnog kašlja, žučnih kamenaca, ženskih bolesti, kod ujeda otrovnih zmija, bolesti metabolizma, neredovitih menstruacija, a koristan je za pražnjenje crijeva, relaksiranje nervnog sustava, liječenje raznih rana, svraba, upale usta, za ispiranje i grgljanjem za odstranjivanje nametnika iz crijeva, za izbacivanje sluzi i katara, kod želučanih tegoba, te za čišćenje organizma.

Oman biljka

Ljekovito djelovanje omana:
Oman čisti pluća, jača krv i želudac, pojačava izlučivanje mokraće i sluzi, tjera gliste i regulira menstruaciju. Tako pučka medicina ukratko opisuje ljekovito djelovanje omana. Ljekovito djelovanje omana pučka medicina preporučuje kod:
- poremećaja izmjene tvari
- jake i tvrdokorne sluzi u plućima
- bolesti želuca i crijeva, pa i protiv ameba i nametnika u crijevima
- bolesti jetre
- žuči
- šećerne bolesti
- ženskih bolesti
- slabosti organizma
- slabe cirkulacije
- ujeda otrovnih zmija
- kožnih bolesti
- reume, išijasa i gihta
- oboljenja dišnih organa naručito onih kojih se stvara mnogo katara
- bolesti bubrega i kod potrebe za pročišćavanjem krvi i detoksikacijom organizma
Kontraindikacije:
Moguć je alergijski kontaktni dermatitis.

Ruža kao lijek



Imena su još i crvena ruža, francuska ruža, majska ruža, šipak i vrtna ruža. Domovina ruže je Perzija iz koje ju Rimljani u 1.st.pr.n.e. donose u Evropu. Ruža je najpoznatiji cvijet na svijetu a simbol je čiste ljubavi, majčinske ljubavi, bezuvjetne ljubavi, erotičnosti i seksualnosti lišene osjećaja krivnje, prijateljstva i odanosti, a za umjetnike predstavlja neiscrpno nadahnuće stvaralaštva. Ruža je trajna bodljikava biljka, naraste do 2 m visine sa dugim granama i listovima srcolikog kopljastog oblika koji su na rubovima nazubljeni. Cvijet je ružičasto crvene boje. Srodne vrste se razlikuju po boji svijeta i veličini listova. Danas ima oko 7000 vrsta ruža. Najpoznatije su vrtne vrste Rosa centifolia, Rosa alba, Rosa sempervirens.
Cvate u svibnju do kolovoza, blago je aromatičnog mirisa i gorkog i oporog okusa. Najčešće raste u vrtovima i parkovima. Sabiremo cvjetne latice u punom cvatu (prije nego se latice počnu otvarati) po lijepom vremenu i brzo sušimo na toplom i zračnom mjestu u sjeni. Za dobivanje 1 kg ružinog ulja potrebno je 2-3000 kg latica ruža. Od ružinih latica možemo prirediti sirup, med, ocat, losion, kreme, vodeni ekstrakt, slatko, marmeladu te vodu za grgljanje.

Cvjetne latice sadrže eterično ulje, limunsku, jantarovu, jabučnu, vinsku i glausnu kiselinu, tanin, nikotinamid, pektin, vosak, mast i šećer, vitamine C, B, E, K itd. Ružino ulje koje dobivamo iz ružinih latica sadrži parafin, geraniol, nerol, eugenol, citronelol, heneikozan, nonadekan itd. Ime ruže, kod nas izaziva istinski uzdah jer nas podsjeća na kraljicu cvjetova, ljubav, uspomene, a skoro nikad na lijek. Danas, za razliku od prošlih vremena u kojima je bila cijenjeni lijek, oficijelna medicina ju ne priznaje – ne rabi. U pučkoj meidicini danas, najveću primjenu ima u kozmetici za njegu kože lica i tijela, te za izradu ružinog meda, sirupa i ružine vodice, a u liječenju prirodnim sredstvima predstavlja pravi tonik za srce, živce, jetru i maternicu, a za reumatičare olakšavajući prirodni lijek.
Listove ruže rabimo kao sredstvo koje ima snagu izvlačenja, posebno kod gnojnih čireva na koje stavljamo zgnječene listove ruže i previjemo, kod suznih očiju stavljamo također svježe ubrane i oprane listove na bolesne oči.
Ljekovite kupke sa laticama ruže (može i sa uljem od ruža), predstavljaju pravi lijek za reumatske bolesnike.
Ružino vino kojeg dobijemo tako da kuhamo latice ruže u vinu liječi i osvježava umorno tijelo, smiruje bolove u čmaru i maternici, grgljanjem grla i usne šupljine liječi upalu i afte, a u obliku obloga kojih stavljamo na glavu liječi glavobolju, a ako ih stavimo na oči tada liječi titranje pred očima, a stavljanjem vrućih obloga od ružinih latica smanjujemo oteklinu.

U pučkoj medicini ruža je i lijek za jetru i crijeva, a njezina vodica je tisućljetni lijek za ljepotu ženskog lica te za spriječavanje stvaranja prhuti, mitesera, akni i bora. Eterično ulje ruže (često se patvori a prepoznat ćemo ga po tome što se ulje ruže kristalizira na niskoj temperaturi) rabimo u aromaterapiji kod liječenja anksioznosti, depresije, loših osjećaja, potištenosti, melankolije itd. Izrazito je jakog antibakterijskog i antifungocidnog (protugljivičnog) djelovanja, a posebno se danas rabi u skupoj kozmetici kao anti age – protiv starenja kože te je prikladan za liječenje i kozmetičke tretmane. Plod je vrlo bogat izvor vitamina i minerala, pogotovo vitamina A, C i E, flavonoida i drugih bio-aktivnih spojeva, izvor esencijalnih masnih kiselina. Prema znanstvenim istraživanjima plod, preporučuje se kao hrana koja je sposobna smanjiti pojavu raka, a također i kao sredstvo za zaustavljanje rasta tumora.
Napomena:
Rabimo isključivo samo vrtno uzgojene ruže za koje znamo da nisu prskane štetnim tvarima – kemikalijama. Uporabu latica ruža kao i ulja ruže ne bi smjele uzimati osobe sa akutnim komplikacijama žuči ili one sa žučnim kamencima, slabog želuca i čira na želucu, te slabe jetre. Također se ne preporučuje uzimanje u bilo kojem obliku kod trudnoće

Ruža i ružine latice

Ljekovito djelovanje ruže:
Latice ruže za unutarnju i vanjsku primjenu koriste se u liječenju
- kože (i to sa ružinim uljem – raznih ekcema, kod crvenog jetra, kod osjetljive, stare i suhe kože, opeklina itd)
- srca (srčani tonik za jačanje, staračko srce, slabo srce)
- jetre (pročišćavanje, žutice, detoksikacije jetre)
- krvi (pročišćavanje), krvarenja (homeostatik)
- pluća (svih prsnih bolesti, za jačanje pluća kod rekonvalescenta, starijih osoba, tuberkuloze, raznog krvarenja pluća)
- kod nesvjestice, melankolije
- prejake – obilne menstruacije (adstrigentno djelovanje), vaginitisa, kao vaginalni tuš kod ženskih bolesti (bijelog pranja, jakog krvarenja)
- glavobolje, vrtoglavice
- prehlade (za znojenje)
- začepljenog nosa
- proljeva – dizenterije (antidiaroik)
- crijeva (poremećaj u crijevnoj flori – odnos bakterija vrenja i truljenje – uravnotežuje i obnavlja)
- usne šupljine (afte, gljivice), grlobolje
- gihta, faringitisa, bleferitisa itd
- bolesti očiju (ispiranje, konjuktivitis, raznih iritacija oka itd)

Banana kao lijek



Antidijaroik, aromatik, dijetetik, remineralizant,
Strani nazivi: Engleski – Plantain frut, bana-nas; francuski – bananiers f fruits d’aujourd’hui; njemački – Banane; slovenski – banana; srpski – banana; talijanski – banana.
Iz povijesti: Potječu iz vlažnih tropskih krajeva jugoistočne Azije, a uzgaja se u Srednjoj Americi, na Jamajci i u Meksiku. Iz Indije dolazi u Europu 327. p.n.e. god. sa vojskom Aleksandra Velikog. Plantažni uzgoj započinju Portugalci u 15. stoljeću u Sjevernoj i Južnoj Americi.
Opis: Stablo banane naraste 3-5 metara. Obavijeno je ostacima listova koji se vide na stabljici. Na vrhu stabljike nalaze se veliki, sočni, zeleni i rascijepani listovi koji su dosta nježni pa zato lako i duboko pucaju. Između listova je jedna duga grana s visećim oko metar dugim cvatom. Cvjetovi su žuti, plodovi duguljasti, lagano savijeni s čvrstim, a kasnije brašnjavim, mesom. U uzgojenim bananama nema sjemenki.
Miris i okus: Aromatična su mirisa i slatkog okusa. Branje i prerada. Beru se plodovi i koriste za jelo. U nekim krajevima rabe se i ostali dijelovi banane za razne namjene.
Ljekoviti sadržaj: Voda 74,8%, bjelančevine 1,2% masti 0,2%, škrob 45%, ugljikohidrati 23%, celuloza 6%, šećeri 19,2% (saharoza, glukoza, fruktoza), inulina, jabučne kiseline 0,39%, kalij, kalcij 8 mg, fosfor 28 mg, te vitamini A 430 mg, C 10 mg, te B 1 i B 2 oko 0,05 mg. Energetska vrijednost na 100 g iznosi 388 kJ.

Ljekovito djelovanje banane:
- Banana je voće koje podjednako vole mladi i stariji. Vrlo je hranjiva i lako probavljiva, te je i hrana i lijek
omiljena bolesnicima. Umiruje upalna stanja.
i kombinaciji s npr. keksima izvrsna je hrana za dojenčad.
- Osobe koje uzimaju jaka diuretična sredstva bananom na prirodan način brzo nadoknađuju izgubljeni kalij, kalcij i fosfor kao i vitamin A. Kalij pomaže u regulaciji krvnog tlaka, radu srca, živaca, mišića i stanica.
- Kod poremećene probave i pražnjenja crijeva preporučuje se jedenje bana poradi sadržaja pektina koji djeluje na rad peristaltike te dolazi do prirodnog pražnjenja crijeva.
- Kod tegoba sa kožom banana je idealno voće u dijeti jer poboljšava regeneraciju – epitelizaciju kože.
- Za tegobe probavnog sustava uzima se kod tegoba sa želucem (Heliobacter pylori), štiti sluznicu želuca i dvanaesnika (kod hiperaciditeta – prevelikog lučenja želučanog soka – kiseline),
- Ljekovitost banana naročito dolazi do izražaja kod oboljenja crijeva, dijareja krvavih i lakših proljeva u djece.
- Preporučuje se u zdravoj i preventivnoj prehrani kod rizika srčanog udara, karcinoma crijeva i kod osteoporoze. U novije vrijeme i za ublažavanja stanja depresije.
- Mladi crveni listovi koji štite pupoljke banane rabe se kod krvarenja iz maternice i preobilnih mjesečnica.
- Zapadna pučka medicina listove banane rabi za liječenje astme, dijareje, migrene, žutice, a plod protiv masnoća u krvi, visokog tlaka i sl.
Kontraindikacije: Nisu poznate.