Skoro je sigurno da ih nikada nećete moći priuštiti sebi, ali možete ih barem pogledati. Uživo ili na slikama, sasvim je svejedno.

Palata Potala na Tibetu



Ova fascinantna građevina nadvija se 130 metara nad selom Lasa. Visoka je preko 170 metara i najveća je zgrada na Tibetu. Godine 637. car Songtsen Gampo odlučio je da sagradi palatu koja je na ovom brežuljku stajala sve do 17. veka, kada je ukopljena u još veću građevinu koju i danas poznajemo. Današnji izgled palata je počela da dobija od 1648. godine nadogradnjom Bele palate. Crvena palata nadograđena je između 1690. i 1694. godine, a za njenu izgradnju bilo je potrebno 7.000 radnika i 1.500 umetnika i majstora. Palata je veoma malo oštećena za vreme tibetanskog ustanka protiv Kineza 1959. godine.

Mon Sen-Mišel (Mont Saint-Michel) u Francuskoj



Ovaj srednjovekovni samostan smešten je na "ostrvu" na obalama Normandije. Za vreme plime u potpunosti je odvojen od kopna, čime postaje pravo ostrvo. S kopnom ga povezuje samo uski, popločani nasip sagrađen krajem 19. veka. Pošto plima nadolazi veoma brzo, veliki broj turista se tu utopio, jer su pokušavali da stignu do ostrva peščanim plažama koje nastaju za vreme oseke.

Predjamski grad u Sloveniji



Svaki dvorac je jedinstven i lep na svoj način, ali ovaj je zaista poseban. U poređenju s drugim dvorcima i nije posebno velik, ali je naročit po tome što je sagrađen kao sastavni deo sistema pećina. Prvi pisani tragovi o dvorcu potiču još iz 13. veka, ali se pretpostavlja da je levo krilo sagrađeno već u 12. veku. Srednji deo dvorca dodat je u vreme renesanse, a desno krilo je sagrađeno 1570. godine. Renoviranje koje traje od 1990. godine vratiće dvorcu izgled iz 16. veka.

Nojšvanštajn (Neuschwanstein) - dvorac iz bajki u Nemačkoj



Najpoznatiji je od tri dvorca izgrađena za Ludviga II Bavarskog, poznatog i kao ludi kralj Ludvig. Dvorac se nalazi u Alpima u nemačkoj pokrajini Bavarskoj. Gradnja je započeta 1869. godine, a dvorac je ostao nedovršen posle kraljeve smrti 1886. godine. Zamak je odlična imitacija srednjovekovnih dvoraca i predstavlja oličenje romantizma 19. veka. Smešten je na veoma visokom uzvišenju iznad reke Pulat. Izgradnja je brižljivo planirana. U svoje vreme važio je za dvorac pun čuda i tada modernih tehnologija. Imao je tekuću vodu na svim spratovima, toalete s vodokotlićima, a cela građevina grejana je sistemom koji je "duvao" topli vazduh. Dvorac "uspavane lepotice" u Diznilendu napravljen je baš po uzoru na njega.



Net.

Šetnja bečkim dvorovima je nezaboravna.



Prvo ćemo posetiti Belvedere. Dvorac Belvedere i njegove bašte spadaju u najlepše barokne ansamble Evrope. Dvadesetih godina 17. veka Lukas fon Hildebrant, čuveni barokni arhitekta, izgradio je po nalogu princa Eugena dvorac koji se sastoji od dva dela: Gornjeg i Donjeg Belvedera. Zamišljen je kao prinčeva letnja rezidencija. Danas je čitav dvorac na raspolaganju Austrijskoj galeriji umetnosti. Galerija Belvedere danas je poznata po najvećoj zbirci Klimtovih dela, pre svega čuvenom "Poljupcu". Dve palate su prelepo povezane vrtovima uređenim u francuskom stilu. Vrtovi su prepuni skulptura, a među kojima se nalaze i izvanredne sfinge, te osam muza.



Palata Hofburg je simbol šestovekovne habzburške vladavine. Različiti stilovi, od gotike do istoricizma, izvanredno su uklopljeni u kompleks carske rezidencije. Hofburg je danas sedište austrijskog predsednika, a u kompleksu Hofburga nalaze se Etnografski muzej, delovi Muzeja istorije umetnosti sa zbirkama starog oružja i muzičkih instrumenata, Austrijska nacionalna biblioteka, Španska škola jahanja. U izgradnji Hofburga učestvovali su vodeći bečki arhitekti. Reprezentativne prostorije ovog dvorca omiljeno su mesto čuvenih bečkih balova, ali i međunarodnih konferencija. S rastom moći Habzburgovaca vladari su jedan za drugim dodavali zdanja u tadašnjim stilovima – Nova palata je najmlađi i najspektakularniji deo.







Dvorac Šenbrun podignut je kao austrijski pandan Versaju, po nalogu cara Leopolda, a završen je u doba carice Marije Terezije. Nekadašnja omiljena letnja rezidencija carske porodice Habzburg danas je veličanstvena palata s prelepim baroknim parkovima i najstarijim zoološkim vrtom na svetu. Ovaj veliki park u francuskom baroknom stilu osmišljen je kao veliki park za razonodu, s brojnim arhitektonskim zanimljivostima. Glorijeta je njegova najistaknutija zanimljivost, a smeštena je na vrhu brežuljka. Ovo zdanje s arkadama izgrađeno je u neoklasičnom stilu. Pre nego što je postala kafić i vidikovac korišćena je kao dvorana za večere. U parku se nalazi i veličanstvena Neptunova fontana: Neptun s trozupcem gleda na slapove koji utiču u veliki bazen. Još jedna atrakcija je i lavirint rađen prema nacrtima iz 18. veka. Kada pronađete izlaz, naći ćete se na mestu s kojeg se pruža pogled na celo područje.

Šenbrun



Ako uopšte postoji neko ko to ne zna, Šenbrun se nalazi u Beču. Ali, sve u Beču i oko njega sada ćemo ostaviti po strani i pažnju ćemo posvetiti ovom istinskom dragulju koji nudi austrijska prestonica. Za razgledanje Šenbruna vam zaista treba jedan ceo dan.



Od 18. veka pa sve do 1918. godine dvorac je bio rezidencija habzburških careva, a uređen je u predivnom stilu dekorativnog baroka, za šta su zaslužni arhitekte Johan Bernard Fišer fon Erlah (Johann Bernhard Fischer von Erlach) i Nikolaus Pakasi (Nikolaus Pacassi). U neposrednoj blizini dvorca nalazi se i Bečki zoološki vrt, najstariji zoološki vrt na svetu, koji je osnovan 1752. godine. Posebna atrakcija i ponos vrta su pande, koje se danas vrlo retko mogu videti u zatočeništvu, a u prirodi još i ređe.



Sama palata Šenbrun uvrštena je u popis mesta svetske baštine 1996. godine. Iako danas u dvorcu ne žive vladari, neverovatna je činjenica da u njemu žive obični ljudi koji su, eto, igrom slučaja, dobili mogućnost stanovanja na tako predivnoj lokaciji. Naravno, to se ne odnosi na ceo ovaj dvorski kompleks, već samo na njegove delove, kao i na okolne objekte, koji su takođe veoma lepi. Od osoba koje imaju privilegiju da žive u neposrednoj blizini dvorca, unutar šenbrunskih vrtova, možete čuti priče o lepoti šetnje noću, kada pada sneg i kada nema posetilaca. Naime, palata i okolni vrtovi imaju radno vreme, a posle isteka radnog vremena, tim istim predivnim vrtovima mogu da šetaju samo čuvari i stanovnici, kao i njihovi gosti, koji moraju biti uredno prijavljeni.




U neka davna vremena raskošna odeća, bogatstvo uzoraka, korseti i ostali elementi svojstveni baroku bili su uobičajena slika negde ispod ružičnjaka koji krase vrtove ovog dvorca. Iako danas nije tako, i dalje se oseća duh tih predivnih vremena. Vožnja do Beča i poseta Šenbrunu odvešće vas u neko drugo vreme, vreme careva i carica, plemstva, paževa i dvorskih dama. Ko zna, možda se pod uticajem dekorativnih elemenata, arhitekture i načina života tamošnjih stanovnika odlučite za neki barokni kostim ili bar onaj inspirisan barokom, za neku od sledećih posebnih prilika ili pri nekoj novoj poseti ovom dvorcu.

Otvoren zamak Fogelsang



Zaboravljeni spomenik Hitlerove ideologije, zamak Fogelsang, sagrađen tridesetih godina prošlog veka, izašao je iz zaborava.

Naime, prošle godine je belgijska vojska napustila tu školu za obuku budućih naci-lidera, sagrađenu u stilu srednjovekovnih zamaka, koja sada služi za to da baci svetlo na sistemsko ispiranje mozga kojem su bile izložene generacije fanatika. Poslednji broj uticajnog nemačkog tabloida "Špigl" objavio je priču o ovom zamku, koji kao stenoviti podsetnik Hitlerove rasističke ideologije stoji usred brdovitih šuma regiona Ajfel u zapadnoj Nemačkoj.

Ovaj zamak sagrađen je između 1934. i 1936. godine da bi brižljivo odabranim nacistima starim između 25 i 30 godina dao predznanje o superiornosti nemačke rase u nadzoru "životnog prostora" na Istoku. Iznenađujuće malo se zna o studentima koji su pohađali Fogelsang, jer su arhive uništene ili izgubljene u toku rata. To su bili muškarci izabrani od strane lokalne nacističke partijske organizacije. Morali su da budu prave atlete, s proverenim arijevskim poreklom. Više od 400 ljudi bilo je upućeno na prvu godinu školovanja 1937. godine, s ciljem da posle školovanja popune vladajuću garnituru i obavljaju administrativne poslove na novookupiranim teritorijama na istoku Evrope. Pretpostavlja se da su polaznici ove škole poginuli u Drugom svetskom ratu.

Fogelsang, što u prevodu znači ptičja pesma, bio je zatvoren za javnost sve dok ga prošle godine belgijska vojska nije vratila nemačkoj vladi, nakon što ga je 50 godina koristila kao kasarnu i teren za obuku. Reč je o više od 50.000 kvadratnih metara prostora prepunog nacističkih simbola, murala i statua. Ceo zamak ukazuje na to kako su nacisti ukrali ideje od antičkih Grka i Rimljana i kako su hrišćanske simbole i germanske legende pomešali s modernim funkcionalnim dizajnom. Škola za naciste zatvorena je početkom 1939. godine i postala obična kasarna i bolnica. Britanci su prvi zauzeli zamak na kraju Drugog svetskog rata i predali ga Belgijancima.

Najveći problem za nemačke vlasti trenutno predstavlja pitanje kako da zamak ne postane mesto okupljanja neonacista, koji su već počeli da ga obilaze.

Dvorac Fantast



Dvorac Fantast se nalazi na 60 kilometara udaljenosti od Novog Sada. Sazidao ga je Bogdan Dunđerski, u više faza, a završen je 1925. godine. Vlasnik imanja bio je veliki ljubitelj konja. Priča se da ih je imao preko 1400 od kojih je najpoznatiji bio Fantast koji je 1932. godine na beogradskom hipodromu, kao trogodišnje grlo, pobedio u sve tri trke i osvojio sve titule. Kada je uginuo, Bogdan Dunđerski ga je sahranio na svom imanju, da bi po završetku gradnje dvorac dobio Fantastovo ime. Danas su kosti najlepšeg konja Bogdana Dunđerskog izloženi u jednoj vitrini dvorca (lobanja i butna kost).

Toranj i četiri ugaone kule napravljenie su u stilu neogotike, a svečana sala i oba ulaza urađeni u neoklasicističkom stilu. Pored dvorca rađena je i crkva (kapela) u neovizantijskom stilu posvećena Svetom Đorđu i delom ju je radio beogradski majstor ikonostasa Karbiner. Tri mozaika na portalu i Tajnu večeru je za dve godine naslikao Uroš Predić, Bogorodica je dobila Marin lik po želji Dunđerskog.

Danas, jedino su zidovi i vrata ostali autentični. Od raskošnog nameštaja, umetničkih slika, nakita nije ostalo ništa.



Posle oslobođenja 1945. godine, tepisi, kristalni lusteri i srebrnjaci, odneti su u nepoznatom pravcu, a u dvorac su puštene ovce. Tako je pod i deo zida bio potpuno uništen. Crkvi je bila namenjena sudbina električne centrale ali je Uroš Predić uputio jedno pismo Moši Pijade nakon čega je crkveno zdanje bilo "samo" zaključano. Na ulazu u dvorac nalazila se velika tabla sa natpisom da KPJ Bečeja dvorac poklanja narodu. Dvorac Fantast je uz sve prateće objekte pretvoren u hotel sa 12 dvokrevetnih soba, dva apartmana, dve konferencijske i svečanom salom a u podrumu dvorca je restoran. Kapela je ponovo osveštana, organizuju se krštenja i venčanja koja su omiljena na ovom romantičnom mestu. Po želji Bogdana Dunđerskog jedini naslednik ovog zdanja je Matica srpska.

Zamak Nojšvanštajn

U Bavarskoj se nalazi najpoznatiji zamak na svetu, koji je poslužio kao inspiracija za Zamak uspavane lepotice u Diznilendu.



Pretpostavljam da ste se do sada nagledali raznih značajnih turističkih atrakcija; kao što su muzeji, kuće, spomenici, crkve, tornjevi, zoo-vrtovi, akvarijumi, jezera, reke, mora... Međutim, malo šta ostavlja takav utisak i doprinosi takvom mentalnom i fizičkom pročišćenju kao što to zamak Nojšvanštajn čini. U takvom okruženju i vi sami postajete deo prirode. Otvaraju vam se sva čula i pore na koži, postajete u tim momentima izrazito senzualni, spremni da osetite i doživite ambijent na pravi način. Pejzaž oko zamka, bez sumnje, ostavlja bez daha. Posetilac se tako saživi sa atmosferom, da momentalno zaboravi na svoju prošlost i prestane da se opterećuje budućnošću. Prepusti se trenutku, velelepnoj građevini, i uživa...

Na samo pet kilometara od austrijske granice, u Bavarskoj, nalazi se očaravajuće mesto Starog sveta - Fusen (Füssen). Mesto leži u podnožju Alpa, okruženo je jednim od najveličanstvenijih prirodnih ambijenata u svetu, a na brdu iznad Fusena, kao u bajci, smestio se Nojšvanštajn zamak. Znatno se izdižući iznad sela, zamak prividno deli planine, od kojih neke dostižu i 2.000 metara, čineći prizor nestvarnim.

U 19. veku dvorac je sagradio slavni luckasti kralj Ludvig II Bavarski, čovek obuzet mitom, vladar koji je od sebe stvorio legendu! Blještavi beli tornjevi zamka, koji proviruju iz oblaka, prepoznatljivi su i onima koji nikada nisu ni čuli za ime Nojšvanštajn. Naime, ovo misteriozno zdanje poslužilo je Voltu Dizniju kao inspiracija za zamak uspavane lepotice, i svetski je poznato kao "Chitty Chitty Bang Bang Castle".

Posetiti zamak, zakoračiti unutra zaista znači biti deo bajke.



Priča o ovoj građevini zapravo počinje sa zamkom Hoenšvangau (Hochenschwangau), čije je postojanje dokumentovano još u 12. veku, a koji je do 1535. godine bio u posedu vitezova Švangau. Krunisani princ Maksimilijan II Bavarski kupio je 1832. godine zamak koji je bio u ruševinama i rekonstruisao ga po originalnim nacrtima. Kasnije je postao rezidencija kraljevske porodice, a nakon smrti kralja Maksimilijana, prebivalište kralja Ludviga II i njegove majke. Od 1923. pod starateljstvom je fonda Wittelsbacher Ausgleichsfonds za očuvanje imovine kraljevske porodice. Danas je to tiho, skriveno i lepo mesto, kao odvajkada.

Kralj Ludvig II rođen je 25. avgusta 1845. godine u dvorcu Nimpenburg (Nymphenburg), kao prvo dete budućeg kralja Maksimilijana II Bavarskog i njegove žene Marije, princeze iz Hanover-Braunšvajg linije pruske kraljevske porodice. Njegov brat rođen je tri godine kasnije. Najlepši deo svog detinjstva proveo je u Hoenšvangauu. Smatrao je to najlepšim mestom. Doprineo je ukrašavanju zidova zamka koji prikazuju mitološki svet nemačke istorije u srednjem veku. Uživao je tumarajući okolnim dolinama. Nakon smrti oca, sa 18 i po godina postao je kralj Bavarske. Januara 1867. oženio se svojom rođakom Sofijom i razveo nedugo zatim, oktobra iste godine. U to vreme rasplamsavao se rat između Francuske i Pruske, a mladi Ludvig pravio je planove za izgradnju "Novog Hoenšvangaua".

U proleće 1868. završeni su prvi nacrti izgradnje Nojšvanštajna. Kamen temeljac postavljen je 5. septembra naredne godine, a izgradnja je trajala 19 godina. Od planiranih 90 prostorija završeno je samo 30. Pogrešna investicija uzela je svoj danak. Ludvig je trošio novac nemilice, a kraj gradnji nije se ni naslućivao. Smatrajući sebe vizionarom koga niko ne razume, nekoliko puta je pokušao samoubistvo. Doktorska komisija, na čelu sa dr Fon Guldenom, proglasila ga je 10. juna 1886. godine umobolnim i prvi napori da ga odvedu u zatvor su propali. Zatvaraju ga u tamnicu u zamku, ali ubrzo biva oslobođen. Drugi pokušaj, međutim, uspeva. Ludviga odvode u tamnicu dvorca Berg. Sutradan ga nalaze mrtvog zajedno sa dr Fon Guldenom. Do smrti je došlo pod veoma misterioznim okolnostima.



Utvrđenje bavarskog kralja Ludviga privlači danas milion turista tokom godine. Ali nije uvek bilo tako. Sredinom šezdesetih godina prošlog veka Nojšvanštajn je smatran kičastim i besmislenim zdanjem. Drastičnoj promeni mišljenja doprineli su renomirani istoričari umetnosti. Tokom gradnje Nojšvanštajna mnogo ljudi iz ove oblasti aktivno je učestvovalo u "podvigu", tako da bez ikakvog preterivanja možemo da tvrdimo da je skoro dve decenije ceo distrikt živeo od zamka. I dan-danas on živi od turista koji ga posećuju.

U pohod zamku možete da krenete autom ili vozom, koji izuzetno često saobraća ka ovoj destinaciji. Nakon dva časa ugodnog putovanja iz Minhena stiže se u planinsko seoce Fusen, odatle se ukrcava u lokalni autobus (ide na svakih 15 minuta, staje 3,5 eura povratna karta) kojim se za desetak minuta stiže do starta pešačke rute u mestu Hoenšvangau, odakle strmi put dalje vodi ka starom i novom dvorcu. Stotinak metara odatle je blagajna. Ulaznice iznose devet eura za svaki zamak posebno ili 17 eura za oba. Studenti imaju popust euro po zamku ili dva eura ukoliko se odluče za razgledanje oba dvorca zaredom.

Dominantna boja utvrđenja Hoenšvangau je žuta, kombinovana sa crvenim crepovima. Deluje lepo i ima neki svoj šarm, ali je spram Nojšvanštajna nekako isuviše klasičan, uobičajen, ne tako upečatljiv. Iako Hoenšvangau ima nesumnjivo veliku istorijsku vrednost i lepotu, ipak je u senci daleko poznatijeg zamka. Čak i kad prostorno uporedimo mesta na kojima su zamkovi sagrađeni jasno vidimo da je novi zamak na neuporedivo lepšem mestu. Nije teško nakon toga zaključiti ko je tu u čijoj senci, tako da je obilazak starog u stvari samo priprema za novi zamak.

Put dalje vodi ka centralnoj, markantnoj građevini, utvrđenju, miljeniku Bavarske, a i cele Nemačke ali i simbolu kompanije Volta Diznija. Nije slučajno stekao slavu. Pored bavarskog piva i kobasica zamak Nojšvanštajn čini ovaj region posebno prepoznatljivim. Izuzetni prirodni rezervati, krajolici koji zajedno sa klasičnim, tipično bavarskim planinskim kućama stvaraju fascinantan prirodni sklad, ovaj ambijent čine još čudesnijim.



Moguće je unajmiti i kočije za pet eura, kao i bus koji vodi do kula zamka, ali naprosto šteta je ovaj prizor makar i nakratko gledati kroz okno ili kabinu ukoliko ste barem malo ljubitelji pešačenja u prirodi. Inače, od početka do kraja staze potrebno je nekih tridesetak minuta umerenog hoda do kapija glavnog zamka. Što ste bliži zamku vaš vidokrug je sve lepši i sadržajniji. Čak toliko da ne znate gde pre iskreno da gledate - u okolna jezera, strmine, vrhove, šume, dvorce, planinska sela ili izvore. Fabulozan kolorit, vidikovac, takva panorama se retko gde još susreće. Stoga "napravite" neki kompromis. Kada tim putem stignete do kraja videćete ljude koji stoje i strpljivo čekaju - znaćete da ste na pravom mestu.

Što se turista tiče zamak je uvek budan da ih primi. I zbog njih gotovo nikada ne spava. Razni entuzijasti dolaze i po kiši i po snegu i po najgorem mrazu i ledu, po raznim vremenskim (ne)prilikama, iz svakakvih krajeva Evrope i sveta, jer jednostavno ne mogu da odole magično-privlačnoj divoti zamka. Sumnjam da postoji osoba koja nakon prvog dolaska barem još jednom ne poželi da se vrati. To je i razlog njegove poprilične omiljenosti među turistima, ali i povod da se dodatno shvati njegova suštinska krasota.

U gornjem dvorištu zamka se nalazi poveći otvoreni prostor u kojem svi željno iščekuju start unapred vremenski isplanirane obilazne ture. Dok stojim upada mi u oči jedan most u blizini - Marijin most (Marien Brücke) na 91 metar visine, ispod kojeg se nazire predivan vodopad odakle se jasno, skoro u celosti vidi Nojšvanštajn zamak i Alpsko jezero. Po svojoj građi most podseća na drvene mostove u kaubojskim filmovima, samo što je ovaj gvozdeni mnogo čvršći. Kada gledate sa njega stičete utisak (optička varka) da ste u ravni sa zamkom, na istoj visini. Uski put vodi od Nojšvanštajna do mosta, nekih 300-400 metara udaljenog.

Kročio sam u unutrašnjost zamka i shvatio da ako bi neko hteo da ga obiđe celog, morao bi da pređe 35 kilometara, u koje je uračunato i 4.000 stepenika.



Moguće je, naravno, videti samo neke delove zamka. Od ulaza, Nojšvanštajn počinje da se račva u pregršt malih i zadivljujućih prostorija i hodnika. Iako usput srećem i figuru zmaja, zamkom dominira simbol labuda što se i po samom nazivu da primetiti. Dobio je ime po labudovim vitezovima, to jest Loengrinu, iz Vagnerove opere. Mnoge tapiserije i slike odslikavaju scene iz njegovih operskih dela. Naime, Nojšvanštajn u prevodu sa nemačkog znači "Novi labud na kamenu" i sam labud zauzima centralno mesto u kraljevoj gostinskoj sobi, koja se zove i labudov ugao. Pored kipa labuda i cela soba ukrašena je motivima ove životinje: nameštaj, zavese, lusteri obojeni su bohemijskim staklom. Čak i na vratima su kvake od kovanog gvožđa u obliku labuda.

Prelepa je takođe i zimska terasa sa već pomenutim simbolom, koju krasi mala sofisticirana fontana. Terasa je na ulasku sa unutrašnje strane okružena stenama Groto, tako da ukoliko se nalazite u zimskoj bašti, sa jedne strane imate osećaj kao da ste u pećini punoj stalagmita, a kada se okrenete na drugu stranu vidi se neverovatan spoljni prikaz. Pogled sa balkona deluje magično. Na trenutak pomislite da ste zalutali u zemlju prirodnih čuda. Pored ovih navedenih odaja, u dvorcu se nalaze još i predsoblje kraljevog apartmana, prestolska soba, soba za ručavanje, spavaća soba, kapela, prostorija za presvlačenje i radna soba, muzička sala, kuhinja, balkon. Tek jedna trećina objekta (14 soba) je pristupačna za razgledanje, jer nakon Ludvigove smrti ostale dve trećine dvorca nikada nisu završene. Sam Ludvig je u njemu živeo samo 170 dana.

Travel Magazine

1. Zamak Hoencolern, Nemacka



Zamak je sagradjen u 11 veku, potpuno srusen 1423. i ponovo rekonstruisan 1461. godine. Lezi na nadmorskoj visini od 855 metara, na vrhu istoimene planine Hoencoler, i nalazi se na oko 50 kilometara juzno od Stutgarta, glavnog grada pokrajine Baden - Virtemberg.

2. Zamak Hauard, Engleska



Ovo je privatna rezidencija porodice Hauard, koja ovde boravi vec vise od 300 godina. Nalazi se u Severnom Jorksiru u Engleskoj i jedna je od najvecih rezidencija u Britaniji. Njegova izgradnja zapoceta je krajem 17. veka i trajala je 15 godina.

3. Alkazar u Segoviji, Spanija



Smesten u drevnom gradu Segoviji u centralnoj Spaniji, mesto je tokom 12. veka bilo arapska tvrdjava. U Srednjem veku, Alkazar je bio kljucno utvrdjenje prilikom odbrane zemlje. Ocigledno, ovo mesto je bilo izvor inspiracije za mnoge zamkove koje je "proizvela" cuvena kompanija Volt Dizni.

4. Zamak Himeji, Japan



Ovo je zaista predivan kompleks koji se sastoji od 83 drvene zgrade, a takodje je poznat i kao Zamak Bele Caplje zbog svog neverovatno belog eksterijera. Sagradjen je u 14. veku i nalazi se u regionu Kanzai u Japanu.

5. Praski zamak, Ceska



Ovo je jedan od najvecih i najstarijih zamaka na svetu. Dugacak je oko 570 i sirok oko 130 metara, a njegov dizajn predstavlja kombinaciju bukvalno svakog arhitektonskog stila koji se pojavio tokom proslog milenijuma, od gotike i romanskog stila, do baroka. Prva zgrada kompleksa sagradjena je jos u 9. veku.

6. Zamak Pelez, Rumunija



Izgradnja ovog zamka zapoceta je 1873. godine, a nalazi se u idilicnom podneblju Karpata u Rumuniji. Zaista predstavlja mesto kao iz bajke.

7. Zamak Sambor, Francuska



Interesantno je da je zamak Sambor u pocetku napravljen da sluzi samo kao lovacki dom. Lokaciju zamka je odredio Kralj Fransoa Drugi, koji je zeleo da on bude u blizini njegove ljubavnice Klod Roan. Masivna konstrukcija ima 440 soba, 365 kamina i 84 stepenista, a najveci je zamak u dolini Loare u Francuskoj.

8. Zamak Nojsvanstajn, Nemacka



Smesten na neravnom brdu na jugozapadu Bavarske, danas je ovaj zamak jedan od najpopularnijih turistickih atrakcija Nemacke. Konstrukcija je zapoceta 1896. godine za Ludviga Drugog od Bavarske, koji je proglasen ludim pre zavrsetka izgradnje. Glavni arhitekta je bio Hriscanin Jank, koji je vise bio pozorisni scenograf nego arhitekta. Ovo objasnjava sve. Arhitekturu, lokaciju i velicinu zamka. Spektakularno, ali pomalo luckasto.

9. Zamak Korfe, Engleska



Smesten u okrugu Dorset, na ostrvu Purbek, ovaj zamak datira iz 9. veka. Medjutim, veruje se da je Korfe sagradjen mnogo ranije, i da je sluzio kao rimsko utvrdjenje. Vecinu delova koje posetioci mogu videti danas, sagradjeni su u 11. veku, a dva veka kasnije sagradjena je tvrdjava koja se koristila kao zatvor i skladiste kraljevskog blaga.

10. Zamak Matsumoto, Japan



Zamak Matsumoto je apsolutno zapanjujuci dvorac i nalazi se u mestu Matsumoto nadomak Tokija. Sagradjen je 1504. i danas se vodi kao Nacionalno blago Japana. Bio je u upotrebi sve do sredine 19. veka. Nakon Meidzi revolucije, Vlada je bila toliko u rasulu da je odlucila da srusi zamak i proda delove od drveta i gvozdja (sto je i bila sudbina mnogih japanskih zamkova tog vremena). Medjutim, Matsumoto je bio spasen od strane lokalnih gradjana koji su skupili novac i kupili ga 1878. godine.

11. Zamak Elc, Nemacka



Ova neverovatna srednjevekovna konstrukcija je i dalje u vlasnistvu iste porodice ciji su preci ovde ziveli pre vise od 800 godina. Sadasnji vlasnik zamka je doktor Kalr Graf fon cu Elc, koji predstavlja 33. generaciju porodice Elc.

12. Zamak Ejlin Donan, Skotska



Sagradjen u 13. veku da zadrzi vikinge, Ejlin Donan je danas jedan od najpoznatijih mesta u Skotskoj. Najverovatnije je imenovan po episkopu Donanu, koji je dosao u Skotsku u 6. veku. Nalazi se na ostrvu i okruzen je neverovatnim pejzazima skotskih visoravni. Tvrdjava je obnavljana najmanje 4 puta, a oko 200 godina (od 18. do 20. veka) lezala je potpuno u rusevinama. Ponovo je otvorena 1932. godine i od tada je zamak posetilo vise hiljada turista iz celog sveta.

13. Zamak Nesatel, Svajcarska



Zamak, sagradjen krajem 10. veka, bio je poklon Kralja Rudolfa Drugog od Burgundije svojoj zeni. Po ovom velikodusnom poklonu ime su dobili i grad, jezero, a kasnije i kantun u kome se zamak nalazi. Obnovljen je u 15. i 17. veku i danas je sediste kantonalne vlasti.

14. Zamak Guajito, San Marino



Zamak Guajito, smesten na vrhu Guajito sa spektakularnim pogledom na San Marino, jedan je od glavnih obelezja ove mikro nacije smestene u zagrljaju Italije. Tvrdjava je sagradjena u 11. veku i jedno vreme je sluzila kao zatvor. Guajito je jedna od "Tri kule San Marina" smestenih na tri vrha planine Monte Titano. Kule su prikazane i na zastavi i grbu San Marina.

15. Zamak Konvi, Vels



Konvi je jedna od najistaknutijih tvrdjava sagradjenih u vreme Edvarda Drugog u 13. veku. Jedan je od kljucnih dvoraca u "kraljevskom gvozdenom obrucu" tvrdjava sagradjenih u Velsu. Izgradnja je predstavljala izuzetno skup poduhvat. Procenjuje se da je Edvard potrosio oko 15.000 funti (162 miliona funti 2009. godine) na izgradnju, sto ga cini najskupljim zamkom u velskoj istoriji. Danas je Konvi proglasen za svetsku bastinu i njegovih osam kula, sa pogledom na usce reke Konvi, cine prepoznatljivu sliku Severnog Velsa.

izvor: funmaza4ever.blogspot.com

Mont St. Michel ili Mon Sen Mišel
Postavio VideoTraveler

Evo nas opet u Evropi. Ljubiteljima putovanja posebno su zanimljive egzotične destinacije, pa nova priča nas vodi u Francusku, tačnije na njen severozapad, u Normandiju.

U ovoj priči, izabrali smo čuveni srednjovekovni zamak Mont St. Michel, ili kada lokalizujemo na srpski, Mon Sen Mišel, koji se nalazi na ušću reke Kesnon u La Manš, Normandija.



Mont St. Michel ili Mon Sen Mišel

Samo utvrđenje staro je preko 1000 godina i nalazi se na specifičnom kamenom ostrvu. Silueta opatije još iz davnina je sinonim za jačanje duha svojim hodočasnicima. Samo ostrvo je veoma nepristupačno, okruženo je pustinjom i vodom. Danas, ovo je jedno od najpoznatijih atrakcija Francuske, sa verovali ili ne i preko 10 000 turista na dan. Nalazi se na UNESCO-voj listi svetske baštine.



Raskoš Arhitekture

Istorija Mon Sen Mišela

U 6 veku, crkveni redovnici i pustinjaci živeli su ovde u potrazi za verom, mirom i samoćom. Reč “hermit” znači pustinjak, potiče od grčke reči, koja u prevodu označava pustinju. U ovom delu Evrope ono što je najbliže pustinji je more. Zamislite pustinju i prvog monaha koji je došao ovde sa ciljem da bi bio bliže Bogu. Opatija je sazidana na stenama i mistički izolovana.

Hodočasnici su prelazili ovu pustinju pažljivo i mudro znajući da se plima i oseka smenjuju toliko brzo, brzo kao galopirajući konji. Inače ovaj izraz je upotrebio i opisao čuveni francuski pesnik i pisac Viktor Igo.

Krajem 1800.-te godine, sazidan je prvi put koji je povezao ostrvo sa kopnom i to je omogućilo hodočasnicima da lakše pređu pustinju. Danas ovaj grad ima oko 30 žitelja i oko 3 miliona posetilaca godišnje. Glavna ulica je puna radnji, restorana i hotela. U prošlosti ovaj sklop tesnih ulica u potpunosti je služio za druge namene.

Danas je glavna ulica preplavljena najrazličitijim prodavnicama gde možete kupiti razne stvari: medaljone, suvenire, brzu hranu. Specijalitet ovog ostrva je omlet koji je veoma ukusan i sprema se jako brzo. Posebnost je uživanje u nekim od predstava performera dok se ova hrana sprema.

Ako pratite put do ulaza u crkvu, možete malo i da se izdvojite od turista i da uživate u nekom od prizora za koji je zadržana autentičnost i koji se nisu previše izmenili od svog izgleda u prošlosti.



Zidine i kule zamka

Zidovi zamka su napravljeni da izdrže svaki oblik napada. Zanimljivo je da su Englezi uspeli da osvoje skoro celu Normandiju, ali nikad i ovo ostrvo. To je zbog jako dobro ustrojene odbrane. Zbog toga, Francuzi su veoma ponosni na ovo mesto, pa je Mon Sen Mišel postao simbol i jedan od znakova nacionalnog indentiteta države.



Arhitektura gotike

Dok se penjete stepenicama do porte, zamislite monahe koji su pre nekoliko vekova išli tim istim putem. Mon Sen Mišel je sveto mesto još od 708 godine, gde se prema legendi, pojavio arhanđel Majkl (Mihajlo ili Mišel) i dao svoju viziju lokalnom bišopu. U proviđenju, poručio je da na ovom stenovitom ostrvu sazida crkvu.

St. Aubert, bišop od Avrančesa, ignorisao je arhanđelove instrukcije, sve dok sveti Mihajlo nije preduzeo oštrije mere, i podstrekao izgradnju.

Danas, ovo je jedinsven srednjovekovni neboder sazidan na stenama. Gradio se čak nekoliko vekova. Čuvan od strane statue Svetog Mihajla, čija zlatna bista se nalazi na vrhu bazilike tj. opatije.

Možete zapaziti i istorijsku granicu izmedju dve zemlje. Normandija i Britanija su dugo vodile bitku za ovo ostrvo. Danas, za dlaku, Mont St. Michel je ostao deo Normandije.

Centralni deo zamka je crkva. Izgrađena je u 11. veku sa ikonama u romaničkom stilu, gotskim lukovima i velikim prozorima koje puštaju dosta svetla. Jedno od najlepših mesta u ovom manastiru je bašta, koja se nalazi odmah pored crkve. Ona čini centralni deo građevine, jer povezuje sve puteve i sobe.

Zanimljivo je da su drevni monasi koristili dvorište na vrhu utvrđenja i za proizvodnju povrća i lekovitog bilja. Takođe, jako je pogodno za molitvu i čitanje Biblije.



Bašta usred dvorca

Ovaj intriganti primerak dvorca u gotskom stilu gradnje i dalje je inspiracija mnogim umetnicima, naučnicima ali i običnim ljudima. Obevezno pogledajte donji klip:

Predivni su

Uvek sam zamišljala kako živim u jednom ovakvom...

Zamak Bran



Zamak Bran (Castelul Bran) nalazi se 28 km jugozapadno od Brašova. Zamak su, u XIII veku, podigli vitezovi Tevtonskog reda, na jednoj nepristupačnoj steni u samom podnožju Južnih Karpata. Zamak se u dokumentima prvi put pominje 1377. godine, kao posed grada Brašova. Pod sam kraj XIV veka, 1395. godine, Sigismund Luksemburški (nemački car i mađarski kralj) daruje zamak vlaškom vojvodi Mirči, značajnom pripadniku dinastije Basarab, prve vlaške vladarske dinastije. Unuk vojvode Mirče, čuveni Vlad Cepeš Drakula, bio je u ovom zamku zatvoren 1462. godine, nakon što ga je zarobio mađarski kralj Matija Korvin. Mnogo vekova kasnije, 1920. godine, zamak je poklonjen Ferdinandu i Mariji, drugom rumunskom kraljevskom paru (roditeljima Marioare potom Marije, omiljene jugoslovenske kraljice).



Zamak, u čijoj arhitekturi preovladava gotika, preuređen je po nalogu same rumunske kraljice Marije (prema projektu češkog arhitekte Karela Limana). Nakon smrti kralja i kraljice, zamak je nasledila Ileana, jedna od njihovih kćeri. Dolaskom komunista na vlast, 1947. godine, poslednji rumunski kralj Mihaj bio je primoran da napustu Rumuniju, a zamak je pripao državi. Deset godina kasnije pretvoren je u muzej. Maja 2006. godine zamak Bran pripao je Dominiku Habzburškom, sinu princeze Ileane.
Zamak je izgrađen tako u nivoima da nikad ne znaš na kom si spratu. I, što je najvažnije, ima tajni prolaz, kroz koji se cela grupa uporno provlači, imajući osećaj da radi nešto strašno zanimljivo. Na zidovima su uglavnom fotografije lepe Marije u različitim situacijama. Ali ovde se susrećemo sa zanimljivom pričom-o kraljici koja nije bila verna svome mužu, o tajnom liftu kojim je odlazila sa druge strane zamka ''da pije kafu s prijateljicama''. Imala je i svoju muzičku sobu. Izgleda da nije dozvoljavala da joj u ovoj nedođiji bude dosadno.
Navodno, telo su joj sahranili tamo gde pripada svojim statusom. Tražila je da joj srce sahrane na drugom mestu koje mi sa terase poslednjeg nivoa pokušavamo da ugledamo -tajno (ili sramno) mesto gde je sahranjeno njeno srce.To je bila majka jugoslovenske kraljice Marije Karadjordjevic,da ne bude zabune



"U kraljici Mariji, srpski narod je našao sve ono za čime je žudeo: idealnu vladarku, dobru suprugu, požrtvovanu majku, vrednu domaćicu, dostojanstvenu kraljicu." Ovako je vladika Nikolaj Velimirović govorio o kraljici Mariji Karađorđević, o kojoj je iz dinastije Karađorđević najmanje pisano i nedovoljno je poznat njen život u emigraciji u Engleskoj.









Tinamaxima.blogspot

Top 10 najlepših zamkova na svetu

Iako su prvenstveno projektovani i izgrađeni u svrhu odbrane od neprijateljskih sila, zamkovi su danas pomalo nerealne konstrukcije pristigle direktno iz bajki. Nije ni čudo što privlače mnogobrojne turiste i izmamljuju dah iz grudi svojom lepotom i veličinom. Od čvrstih uporišta preko orijentalnih tvrđava i dekorativnih palata zamkovi su naša veza sa prošlošću, gde se legende mešaju sa istorijom, a stvarnost sa bajkom. Pogledajte naš izbor deset najlepših zamkova na svetu.

Hohensalzburg Castle, Salcburg, Austrija



Dvorac je sagrađen 1077. godine od strane salcburškog kneza-arhiepiskopa i predstavlja jedan od najvećih zamkova u Evropi

Hohenzollern Castle, u blizini Štutgarta, Nemačka



Ovaj bajkoviti zamak sedište je pruskih kraljeva i nemačkih careva. Potiče iz 11. veka, potpuno je srušen 1423, pa obnovljen 1461. godine. Nalazi se na visini od 855m, na planini Hoencolern, koja je velelpna poput ovog zamka

Segovia Castle, Segovija, Španija



Ovaj zamak je nastao kao arapska tvrđava u 12. veku. Njegov jedinstveni oblik koji podseća na pramac broda čini ga jednim od najinteresantnijih zamkova u zemlji. U srednjem veku je bio ključno utvrđenje u odbrani zemlje, a kasnije inspiracija za mnoge Diznijeve crtane filmove

Himeji Castle, Himeđi, Japan



Poznat još kao Zamak Bele čaplje, zbog svoje neverovatne bele spoljašnjosti, ovaj zamak u stvari predstavlja kompleks koji čine 83 drvene zgrade. Te zgrade u stvari predstavljaju lavirint puteva koji vode do glavne zgrade, pa su uljezi često lutali i završavali u ćorsokacima. Izgrađen je u 14. veku i nalazi se u Kansai regionu u Japanu

Chambord Castle, Dolina Loare, Francuska



Iako je Šambor izgrađen samo da bi služio kao lovačka kuća, sasvim je impresivna građevina. Lokacija zamka je izabarana od strane kralja Fransoa, koji je želeo da bude blizu svoje ljubavnice Klaudije čiji je dvorac nedaleko odatle. Ovaj masivni zamak ima 440 soba, 365 kamina i 84 stepeništa, te predstavlja najveću rezidenciju u dolini Loare

Neuschwanstein Castle, Bavarska, Nemačka



Ovaj zamak je počeo da se gradi 1896. godine prema projektu Kristijana Janka, nemačkog arhitekte, a po nalogu Ludviga II od Bavarske, koji je proglašen ludim pre nego što se gradnja privela kraju. To objašnjava mnogo toga - arhitektura, lokacija i veličina ovog zamka su spektakularni i pomalo ludi. Smešten na neravnom brdu u jugozapadnoj Bavarskoj, ovaj zamak je danas meta mnogobrojnih turista iz svih krajeva sveta

Matsumoto Castle, Nagano, Japan



Sagrađen 1504. godine, danas predstavlja nacionalno blago Japana. Bio je u upotrebi do sredine 19. veka. Posle restauracije 1868. nova japanska vlada je htela da sruši ovo zdanje, ali je sačuvano zahvaljujući građanima koji su ga otkupili 1878. godine

Eilean Donan Castle, ostrvo Ejlan Donan, Škotska



Izgrađen u 13. veku da bi stanovništvo odbarnio od Vikinga, danas je ovaj zamak, kao i ostrvo, jedno od najpoznatijih mesta u Škotskoj. Najverovatnije je dobio ime po vladiki Donanu koji je u Škotsku došao u 6. veku. Zdanje je obnavljano najmanje četiri puta, poslednji put 1932. godine i od tada ga je posetilo hiljade i hiljade turista iz svih krajeva sveta

Neuchâtel Castle, Nešatel, Švajcarska



Zamak je sagrađen krajem 10. veka kao poklon koji je kralj Rudolf III Burgundijski namenio svojoj ženi. Po ovom velikodušnom poklonu grad, jezero i švajcarski kanton u kome se zamak nalazi dobili su ime. Obnovljen je u 15. i 17. veku, danas predstavlja sedište kantonske vlade

Guaita Fortress, San Marino



Ovo zdanje je izgrađeno u 11. veku i jedno vreme je služilo kao zatvor. Guaita je jedna od tri kule San Marina, smeštene na tri vrha planine Titana, inače najvišoj tački ove malene zemlje.

Net

Bojnjički dvorac, Slovačka



Bajkoviti Bojnjički dvorac (Bojnický zámok) je srednjovjekovni dvorac koji se nalazi u gradu Bojnice u Slovačkoj. Danas je najposjećeniji samostalni muzej u državi kojeg svake godine posjeti oko 200.000 turista. Pored turista, redovni gosti su i filmski studiji koji u njemu često snimaju određene scene za filmove sa fantasy tematikom.



Dvorac je prvi put spomenut 1113. godine kao drvena tvrđava, a u 13. stoljeću je obnovljen kada je i postao kamena utvrda. Od tada je promijenio nekoliko vlasnika i kraljeva, a ponovo je obnovljen u 16. stoljeću kada je ova bivša tvrđava pretvorena u renesansni dvorac.



Posljednji poznati vlasnik dvorca, grof János Ferenc Pálffy (1829-1908), napravio je romantičnu rekonstrukciju (1888-1910) i stvorio izgled koji je ostao do današnjeg dana, a koji je urađen po uzoru na prelijepe francuske dvorce iz doline Loire. Nakon 1945. godine, kada je imovina zaplijenjena od strane čehoslovačke vlade, dvorac je postao sjedište nekoliko državnih institucija. U njemu je 1950. godine izbio veliki požar, ali je šteta brzo sanirana o trošku države. Nakon ove rekonstrukcije Bojnjički dovrac je postao muzej, a i danas je dio Slovačkog Nacionalnog Muzeja.



Bojnjički dovrac je otvoren za posjetitelje, u njemu se vrše vjenčanja, specifične ture kao što je noć Bajka u dvorcu, a također je domaćin i Međunarodnom festivalu duhova, Summer Music Festivalu, Danu vitezova, kao i velikoj Božićnoj zabavi.

Convento de Cristo, Portugal



Convento de Cristo (Samostan Kristovog reda) danas služi kao rimokatolički samostan u gradu Tomaru, ali u 12. stoljeću kada je i izgrađen, dvorac je bio jako važna utvrda legendarnih Templara. Poznati širom svijeta, Vitezovi Templari su bili kontroverzni i izuzetno moćni i utjecajni ratnici. Iako su se zaklinjali da će život provesti u siromaštvu, njihova slava im je brzo donijela veliko bogatstvo, uglavnom kroz razne donacije koje su rijetko kada odbijali.

Templari su pozvani u Portugal tokom druge polovice 12. stoljeća, gdje su bili od velike pomoći u ponovnom osvajanju regije. Njihova prva i glavna utvrda bila je upravo u Tomaru, gradu koji se nalazi u središnjem Portugalu. Kada je u 14. stoljeću, Red Vitezova Templara ukinut i zamijenjen Vitezovima Kristovog reda, Tomar je i dalje ostao važno uporište, a vremenom je postao i jedan od najprestižnijih spomenika Portugala.



Izgradnja dvorca je počela 1160. godine, a samostan je dodan tek kasnije. Convento de Cristo, nekada poznat kao Dvorac Tomar, je izgrađen kao dio obrambenog sistema Templara protiv Maura koji su tada vladali regijom južno od rijeke Tagus.

Početkom 14. stoljeća, kralj Francuske Filip IV se sve više i više bojao rastuće snage Templara, pa ih je konačno 1307. godine optužio za više od 100 zločina, uključujući štovanje vraga i negiranje Krista tokom inicijacijskih rituala. Mnogi Templari su priznali krivicu – i to nakon što su danima mučeni.



Denis, tadašnji kralj Portugala, je učinio ustupak Templarima koji su boravili u njegovoj zemlji i dopustio im da se regrupišu pod drugim imenom, “Red Krista”, kako bi izbjegli progone i sigurnu smrt. Tako su Templari Portugala preživjeli, a Tomar je i dalje ostao njihov glavni stožer.

Convento de Cristo

DVORAC GLAMIS



Dvorac se nalazi u blizini sela Glamis, oko 10 kilometara zapadno od Forfara. Dvorac je poznat po tome što se radnja Sheakspearovog ’’Macbeth’’-a odigrava u njemu. Među najstarijim i najukletijim dijelovima dvorca je Duncanova dvorana, koja podsjeća na pogubljenje Kralja Duncana od strane Macbetha. Iako je stvarno mijesto ubistva u blizini Elgina, ovo je tradicionalna Shakespearova scena zločina.



Dvorac Glamis, koji datira uglavnom sa kraja 17. vijeka, sadrži dijelove građevina koje su postojale i ranije, a smatra se da je bila kraljevska rezidencija u 11. vijeku. Kralj Robert II je dao pravo na oblast Glamis porodici Lyon 1372. godine.



Lyoni su do tada bili poznati kao Grofovi od Strathmorea i iako su već tri puta bili proglašavani plemićima, Škotski Grofovi su postali 1677. a Grofovi Ujedinjenog Kraljevstva tek 1937. godine, kada je Elizabeth Bowes Lyon, Vojvotkinja od Yorka, postala Kraljica Engleske.





Kraljica Elizabeta, poznatija kao Kraljica Majka, je provela većinu svog djetinjstva u Glamisu, a Princeza Margaret je tu i rođena 1930. godine. Dvorac je ostao u vlasništvu porodice sve do danas. Posjeduje prelijepe kolekcije oružja, namještaja, slika i tapiserija. Takođe, mnoge legende su vezane za ovaj dvorac.



Porodična kapela je ukleta od strane Sive dame, za koji se vjeruje da je duh Dame Janet Douglas, koja je spaljena na lomači kao vještica na brdu pored dvorca 1537. godine. Bila je optužena da je podmetnula otrov Kralju. Veoma je moguće da su optužbe bile izmišljene iz političkih razloga. Njen duh je skoro viđen u kapeli u prisustvu mnogobrojnih svjedoka. Priča se i da se pojavuje iznad kule-sata.

Mladi crnac, odnosno duh crnog sluge koji je bio zlostavljan prije nekih 200 godina, pohodi kamenu klupu pored vrata Kraljičine sobe.



Znanje.

Karlštajn



Karlštajn – po svom istorijskom značaju izdvaja se među mnogim dvorcima i zamkovima Češke. Ovaj zamak podignut od strane Karla IV imao je izuzetnu važnost, zato su i odbrambene kule masivne, kao i zidovi na nepristupačnim liticama.

Najveća kula visoka je oko 60 metara, i ovde se u nalazi riznica i kapela Svetog krsta. Stratečki važan zamak, koji je mogao da izdrži svaku opsadu nadgledao je lično car Karlo, po majci Premislavić a po ocu Luksemburg. Kao da je znao da će nastupiti nemirno doba u Češkoj; husitski ratovi, tridesetogodišnji rat, češki ustanci i sedmogodišnji rat.

Simbol vlasti nad češkom kruna Svetog Vaclava čuvana je u ovoj tvrđavi dva veka. Zamak izgrađen u stilu gotike, doživeo je kasnije izvesne izmene, tako da je uočljiv stil pozne gotike s kraja XV veka, zatim renesanse vek kasnije i najzad neo-gotički stil iz perioda s’ kraja XIX veka. Još u XIV veku zidovi su dekorisan slikama a kapela Svetog Krsta poznata je po kolekciji oslikanih drvenih pločica, tako da se ovde se nalazi najbogatija zbirka portreta čeških vladara.

Najznačajniji eksponat svakako je kopija krune Svetog Vaclava, kojom su bili krunisani vladari Bohemije, jednan od elektora Reichstaga – predstavničke skupštine Svetog Rimskog carstva nemačkog naroda. Danas se zamak Karlštajn nalazi pod zaštitom UNESCO-a.



klioputovanja.com

DOVER

ENGLESKA LINIJA ODBRANE I KUĆA DUHOVA

Mnogi su bezuspešno pokušavali da ga osvoje. U njemu su obitavali i kraljevi, a danas ga naseljavaju utvare koje traže izgubljene ljubavi

Dover, grad u istočnom Kentu, jedna je od vodećih engleskih luka, u koje na stotine brodova i feribota uplovljava u toku dana. Ipak, glavna atrakcija ovog gradića na Lamanšu je mnogo starija od brodova i krstarica, i nalazi se na čuvenim belim liticama iznad luke. To je zamak Dover, tvrđava koja dominira nebom iznad grada poslednjih 2.000 godina, a služila je kao prva linija odbrane od okupatora.


Kada bi se birale reči kako opisati zamak Dover, onda bi prava bila impresivno. To nije samo zamak, to je ogroman kompleks utvrđenja koji datira još iz vremena rimske vladavine u Engleskoj i svaki njegov kutak ima svoju priču ni nalik drugoj.


Prva linija odbrane

Majkl, student istorije na Univerzitetu Kent, radi kao vodič u zamku kako bi zaradio za džeparac. Svoju grupu posetilaca prvo vodi do svetionika Faraosa, koji je podignut odmah do litice i za kojeg se kaže da je najstarija građevina u Britaniji, izgrađena 50. godine nove ere. Odmah do Faraosa nalazi se obnovljena anglikanska crkva koja je, kao i svetionik, otvorena za posetioce.

Jedna od najvećih atrakcija zamka je Velika kula koja je građena između 1181. i 1187. godine za kralja Henrija II, koji je u istoriji zapamćen kao naručilac ubistva Tomasa Beketa, ali i otac kralja Ričarda Lavljeg srca. Kula je visoka 8 spratova, a bedemi su debeli 5 do 7 metara. Sa nje se pruža fantastičan pogled na grad i luku, a ako je vreme lepo može da se vidi i francuska obala.

– Kroz istoriju zamak je imao veliki značaj, a bio je prva linija odbrane od okupatora i osvajača – objašnjava Majkl njegovu svrhu.

Tako je bilo i 1216. godine kada su Francuzi, potpomognuti odmetnutim baronima, napali Englesku kako bi zbacili kralja Džona sa vlasti. Ipak, nisu uspeli, a na ovim zidovima mogu se videti tragovi bitke.

Anglikanska crkva i rimski svetionik

Zamak je jedno vreme bio i dom kralja Henrija VIII koji je 1539. godine kratko boravio u njemu.
– Pripreme za njegov dolazak mogu se porediti sa posetama svetskih lidera danas. Samo zbog njega je donet kraljevski tron, mnoštvo ličnih stvari i njegov nameštaj kako bi se osećao kao kod kuće – priča Majkl posetiocima.

Na presto se nažalost ne može sesti, ali se makar na trenutak može osetiti kako su raskošno živeli engleski srednjevekovni vladari. Tu je i muzej "Princeze od Velsa i kraljice" u kojem se može videti kako se razvijala armija od sredine XVI veka pa do današnjih dana. Ukoliko ostane malo vremena, Majkl vodi turiste do srednjevekovnih tunela ili podzemnih utvrđenja koja su sagrađena u XII veku, a koja su služila za dopremanje hrane i vode dok je zamak bio pod opsadom.

Tajni ratni tuneli

Nešto novijeg datuma i daleko popularniji su tajni ratni tuneli iz kojih se vodila akcija evakuacije vojnika iz okupiranog Denkerka u Francuskoj na početku Drugog svetskog rata. Tuneli su zapravo nastavci već postojećih srednjevekovnih koji su otkopani u XIX veku, ali su pred sam rat prošireni na tri nivoa ispod zemlje. Posetioci danas mogu da obiđu samo dva nivoa, ali će putovanje kroz njih biti više nego zanimljivo.

U prvom delu jednočasovne podzemne ture prolazi se kroz bolnicu uz zvučne efekte koji vraćaju u vreme Drugog svetskog rata. Tako se čuju vojnici koji pričaju i bombe koje eksplodiraju nad glavama, dok pri svakom udaru svetlo zatreperi. U daljini se čuje glas hirurga koji pokušava da spase nogu ranjenom pilotu, a uz naraciju koja ide sa razglasa, može se videti i realistična izložba bolničkih kreveta i nosila prekrivenih krvavim mrljama.

Drugi deo ture sa sastoji iz obilaska komandnog centra, sobe iz koje se rukovodilo vazdušnim napadima, telefonskom centralom i drugim prostorijama iz koje se Engleska branila od Nemačke invazije.

I tu se putovanje kroz istoriju završava. Oduševljenim posetiocima na kraju ture Majkl priča o duhovima koji obitavaju u zamku. Njih je devet, a najpoznatiji je Semi, mornarički oficir koji moli posetioce da mu pomognu da pronađe svoju izgubljenu ljubav Helen. Malo hrabriji, za 500 funti mogu da se druže sa njim i ostalim utvarama, ali samo u zimskom periodu, kada se ranije smrkava.


Nikola Jablanov
Press Kofer 23 – 14.11.2007/ peratravel.blogspot.com

Dvorac Loarre je smjesten oko 40 km sjevero-zapadno od grada Huesca. Dvorac se nalazi u Suerra de Gratal, izolovanoj regiji, smjestenoj duboko na obroncima Pirineja.
Vjeruje se da ime Loarre potice iz starog iberskogjezika i znaci kameni zamak ili tvrdjava. Danas, najranije otkriveni arhitektonski ostaci zamka poticu iz rimskog perioda. U rimskom periodu ovaj region je bio poznat kao Caesaraugusta. Rimska tvrdjava Loarre je pala pod vlast Vizigota u vrijeme mracnog doba u Spaniji. Tvrdjava je bila zapustena skoro tri vijeka, sve do arapskog osvalanja, 711. godine. Arabljani koji su dvorac nazivali Zuda, okupirali su i obnovili ostatke rimske strukture. Danas, medjutim, ne postoje vidljivi dokazi arapske okupacije Loarre-a. Najraniji pouzdani podaci o rekonstrukciji dvorca su iz 1070. godine, kada ga je Sancho Ramirez. kralj Aragona, rekonstruisao i proglasio svojom prestonicom. 1071. kralj Ramirez je poceo gradnju manastira reda Sv. Avgustin, koji je bio sastavni dio manastira. Gradnja crkve je nastavljena u XII vijeku.

Predjamski grad, Slovenija

Dvorac je 9 kilometara udaljen od špilje Postojna, a nalazi u stjenovitim krajoliku na nadmorskoj visini od 123 metra. Sagrađen je u obrambene svrhe. Rekli bismo kako u njemu baš i nije najudobnije živjeti, ali je zasigurno sigurno. Prvi podatci o dvorcu datiraju iz 13. stoljeća. Najpoznatiji vlasnik dvorca bio je vitez Erazmo Jamski koji je živio na prijelazu XV. u XVI. stoljeće. Godine 1570. Ivan Kobenzl obnovio je dvorac te iz toga vremena potječe izgled dvorca kakav i danas znamo. U današnje vrijeme, Predjamski grad je dvorac-muzej.